بایگانی برای دسته بندی: زخم

شستشوی زخم مؤثرترین روش تمیز کردن زخم است و اگر به درستی انجام شود می تواند منجر به تسریع بهبود زخم شود. البته این کار تنها به معنای ریختن محلول شوینده روی زخم نیست بلکه برای مؤثر واقع شدن باید به شکل اصولی و طبق دستورالعمل های خاصی انجام شود.

شستشوی زخم چیست؟

شستشوی زخم به معنای جریان مداوم محلول شوینده روی زخم باز برای از بین بردن:

• بقایای سلولی که به زخم چسبیده اند
• باکتری های سطحی
• ترشحات زخم
• باقیمانده پانسمان (که به زخم چسبیده)

است. هدف از شستشوی زخم ها کمک به حفظ محیط مرطوب روی زخم، تسهیل دبریدمان و تسریع بهبود زخم است.

به عبارتی شست و شو و آبیاری زخم ها، یک گام مهم در تسهیل پیشرفت فاز التهابی به فاز تکثیر تکثیری با حذف لایه های بافت ها شود. هم چنین می تواند از آبسه و یا آلودگی زخم پیشگیری کند. هدف کلی از شست و شوی زخم تمیز کردن آن و به حداقل رساندن باکتری های موجود در بستر زخم است.

هنگام شستشوی زخم به نکات زیر توجه کنید:

• هر بار که پانسمان را عوض می کنید زخم باید شستشو داده شود. زخم ها هنگام معاینه اولیه نیز شستشو داده می شوند تا پزشک معالج بتواند زخم را بهتر و دقیق تر بررسی کند.
• اعمال فشار مناسب در شستشوی مؤثر بسیار مهم است. فشار کم نمی تواند باکتری های سطحی زخم را که می توانند منجر به عفونت زخم شوند از بین ببرد. فشار زیاد علاوه بر آسیب رساندن به بافت، ممکن است باکتری های سطحی را به داخل بستر زخم براند. فشار شستشو باید بین 4 تا 15 psi باشد. استفاده از قوطیهای سالین تحت فشار نیز قابل قبول است.

شستشوی زخم بسیار آسان، سریع، ارزان و مؤثر است. زخم ها را، در هر قسمتی از بدن که باشند، می توان شستشو داد. ممکن است به بیماران نیز آموزش داده شود که خودشان زخم را در منزل شستشو بدهند.شستشوی زخم کار متداولی است که توسط پزشکان مراقبت از زخم انجام می شود. این کار قبل از تعویض پانسمان انجام شده و می تواند باعث بهبودی زخم و جلوگیری از بروز عفونت شود.

انواع محلول های شستشوی زخم

انتخاب محلول مناسب یکی از مهمترین مراحل در شستشوی زخم است. در حالت ایده آل، محلول شستشو باید ایزوتونیک، غیرهمولیتیک، غیر سمی، شفاف و ارزان باشد و به آسانی استریل شود. متأسفانه، چنین محلولی هنوز وجود ندارد. در حال حاضر، نرمال سالین رایج ترین محلول شستشوی مورد استفاده است. روش های زیادی برای شست و شوی زخم وجود دارد؛ مانند استفاده از ضدعفونی کننده هایی چون بتادین، کلرهگزیدین و پراکسید هیدروژن؛ اما این ضدعفونی کننده ها ممکن است سبب ایجاد مسمومیت در بافت ها شده و بهبود زخم را مختل کرده و زخم حاد شود. برخی از روش های شست و شوی موضعی معمول عبارتند از:

نرمال سالین (سرم فیزیولوژی)

نرمال سالین محلولی ایزوتونیک بوده و همانطور که گفته شد رایج ترین محلول شستشوی زخم است. دلیل این امر عوامل فیزیولوژیکی و ایمن بودن محلول است (نرمال سالین کمترین میزان سمیت را در بین محلول های شستشو دارد). اما یکی از معایب نرمال سالین این است که زخمهای نکروزی را به خوبی سایر محلول ها تمیز نمی کند و هیچ نوع ویژگی آنتی سپتیک ندارد.

توصیه :

• بایستی تمامی محلول آماده شده در یک جلسه استفاده شده و جهت نوبت بعدی تعویض پانسمان، محلول جدیدی تهیه گردد.
• محلول نرمال سالین باید شفاف باشد در غیر این صورت استفاده نگردد.

