زندگی با استومی

زندگی با استومی (آموزش به بیمار) مراقبت از پوست اطراف استومی:

زندگی با استومی (آموزش به بیمار) مراقبت از پوست اطراف استومی:

زندگی با استومی : حفظ سلامت پوست اطراف استومی بسیار مهم است. سالم و تمیز نگه داشتن پوست اطراف استوما شرط اساسی در مناسب چشبیدن کیسه می باشد. به منظور پیشگیری از تحریک پوست اطراف استوما از چسب پایه و کیسه ای استفاده کنید که به خوبی روی هم منطبق شده و بطور مناسب روی پوست بچسبد. برش دهانه چسب هم از نکات مهمی است که تنگ یا گشاد بودن آن عوارضی را برای استومی یا پوست اطراف ان به همراه دارد. گاهی اوقات پوست تحریک شده دردناک است. در هر بار تعویض چسب و کیسه، پوست اطراف استوما را بررسی کنید. هر گونه تورم ، قرمزی یا اگزما نشانه تحریک پوستی می باشد. اگر این تحریک پوستی را دو بار متوالی در هنگام تعویض کیسه مشاهده کردید حتما به پزشک یا پرستار استوما مراجعه کنید.

زندگی با استومی

حمام کردن:

چگونگی زندگی با استومی : با داشتن استومی مانند قبل، می توانید استحمام کنید. آب و صابون به داخل استومای شما وارد نشده و آسیبی به ان نمی رساند. شما می توانید با کیسه یا بدون کیسه حمام کنید. گاهی اوقات بقایای صابون با چسبیدن به چسب مانع از چسبیدن درست آن به پوست می شود. پیشنهاد می شود از صابون های بدون چربی استفاده کنید که با شستن از پوست پاک می شوند.

مصرف دارو :

مصرف برخی از داروها و مکمل های غذایی می توانند رنگ ، بو و قوام مدفوع را تغییر دهند. داروهایی که بدون نسخه پزشک قابل تهیه هستند مانند آنتی اسیدها می توانند سبب اسهال یا یبوست شوند. همچنین آنتی بیوتیک ها ممکن است سبب شل شدن مدفوع و یا حتی اسهال بشوند. در صورت هرگونه پرسش در ارتباط با داروهای مصرفی با درمانگر خود مشورت نمایید.

نکاتی در مورد ایلئوستومی:

مسائلی در مورد زندگی با استومی : قرص های درشت، قرص های پوشش دار، کپسول های آهسته رهش و قرص های ضد بارداری ممکن است قبل از هضم کامل از بدن خارج شوند. بهتر است داشتن ایلئوستومی را با پزشک یا دندانپزشک خود در میان بگذارید تا از داروی دیگری برای شما استفاده کنند. پس از عمل از ملین استفاده نکنید و بدانید که آنتی بیوتیک ها سبب اسهال می شوند.

رژیم غذایی:

بلافاصله پس از عمل ، جراح رژیم غذایی خاصی برای شما تجویز می کند. پس از سپری شدن دوران بهبودی می توانید به رژیم معمولی خود بازگردید. مگر آنکه به دلایل پزشکی، رژیم غذایی خاصی برای شما در نظر گرفته شود.

با رعایت برخی نکات به راحتی می توانید به زندگی با استومی بپردازید. به خاطر داشته باشید که جذب غذا نه در روده بزرگ بلکه در روده کوچک انجام می شود. بنابراین پس از کلستومی و با برداشتن قسمتی از روده بزرگ اختلالی در جذب غذا به وجود نمی آید. بعضی از غذاها ممکن است تولید بو یا گاز در سیستم گوارش بکنند بهتر است از این غذاها به اعتدال استفاده کنید.

رژیم غذایی در ایلئوستومی:

با وجود ایلئوستومی بدن شما به میزان بیشتر مایعات حتی بیش از قبل از عمل نیاز دارد. برای جلوگیری از کم آبی باید مقادیر زیادی آب، آب میوه یا سایر مایعات میل کنید. اگر مشکل قلبی یا کلیوی دارید قبل از افزایش مصرف مایعات حتما با پزشک خود مشورت کنید. از خوردن غذاهای پرفیبر نیز اجتناب کنید. گاهی اوقات غذای پرفیبر در ایلئوم تولید توده ای می کند که به راحتی قابل عبور از استوما نیست.

بو :

بو از مسائل مهم برای افراد دارای استومی است. امروزه در ساخت کیسه های استومی از فیلم جاذب بو استفاده می کنند. بنابراین بوی مدفوع داخل کیسه باقی می ماند. اگر کیسه تمییز بوده و بطور مناسب چسبانده شده باشد بایستی بو را هنگام تعویض کیسه حس کنید. در صورت استشمام بو در سایر اوقات، کیسه را از نظر نشت بررسی کنید. تخلیه مرتب و یا تعویض کیسه بهترین روش جهت پیشگیری از پرشدن و ترکیدن آن می باشد. بنابراین هنگامی که یک دوم حجم کیسه پر شد آن را تخلیه کنید. 

غذاهایی که تولید بو می کنند عبارتند از: کلم بروکلی، کلم دلمه ای، کلم پیچ، گل کلم، تخم مرغ، ماهی، سیر، پیاز، ادویه و مارچوبه.

پس از عمل جراحی با شروع فعالیت روده متوجه وجود گاز در کیسه خواهید شد. حجم و میزان گاز تولید شده در افراد مختلف متفاوت بوده و به ساختمان بدن فرد بستگی دارد. اگز قبل از عمل مشکل دفع گاز روده داشته اید به نظر می رسد بعد از عمل نیز این مشکل را خواهید داشت. گاز می تواند توسط غذای مصرفی تولید شود. گاهی گاز نتیجه بلع هوا می باشد. مصرف نوشابه های گازدار، کشیدن سیگار، جویدن آدامس با دهان باز می تواند هوای بلعیده شده را افزایش دهد. اگر مشکل تولید گاز دارید می توانید از کیسه های فیلتردار استفاده کنید.

زندگی با استومی

اسهال:

اسهال به دلایل مختلف بروز می نماید با وجود ایلئوستومی یا کلستومی نیز امکان ابتلا به اسهال وجود دارد. در صورت ابتلا به اسهال می توانید از غذاهایی استفاده کنید که سبب سفت شدن مدفوع می گردد. اسهال سبب کم آبی می شود، بهتر است در این زمان از مایعات بیشتری استفاده کنید. اگر اسهال ادامه پیدا کرد با پزشک یا پرستار استوما تماس بگیرید.

