پنتوکسی فیلین

قرص پنتوکسی فیلین یا ترنتال (Trental) برای بهبود جریان خون استفاده می شود. بهبود جریان خون باعث می شود تا گرفتگی عضلات پا و سایر علائم بیماری عروق (بیماری مرتبط با رگ ها و شریان ها) را کاهش دهد. این دارو همچنین کمک می کند تا خون شما اکسیژن را به بافت ها و اندام ها منتقل کند.

داروی Pentoxifylline یک مشتق گزانتین می باشد که در درمان بیماری های عروق محیطی کاربرد دارد اگرچه اغلب جزء گروه وازودیلاتورها طبقه بندی می شود ولی فعالیت اولیه آن کاهش ویسکوزیته خون می باشد که احتمالاً از طریق اثر بر قابلیت تغییر شکل گلبولهای قرمز و چسبندگی و تجمع پلاکتی می باشد. این دارو باعث افزایش جریان خون در بافت های ایسکمیک و بهبود اکسیژن رسانی بافتی در بیماران دچار به بیماری های عروق محیطی و بهبود اکسیژن رسانی کورتکس مغز و مایع مغزی نخاعی در اختلالات عروقی مغز می شود. Pentoxifylline همچنین باعث مهار تولید سیتوکین ها و فاکتور آلفای نکروز کننده تومور ( TNFالفا) می شود که این خصوصیت در مورد تعدادی از بیماری ها تحت بررسی است.
در درمان بیماری های عروق محیطی دوز معمول آن mg400، 3 بار در روز و به صورت خوراکی از فرم دارو با آزادسازی اصلاح شده می باشد که جهت دوز نگهداری و یا در مواردی که عوارض جانبی مشکل ساز می باشند به mg400، 2 بار در روز کاهش می یابد. دوزهای تجویزی می بایست با غذا مصرف شوند تا از اختلالات گوارشی کاسته شود همچنین در بیماریهای کبدی و کلیوی نیاز به کاهش دوز پیدا می شود. آثار سودمنددارو تا 2 الی 8 هفته بعد از شروع درمان ظاهر نمی شوند.

مکانیسم اثر پنتوکسی فیلین

پنتوکسی فیلین موجب بهبود جریان خون از طریق کاهش ویسکوزیته ی خون و افزایش انعطاف گلبول های قرمز می گردد.

فارماکوکینتیک پنتوکسی فیلین

داروی Pentoxifylline به سهولت از مسیر گوارشی جذب می گردد ولی تحت مسیر اول متابولیسم کبدی قرار می گیرد که بعضی از متابولیت های حاصله فعال هستند. نیمه عمر پلاسمایی آن بین 4% تا 8% ساعت می یاشد که در مورد متابولیت هایش بین یک تا 6/1 ساعت متغیر می باشد. در طی 24 ساعت اکثر دوز تجویزی از طریق ادرار و عمدتاً به شکل متابولیت ها دفع می شوند و کمتر از 4% از طریق مدفوع دفع می گردد. در افراد مسن و بیماران کبدی حذف آن کم می شود Pentoxifylline و متابولیت هایش در شیر مادرتوزیع می شوند.

مواردی که باید قبل از مصرف با پزشک در میان گذاشت

در صورتی که به پنتوکسی فیلین حساسیت دارید، یا اگر به کافئین یا تئوفیلین (الیوكوفیلین، تئو 24، تئورا، اسلوبید، تئوكرون، تئولیر، یونیفیل و…) حساس هستید نباید از این دارو استفاده کنید.

همچنین اگر اخیرا خونریزی مغزی یا شبکیه چشم داشته اید نباید از پنتوکسی فیلین استفاده کنید.

برای اطمینان از اینکه پنتوکسی فیلین برای شما مضرر نیست، در صورتی که هر یک از موارد زیر در شما صدق کند آن را به پزشک خود اطلاع دهید:

• بیماری عروق کرونر (سختی شریان ها)
• بیماری کبد یا کلیه
• بیماری قلبی
• سابقه خونریزی در مغز یا داخل چشم شما
• سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی
• زخم معده یا روده
• اگر از تئوفیلین استفاده میکنید
• اگر اخیرا عمل جراحی داشته باشید
• اگر از دارو هایی برای درمان یا پیشگیری از لخته شدن خون استفاده می کنید

در دوره بارداری معلوم نیست که آیا ترنتال سبب آسیب جینین میشود یا نه. درصورتی که حامله هستید یا در حال برنامه ریزی برای بارداری هستید، آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

پنتوکسی فیلین می تواند به شیر مادر منتقل شود و ممکن است به نوزاد شیرخوار آسیب برساند. زمانی که از پنتوکسی فیلین استفاده می کنید نباید به نوزاد خود شیر دهید.