آب استریل

آب استریل که از طریق تقطیر ایجاد می شود فاقد هرگونه ماده ضد میکروبی یا مهارکننده باکتری یا بافرهای اضافی است. این آب اغلب به عنوان جایگزین ارزان تری برای محلول سالین استفاده می شود. البته آب استریل هیپوتونیک است و ممکن است باعث همولیز (تجزیه گلبول های قرمز) شود؛ به علاوه در عمل های جراحی به راحتی توسط بافتها جذب می شود. بنابراین، استفاده از آن در چنین شرایطی توصیه نمی شود.

آب شرب

در صورتی که محلول نرمال سالین یا آب استریل در دسترس نباشد از آب شرب برای شستشوی زخم استفاده می شود. در واقع، برخی از مطالعات نشان داده اند که آب شرب به اندازه محلول نرمال سالین در کاهش تعداد باکتری ها مؤثر است.

تمیز کننده های تجاری

امروزه تمیز کننده های تجاری به طور روز افزونی برای شستشوی زخم استفاده می شوند. شستشو با مواد تمیز کننده تجاری باکتری ها را نمی کشد اما آنها را از زخم خارج می کند. به علاوه، به دلیل سورفاکتانت موجود در این تمیز کننده ها نیروی کمتری برای حذف باکتریها و بقایای سلولی از زخم لازم است. بنابراین، این مواد برای شستشوی زخم هایی که حاوی ضایعات سلولی چسبنده یا بافت نکروزی هستند مناسبند.

بتادین (پوویدون آیودین)

بتادین یک محلول ضد میکروبی است که در برابر طیف وسیعی از عوامل بیماری زا مانند باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مؤثر است. با این حال، از معایب بتادین، سمیت آن برای سلول های سالم و سلول های در حال ترمیم موجود در زخم است. این محلول منجر به خشک شدن پوست و تغییر رنگ آن می شود.

آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن)

محلول پراکسید هیدروژن 3 درصد یکی از ضد عفونی کننده های رایج زخم است. پراکسید هیدروژن ممکن است به عنوان یک عامل دبریدمان شیمیایی عمل کرده و در حذف ضایعات باقی مانده روی زخم و بافت نکروزی مؤثر باشد. در صورت استفاده از محلول پراکسید هیدروژن توصیه می شود که زخم با نرمال سالین هم شستشو داده شود. اکسیژن آزاد شده می تواند حباب هایی ایجاد نماید که کمک به دبریدمان مکانیکی بافت های مرده زخم نماید. ممکن است به دلیل آزاد سازی اکسیژن اثرات کشندگی روی باکتری های بی هوازی داشته باشد.

معایب:

• به دلیل  اثر جوشیدن و کف کردن می تواند بافت های اپی تلیزه تازه تشکیل شده را از سطح زخم بلند کند.
•  اثر  سمی بر روی سلولهای فیبروبلاست پوست

• موارد بیماران با آمبولی اکسیژن وآمفیزم محل عمل جراحی به دنبال شستشو همراه با فشار و شستشوی حفرات بسته زخم گزارش شده است.
• ممکن است لخته ها را حل کرده و سبب خونریزی گردد.

توصیه :

• به دلیل خطربروز آمبولی اکسیژن وآمفیزم محل عمل جراحی شستشو با پراکسید هیدروژن همراه با فشار وزخم های حفره ای بسته توصیه نمی شود.
• استفاده از پراکسید هیدروژن به دلیل اثرات دبریدمان شیمیایی کار بالینی صحیحی نمی باشد. بهتر است از روش های دبریدمان مانند پانسمان های با اثر دبریدمان اتولیتیک یا کمپرس گازآغشته به نرمال سالین استفاده نمایید.

هیپوکلریت سدیم

هیپوکلریت سدیم در زخم های فشاری حاوی بافت نکروزی به منظور کنترل عفونت مورد استفاده قرار می گیرد. این ترکیب دارای اثر ضد باکتریایی در برابر بسیاری از باکتری هایی است که معمولاً در زخم های باز دیده می شوند. بعضی اوقات از آن برای کنترل رشد باکتریها و به حداقل رساندن بو در زائده های سرطانی استفاده می شود. با این حال، این محلول در صورت استفاده طولانی مدت برای سلول های سالم و سلول های در حال ترمیم سمی است. در نتیجه استفاده از آن برای دوره های طولانی تر از 7 الی10 روز توصیه نمی شود.

• محلول ائوزول

آهک آغشته به کلر ومحلول اسید بوریک شامل 0.25% کلرین در دسترس با PH 8.5-7.5 می باشد.

• محلول داکین: محلول جراحی کلر حاوی جوش شیرین

محلول کلر حاوی جوش شیرین شامل اسید بوریک، آهک آغشته شده به کلرو کربنات سدیم است که در ترکیب باهم محلول 0.5 درصد کلرین با PH برابر 9.5 را می سازند.