غذاهایی که مدفوع را سفت می کنند: سس سیبف پنیر، گل ختمی، برنج، شیرجوشیده، موز، انواع ماکارانی و رشته، کره بادام زمینی، چوب شور، نشاسته، نان تست، ماست.

غذاهایی که مدفوع را شل می کند: کلم بروکلی، آب انگور، میوه های تازه به جز موز، حبوبات سبز، آلو یا آب آلو، غذاهای پرادویه و تند، اسفناج، الکل.

لباس پوشیدن:

بسیاری از افراد بعد از عمل جراحی ایلئوستومی نگران هستند که کیسه زیر لباس آنها معلوم باشد. بعضی نیز همواره نگران هستند که نتوانند مانند قبل از عمل از لباس معمولی استفاده کنند یا اینکه باید لباسهای با سایز و اندازه بزرگتر بپوشند. امروز کیسه های استومی آنقدر نازک و ظریف تهیه می شوند که کاملا روی پوست می چسبند. بنابراین تا زمانی که خود شما نگویید کسی متوجه نخواهد شد که کیسه استومی دارید. کیسه را می توان داخل یا خارج لباس زیر قرار داد، جایی که احساس راحتی می کنید. خانم ها می توانند از گن استفاده کنند بهتر است مدل و رنگ لباس شنای خود را از نوع طرح دار و تیره انتخاب کنید.

خود را از نوع طرح دار و تیره انتخاب کنید.

نرمش و ورزش:

داشتن استومی مانع فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی و زندگی عادی شما نمی شود. در هوای گرم یا بعد از ورزش علاوه بر افزایش مایعات دریافتی به مراقبت بیشتری نیاز دارید. به غیر از ورزش های سنگین و وزنه برداری می توانید از سایر فعالیت های بدنی لذت ببرید. کسانی که ایلئوستومی یا کلستومی دارند می توانند ورزش هایی از قبیل شنا، پیاده روی، تمرینات آمادگی جسمانی، والیبال، قایقرانی و قایق سواری را انجام بدهند.

نکات کاربردی:

  • بهتر است قبل از شنا کیسه استومی خود را تخلیه نمایید .
  • قبل از شنا اطراف کیسه استومی را با چسب ضد آب محکم نمایید.
  • در داخل وان آب گرم، سونای بخار و سونای خشک ممکن است چسب کیسه شل شود. اگر چسب شل شد آن را تعویض نمایید.

بازگشت به کار و مسافرت:

مانند هر عمل جراحی دیگر جهت بهبودی کامل 6 تا 8 هفته زمان نیاز است. قبل از بازگشت به کار با پزشکتان درباره زندگی با استومی مشورت کنید. بعد از بهبودی باید قادر باشید به سر کار خود بازگشته و هر جا که می خواهید مسافرت نمایید. بهتر است در مسافرت بیشتر از همیشه لوازم مورد نیاز را تهیه نموده و همراه خود داشته باشید.

نکات کاربردی:

  • مسافرت با هواپیما و فشار هوا بر استوما تاثیر ندارد.
  • هنگام مسافرت همیشه لوازم تعویض استومی را به همراه داشته باشید.
  • چسب پایه مورد نیاز خود را قبل از مسافرت برش دهید تا در زمان مسافرت نیاز به حمل قیچی نباشد.
  • کمربند ایمنی را بالاتر و یا پایین تر از محل استوما ببندید.
  • وسایل و لوازم مراقبت از استوما را در جای خشک و خنک نگهداری نمایید.

روابط جنسی و ارتباطات فردی:

جراحی استومی (کلستومی و ایلئوستومی) سبب تغییر در تصویر فرد از بدن خود می شود. بسیاری از افراد دچار ترس از عدم پذیرش از جانب همسر و نگران ارتباط جنسی خود می باشند. جراحی روی هر دو نفر زن و شوهر و ارتباط با آنها تاثیر می گذارد. در این مورد هر دو نفر باید خود را با دیگری هماهنگ نماید و البته کلید حل مسئله درک متقابل یکدیگر است. در هر حال همسر شما باید بداند فعالیت جنسی با شما به او و استومای شما آسیب نمی زند.

اگر بچه دار شدن برای شما مهم است باید بدانید پس از بهبودی کامل یک خانم با داشتن استومی نیز می تواند استومی داشته باشد. 

گاهی اوقات ممکن است استومی سبب تغییراتی در زندگی مردان و ارتباط جنسی آنها شود، ولی باید بدانید که بسیاری از مردان با داشتن استومی می توانند بچه دار شوند. برای زن و مرد هر دو بسیار مهم است که درباره جراحی با همسر خود بطور روشن و واضح بحث و گفتگو نمایند. البته در مورد پرسیدن سوال از پزشک یا پرستار استوما تردید نکنید.

نکات کاربردی:

  • قبل از هر نوع ارتباط جنسی کیسه استومی خود را تخلیه نمایید. فعالیت جنسی به شما و استومای شما آسیب نخواهد رساند.
  • با استفاده از کیسه های مات و یا پوشش دار می توانید کیسه و محتویات آنرا مخفی نمایید.
  • با استفاده از کمربند مخصوص می توانید کیسه را پنهان نموده و آن را چسبیده به بدن خود نگه دارید.

زندگی با استومی و انجام فرایض دینی :

در دین اسلام مقررات تعریف شده زیادی وجود دارد که قبل از آماده شدن در زندگی روزمره برای نماز و حین خواندن نماز باید رعایت شوند. سوال اساسی در اینجا استفاده از کیسه استومی حین نماز خواندن است. مطابق فتوای مراجع ” هرکس که کیسه استومی دارد یک عذر شرعی دارد. اگر نمی تواند کیسه را برای هر نوبت عوض کند ، می تواند وضو بگیرد و بعد از هر وضو چند رکعت نماز بخواند اگر فاصله ای بین نمازهای پنجگانه باشد آن وضو باطل شده و برای نمازهای نوبت دیگر باید دوباره وضو گرفته و سپس نماز بخواند.” البته بهتر است درباره مسائل شرعی به مرجع تقلید خود مراجعه نمایید.

عوارض شایع استوما:

این عوارض شامل عوارض فوری و تاخیری می باشد.

عوارض فوری استوما شامل:

  • خونریزی
  • عفونت
  • ادم
  • نکروز بافت استوما
  • جداشدن استوما از پوست

خونریزی: چنانچه خونریزی از استوما روشن و فعال بود باید به پزشک مراجعه کرد ولی در صورتی که خونریزی کم باشد با کمپرس آرام بر روی استوما و با مشورت پزشک می شود خونریزی را کنترل کرد.

