درمان زخم پای دیابتی چگونه انجام میشود(4 روش درمان+هزینه)

0 تا 100 زخم دبایتی را بدانید+بهترین متخصص درمان زخم دیابتی

خب میخواهیم درباره درمان خم دیابتی صحبت کنیم ،زخم پای دیابتی یکی از عوارض شایع دیابت است که به دلیل اختلال در گردش خون، ایجاد زخم و عفونت در پا می‌شود.درمان زخم‌های دیابتی اغلب به عنوان زخم‌های پاهای دیابتی شناخته می‌شوند و نتیجه‌ی آسیب به عروق و اعصاب پاها در افراد مبتلا به دیابت است. این زخم‌ها ممکن است به دلیل کاهش جریان خون، احساس درد ضعیف و ضعف سیستم ایمنی بدن در بیماران دیابتی بوجود آیند.

درمان زخم پای دیابتی

رفته بودم اردبیل پام عفونت کرد، توسط شخصی با اینجا اشنا شدم،توی شهرستان توی 2 روز کلی عفونت کرد،اینجا شروع کردن برای مداوا خداروشکر دکتر محمدی یک فرشته هست شاید ماها قدرشو ندونیم خیلی اقا  و کاربلد هستن و مومن و متعهد هستن و کامل خوب شدم و بی دردسر درمان شدم.

من با موتور زمین خوردم و گوشت پام کنده شد و اورژانس رفتم و تا یک هفته پانسمان میکردن، اما چون زخم باز بود و دیدم کار من نیست ادامه درمان در منزلم  تا اینکه از طریق اینترنت با اینجا اشنا شدم و وقتی جلسه دوم درمانمو اینجا طی کردم دیدم واقعا اصولی هست کارشون ، برخوردشون خوب و کارشون خوب هست و راضیم.من جواب گرفتم واقعا.

پای من باد کرده بود و سیاه شده بود و عفونت و چرک کرده بود و دخترم اینجا رو معرفی کردن و این چهارمین بار هست که مراجعه میکنم و خوب شده راضی هستیم.

مادر من بیماری قند دارند و قندشون ارثی هست و دچار زخم پا شدند و توسط یکی از دوستان اشنا شدیم و میخواستم یک وقت زخم پا دچار قطع عضو نشوند، چندین بار مراجعه کردیم و خدایی کارشون خیلی خوبه و برخورشون خیلی خوبه و مادرم دوسشون دارن.

فهرست مطالب

پادکست دنیای زخم در مورد پای دیابتی

فیلم رضایت بیماران دیابتی

علائم زخم پای دیابتی

– درد، تورم و قرمزی پا
– زخم‌هایی که به سختی التیام می‌یابند
– ترشحات چرکی از زخم

زخم-تروما
– بوی بد و تغییر رنگ پوست

روش‌های درمان زخم پای دیابتی:

– کنترل قند خون
– مراقبت بهداشتی از پا
– استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و پانسمان‌ها
– دبریدمان استریل بافت‌های مرده
– داروهای مسکن و التیام‌دهنده
– درمان‌های پیشرفته مثل اکسیژن‌درمانی
– در موارد شدید، جراحی برداشتن بافت مرده

پیشگیری و درمان به موقع می‌تواند از بروز عوارض خطرناک جلوگیری کند.

درمان زخم پای دیابتیک شامل چه مراحلی می باشد ؟

1. مراقبت و بهداشت پاها: مراقبت و بهداشت منظم پاها بسیار مهم است. شستشو و خشک کردن مناسب پاها، بریدگی‌ها و زخم‌های کوچک را به طور سریع ترمیم می‌کند و عفونت را کاهش می‌دهد.

2. تمیز کردن و ضماد پاها: زخم دیابتی باید با محلول‌های ضدعفونی کننده تمیز شده و سپس با یک بانداژ مناسب بسته شود. ضماد ممکن است نیاز به تغییر منظم داشته باشد و پزشک شما را درباره تکنیک‌های صحیح ضمادگذاری راهنمایی خواهد کرد.

3. تخلیه فشار: در صورتی که زخم دیابتی با فشار مداوم روی پاها به وجود آمده باشد، تخلیه فشار از زخم بسیار مهم است. این می‌تواند شامل استفاده از البسه وسیع و مناسب، استفاده از بسترهای تخلیه فشار و تغییر موقعیت بدن در طول روز باشد.