نحوه مصرف ترنتال

همه دستورات پزشک خود را در رابطه با مصرف این دارو دنبال کنید. این دارو را در مقادیر بزرگتر یا کوچکتر و یا طولانی تر مصرف نکنید.

ترنتال معمولا 3 بار در هر روز همراه با غذا مصرف می شود. دستورالعمل های دکتر خود را در این رابطه دنبال کنید.

در حالی که از ترنتال استفاده می کنید، ممکن است به آزمایش های خون بصورت متوالی نیاز داشته باشید.

قرص را خرد، جویده یا نشکنید و آن را بصورت کامل ببلعید.

ممکن است 4 هفته طول بکشد تا علائم شما بهبود یابند. در صورتی که علائم شما پس از 8 هفته بهبود نیافت، مصرف خود را ادامه دهید و به پزشک خود در این رابطه اطلاع دهید.

دارو را در دمای اتاق و بدور از رطوبت، گرما و نور نگهداری کنید.

در صورت فراموش کردن مصرف

هر نوبت مصرفی که فراموش کردید هر چه زود تر مصرف کنید یا اگر موعد نوبت بعدی رسیده است از مصرف دوباره داروی فراموش شده باز زنید، برای جبران نوبت های از دست رفته به صورت دوبل مصرف نکنید. اگر در این رابطه نگران هستید، با پزشک خود در تماس باشید.

عوارض پنتوکسی فیلین

در صورت وجود واکنش های آلرژیک مانند ورم کهیر، تنفس سخت، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو با اورژانس در تماس باشید.

اگر عوارض جانبی زیر در شما بوجود آمد در اولین فرصت با پزشک خود در تماس باشید:

• درد قفسه سینه
• تپش قلب و یا لرزش در قفسه سینه
• ادرار قرمز یا صورتی رنگ
• احساس سرگیجه و داشتن حسی مانند غش کردن
• علائم خونریزی معده – مدفوع خونی یا تیره، سرفه های خونی یا استفراغ با زمینه قهوه ای رنگ

عوارض جانبی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناراحتی کلی بدن
• فلاشینگ سیستم قلب و عروق
• سرگیجه سردرد
• تهوع، استفراغ و ناراحتی شکمی، التهاب، اسهال، دیسپسی
• واکنشهای متابولیسم
• درد بدن و اسپاسم عضلانی، تغییر وزن، کمر درد، طعم بد در دهان، گرفتگی عضلات پا، تب، ضعف، عرق کردن.
• درد قفسه سینه، آریتمی، فشار خون بالا، تنگی نفس، ادم، آنژین، تاکی کاردی.
• خواب آلودگی، لرزش، اضطراب و تحریک پذیری، سردرگمی، بی خوابی، بی حسی.
• سوزش شکم، درد شکمی، بی اشتهایی، یبوست، خونریزی، سوزش سر دل، بزاق، گلو و دهان خشک، هپاتیت، زردی، افزایش آنزیم های کبدی.
• کاهش سرم فیبرینوژن، پان سیتوپنی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، آنمی، آنمی آپلاستیک.
• واکنش های حساسیت پریریت، بثورات، آنژیوادما.
• حس خاص بینایی، اسکاتوم، سوزش، پریشانی.
• اختلالات گوارشي، کليه و کلستاز داخل کبد.
• اختلالات سیستم ایمنی واکنش شدید آنافیلاکتیک- آنافیلاکتوئید، به عنوان مثال، ادم ناشی از آنژینوئوزوئید، برونکوسپاسم، گاهی شوک.
• عفونت ها و آلودگی ها مننژیت آسپتیک.
• افزایش ترانس آمیناز
• اختلالات خواب
• مشکلات پوستی و بافتی و قرمز شدن پوست زیر بغل.
• اختلال خونریزی عروق