در روزهای اول بعد از جراحی خونریزی از استوما در داخل کیسه طبیعی استو ممکن است تا حدود 100 میلی لیتر در روز داخل کیسه دیده شود. ولی در بعضی مواقع بیمار دچار خونریزی شدید و غیر عادی می شود. خونریزی شدید علل مختلفی دارد که گاهی به دلیل مشکلات انعقادی بیمار و استفاده از داروهای خاص یا ابتلا به کولیت اولسرو یا خونریزی مخاطی ایجاد می شود. برای درمان موارد شدید خونریزی باید به پزشک مراجعه کرد.

خونریزی مخاطی ایجاد می شود. برای درمان موارد شدید خونریزی باید به پزشک مراجعه کرد.

ادم استوما: معمولا به دنبال دستکاری بافت روده هنگام عمل جراحی و یا به دلیل عدم استفاده از کیسه مناسب و وارد شدن فشار به استوما، استوما متورم می شود که به آن ادم استوما می گویند. برای درمان باید از کیسه ای با دهانه گشادتر استفاده شود. ضمنا برای حفظ پوست در فاصله ایجاد شده بین استوما و دهانه کیسه از خمیر استومی استفاده می شود. برای رفع ادم می توان مقداری شکر روی استوما ریخت تا با خاصیت اسمزی باعث دفع آب و ادم استوما بشود.

زندگی با استومی

نکروز استوما : ایسکمی به معنای عدم خونرسانی به بافت استوما است که در صورت ادامه دار بون آن، بافت نکروزه می شود یا به عبارت دیگر از بین می رود. تکنیک نادرست جراحی یا تحت فشار قرار گرفتن استوما ممکن است سبب ایسکمی استوما و در نهایت نکروز آن شوند. در مراحل اولیه ایسکمی، استوما صورتی کم رنگ است و رنگ پریده به نظر می رسد که با ادامه دار شدن آن، بافت سیاه رنگ و نکروزه میشود. در صورت ایسکمی شدید یا نکروز وسیع که به جدار شکم انتشار پیدا کرده باشد، بیمار معمولا نیاز به اقدام جراحی پیدا خواهد کرد. چنانچه نکروز روی استوما باشد معمولا خود به خود بهبود پیدا می کند.

زندگی با استومی

عوارض تاخیری استوما:

  • زخم فشاری استوما
  • پایین افتادن استوما یا رترکشن
  • پرولاپس استوما
  • تنگی استوما
  • رسوب فسفات روی دهانه استوم

مطالب مرتبط:کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / درمان عفونت زخم / فازهای التیام زخم

زخم فشاری استوما

زخم فشاری استوما | تو رفتگی استوما | عوارض ایلئوستومی | 5 علائم انسداد روده

زخم فشاری استوما | تو رفتگی استوما | عوارض ایلئوستومی | علائم انسداد روده

 زخم فشاری استوما ، علل زخم استومی وجود فشار بر روی پوست بدلیل : نامناسب بودن چسب پایه ، اثر پرتو درمانی روی پوست ، استفاده نامناسب از خمیر استومی می باشد.

بیشترین علت ایجاد زخم فشاری استوما، چسب پایه استومی می باشد. در صورت مشاهده زخم فشاری استوما از پماد کانوین بر روی پوست استفاده می کنیم. اگر زخم خونریزی دهنده بود می توان از پودر استومی برای کنترل خونریزی استفاده کرد.

تو رفتگی استوما (Retraction)

بعد از زخم فشاری استوما و تو رفتگی استوما هنگامی اتفاق می افتد که بافت اسکار ناشی از زخم جراحی اطراف استوما، منقبض می شود و استوما را به داخل می کشد. علل رترکسیون استوما می تواند حاملگی، چاق شدن در خانم ها و برداشتن نکروز باشد. تو رفتگی استوما یکی از دلایل مهم نشت از اطراف کیسه است که مشکلات زیادی برای استومیت ایجاد می کند و میتواند باعث زخم فشاری استوما شود.

تنگی استوما :  تنگی دهانه استوما معمولا به دلیل فرآیندهای ترمیم زخم فشاری استوما و ایجاد بافت اسکار و یا تکنیک نامناسب جراحی ایجاد می شود. به دنبال تنگی دهانه استوما بیمار نمی تواند عمل دفع را به راحتی انجام دهد. هم چنین به دلیل انباشته شدن گاز در پشت محل تنگی، خروج آن به صورت ناگهانی و با فشار و صدا صورت می گیرد. به دلیل نشت مدفوع و عدم تخلیه کامل آن، مشکلات پوستی در اطراف استوما نیز شایع است. نخستین اقدام در درمان تنگی استوما محافظت از پوست می باشد. گاهی عمل جراحی تنها اقدام ممکن برای رفع تنگی است. یکی از راه های پیشگیری و درمان این تنگی فرو بردن انگشت ژل زده به دهانه ورودی استوما می باشد.

پرولاپس استوما: پرولاپس در واقع پایین افتادن و بیرون زدگی استوما است. استومای بیرون زده، طویل می شود و چین و چروک های عادی خود را از دست می دهد. پرولاپس استوما در دوران حاملگی سایع تر است زیرا در حاملگی ماهیچه های جدار شکم ضعیف می شوند. در صورت ایجاد پرولاپس اولین اقدام، بازگرداندن استوما به داخل از طریق کمپرس سرد به وسیله قرار دادن حوله روی آن است. اگر این مشکل برطرف نشد یا ادامه یافت، معمولا به جراحی نیاز پیدا می کند.

علل پرولاپس : پرولاپس استوما هنگامی ایجاد می شود که استوما به خوبی به وسیله عضلات حمایت نمی شود. مثلا هنگامی که استوما خارج از غلاف عضله رکتوس شکمی تعبیه می شود، احتمال پرولاپس زیاد است. همچنین ممکن است پرولاپس به دلیل کم بودن تعداد سوچورهای جراحی ایجاد شود. پرولاپس بیشتر در کلوستومی های لوپ و در استومای کودکان و در دوران حاملگی ایجاد می شود.

زخم فشاری استوما

فتق استوما : زخم فشاری استوما و فتق استوما پس از جراحی ،عضلات جدار شکم ضعیف می شوند. به همین دلیل بیماران مستعد ایجاد فتق یا بیرون زدگی محتویات شکم هستند. علائم فتق اطراف استوما عبارت است از قرمزی، درد و برآمدگی در ناحیه اطراف استوما. برای فتق های کوچک، تنها نیاز به کمربند مخصوص فتق می باشد. ولی فتق های خیلی بزرگ معمولا نیاز به جراحی دارند.