4. درمان عفونت: در صورتی که زخم دیابتی عفونت داشته باشد، پزشک ممکن است ضدبیوتیک تجویز کند تا عفونت را کنترل کند.

5. ترمیم بافت: استفاده از روش‌های ترمیم بافت مانند تراپ هم اکنون دیابت اولین علت نارسایی مزمن کلیه و قطع اندام تحتانی در دنیا می باشد. بطوریکه زخم پای دیابتی علت 70% از قطع عضوهای اندام تحتانی است. هر 30 ثانیه یک اندام تحتانی در سطح دنیا به این دلیل از بین می رود.

هنگامی که فرد، مبتلا به دیابت است ، بهبود زخم ها طولانی تر می شود ، که می تواند خطر عفونت و سایر عوارض را افزایش دهد. فردی که دیابت خود را به خوبی کنترل می کند می تواند سرعت بهبود زخم ها را بهبود بخشد و احتمال ابتلا به عفونت شدید را کاهش دهد.

یک عفونت می تواند به بافت و استخوان نزدیک به زخم یا نقاط دورتر بدن منتقل شود. در برخی موارد و بدون مراقبت های اضطراری ، عفونت می تواند زندگی را تهدید کند یا حتی کشنده باشد.

حتی وقتی عفونت در زخم ایجاد نشود ، بهبودی آهسته می تواند بر سلامتی و کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد. بریدگی یا آسیب دیدگی روی پا یا پاها می تواند راه رفتن را دشوار یا ورزش را دردناک کند.

ضروری است افرادی که دیابت دارند سطح قند خون خود را تحت کنترل داشته باشند تا خطر زخم ها و عوارض بهبودی آرام ، از جمله زخم پا را کاهش دهند.

انواع زخم دیابتی بر اساس علت

زخم نروپاتیک ( به دلیل اختلال حسی و تخریب اعصاب)  

گانگرن ( قانقاریا )

زخم نروپاتیک نوعی زخم مزمن است که به دلیل آسیب به اعصاب محیطی ایجاد می‌شود و ویژگی‌های زیر را دارد:

– بر اثر بیماری‌هایی مانند دیابت، الکلیسم مزمن، ام‌اس و سایر اختلالات عصبی ایجاد می‌شود

– با از دست رفتن احساس درد و فشار در ناحیه آسیب‌دیده همراه است

– معمولاً در نواحی دارای فشار مکانیکی مانند کف پا ظاهر می‌شود

– زخم سطحی به‌نظر می‌رسد اما در عمق پیشرفته است

– لبه‌های زخم برگشته و حاشیه‌های نامنظم دارد

– بافت‌های نکروزه و ترشحات چرکی دیده می‌شود

– التیام زخم بسیار کُند بوده و درد کمی وجود دارد

– درمان با کنترل عفونت، دبریدمان، تحریک رشد بافت و داروهای عصبی است

– پیش‌آگهی بستگی به میزان تخریب اعصاب و وسعت زخم دارد

– پیشگیری با کنترل بیماری زمینه‌ای و محافظت از پاها صورت می‌گیرد

زخم نروایسکمیک ( به دلیل مشکلات حسی و خونرسانی بطور همزمان )

زخم نروایسکمیک نوعی زخم مزمن است که همزمان به دلیل مشکلات عصبی و خون‌رسانی ایجاد می‌شود. ویژگی‌های آن عبارتند از:

– بیشتر در اندام تحتانی و در نواحی دارای فشار و وزن‌برداری ایجاد می‌شود

– علل شایع آن دیابت، آسیب اعصاب محیطی، فلج مغزی و ناهنجاری‌های اسکلتی هستند

– به دلیل آسیب اعصاب حسی، فرد احساس درد کافی از زخم ندارد

– با علائمی مانند تاول، التهاب، ترشح و بوی بد ظاهر می‌شود

– به دلیل کاهش جریان خون نیز التیام زخم بسیار کند است

– احتمال بروز عفونت و پیشرفت به سمت زخم‌های عمیق و وسیع وجود دارد

– درمان نیاز به اصلاح علت زمینه‌ای، بررسی فشار وارده، درمان موضعی و جراحی دارد

– پیش‌آگهی بستگی به شدت آسیب اعصاب و عروق دارد

– پیشگیری با کنترل بیماری زمینه‌ای و مراقبت از پا اهمیت دارد

زخم ایسکمیک ( بدلیل مشکلات خونرسانی )