تداخلات دارویی

• آنتی اسیدها در بیماران مبتلا به عوارض جانبی گوارشی: آنتی اسیدهای معده ممکن است به همراه این دارو تجویز شوند. در مطالعات، هیچ دخالتی با جذب ترنتال توسط آنتی اسیدها مشاهده نشد.
• داروی ضد فشار خون: پنتوکسی فیلین ممکن است فعالیت دارو های ضد فشار خون را تقویت کند. بیماران دریافت کننده این عوامل نیاز به نظارت بر فشار خون و احتمالا کاهش دوز داروهای ضد فشار خون دارند.
• داروهای ضد انعقاد: گزارش شده است این داروها در شدت یا ضعف اثر گذاری اثر دارد. در صورت استفاده از پنتوکسی فیلین، تغییر دوز دارو های ضد انعقاد در این بیماران توصیه می شود.
• وارفارین: در این بیماران باید نظارت مکرر بر زمان پروترومبین (انعقاد خون) داشته باشند، در حالی که بیماران با سایر عوامل خطر ساز خونریزی (مثلا جراحی) باید معاینه دوره ای برای علائم خونریزی، از جمله هماتوکریت و هموگلوبین داشته باشند.
• سایمتیدین: در طی استفاده همزمان از سایمتیدین و پنتوکسی فیلین، به طور قابل توجهی غلظت پنتوکسی فیلین در پلاسما افزایش می یابد که ممکن است عوارض جانبی را افزایش دهد.
• اریترومایسین: در مورد اثر متقابل این دارو و اریترومایسین مطالبی در دسترس نیست. با این حال، تجویز همزمان اریترومایسین با این دارو موجب افزایش معنی دار سرم تئوفیلین با واکنش های سمی می شود. با مصرف این دارو، عوامل هیپوژیکسمی و اثرات کاهش دهنده قند خون انسولین یا داروهای خوراکی آنتی دیابتیک ممکن است تقویت شود. در بیماران تحت درمان با داروهای هیپوگلایسمی، هنگامی که این دارو تجویز می شود، ممکن است تنظیم مقادیر ​​دوز داروهای آنتی دیابت لازم باشد؛ بنابراین توصیه می شود بیماران دیابتی که این دارو را نیز مصرف می کنند، تحت نظارت قرار گیرند.
• تئوفیلین: گرچه علت ناشناخته است، استفاده همزمان از پنتوکسی فیلین با تئوفیلین منجر به افزایش سطح پلاسمایی تئوفیلین شده است که ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

بطور کلی مصرف قرص پنتوکسی فیلین با هریک از داروهای زیر معمولا توصیه نمی‌شود، اما در برخی موارد ممکن است نیاز باشد. اگر هردو دارو با هم تجویز شوند، پزشک ممکن است دوز یا دفعات مصرف یک یا هردو دارو را تغییر دهد.

• اسکلوفناک (Aceclofenac)
• آسمتاسین (Acemetacin)
• آدنوزین (Adenosine)
• آمتولمتین گواسیل (Amtolmetin Guacil)
• آسپرین (Aspirin)
• برمفناک (Bromfenac)
• بوفکساماک (Bufexamac)
• سلکوکسیب (Celecoxib)
• کولین سالسیلات (Choline Salicylate)
• کلونیکسین (Clonixin)
• دکسی ایبوپروفن (Dexibuprofen)
• دکسکتوپروفن (Dexketoprofen)
• دیکلوفناک (Diclofenac)
• دیفلونیسال (Diflunisal)
• دیپیرون (Dipyrone)
• دروکسیکام (Droxicam)
• اتودولاک (Etodolac)
• اتوفنامات (Etofenamate)
• اتوریکوکسیب (Etoricoxib)
• فلبیناک (Felbinac)

استفاده‌ی قرص پنتوکسی فیلین با هریک از داروهای زیر ممکن است منجر به افزایش ریسک عوارض جانبی خاصی شود، اما استفاده‌ی هردو دارو ممکن است بهترین درمان برای شما باشد. اگر هردو دارو با هم تجویز شوند، پزشک ممکن است دوز یا دفعات مصرف یک یا هردو دارو را تغییر دهد.

• آسنوکومارول (Acenocoumarol)
• سایمتیدین (Cimetidine)
• دیکومارول (Dicumarol)
• تئوفیلین (Theophylline)
• وارفارین (Warfarin)

• تداخل با غذا ثابت نشده است.
• تداخل با محصول گیاهی ثابت نشده است.
• تداخل با آزمایش های آزمایشگاهی ثابت نشده است.
• تداخل با شیوه زندگی ثابت نشده است.

هشدارها

با اولین نشانه های واکنش آنافیلاکتیک – آنافیلاکتوئید، مصرف دارو باید قطع شود و پزشک باید مطلع شود.