بهتراست برای پیشگیری از ایجاد فتق اطراف استوما از برداشتن چیزهای سنگین از روی زمین و حمل بار زیاد به خصوص در روزهای اول پس از جراحی خودداری کرد.

واریس اطراف استوما: در بعضی از بیماران که مشکلات کبدی مثل سیروز یا متاستاز توموری به کبد دارند، گاهی عروق برجسته در استوما به صورت پیچ در پیچ و واریسی مشاهده می شوند. این عروق ممکن است خونریزی کنند و گاهی خونریزی می تواند شدید و کشنده باشد. باید به بیماران دچار واریس توضیح داد که کوچکترین آسیبی به استوما ممکن است موجب خونریزی شود. پزشک برای درمان آنها از سوزاندن و یا محلول نیترات نقره استفاده می کند.

عوارض ایلئوستومی:

زخم فشاری استوما:

از آنجا که مواد دفعی ایلئوستومی فرم مایع دارد و دارای آنزیم های روده ای می باشد، در مجاورت با پوست به آن صدمه وارد می کند. به همین دلیل مشکلات پوستی در بیماران ایلئوستومی شایع تر است و ریسک عفونت و تحریک پوستی نیز بیشتر است. از انجا که فرم مواد دفعی مایع است، ایلئوستومیت ها آب زیادی را از دست می دهند و در صورتی که روزانه به حد کافی مایعات مصرف نکنند، ممکن است دچار کمبود مایعات بدن شوند. همچنین به دلیل کوتاه بودن لوله گوارش و زمان کم برای جذب، بسیاری از داروهای مصرفی به خوبی جذب نمی شوند.

زخم فشاری استوما : انسداد روده در ایلئوستومیت ها شایع تر است ولی در کلوستومیت ها نیز دیده می شود. انسداد معمولا ناشی از مصرف مواد فیبری یا موادی است که هضم دشواری دارند. مانند ذرت بوداده، کرفس و در بعضی موارد گوشت های سفت، تند غذا خوردن، خوب نجویدن غذا. از شروع غذاهای جامد و دیر هضم بلافاصله بعد از عمل جراحی می تواند باعث انسداد شود. برخی انسدادها خفیف هستند و خود به خود برطرف می شوند. ولی بعضی از آنها نیز ممکن است با درد شدید همراه باشند و منجر به بستری شدن در بیمارستان شوند. به همین دلیل دانستن علائم انسداد و اقدامات لازم برای برطرف کردن آن جزنکات بسیار مهمی است که هر استومیت باید در مورد آن اطلاعات کسب کند.

علائم انسداد روده عبارتند از :

  • تورم استوما
  • اتساع و نفخ شدید شکمی
  • کاهش برون ده استوما ( در بعضی موارد عدم دفع کامل از استوما )
  • درد و کرامپ شکمی
  • تهوع و استفراغ

این علایم ممکن است بسیار شدید باشند و حتی تا 24 ساعت ادامه یابند.

اقدامات لازم در زمان انسداد روده:

زخم فشاری استوما :در صورت شک به انسداد روده، حتما باید مصرف غذاهای جامد را متوقف کرده و هرگز از داروهای ملین و ضد درد استفاده نکنید. بهتر است برای مدتی از خوردن غذا خودداری و فقط از نوشیدنی های ولرم بدون گاز استفاده کنید. از وارد کردن هر شیئی بع داخل استوما پرهیز کنید و در صورت متورم شدن استوما، بهتر است از چسب پایه ای که برش بزرگتری دارد استفاده کنید. برای شل کردن عضلات شکم می توانید از حمام یا وان آب گرم استفاده کنید. بهتر است که سطح شکم خود را ماساژ داده و زانوهای خود را به داخل شکم خم کنید.

در صورتی که درد اجازه می دهد، پیاده روی مختصر در این شرایط مناسب است. اگر هیچ کدام از اقدامات ذکر شده موجب تخفیف علائم نشد، باید حتما به پزشک مراجعه کنید. درمان انسداد روده شامل جایگزین کردن مایعات و الکترولیت های بدن و کنترل درد می باشد.

بهتر است به نخستین نشانه های انسداد دقت شود. یک انسداد نسبی معمولا خود را با دردهای کرامپی شکم، خروج مدفوع آبکی و بد بو، اتساع شکمی و تورم استوما همراه با تهوع و استفراغ نشان می دهد. انسداد کامل ایلئوستومی با عدم دفع مدفوع از استوما برای بیش از 4 ساعت، درد شدید شکمی، تورم شکم و استوما و تهوع و استفراغ همراه است.

غذاهایی که موجب انسداد روده می شوند عبارتند از: ذرت بو داده، آجیل، غذاهای پرفیبر مانند کرفس، پوست میوه ها و گوشتی که خوب جویده نشده است. برای جلوگیری از ایجاد انسداد بهتر است همواره گوشت به قطعات ریز خرد و به خوبی جویده شود.

غذاهایی که موجب انسداد روده می شوند عبارتند از: ذرت بو داده، آجیل، غذاهای پرفیبر مانند کرفس، پوست میوه ها و گوشتی که خوب جویده نشده است. برای جلوگیری از ایجاد انسداد بهتر است همواره گوشت به قطعات ریز خرد و به خوبی جویده شود.

زخم فشاری استوما

انتخاب کیسه استوما:

انتخاب نوع کیسه متناسب با شرایط بیمار از نظر جسمی، نوع استوما و وضعیت اقتصادی متفاوت است. کیسه های استومی از نظر چسب پایه به دو دسته تقسیم می شوند:

  1. یک تکه ( چسب به کیسه متصل می باشد)
    1. دوتکه ( چسب از کیسه جدا است)

زخم فشاری استوما: کیسه های استومی از نظر رنگ و ظاهر دو مدل شفاف و رنگی یا غیر شفاف دارند. از نظر قابلیت تخلیه شامل انواع ته باز ( مناسب برای زمانیکه حجم مواد دفعی زیاد است).  ته بسته ( مناسب برای زمانی که تعداد دفعات و حجم آن کم باشد) می باشد.

شستشوی روده بزرگ در بیماران کلستومی

شستشوی روده بزرگ در بیماران کلستومی

شستشوی روده بزرگ در بیماران کلستومی

شستشوی روده یک روش مناسب برای برخی بیماران دارای استومی است که بتوانند برای مدت 24 تا 48 ساعت نگران تخلیه کیسه استومی نباشند و به امور روزمره و فعالیت های اجتماعی خود بپردازند.