زخم ایسکمیک یا زخم‌های ناشی از اختلال خون‌رسانی، یکی از انواع زخم‌های مزمن هستند که ویژگی‌های زیر را دارند:

– به دلیل کاهش جریان خون به بافت‌ها ایجاد می‌شوند، معمولاً در اندام تحتانی

– علل اصلی آن‌ها شامل آترواسکلروز، دیابت، فشار خون بالا و … است

– در مراحل اولیه به صورت زخم‌های کوچک و سطحی ظاهر می‌شوند

– به مرور عمق و وسعت پیدا کرده و حاشیه‌های زخم برآمده می‌شود

– درد شدید و التهاب وجود دارد و التیام زخم بسیار کند است

– احتمال عفونت و نکروز بافت وجود دارد

– درمان شامل بهبود خون‌رسانی، مراقبت از زخم، آنتی‌بیوتیک و جراحی است

– پیش‌آگهی بستگی به شدت بیماری زمینه‌ای و وسعت زخم دارد

– پیشگیری با کنترل عوامل خطر و مراقبت از پاها امکان‌پذیر است

بهترین روش درمان زخم دیابتی

درمان زخم دیابتی معمولاً به چندین روش ترکیبی نیاز دارد. در ادامه، بهترین روش‌های موجود برای درمان زخم پای دیابتی را بررسی می‌کنیم:

1. مراقبت و بهداشت پا: برای مراقبت از زخم پای دیابتی، شما باید پاهای خود را به خوبی نظافت دهید و همچنین به پوست و ناخن‌ها دقت کنید. برش ناخن‌ها را به صورت صحیح و با دقت انجام دهید و پوست پاها را با آب و صابون نرم شوید. همچنین برای جلوگیری از آسیب دیدگی پوست، از دست‌خشک‌کن استفاده نکنید و پاهای خود را خشک و تمیز نگه دارید.

2. کنترل قند خون: یکی از عوامل مهم در شفای زخم پای دیابتی، کنترل قند خون است. به دقت رژیم غذایی خود را دنبال کنید و داروهای خوراکی یا انسولین را طبق دستور پزشک مصرف کنید. کنترل منظم قند خون می‌تواند فرایند شفا را تسریع کند.

3. فشار قسمت زخم‌دار: برای بهبود شفاپذیری زخم پای دیابتی، مهم است فشار و فشار ناشی از وزن بدن را از روی زخم کاهش دهید. می‌توانید از باندهای فشاری یا البسه ویژه استفاده کنید تا فشار را به صورت مناسب توزیع کنند و به ترمیم زخم کمک کنند.

4. تمیز کردن و تغییر بانداژ: زخم پای دیابتی باید به صورت منظم تمیز شده و بانداژ جدیدی بر روی آن قرار داده شود. پزشک یا پرستار مربوطه می‌توانند شما را در مورد نحوه تمیز کرد

چرا دیابت میگیریم ؟

دیابت با چند مکانیسم موجب زخم دیابتی می شود:

قند خون بالا باعث آسیب جداره مویرگ ها و تخریب غلاف رشته های عصبی می شود. به تخریب اعصاب محیطی نروپاتی گفته می شود. در اثر نروپاتی و فقدان درد، بیمار متوجه آسیب های جزئی در پا نشده و سیر درمان طولانی می شود. از طرف دیگر خود نروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می دهد. هم چنین به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در معرض عفونی شدن قرار دارد. از طرفی به علت درگیری عروقی، خونرسانی به بافت های آسیب دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می کند.

