پوکی استخوان یا استئوپروز (Osteoporosis)، همانطور که از نامش پیداست، به معنی کم شدن تراکم استخوان است که بدنبال آن قدرت و استحکام استخوان کم شده و تحت این شرایط استخوان در معرض آسیب و شکستگی قرار می‌گیرد. پوکی استخوان معمولاٌ بتدریج پیشرفت می‌کند و در ابتدا، هیچ علامتی از خود بروز نمی‌دهد تا وقتی که شکستگی ایجاد شود. پوکی استخوان یا استئوپروز می‌تواند در هر استخوانی از بدن ایجاد شود ولی معمولاً شکستگی ناشی از آن، دراستخوان‌های ستون مهره‌ها، لگن و ران بیشتر دیده می‌شود.
علل پوکی استخوان:
افزایش سن
عوامل ژنتیکی
استعمال دخانیات و الکل
نداشتن تحرک بدنی (ورزش) مناسب و کافی
کمبود مواد معدنی مانند کلسیم، پروتئین و ویتامین دی
بیماری‌هایی مانند پرکاری تیروئید، کم‌کاری غدد جنسی، آرتریت روماتوئید، بیماری کوشینگ، دیابت و …
مصرف برخی داروها مثل کورتن، لووتیروکسین، فورزماید، هپارین، فنیتوئین و … به مدت طولانی
فشار خون نیرویی است که خون به دیواره های عروق وارد می کند. وقتی این فشار بیش از حد می شود فعالیت قلب بسیار بالا می رود و آسیب های جدی به رگ ها وارد می کند. درمان نشدن این مشکل در طولانی مدت باعث بروز مشکلات قلبی، سکته و مشکلات کلیوی می شود. فشار بالا را قاتل خاموش نیز می نامند چون برای سالها علامت ظاهری ندارد. در حقیقت از هر ۵ نفر، ۱ نفر از داشتن آن بی خبر است. این بیماری اگر درمان نشود در درون بدن آرام به قلب، ریه، رگهای خونی، مغز و کلیه ها آسیب می رساند.
آنفلوآنزا که در اصطلاح عوام به غلط سرماخوردگی نامیده می شود بیماری مسری ناشی از ویروس های آنفلوآنزا (A,B,C) است. اگرچه بیشتر بیماران طی یک تا دو هفته بهبود می یابند، اما عفونت با ویروس های آنفلوآنزا می تواند سبب بیماری شدید و عوارض کشنده شود. در مقابل، سرماخوردگی بیماری خفیفی است که محدود به مخاط تنفسی فوقانی (عمدتاًی بینی) بوده و سبب بیماری مختصر با آبریزش بینی و تب خفیف می شود که معمولاً بدون عارضه جدی بهبود می یابد. لذا باید بین این دو بیماری که به دلایل متفاوت ایجاد شده و سرنوشت مختلفی دارند، تفاوت قائل شد. در بیماری آنفلوآنزا، ویروس سبب بیماری می شود.
وقتی کودکتان شیر می‌خورد، شیره‌های گوارشی او بیشتر شیر را به یک قند ساده به نام گلوکز که منبع اصلی سوخت بدنش است، تجزیه می‌کند. گلوکز وارد جریان خون او می‌شود و در آنجا هورمونی به نام انسولین به سلول‌های بدن کمک می‌کند که گلوکز را برای رشد خود و تأمین انرژی مصرف کنند. انسولین توسط لوزالمعده یا همان پانکراس که غدۀ بزرگی در پشت معده است تولید می‌شود. در یک بدن سالم، لوزالمعده به طور خودکار مقدار انسولین لازم را برای جابه‌جایی گلوکز از خون به سلول‌ها تولید می‌کند.
در دیابت نوع یک، لوزالمعده انسولین تولید نمی‌کند. در دیابت نوع دو، لوزالمعده انسولین را تولید می‌کند اما سلول‌های بدن قادر به جذب آن نیستند. در هر دو مورد، گلوکز در خون تجمع می‌کند، سرریز و وارد ادرار می‌شود و از بدن دفع خواهد شد و این به معنای آن است که گلوکز برای تأمین انرژی بدن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. با نظارت دقیق بر سطح گلوکز بدن و درمان مناسب می‌توان دیابت را کنترل کرد. اما اگر بیماری در طول سال‌های زیادی به طور متناسب مدیریت نشود، می‌تواند به کوری، بیماری کلیه، بیماری قلب، آسیب به عصب‌ها، عفونت لثه و پوست، پوکی استخوان، قطع عضو اندام حرکتی و حتی مرگ منجر شود.
نمک یددار یکی از دستاوردهای مهم بهداشتی است که نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌هایی مانند گواتر و اختلالات تیروئیدی دارد. با این حال، شایعات و اطلاعات نادرست پیرامون آن، گاهی موجب سردرگمی در مصرف می‌شود.
ید یک عنصر ضروری برای بدن است که در تولید هورمون‌های تیروئید نقش کلیدی دارد. این هورمون‌ها متابولیسم بدن را تنظیم کرده و بر عملکرد قلب، مغز، عضلات و سیستم گوارشی تأثیر می‌گذارند؛ کمبود ید می‌تواند منجر به اختلالات تیروئیدی و مشکلات جدی مانند کاهش رشد و تکامل شود.
این عنصر همچنین برای سلامت مغز و سیستم عصبی حیاتی است. کمبود ید در دوران بارداری و کودکی ممکن است باعث کاهش هوش، اختلالات یادگیری و عقب‌ماندگی ذهنی در کودکان شود، که اهمیت حضور آن در رژیم غذایی را دوچندان می‌کند.