افرادی که می توانند کاندید انجام شستشوی روده باشند:

  1. کلستومی از نوع End sigmoid colostomy
  2. مدفوع بیمار روزانه 2-3 بار و خمیری شکل باشد.
  3. فرد دارای استومی، بیماری فشارخون، قلبی و کلیوی جدی نداشته باشد.
  4. استومیت از نظر روحی، روانی و جسمی سالم باشد.
  5. بهتر است حمام و توالت جداگانه وجود داشته باشد.

در این روش هر 24 تا 48 ساعت یکبار شستشوی روده می شود و به همین دلیل بیمار به راحتی می تواند به فعالیت های اجتماعی خویش بپردازد که این مورد باعث تقویت اعتماد به نفس در بیمار می گردد. از مزایای دیگر این روش این است که پوست اطراف استومی سالم می ماند و تقریبا زندگی فرد دارای استومی به حالت قبل برمی گردد. البته بایستی رژیم غذایی بیمار بیشتر میوه و سبزیجات و مواد آبکی باشد که حجم باقیمانده کمتری تولید کند. با استفاده از این روش تولید صدا و بو بطور فوق العاده کاهش می یابد .

البته با وجود مزایای زیاد در مواردی هم دارای محدودیت و عوارض می باشد. از جمله این عوارض می توان به وقت گیر بودن این روش و خطر پارگی روده اشاره کرد. افراد پیر و ناتوان به دلیل ضعف دید قادر نیستند به تنهایی از این روش استفاده کنند.

شستشوی روده بزرگ در بیماران کلستومی

عوارض و مشکلات شستشوی روده:

  • اسپاسم روده: به دلیل دمای سرد آب یا سرعت زیاد جریان آب

در زمان ایجاد اسپاسم قیف باید خارج شود و جریان آب قطع گردد (موقتا) روی تخت دراز کشیده و ماساژ از سمت راست به طرف چپ شکم و استوما انجام شود تا کم کم اسپاسم برطرف شود و سپس شستشو ادامه یابد.

  • خونریزی دهانه استوما: به دلیل ترومای ناشی از برخورد قیف با دهانه استوما و تورم و اسپاسم بوجود آمده
  • خروج آب کمتر از ورودی: بعد از ورود آب به داخل استوما موقع خروج ، مقدار کمی از آب خارج می شود که بدلیل اینکه در 24 ساعت قبل به اندازه کافی آب نوشیده نشده است.

موارد مهم در شستشوی روده:

دمای آب: بین 36 تا 38 درجه

حجم آب: 500 تا 1000 سی سی (نیم تا یک لیتر)

سرعت جریان آب: آهسته و به نحوی باشد که طی 15 دقیقه وارد روده شود.

ساعت انجام شستشوی روده: بهترین زمان، بعد از خوردن صبحانه می باشد. حدودا ساعت 8 صبح

نوع تغذیه : بهتر است رژیم غذایی فرد بیشتر از میوه ، سبزیجات و آب فراوان باشد.

مطالب مرتبط:کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / درمان عفونت زخم / زخم فشاری استوما

زخم واریسی | دلایل ایجاد زخم واریسی| 3 علایم اولیه و درمان آن

زخم واریسی چیست؟

زخم واریسی یک زخم سطحی روی پوست است و زمانی که سیاهرگ نمی تواند خون را به عقب و به سمت قلب بازگرداند ایجاد می شود. زخم های واریسی غالبا نشانه ی ابتلا به بیماری واریس وریدی در مراحل پیشرفته است. زخم های واریسی می توانند یک مشکل طولانی مدت برای مبتلایان باشند اما می توان آنها را با روش های درمانی مناسب به سرعت درمان کرد. با درمان رگ واریسی می توان از ایجاد زخم های واریسی پیشگیری کرد. این زخم ها معمولا در اطراف قسمت قوزک داخلی پایین پا، بالای مچ پا و زیر ماهیچه ساق پاشکل می گیرند.

درمان زخم واریسی

چگونه واریس موجب ایجاد زخم می شود؟

سیاهرگ های پا که خون را به سمت قلب حمل می کنند یک دریچه یک طرفه دارند که فقط اجازه می دهند که خون به سمت بالا حرکت کند و از بازگشت خون به سمت پایین جلوگیری می کند. در برخی از افراد، این دریچه ها به درستی کار نمی کنند یا به علت ترومبوز (لخته شدن خون) در سیاهرگ، آسیب دیده اند. اگر این دریچه ها آسیب ببینند، خون در مسیر اشتباه در رگ جریان می یابد که در نتیجه در هنگام ایستادن فشار زیادی را به رگ وارد می کند. این فشار زیاد غیر عادی باعث آسیب دیدگی پوست و ایجاد زخم می شود. این زخم ها معمولا در زنان بیش از مردان دیده می شود.  بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در سنین بین 50 تا 70 سالگی قرار دارند. زخم های واریسی معمولا در قسمت پایین پا دیده می شوند.

دلایل ایجاد زخم واریسی:

اگر پس از آسیب دیدگی های جزئی در پا، مشکلی در گردش خون در رگ های پا ایجاد شود، زخم وریدی پا ممکن است به وجود آید. در صورت وجود این مشکل، فشار داخل سیاهرگ افزایش می یابد. این فشار بالای مداوم، می تواند به مرور عروق کوچک خونی در پوست را دچار آسیب کرده و آن ها را شکننده کند. در نتیجه، پوست شما به راحتی شکسته و پس از ضربه یا کشش، این زخم ها ایجاد می شوند.

درمان زخم واریسی

علایم اولیه زخم واریسی:

علائم اولیه این زخم عبارتند از:

  • تورم، سنگینی و گرفتگی پا
  • پوست سفت و سخت شده به رنگ قهوه ای، بنفش یا قرمز تیره ( این نشانه تجمع خون است)
  • احساس خارش و گزگز

خصوصیات زخم های واریسی:

  • زخم های سطحی قرمز رنگ که در برخی موارد با بافت های زرد رنگ پوشیده شده اند.
  • مرز و شکل زخم ها غیر یکنواخت است.
  • پوست اطراف ممکن است درخشان، سفت و گرم شده و تغییر رنگ یابد.
  • درد و سنگینی پا
  • اگر زخم عفونی شود، ممکن است بدبو شده و چرک از آن تخلیه شود.