انواع زخم پای افراد دیابتی+ روش درمان

طبقه بندی واگنر – مگگیت

براساس عمق زخم است و شامل 6 درجه زخم می باشد. این طبقه بندی عبارتند از :

  • درجه 0 ( وضعیت قبل از زخم شدن، زخم های بهبود یافته ، وجود دفورمیتی انگشتان )
  • درجه 1 ( زخم سطحی )
  • درجه 2 ( زخم عمیق به تاندون، استخوان یا مفصل )
  • درجه 3 ( زخم عمیق با آبسه یا استئومیلیت )
  • درجه 4 ( گانگرن انگشتان )
  • درجه 5 ( گانگرن پا )
 

جلوگیری:

افراد دیابتی می توانند از راهکارهای خاصی برای بهبود زمان بهبودی زخم استفاده کنند. این موارد شامل مدیریت گلوکز خون ، مراقبت دقیق از پا و درمان زخم ها در صورت بروز آن است.

مراقبت از پای دیابتی شامل موارد زیر است:

  • شستن روزانه پا
  • قبل از استفاده از مرطوب کننده ، پوست راکامل خشک کنید
  • پرهیز از راه رفتن پابرهنه
  • با دقت ناخن های پا را کوتاه کنید
  • کفش دیابتی راحت پوشیدن
  • بازرسی روزانه از پاها
  • مراجعه به پزشک بلافاصله پس از دیدن علایم

 

مکانیسم های ترمیم زخم در افراد سالم در مقابل افراد دیابتی

مکانیسم ترمیم زخم در افراد سالم و دیابتی متفاوت است:

افراد سالم:

– رگ زایی و تشکیل بافت گرانولاسیون به خوبی انجام می‌شود.

– سلول های التهابی به موقع جمع می‌شوند.

– ترشح کلاژن و اپیتلیزاسیون مناسب است.

– ماتریکس خارج سلولی و بافت همبند تشکیل می‌شود.

– عفونت‌های ثانویه کمتر اتفاق می‌افتد.

افراد دیابتی:

– اختلال در رگ زایی به دلیل آسیب عروقی وجود دارد.

– التهاب مزمن و طولانی مدت است.

– تولید کلاژن و اپیتلیزاسیون ناقص است.

– تشکیل بافت گرانوله نامناسب و کند است.

– احتمال عفونت ثانویه و نکروز بافت بالاست.

– التیام زخم بسیار کند و ناقص انجام می‌شود.

بنابراین کنترل قند خون برای بهبود التیام زخم در دیابتی‌ها حائز اهمیت است.

راهکارهای کاهش فشار بر روی زخم دیابتی

یکی از نکات مهم در درمان زخم دیابتیک ، برداشتن فشار و نیروهای برشی از روی محل زخم است.

 روش های کاهش فشار که به مجموع این روش ها آفلودینگ گفته می شود شامل :

  • استراحت در تخت
  • استفاده از ویلچر
  • وسایل کمکی برای راه رفتن مانند واکر
  • استفاده از پد های فوم
  • کفش های پشت باز
  • کفش های طبی دیابتی
  • کفش سفارشی (دوخت کفش متناسب با پای بیمار )
  • اسپلینت یا بریس متناسب
  • گچ کامل پا

مطالب مرتبط:  کلینیک زخم / زخم سوختگی / انواع زخم / زخم فشاری

متخصصین(پزشکان و دکترای) درمان زخم دیابتی کدامند ؟

زخم‌های دیابتی یکی از عوارض خطرناک دیابت هستند که نیاز به مراقبت ویژه کلینیک های زخم دارند . متخصصین زیر می‌توانند در پیشگیری و درمان زخم‌های دیابتی نقش داشته باشند:

– متخصص غدد و متابولیسم: به عنوان پزشک اصلی در درمان دیابت، کنترل قند خون و پیشگیری از زخم‌های دیابتی

– متخصص عروق:

درمان مشکلات عروقی که منجر به زخم‌های دیابتی می‌شود

– متخصص جراحی عمومی:

انجام جراحی‌های لازم برای برداشتن بافت‌های نکروزه زخم

– پزشک خانواده:

تشخیص و ارجاع به موقع بیمار به متخصص

– پرستار زخم: مراقبت روزانه و پانسمان زخم‌ها

– پودیاتریست:

مراقبت از پاها و پیشگیری از زخم‌های پا در دیابتی‌ها

– روان‌شناس:

حمایت روانی بیماران

کنترل دیابت و مراقبت تیمی ضروری است.