افزودن ید به نمک یک اقدام پیشگیرانه مؤثر برای کاهش گواتر و ارتقای سلامت عمومی بوده است. این روش، کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر را در مناطق فقیر از نظر منابع ید بهبود بخشیده و به کاهش بیماری‌های مرتبط با کمبود ید کمک کرده است.
نمک یددار برای مقابله با کمبود ید تولید شده است. با این حال، باورهای غلط و اطلاعات اشتباه درباره این محصول وجود دارد:
۱. نمک یددار طعم متفاوتی دارد: این تصور کاملاً اشتباه است. مقدار یدی که به نمک اضافه می‌شود حدود ۴۰ میلی‌گرم در هر کیلوگرم است که هیچ طعم و بویی ایجاد نمی کند.
۲. نمک یددار برای بیماران تیروئیدی مضر است: مقدار ید موجود در نمک یددار برای بیشتر افراد، از جمله بیماران تیروئیدی، کاملاً ایمن است.
۳. نمک دریا ید کافی دارد: این باور اشتباه است. با وجود اینکه آب دریا حاوی ید است، بیشتر ید موجود در نمک دریا طی فرآیند استخراج و تبخیر از بین می‌رود. بنابراین نمک دریا منبع مناسبی برای تأمین ید نیست.
۴. نمک یددار مصنوعی و ناسالم است: برخی افراد فکر می‌کنند نمک یددار “شیمیایی” و ناخالص است، در حالی که نمک‌های تصفیه نشده “طبیعی‌تر” هستند. اما افزودن ید به نمک فرآیندی کاملاً ایمن و استاندارد است.
۵. نمک یددار در پخت و پز کیفیت غذا را خراب می‌کند: اگرچه ممکن است مقداری ید در پخت طولانی از بین برود، اما این موضوع هیچ تأثیری بر کیفیت غذا ندارد.
۶. نمک یددار باعث پرکاری تیروئید می‌شود: مصرف معمول نمک یددار در مناطقی که کمبود ید دارند، باعث پرکاری تیروئید نمی‌شود. تنها در موارد خاص با مصرف ناگهانی ید زیاد ممکن است عملکرد تیروئید را مختل کند.
Iodized salt is essential for your health, but you should have it in moderation. Iodine is a trace mineral common in dairy products, seafood, grains, and eggs. People combine iodine with table salt to reduce iodine deficiency. There are many other health benefits to using iodized salt in your diet, as well.
نمک یددار برای سلامتی شما ضروری است، اما باید در مصرف آن اعتدال را رعایت کنید. ید یک ماده معدنی کمیاب است که درلبنیات، غذاهای دریایی، غلات و تخم مرغ یافت می شود. مردم ید را با نمک خوراکی ترکیب می کنند تا کمبود ید را کاهش دهند. استفاده از نمک یددار در رژیم غذایی، فواید زیادی برای سلامتی دارد.
چون کمبو ید میتونه باعث مشکلات جدی مثل گواتر (بزرگ شدن غده تیروئید)، عقب‌ماندگی ذهنی در کودکان و اختلالات تیروئیدی بشه. نمک چیزیه که تقریباً همه استفاده می‌کنن، پس راه خوبیه برای رسوندن ید به همه افراد جامعه! 💪
تفاوت نمک یددار با نمک دریا و نمک طبیعی چیه؟ 🌊
نمک یددار: نمک تصفیه‌شده‌ای که بهش ید اضافه شده نمک دریا: از تبخیر آب دریا به دست میاد و مقدار کمی ید و سایر مواد معدنی طبیعی داره نمک طبیعی/سنگی: از معادن استخراج میشه و معمولاً تصفیه نشده و حاوی مواد معدنی مختلفه
آیا مصرف نمک یددار برای همه ضروریه؟ 👪
نه لزوماً! بیشتر افراد به مصرف نمک یددار نیاز دارن، اما برای کسانی که مشکلات تیروئیدی خاص دارن (مثل پرکاری تیروئید) یا به ید حساسیت دارن، ممکنه مناسب نباشه.
چقدر نمک یددار باید مصرف کنم؟ ⚖️
توصیه سازمان جهانی بهداشت مصرف روزانه کمتر از 5 گرم نمک (حدود یک قاشق چایخوری) برای بزرگسالانه. این مقدار برای تأمین ید کافیه، بدون اینکه فشار خون رو زیاد کنه.
آیا پختن غذا با نمک یددار، ید آن را از بین می‌برد؟ 🍳
بله، حرارت زیاد میتونه باعث کاهش میزان ید موجود در نمک بشه. بهتره بخشی از نمک رو بعد از پخت به غذا اضافه کنی تا ید بیشتری دریافت کنی!
اگر نمک یددار مصرف نکنم، از کجا ید دریافت کنم؟ 🐟
منابع طبیعی ید شامل: غذاهای دریایی (ماهی، میگو، جلبک دریایی) محصولات لبنی تخم مرغ بعضی سبزیجات (بسته به میزان ید خاک)
آیا مصرف زیاد نمک یددار میتونه سمی باشه؟ ☣️
آره! مصرف خیلی زیاد ید (چه از نمک یددار چه از منابع دیگه) میتونه باعث مسمومیت با ید بشه که علائمی مثل تهوع، استفراغ، اسهال، سوزش گلو و دهان داره. البته رسیدن به این حد از ید معمولاً با مصرف عادی نمک یددار اتفاق نمی‌افته.
https://woundsworld.com/wp-content/uploads/2024/01/AdobeStock_55366597.jpg533800https://woundsworld.com/wp-content/uploads/2021/03/woundLogo-300x300.png2024-01-02 17:39:452025-03-28 16:29:36هر چیزی که باید درباره نمک یددار بدانید! (پاسخ به شایعات رایج)