 معایب

• به سرعت در مجاورت خون، ترشحات عفونی و ارگانهایی حیاتی غیرفعال می شود.
• سمی برای فیبروبلاست ها و جلوپیری از ساخت کلاژن.
• مهار مهاجرت لوکوسیت ها و سلولهای آندوتلیال.
• متوقف نمودن همیشگی میکرووسکولاریزیشن
• به شدت محرک برای بافت و ایجاد ادم لوکالیزه.
• ایجاد واکنش شوارتزمن و متعاقب آن نارسایی کلیوی
• جذب اسید بوریک موجود در محلول ائوزول و داکین می تواند منجربه نارسایی کبدی یا کلیوی گردد.
• ممکن است لخته ها را حل کرده و سبب خونریزی گردد.
• اثر سفت کنندگی کمی بر روی بافت نکروتیک و اسکار سیاه رنگ دارد.

اسید استیک

محلول اسیدی است که PH محیط زخم را کاهش می دهد. موثر بر پسودوموناس آئروژینوزا.

 معایب

• اثر سمی بر روی سلول های فیبروبلاست پوست
• ایزوتونیک و Haemolytic  نیست
• جهت شستشوی مننژ، بافت مغز و یا پرده سوراخ شده گوش مناسب نیست
• ممکن است سبب ایجاد درد در زخم شود.
• امکان ایجاد حساسیت و قرمزی اطراف زخم وجود دارد.

کلرهگزیدین گلوکونات همراه با ستریمید (ساولن)

به طور سنتی جهت تمیز کردن “زخم های کثیف” استفاده می شد. ستریمید ماده  فعال با ذرات معلقی است که ویژگی ضدعفونی کنندگی دارد.

• موثر بر طیف وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی (نوع خاصی از رنگ آمیزی)
• با اثر دبریدمان و پاکسازی بافت های مرده از سطح زخم
• مناسب جهت ضدعفونی کردن اشیا

معایب:

• احتمال بروز حساسیت های شدید پوستی
• در ترکیب با ساولن احتمال بروز اثرات سمی وجود دارد.
• غیرفعال شدن در مجاورت با صابون و مواد آنیونیک
• ایزوتونیک نمی باشد.
• کاهش اثرات آنتی سپتیکی در مجاورت خون و یا آلودگی های زیستی
• جهت شستشوی سوراخ شدگی پرده گوش یا مغز و مننژ نبایستی استفاده شود.
• غیرموثر در برابر قارچ ها و ویروس ها.
• بدون خاصیت کشندگی اسپور باکتری ها (بیوفیلم)
• احتمال آلودگی محلول با پسودوموناس آئروژینوزا
• غیرفعال شدن اثر هنگام استفاده با پوویدن-آیوداین
• اثر بسیار سمی ساولن بر روی سلولهای فیبروبلاست پوست

توصیه :

• توصیه می شود به دلیل اثرات سمی ساولن از این محلول در تمیزکردن روزانه زخم مورد استفاده قرار نگیرد.

کلرهگزیدین گلوکونات

محلول آنتی سپتیک و ضدعفونی کننده ای می باشد که با استفاده از آب مقطر یا الکل با نسبت های متفاوت درغلظت های مختلف تهیه می گردد.

• موثر بر طیف وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی(نوع خاصی از رنگ آمیزی)
• با کمترین میزان اثر سمی بر روی بافت گرانوله تازه تشکیل شده
• موارد نادر جذب سیستمیک توسط بدن و اثرات سمی ناشی از آن
• مناسب جهت ضدعفونی کردن اشیا

معایب:

• احتمال بروز حساسیت پوستی
• در ترکیب با ساولن احتمال بروز اثرات سمی وجود دارد.
• غیرفعال شدن در مجاورت با صابون و مواد آنیونیک
• ایزوتونیک نمی باشد.
• کاهش اثرات آنتی سپتیکی در مجاورت خون و یا آلودگی های زیستی
• جهت شستشوی سوراخ شدگی پرده گوش یا مغز و مننژ نبایستی استفاده شود.
• غیرموثر در برابر قارچ ها و ویروس ها.
• بدون خاصیت کشندگی اسپور باکتری ها (بیوفیلم)
• احتمال آلودگی محلول با پسودوموناس آئروژینوزا وجود دارد
• غیرفعال شدن اثر هنگام استفاده با پوویدن-آیوداین

توصیه :

• بهتر است از انواع یک بار مصرف کلرهگزیدین گلوکونات استفاده شود و باقیمانده آن دور ریخته شود.
• به دلیل خنثی سازی اثر کلرهگزیدین توسط پوویدن-آیوداین، بهتر است این دو محلول با هم استفاده نگردد.