زخم فشاری در ICU

زخم فشاری در ICU | پيشگيری از زخم فشاری و عوامل خطر ايجاد آن

زخم فشاری در ICU چیست؟

زخم فشاری در ICU و پيش زمينه و هدف: امروزه زخم فشاری پس از انواع سرطان ها و بيماريهای قلبی عروقی و گرفتگی کرونوی قلب، سومين بيماری پرهزينه محسوب ميشود. در موارد حاد و پیشرفته نیار به مراقبت از زخم فشاری در بخش ICU وجود دارد. مهمترين عوامل خطر ايجاد زخم فشاری عبارتند از: سن بالای ٧٠ سال و بعد از آن ، جنس مذكر بودن، نژاد سفيد پوست بودن، سيگاری بودن، شاخص توده بدنی پايين تر از حد معمول، كم تحرك بودن، كاهش سطح هشياری، بي اختياري ادراری و مدفوعی، سوء تغذيه و دیگر موارد ناشناخته دیگر.

زخم فشاری عارضه بالقوه بيماران بستری در بخشهای ويژه است و پيشگيری ازآن از مسائل مهم پرستاری ميباشد.

روش كار: مطالعه حاضر يك مقاله مروری ميباشد كه جديدترين روشهای بررسی و پيشگيری از زخمهای فشاری دربخش مراقبتهـای ويژه را مـورد مطالعه قرار ميدهد.

يافته ها: شيوع زخم فشاری در بخش مراقبتهای ويژه بالاتر از ساير بخشها وميزان آن بين ٨درصد تا٤٠درصد متغيير ميباشد و اين به دليل پايين بودن ايمنی بيماران بستری در اين بخش ميباشد.

زخم فشاری در ICU

زخم فشاری در ICU و نکات پایایانی

بحث و نتيجه گيری:كيفيت مراقبت پرستاری به عنوان عامل كليدی پيشگيری از زخم فشاری مورد توجه قرارگرفته است. موضوع اساسی در پيشگيری از زخم فشاری، شناسايی افراد در معرض خطر است.

 در مجموع بهترين ابزار پيش بينی كننده زخم فشاری در بيماران بستری در بخشهای ويژه، ابزار برادن است كه شامل شش زير مجموعه درك حسی، ،رطوبت فعاليت، جنبش، تغذيه و سايش می باشد.

مورد ارزيابی عوامل مرتبط با ايجاد زخم فشاری در ICUها به عمل آمد كه برخی مشابهت ها و مغايرتها و اختلافات را نشان ميدهد.

مطالب مرتبط: / کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / گرافت پوستی

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر و تأثير اكسيژن موضعی با فشار بالا

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر چه نتایجی دارد؟

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر و تأثير اكسيژن موضعی با فشار بالا بر ميزان بهبودی زخم بستر می تواند روند درمان را تسریع نماید.

زمينه: زخم بستر يك عارضه جدی است و در صورتی كه به خوبی درمان نشود ، می تواند مشكلات جبران ناپذيری برای بيمار ايجاد كند.

هدف: مطالعه حاضر به منظور تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر و تعيين تأثير اكسيژن موضعی با فشار بالا بر ميزان بهبودی زخم بستر انجام شد.

مواد و روشها: در اين كارآزمايي باليني تصادفی يك سوكور، 100 بيمار بستری در یک مراكز آموزشی درمانی به صورت تخصيص تصادفی با قرعه كشي برای هر فرد، در يكی از دو گروه پانسمان ساده يا اكسيژن موضعي با فشار بالا قرار گرفتند .( 50 نفر در هر گروه) در گروه پانسمان ساده ، زخم پس از سه بار شستشو با سرم فيزيولوژی با يك گاز استريل خشك می شد و با توجه به اندازه زخم با يك يا چند گاز استريل خشك پانسمان می شد.

درگروه اكسيژن موضعی با فشار بالا، 10 ليتر اكسيژن به مدت 20 دقيقه، سه نوبت در روز توسط سوند تجويز می شد. وضعيت بيمار هر 48 ساعت تا بهبودی يا ترخيص بيمار (حداكثر به مدت 4 هفته) ارزيابی شد. داده ها با آزمونهای آمار توصيفی و تی مستقل تجزيه و تحليل شدند.

