لارو درمانی چیست؟

لارو درمانی به عنوان یک روش درمانی برای بهبود زخم های عفونی از قرن ها قبل در میان برخی از قبایل استرالیا، برمه و قوم مایا استفاده می شد و نمونه ای از تاثیر لارو مگس ها در درمان زخم مجروحان جنگی از قرن 16 میلادی به بعد گزارش شده است.

مکانیسم اثر لارو درمانی بر روی زخم

لاروها توسط قلاب های دهانی، قسمت های نکروزه زخم را خراش داده و با ترشح آنزیم پروتئولیتیک بافت های مرده را به حالت نیمه مایع یا سوپی شکل درآورده و سپس آن را می مکند. ضمنآ بزاق لاروها حاوی آنتی بیوتیک Allantion  است.

لاروها ترشحات آمونیاکی دارند و PH زخم را به حدود 8 الی 8/5  می رسانند که در این PH کلونیزه شدن باکتری ها دچار مشکل می شود، همچنین لاروها ترشحاتی دارند که سبب تسریع در بهبود زخم و به وجودآوردن فیبروبلاست ها میشوند. ترشح مداوم و زیاد بزاق لاروها سبب شستشوی زخم می شود.

لاروها جنب و جوش زیادی در زخم دارند که به علت ماساژ خفیفی که در زخم ایجاد می کنند سبب تسهیل خونرسانی می شوند. در قسمت سر لاروها نیز موهای نوک تیز و فراوانی وجود دارد که برخورد فیزیکی آنها با میکروب ها سبب نابودی قسمت قابل توجهی از آنها می شود. لاروها موادی شبیه اینترلوکین 6 و 10 ترشح می کنند که سبب به وجود آوردن فیبروبلاست ها و تسریع در بهبودی زخم می شوند.

لارو درمانی علاوه بر اینکه برای دیابتی ها مفید است برای معالجه زخم بستر، مقابله با آبسه، زخم های پوستی، زخم های سرطانی، عفونت استخوان و زخم های حاصل از سوختگی استفاده می شود.

روش درمان با لارو

به ازای هر سانتی متر زخم تعداد 5تا 10 لارو ( تخم مگس استریل شده ) بر روی زخم بیمار قرار داده می شود که پس از مکیدن عفونت زخم و بهبود زخم این لاروها زخم را ترک می کنند. برای زخم های بزرگ 50 الی 600 عدد لارو گذاشته می شود. در زخم  های کوچک حداکثر 6 هفته درمان کامل می شود، ضروری است هر سه روز یکبار لاروها را تعویض کنیم. معمولا یک پانسمان بر روی این لاروها قرار می گیرد تا مانع حرکت لاروها پس از اتمام بافت مرده شود.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / درمان عفونت زخم / انواع زخم