چه کسانی در معرض خطر زخم واریسی قرار دارند؟ :

برخی از عواملی که احتمال ابتلا به این مشکل را افزایش می دهند عبارتند از:

  1. چاقی یا اضافه وزن : که احتمال افزایش فشار بر عروق پا را افزایش می دهد.
  2. مشکل در راه رفتن : باعث ضعف عضلات ساق پا شده و بر گردش خون در عروق پا تاثیر می گذارد.
  3. سابقه ترومبوز در عروق عمیق یا DVT : لخته های خون که در پا شکل می گیرند ممکن است باعث آسیب دیدگی دریچه ها در عروق شوند.

تشخیص زخم واریسی:

در شرح حال بیمار ممکن است مشکلاتی مانند: دیابت، ترومبوز وریدی عمقی، جراحت یا عمل جراحی در پای مبتلا، سابقه ابتلا به زخم واریسی یا واریس دیده شود. ممکن است انجام آزمایش هایی مانند اولتراسوند داپلر، بیوپسی پوست و پج تست برای تایید تشخیص لازم شود.

رگ های خونی

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / درمان عفونت زخم / زخم فشاری استوما / شستشوی روده

درمان زخم واریسی | باندهای فشاری یا جوراب های واریس

درمان زخم واریسی

درمان زخم واریسی را می توان با برداشتن بافت مرده و تمیز کردن زخم و تعویض زودهنگام و به موقع پانسمان آن تا زمان بهبودی انجام داد. برای زخم های بزرگتر و وسیع تر باید از طریق جراحی و از تیم پزشکی متخصص آن کمک گرفت.پس از درمان باید با مراقبت هایی نظیر بالا نگه داشتن پاها و فشرده سازی پاها از طریق باندهای فشاری و یا جوراب های واریس (دارای کش و ساق بلند و تنگ)، در پیشگیری و جلوگیری از بازگشت واریس اقدام نمود.

1.تمیز کردن و پانسمان کردن زخم ها : اولین گام در درمان زخم واریسی ، برداشتن بافت های باقی مانده و مرده زخم و پانسمان مناسب زخم است. با این کار شرایط مناسب برای بهبودی زخم فراهم می شود. یک پانسمان ساده غیر چسبنده برای این کار کافی است. این پانسمان معمولا هفته ای دو مرتبه تعویض می شود.

2.بالا نگه داشتن پا:

هر چه پا را بالاتر نگه دارید، فشار کمتری بر عروق آن وارد می شود. اگر پا بالاتر از سطح قلب قرار گیرد، فشار درون عروق پا در سطح طبیعی قرار می گیرد.

به بیمار توصیه های زیر را داشته باشید:

  • در هر زمانی که می توانید پاهای خود را بالا نگه دارید. برای این کار می توانید یک بالش زیر پای خود قرار دهید.
  • قسمت انتهایی تخت خود را بالا ببرید (حدود 10 سانتی متر) تا پاهای شما بالاتراز سطح قلب شما قرار گیرند. هدف این است که از نیروی جاذبه برای گردش خون در جهت صحیح به سمت قلب کمک بگیرید. با این کار تورم پاها و فشار وارد بر عروق خونی در پاها و در زخم های واریسی کاهش می یابد.

درمان زخم واریسی

3.درمان عفونت:

تا زمانی که زخم ها عفونی نشده باشند نیازی به مصرف آنتی بیوتیک نیست. درمان با آنتی بیوتیک برای زمانی است که زخم ها دردناک تر شده و پوست اطراف آن ها قرمز، گرم و متورم می شود.

4.باندهای فشاری یا جوراب های واریس:

برای کم کردن فشار وارده بر رگ های پا در زمانی که می ایستید، ممکن است لازم باشد که از جوراب های مخصوص واریس یا باندهای فشاری استفاده کنید. چندین لایه بانداژ برای کنترل فشار داخل عروق لازم است. زمانی که زخم ها بهبود یافتند، باید استفاده از جوراب های مخصوص واریس را ادامه دهید تا از بروز دوباره زخم های واریسی پیشگیری شود. جوراب های مخصوص واریس باید دقیقا متناسب با پاهای شما باشند.

درمان زخم واریسی

5.جراحی:

زمانی که روش های درمانی متداول برای درمان زخم واریسی موثر واقع نمی شوند، باید روش های جراحی مورد ملاحظه قرار گیرند به خصوص اگر بسیار دردناک و بزرگ شده باشند. نخست محل واریس و سیستم عروقی باید مورد ارزیابی قرار گیرد، عفونت ها برطرف شوند و بیماری های زمینه ای مانند دیابت یا ترومبوفیلی (تمایل به لخته شدن خون) کنترل شوند. به کمک روش های جراحی می توان برگشت وریدی را کاهش داد، فرآیند بهبودی را تسریع کرد و از عود دوباره زخم های واریسی پیشگیری کرد.

گزینه های جراحی برای درمان نارسایی وریدی شامل موارد زیر می باشد:

  • قطع سیاهرگ صافن
  • قطع ورید با جراحی آندوسکوپی رگ و برداشتن رگ های آسیب دیده با عمل جراحی واریس
  • عمل برداشتن ورید
  • اسکلروتراپی
  • لیزر درمانی

درمان زخم واریسی

درمان زخم واریسی چه مدت طول می کشد؟

سال های زیادی طول می کشد تا بیماری واریس باعث ایجاد زخم های واریسی شود، بنابراین طبیعی است که درمان زخم واریسی هم، زمان زیادی لازم داشته باشند. با این که بیشتر زخم های واریسی ظرف مدت 3تا 4 ماه بهبود می یابند، اما ممکن است بخشی از آن ها زمان بیشتری برای بهبودی لازم داشته باشند. حتی در زخم های مقاوم هم در نهایت، درمان موفقیت آمیز خواهد بود.

آموزش به بیمار برای پیشگیری از زخم واریسی:

بهبودی و التیام و درمان زخم واریسی به معنی پایان یافتن مشکلات نیست. با این که ظاهر پوست سالم به نظر می رسد، ولی هنوز بیماری های زمینه ای باقی مانده اند و باید اقدامات احتیاطی برای پیشگیری از بروز دوباره زخم های واریسی انجام شود که برخی از آن ها عبارتند از:

  • در تمام طول روز از جوراب های مخصوص واریس استفاده کنید. (یا در موارد شدیدتر از بانداژ استفاده کنید)
  • هر موقع که می توانید پاهای خود را بالا نگه دارید.
  • از کرم های مرطوب کننده پوست استفاده کنید تا پوست شما خشک نشود.
  • وزن خود را کاهش داده، میوه های تازه مصرف کنید، ورزش کرده و استعمال دخانیات را متوقف کنید تا زخم های واریسی التیام یافته و سلامت عمومی بدن نیز بهبود یابد.
  • ساق پا و پاهای خود را بطور مرتب معاینه کنید. به پوست زخم ها یا تغییرات رنگ پوست توجه کنید.
  • در هنگام نشستن، انگشتان پای خود را حرکت دهید، پاهای خود را بالا و پایین برده و مرتب پیاده روی کنید.
  • از چهارزانو نشستن اجتناب کنید.
  • اگر شما ملزم به ایستادن های طولانی مدت هستید، سعی کنید وضعیت خود را مرتبا تغییر دهید.