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر

تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر و نتایج

ميانگين مساحت زخم قبل از مراقبت در دو گروه /02±13/

يافته ها: اكثر نمونه ها (% 51 ) مؤنث، 18 تا 94 ساله با ميانگين سنی 81

13/ 30 و 37 / 28 سانتيمتر مربع بود كه پس از مراقبت و شروع درمان به 02 / 31 و 74 / پانسمان ساده و اكسيژن موضعی با فشار بالا به ترتيب 80

.(p<0/ سانتيمتر مربع رسيد. اين اختلاف از نظر آماری معني دار بود ( 05

نتيجه گيری: روش اكسيژن موضعي با فشار بالا در ميزان بهبودی زخم مؤثر بود و به عنوان يك روش درمانی پيشنهاد می شود.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / درمان عفونت زخم / زخم عفونی / زخم فشاری در ICU

عوامل خطر مرتبط با زخم بستر

عوامل خطر مرتبط با زخم بستر از معيار برادن | دنیای زخم

عوامل خطر مرتبط با زخم بستر چیست؟

 عوامل خطر مرتبط با زخم بستر با استفاده از معيار برادن در بيماران بستري در بيمارستانهاي فاطمه زهرا (س) و سلمان فارسي شهر بوشهر را در ذیل به آن اشاره خواهیم نمود.

 مرگ و مير (Morbidty)  عوامل خطر مرتزی با زخم بستر: کمتر کسي به مراقبت از بيماران پرداخته و با زخم بستر مواجه نشده است. زخم بستر موجب ناتواني

کاهش کيفيت زندگي و هزينه مالي ميشود. استفاده از معيارهايي که بتواند زخم بستر را پيشبيني کند ميتواند به تشخيص ،(Mortality)

زودهنگام و جلوگيري از پيشرفت اين عارضه کمک نمايد. از اين رو بررسي كنوني جهت بررسي عوامل خطر مرتبط با زخم بستر از معيار

برادن استفاده شد و اميدواريم که با انجام اين پژوهش بتوان گامي در جهت کاهش بروز زخم بستر برداشت.

عوامل خطر مرتبط با زخم بستر

نتایج تحقیقات عوامل خطر مرتبط با زخم بستر 

مواد و روش ها: پژوهش حاضر يک مطالعه مقطعي و از نوع توصيفي – تحليلي است که جهت بررسي عوامل مرتبط با زخم بستر با استفاده از داخلي – جراحي و ارتوپدي بيمارستانهاي فاطمه زهرا (س) و سلمان فارسي شهر ،ICU معيار برادن بر روي ۲۲۲ بيمار بستري در بخشهاي بوشهر انجام شد.

ابزار جمع آوري اطلاعات شامل: پرسشنامه جمعيت شناختي از عوامل خطر مرتبط با زخم بستر معيار برادن بود. ابتدا جهت کليه واحدهاي پژوهش، پرسشنامه

جمعيت شناختي و معيار برادن تکميل گرديد و بعد بيماران به فواصل منظم تا هنگام ترخيص از لحاظ وجود يا عدم وجود زخم بستر معاينه

SPSS گرديدند و وجود يا عدم وجود و همچنين زمان ايجاد زخم بستر در آنها ثبت گرديد. اطلاعات پس از جمع آوري، با استفاده از نرم افزار معني دار فرض گرديد. (P<۰/ تجزيه و تحليل گرديد. در تمام موارد ( ۰۵ Roc curve و آزمونهاي تيتست، مربع کا و Stata ويرايش ۱۳ و ۱۲ درصد ( ۱۸ / يافته ها: از مجموع ۲۲۲ بيمار تحت مطالعه ۱۴ درصد واحدهاي پژوهش ( ۳۱ نفر) دچار زخم بستر شدند که شيوع آن در آقايان ۷ درصد ( ۱۳ نفر) بود. شايعترين محل زخم بستر ساکروم و پاشنه پا ( ۳۰ درصد) بود. اختلاف معني داري بين دو گروه / نفر) و۱۶ در خانمها  اختلاف معني داري بين نوع تشک و زخم .(P=۰/۲۹ ،P=۰/۵۷ ،P=۰/ (بازخم و بدون زخم) در رابطه با وزن، سن، جنس ديده نشد (به ترتيب ۸۶ از بين .(P=۰/

 همچنين رابطه معني داري بين استعمال سيگار با بروز زخم بستر در اين پژوهش ديده نشد ( ۷۳ .(P=۰/ بستر مشاهده نشد ( ۷۳

براي نمره برادن، .(P<۰/۰۳ ،P<۰/ معيارهاي برادن دو معيار توان راه رفتن و حرکت اندامها در تخت با ايجاد زخم بستر در ارتباط بود

نمره ۱۴ را به عنوان بهترين نقطه با حساسيت ۵۲ درصد و ويژگي ۶۱ درصد عامل خطر زخم بستر نشان داد.