بیماران مبتلا به اختلال کبدی باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند و ممکن است نیاز به دوز پایین داشته باشند. از آنجایی که پنتوکسی فیلین به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، استفاده از این دارو در بیماران دارای اختلال شدید کبدی توصیه نمی شود.

بیماران مبتلا به اختلال کلیوی (کاهنده کراتینین کمتر از 80 میلی لیتر در دقیقه) باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند و ممکن است نیاز به دوز پایین داشته باشند. از آنجا که پنتوکسی فیلین از طریق کلیه ها دفع می شود، استفاده از این دارو در بیماران مبتلا به اختلال شدید کلیوی توصیه نمی شود.

قلبی عروق

هنگام تزریق پنتوکسی فیلین به بیماران با فشار خون پایین یا دارای لخته خون باید احتیاط شود. در چنین مواردی هر گونه افزایش دوز باید به تدریج انجام شود و نظارت دقیق لازم است. بیماران مبتلا به آریتمی قلبی شدید باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند.

هماتولوژیک

مصرف این دارو با خونریزی و یا زمان پروترومبین طولانی همراه است. خطر خونریزی ممکن است با درمان ترکیبی با داروهای ضد انعقادی افزایش یابد؛ بنابراین، در بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی یا درمانی با درمان ضد انعقادی، این دارو باید با احتیاط و بصورت تنها مورد استفاده قرار گیرد و نظارت دقیق لازم است.

زنان باردار

مطالعات تکمیلی بر روی موش و خرگوش در دوزهای 2، 11 و 23 بار بیشتر از مقدار توصیه شده روزانه انسان انجام شده است و هیچ نشانه ای از ناباروری یا آسیب به جنین به علت پنتوکسی فیلین نشان نداده است. در مورد زنان باردار تجربه کافی وجود ندارد؛ بنابراین، برای زنان باردار توصیه نمی شود مگر اینکه مزایای مورد انتظار برای مادران بیش از خطر احتمالی برای جنین باشد.

زنان شیرده

پنتوکسی فیلین و متابولیت های اصلی آن پس از مصرف 400 میلی گرم دوز خوراکی وارد شیر انسان می شوند. به بیمار باید توصیه شود که شیر دهی یا مصرف دارو را بسته به اهمیت دارو برای مادر متوقف کند.

اطفال

استفاده دارو در بیماران زیر 18 سال توصیه نمی شود زیرا ایمنی و اثربخشی در این گروه سنی وجود ندارد.

افراد سالخورده

در افراد سالخورده به علت افزایش سطح پنتوکسی فیلین و متابولیت های آن در پلاسما، باید با احتیاط بیشتری دارو مصرف شود. به علت افزایش غلظت دارو در پلاسما در بیماران سالخورده میزان بروز بعضی عوارض جانبی افزایش می یابد؛ بنابراین تنظیم دوز دقیق توصیه می شود.

مصرف بیش از حد

به نظر می رسد علائم مربوطه معمولا 4- 5 ساعت پس از مصرف شروع می شود و حدود 12 ساعت طول می کشد. علایم اولیه مصرف بیش از حد پنتوکسی فیلین ممکن است تهوع، سرگیجه، تاکی کاردی، تب، خونریزی گوارشی، استفراغ قهوه ای و آرو فلکسیا باشد. بیشترین میزان مصرف خوراکی 80 میلی گرم بر کیلوگرم بوده که همراه آن فلاشینگ، فشار خون بالا، تشنج، خواب آلودگی، از دست دادن هوشیاری، تب و آشفتگی مشاهده شده است. تمام بیماران بهبود یافتند.

استفاده از پنتوکسی فیلین در موارد زیر ممنوع است:

• بیماران حساس به پنتوکسی فیلین یا سایر ژانتین ها مانند کافئین، تئوفیلین و تئوباریم یا هر عنصری که در فرمولاسیون یا جزء کانتینر دارو باشد.
• بیماران مبتلا به نارسایی حاد قلب.
• بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر شدید هنگامی که در تشخیص پزشک، تحریک میوکارد ممکن است مضر باشد.
• بیماران مبتلا به خونریزی (مثلا خونریزی گسترده شبکیه) یا در معرض خطر خونریزی زیاد.
• بیماران مبتلا به زخم پپتیک یا داشتن سابقه در این مورد.

اسامی تجاری موجود :