اگزودا چیست؟ | ترشحات طبیعی زخم | رنگ اگزودا | انواع اگزودا

اگزودا چیست؟

اگزودا ترشحات طبیعی زخم در جریان فرآیند بهبودی می باشد. شروع این ترشحات در فاز التهابی زخم بوده و باعث مرطوب نگه داشتن زخم و رساندن مواد غذایی به سلول های در حال رشد می شود. هم زمان با تغییرات فیزیولوژیک در زخم تغییراتی در نوع و میزان ترشحات آن ایجاد می شود. در زخمی که در حال بهبودی می باشد اغلب اگزودا به صورت لایه ای نازک و با ترشحات روشن دیده می شود.

در زخم هایی که فرآیند بهبودی در آن ها به تاخیر افتاده ، ترکیب مایع اگزودا باعث رشد پروتزوآها در زخم می شود که وجود آن ها مانع مهمی برای تشکیل بافت جدید در زخم است و فاز التهابی را طولانی تر می کند. با طولانی شدن فاز التهابی، ترشح اگزودا و ویسکوزیته آن افزایش یافته و به یکی از مشکلات اساسی مدیریت زخم تبدیل خواهد شد.

شاید با تعریفی دیگر بتوان گفت که << اگزودا مایعی چسبناک و تغلیظ شده از پروتئین های بدن که از رگ ها به محل بریدگی بدن و یا زخم بدن تراوش می کند، زخم را تازه نگه می دارد. در بعضی مواقع به آن چرک نیز می گویند.>>

اگزودا

انواع اگزودا

برای ارزیابی میزان و نوع اگزودا به بررسی بستر زخم و پانسمان قبلی زخم بپردازید. ارزیابی دقیق اگزودا شما را در انتخاب نوع پانسمان و مدیریت بهبودی زخم کمک خواهد نمود. در واقع کلید بهبودی زخم، مدیریت ترشحات زخم می باشد. کاهش ترشحات زخم و مدیریت آن بستگی به کنترل علل به وجودآورنده آن دارد. در ارزیابی مجدد زخم هر گونه بو، تغییر قوام یا میزان ترشح اگزودا باید بررسی گردد. ارزیابی مجدد و منظم زخم بهترین ابزار برای پایش تغییرات زخم و کشف مشکلات جدید زخم می باشد.

  • سروزی (serous) : مایع زرد رنگ شفاف
  • خونابه ای (haemoserous) : مایع سروزی با لکه های خونی جزئی
  • خونی (sanguinous) : وجود لکه های خونی کاملا مشخص در ترشحات
  • عفونی (purulent) : حاوی عفونت
  • خون و عفونت (haemopurulent) : عفونت و لکه های خونی کاملا مشخص یا زیاد
  • ترشحات خروجی از حفره های بدن مانند بزاق، آسپیره محتویات معده، صفرا، مایعات پانکراسی، مدفوع، مایع مغزی نخاعی .

تخلیه مایع از یک حفره بدن ( یعنی ادرار، مدفوع یا آسپیره معدی) به درون زخم یا به صورت پوستی، نشان دهنده تشکیل فیستول است و می تواند با معاینه، بو ، PH یا کشت آزمایشگاهی شناسایی شود.

رنگ اگزودا

رنگ براساس نوع اگزودا تغییر می کند و ممکن است نوع باکتری موجود در زخم عفونی شده را نشان دهد (به عنوان مثال سودوموناس آئروژینوس دارای رنگ آبی/ سبز است)

انسجام اگزودا

انسجام براساس نوع اگزودا تغییر می کند و در زخم ها ی متورم و فیستول ها اهمیت زیادی دارد.

بوی اگزودا

بو معمولا نشان دهنده ی عفونت یا تشکیل فیستول است، ولی ممکن است با اتولیز بافت نکروزی مخصوصا در زیر پانسمان بسته مرتبط باشد.

مقدار اگزودا

مقدار فراوان اگزودا معمولا نشان دهنده تخریب وسیع بافتی، ورم، تشکیل آبسه یا نشت از حفرات بدن است. از دست رفتن بسیار زیاد اگزودا یا محتویات حفره بدنی همانطور که در سوختگی ها یا فیستول ها مشاهده می شود می تواند در تعادل مایعات و الکترولیت های بدن اختلال ایجاد کند. تخلیه بیش از حد زخم می تواند به خیس خوردگی و تخریب پوست اطراف زخم منجر شود، به خصوص اگر اگزودا شدیدا خاصیت اسیدی یا بازی داشته باشد.

اگزودا

  نوع ترشح   کیفیت ترشح   رنگ ترشح   اهمیت
سروزی رقیق ، آبکی روشن اغلب میزان ترشح طبیعی محسوب می گردد مگر در صورت افزایش ترشح که نشانه عفونت است( مانند استافیلوکوکوس اورئوس)
فیبرینی رقیق ، آبکی تیره ممکن است حاوی رشته های فیبرین باشد
خونابه ای رقیق ، آبکی روشن، صورتی وجود گلبول های قرمز در ترشح به دلیل آسیب مویرگی
خونی رقیق ، آبکی مایل به قرمز محتوای کم پروتئین به علت: بیماری های قلبی  یا وریدی، سوتغذیه. علل دیگر شامل فیستول ادراری یا لنفی
سرم عفونی چسبناک زرد یا قهوه ای مایل به زرد عفونت باکتریایی / حاوی بافت مرده
عفونی چسبناک مات، شیری رنگ، زرد یا قهوه ای و گاهی سبز رنگ حاوی گلبول های سفید، باکتری و اسلاف زخم
خونی عفونی چسبناک مایل به قرمز ، شیری استقرار عفونت / ممکن است حاوی نوتروفیل ها، باکتری ها ی مرده،سلول های التهابی و ترشحات خونی و مویرگ های پوستی باشد
خونریزی دهنده چسبناک قرمز تیره عفونت باکتریایی / آسیب مویرگی ناشی از تروما

درناژ زخم

مراقبت از بیمار با یک زخم ترشح دار، هم برای بیمار و هم برای تیم مراقبت پزشکی، چالش برانگیز است. به منظور مدیریت و ارزیابی درمان و نیز احتمال بهبودی بیمار، تعیین علت، نوع و مقدار اگزودا (ترشحات التهابی) ضروری می باشد. پس از عمل جراحی یا تروما، ترشح مقداری اگزودا از زخم قابل پیش بینی بوده و معمولا خونریزی یا ترشح خونابه، از بافت آسیب دیده و یا تشکیل هماتوم طبیعی است. مقادیر زیاد یا غیر عادی اگزودا باید مورد بررسی قرار گیرد.