نتيجه گيري: عوامل خطر مرتبط با زخم بستر اگر چه تمام معيارهاي برادن براي پيشبيني زخم بستر نتيجه بخش نميباشد ولي توجه پرستاران و مراقبين به بعضي از

ويژگي هاي آن که مرتبط با افزايش شيوع زخم بستر ميباشند، ميتواند در پيشبيني اين عارضه ناتوان کننده و گاه كشنده، مفيد باشد.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی / تأثير اكسيژن بر بهبودی زخم بستر

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم | گیاهان دارویی و ترمیم زخم

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم چیست؟

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم و بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر سینرژیک مصرف موضعی اسانس pulegium Mentha و عسل در تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم و ترمیم پذیری بستر زخم باز پوستی

چکیده

مقدمه: یکی از اهداف درمان علم پزشکی، ترمیم زخم در زمان كوتاهتر، با عوارض جانبی كمتر می باشد. اهمیت و اثربخشی استفاده از گیاهان دارویی در سالیان اخیر افزایش یافته است.

هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی اثر سینرژیک مصرف موضعی اسانس نعنا و عسل و تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم و در ترمیم پذیری بستر زخم باز پوستی رت انجام شده است.

15 × انجام گرفت. تحت بیهوشی، زخمی مربع به ابعاد 15 Wistar روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 75 سر رت نژاد میلیمتر ایجاد شد. برای توزیع موشها روش تصادفی اعمال شد. سطح زخمها در گروههای تجربی روزانه یک بار با نعنا، عسل، تركیبی از هر دو و پماد فنی توئین پوشانیده شد. درگروه شاهد هیچ گونه تیماری انجام نشد. در بررسی ماكروسکوپی و اندازه گیری و 14 ارزیابی شد.

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم

آیا عسل درمانی زخم تاثیری در روند سریع بهبودی آن دارد؟

بله، عسل به عنوان یک ماده طبیعی با خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی و نرم کننده شناخته شده است و ممکن است در بهبود زخم‌ها و جلوگیری از عفونت‌ها نقش داشته باشد. بسیاری از تحقیقات نشان داده‌اند که عسل ممکن است در افزایش فرایند التیام زخم‌ها و کاهش زمان بهبودی آنها مؤثر باشد.

عسل دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی است که می‌تواند باعث کاهش التهاب، حفاظت از زخم در برابر عفونت، و تسریع در فرایند ترمیم بافت شود. همچنین، ویژگی‌های مرطوب‌کننده عسل می‌توانند به حفظ رطوبت در محیط زخم کمک کنند که این نیز برای بهبود سریع‌تر زخم مفید است.

به هر حال، استفاده از عسل به عنوان درمان باید تحت نظر پزشک یا متخصص بهداشت پوست انجام شود. همچنین، نوع و مشخصات عسل ممکن است تأثیر بگذارد، به همین دلیل بهتر است از عسل با کیفیت و بدون آلودگی استفاده شود.

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم در زمان بهبودی چیست؟

عسل می‌تواند تاثیرات مثبتی در ترمیم پذیری بستر زخم داشته باشد. برخی از اثرات مهم عسل در این زمینه شامل موارد زیر می‌شوند:

1. ضد التهاب و ضد عفونی: عسل دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است. این ویژگی‌ها می‌توانند به کاهش التهابات محل زخم و پیشگیری از عفونت‌ها کمک کنند.

2. تحریک تولید بافت جدید: عسل می‌تواند به افزایش تولید بافت جدید (ترمیم بافت) در محل زخم کمک کند. این اثر بهبودی میکرومحیط زخم و تحریک فرآیند ترمیم بافت را افزایش می‌دهد.