تجمع مایعات در بافت های زیرپوستی یا در زخم ممکن است منجر به عوارضی نظیر عفونت، آبسه، تشکیل سینوس (حفره چرکی) یا فیستول، پارگی زخم و بیرون زدگی احشا (Evisceration)  گردد. در طول مدت جراحی، جراح ممکن است یک لوله تخلیه کننده را برا ی برداشتن تجمع مورد انتظار مایعات، در محل عمل قرار دهد.

ویژگی های اگزودا شامل این موارد است: نوع، مقدار، رنگ، انسجام و بو.

سینوس زخم

سینوس مجرایی است که اپیدرم را به بافت های زیرین پوست متصل می کند و ممکن است باعث تشکیل حفره یا جداشدگی لایه های پوست شود. ارزیابی باید بافت های زیر پوستی درگیر، قطر سینوس، نوع  مقدار تخلیه ترشحات را تعیین کند. یک سینوگرام می تواند برای تعیین عمق و جهت مجرا در زخم، مورد استفاده قرار گیرد.

اگزودا

نکته بالینی:

بستن سینوس باید به آرامی انجام گیرد تا به سلول های گرانوله آسیبی نرسد. در صورت وجود سینوس، ارزیابی و ثبت هر دو مقادیر دوبعدی و سه بعدی زخم اهمیت دارد.

مدیریت زخم سینوس دار:

هدف از مدیریت این نوع زخم، تسریع بهبود سینوس از پایه حفره به سمت بیرون است تا از تشکیل آبسه ممانعت گردد. در زخم های همراه با تشکیل مجرا یا حفره، لازم است تا اندازه های سه بعدی حفره، برای شناسایی بافت های آناتومیک درگیر و نیز تعیین جداشدگی احتمالی صفحات فشیال یا پوشیده شدن بستر زخم با بافت گرانوله، مورد ارزیابی قرار گیرند. در زخم های حفره های سینوس دار که قابلیت گرانوله شدن دارند، برای درمان زخم، باید فضای مرده زخم را به آرامی از بین برد تا بهبودی از پایه حفره به سمت بیرون افزایش یابد. پرکردن بیش از حد زخم های سینوس دار با پانسمان، بهبود آن را به تاخیر خواهد انداخت. با پیشرفت روند بهبودی و برای تسهیل در تخلیه تمام مایعات زخم، مسیر مناسب باید وجود داشته باشد.

پس از ارزیابی زخم، باید یک پانسمان مناسب را انتخاب نمود. محصولات مراقبت زخم که برای پر کردن سینوس پیشنهاد می شوند، عیارتند از:

مقادیر کم تا متوسط اگزودا :

  • کلسیم آلژینات فیتیله ای یا نوار هیدروفیبر
  • هیدروژل
  • خمیر یا پودر هیدروکلوئید
  • کمپرس مرطوب با گاز نواری و نرمال سالین

مقادیر متوسط تا زیاد اگزودا:

  • فوم پرکننده حفره
  • استومی یا لوازم تخلیه زخم
  • پانسمان فیتیله ای باریک
  • وکیوم تراپی

اگزودا

زخم های سینوس دار با جداشدگی فاشیا

این زخم ها به صورت یک سینوس گسترش یافته به داخل حفره یا ناحیه های شیب دار هستند که در طول صفحه ی فاشیای بافت امتداد یافته اند. در صورتی که پر کردن سینوس با پانسمان انجام گیرد، جداشدگی فاشیای بیشتری ممکن است رخ دهد و بهبودی به تاخیر بیفتد.

مدیریت مناسب، تخلیه آزادانه اگزودا یا تراوه را به داخل یک کیسه استومی یا دستگاه تخلیه کننده زخم یا پانسمان جاذب تسهیل می نماید. از یک شکم بند یا تسمه پشتیبان برای تقویت اتصال فاشیا به بافت ها استفاده می شود.

اگر زخم در یک لایه شکمی رخ داده یا یک شیب (shelving) سطحی همراه با زخم وجود داشته باشد، احتمالا لازم است تا از یک پانسمان کلسیم آلژینات یا بسته گاز پانسمان (به صورت یک فیتیله باریک) در سطح زخم استفاده شود.

زخم های سینوس دار که قادر به بهبودی نیستند

افراد دارای زخم های غیر قابل بهبود، باید از لحاظ فاکتورهای موضعی و سیستمیک که بهبودی زخم را به تعویق می اندازد، مورد معاینه قرار گیرند. زخم سینوس داری که قادر به بهبودی نیست، باید از لحاظ موارد زیر معاینه شود:

  • اجسام خارجی محبوس شده نظیر مو، مواد بخیه، محصولات مراقبت از زخم، شیشه، ضایعات فلزی یا چوبی
  • تشکیل آبسه
  • هماتوم
  • تشکیل فیستول
  • استئومیلیت
  • اپیتلیزاسیون حفره سینوسی

زخم های حفره ای وخیم

زخم های بزرگ حفره ای، معمولا ناشی از باز شدن خط بخیه یا دبریدمان جراحی می باشند. به طوری که بهبودی زخم، با هدف اولیه یا ثانویه به تعویق افتاده است. این زخم ها اغلب به علت تخریب وسیع بافتی، فیستول یا تخلیه های چندتایی، دارای وخامت بیشتری هستند و معمولا خلاقیت و توانایی بیشتری برای مدیریت این زخم ها نیاز است.

استراتژِی های مدیریت زخم باید به صورت زیر طراحی شوند:

  • از وجود سیستم حمایتی برای بیمار اطمینان حاصل کنید.
  • از زخم در برابر پاتوژن ها و تروما بیشتر حفاظت نمایید.
  • اگزودا را جمع آوری نموده و از پوست اطراف حفاظت کنید.
  • اگر بویی وجود دارد، آن را کنترل نمایید.
  • بهبودی را تسریع کنید.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / درمان زخم واریسی