3. ترتیب رطوبت: خاصیت مرطوب‌کننده عسل می‌تواند رطوبت محیط زخم را حفظ کند و از خشک شدن زخم جلوگیری کند. رطوبت محیط زخم یکی از عوامل مهم در ترمیم سریع زخم است.

4. سایر اثرات مفید: عسل ممکن است دارای خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد قارچی و تنظیم‌کننده فرآیندهای التهابی باشد که به بهبود ترمیم پذیری زخم کمک می‌کنند.

تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده از عسل در درمان زخم‌ها، به خصوص زخم‌های مزمن مانند زخم‌های فشاری، می‌تواند موثر باشد. با این حال، همواره باید توجه داشت که هر درمانی باید تحت نظر پزشک یا متخصص بهداشت پوست انجام شود، و استفاده از عسل نیز به عنوان یک درمان مکمل در نظر گرفته شود.

تاثیر عسل در ترمیم پذیری بستر زخم

بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر سینرژیک مصرف وضعی اسانس پولگیوم نعنا چیست؟

بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر سینرژیک مصرف موضعی اسانس pulegium Mentha و عسل در ترمیم پذیری بستر زخم باز پوستی را نشان می دهد.

10 در بررسی های هیستوپاتولوژیکی ، یک نمونه از بستر زخم از تمام گروههای ،7 ،4 ، سطح زخم، در روزهای 1 مورد مطالعه برداشته شد و مورد پردازش بافتی قرار گرفت. برای بررسی اختلاف معنیداری بین گروهها آنالیز واریانس یک طرفه و یا از نظر آماری معنیدار P < 0/ نسخهی 21 استفاده شده و نیز مقدار 05 SPSS دوطرفه استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار درنظر گرفته شد.

نتایج: در گروه درمانی تركیب عسل و نعنا در مقایسه با گروههای دیگر) درصد بهبودی بیشتر و مساحت زخم كمتر( اثربخشی بر .)P < 0/روی تسریع ترمیم زخم، به طور معنیداری بیشتر بود ) 001

نتیجه گیری: مصرف تركیب اسانس نعنا و عسل در ترمیم پذیری زخم باز پوستی مؤثر بوده و باعث تسریع ترمیم زخم شده است.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / درمان عفونت زخم / زخم عفونی / عوامل خطر مرتبط با زخم بستر / زخم دیابتی

زخم بستر در بخش مراقبت های ویژه | مقیاس برادن | دنیای زخم

زخم بستر در بخش مراقبت های ویژه

عوامل پیشگویی کننده زخم بستر در بخش مراقبت های ویژه با استفاده از مقیاس برادن

زمینه: زخم بستر یک مشکل عمده برای بیماران بستری در بیمارستان محسوب می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیشگویی کننده زخم بستر در بخش آی‌سی‌یو صورت گرفته است.

روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که بر روي ۶۷۳ بیمار بستری در بخش مراقبت‌های ویژه ۶ بیمارستان منتخب طی یک دوره شش ماهه در استان گیلان انجام شد. نمونه‌گیری به صورت آسان انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه برادن بود که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی تأیید شده است.

داده‌ها در محیط نرم افزار 20 SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي test-t ،کاي اسکویر و regression Logistic تجزیه و تحلیل شد.

زخم بستر در بخش مراقبت های ویژه

یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۷/۱۶±۳۵/۴۵ سال بود. بروز زخم بستر در نمونه مورد مطالعه ۶/۳ درصد بود. شاخص‌های الگوی غذایی و سائیدگی و کشش پس از تعدیل نسبت شانس به عنوان عوامل پیشگوکننده زخم بستر شناسایی شدند.

نتیجه‌گیري: با توجه به تغذیه مناسب و درست اجرا نمودن ساییدگی و کشش عضلات و بافت‌های بیماران بخش مراقبت‌های ویژه می‌توان علاوه بر پیشبینی معیارهای مدل مربوطه، زخم بستر و عوارض حاصل از آن را به درستی مدیریت نمود. بازآموزی پرسنل بخش مراقبت‌های ویژه در این زمینه و همچنین آموزش بیماران این بخش پیشنهاد می‌شود.