انتخاب محصولات مناسب برای شستشوی زخم، مرحله کلیدی در شستشوی موثر زخم بدون آسیب رساندن به بافت زخم و پوست حاشیه آن است. این کار را بر عهده ی متخصص و درمانگر زخم بگذارید تا بهترین انتخاب را انجام دهد.

شستشوی زخم بستر

هیپوکلریت سدیم به صورت سنتی در درمان زخم بستر حاوی بافت نکروتیک، برای کمک به کنترل عفونت استفاده شده است. هیپوکلریت سدیم اثر ضد میکروبی و کشنده میکروب در مقابل اغلب باکتری های شایع در زخم های باز دارد. گاهی از این مایع روی  زخم های سرطانی برای کنترل باکتری ‌ها و کاهش بوی بد استفاده می ‌شود. این مایع برای سلول‌های سالم و بافت گرانوله سمی است و استفاده از آن برای دوره بیش از هفت تا ده روز توصیه نمی شود.

شستشوی زخم سزارین

زخم سزارین نوعی زخم جراحی است که دارای دو سری بخیه خارجی روی پوست شکم و بخیه های جذبی داخلی رحم است. هرگونه عفونت در این زخم می تواند به سرعت به لایه های داخلی تر نیز راه پیدا کند. 

شستشوی زخم جراحی

شستشوی زخم جراحی خصوصا قبل از کشیدن بخیه ها از اهمیت زیادی برخوردار است. بخیه ها محل مناسبی برای تجمع عوامل میکروبی، پوسته های مرده، ترشحات یا خون های باقی مانده هستند. شستشوی زخم جراحی باید تمام این اضافات را از روی زخم پاک نماید. برای جلوگیری از باز شدن بخیه یا پارگی زخم جراحی، طبق تجویط پزشک خود، تا زمان لازم از برخورد آب با زخم خودداری نمایید. پس از ان در هنگام تعویض پانسمان می توانید با محلل شستشوی زخم تخصصی، زخم بخیه و اطراف آن را تمیز نموده و پانسمان را تعویض کنید. شستن زخم جراحی معمولا با استفاده از گاز استریل آغشته به محلول شستشو انجام می شود.

شستشوی زخم عمیق

زخم عمیق معمولا با ترشحات زخم، بافت نکروزه و باقی مانده های سلولی زخم پر شده است. شستشوی زخم عمیق شامل تخلیه کردن و تمیز کردن حفره زخم و پاکسازی پوست اطراف آن می باشد. با این کار بافت های نکروزه و عفونی از زخم شسته شده و خون رسانی به بستر زخم افزایش پیدا می کند. زخم عمیق باید با محلول شستشو دهنده ای که توسط پزشک تجویز می شود شستشو و داخل آن با پانسمان مخصوص زخم حفره ای پر شود. 

سه دلیل برای ایجاد زخم های بستر مشخص شده است

فشار

 فشار طولانی مدت روی پوست، بافت زیرین را تحت فشار قرار می دهد. و در نتیجه جریان خون بافت مختل شده و در نهایت بافت می میرد. این موضوع شایع ترین روش ایجاد زخم های بستر است و به طور کلی بیشتر برای افرادی که بستری هستند، توان جابجایی از تخت یا ویلچر را ندارند و یا قادر به حرکت نیستند رخ می دهد.

نیروی برشی

برش زمانی اتفاق می افتد که سطح پوست ثابت باقی می ماند یا در یک جهت لغزش دارد، در حالی که استخوان یا رباط های زیرین در جهت دیگر حرکت می کنند. این عمل هم باعث کاهش جریان خون و مرگ بافت می شود.

اصطکاک

 اصطکاک ادامه دار پوست در برابر یک سطح در طول مدت طولانی باعث می شود که پوست پاره شده و رو به زوال رود.

محل  ایجاد زخم بستر

در افرادی که همیشه درازکش به پشت هستند و نمی توانند حرکت کنند: 

پشت سر، شانه، آرنج، باتکس، پاشنه

در افرادی که همیشه دراز کش به شانه هستند و نمی توانند حرکت کنند:

 گوش، شانه، آرنج، لگن، ران، ساق، پاشنه

در افرادی که همیشه دراز کش بر روی شکم هستند و نمی توانند حرکت کنند: 

آرنج، قفسه سینه، زانو، انگشتان

مراحل درمان زخم بستر

اولین قدم در درمان زخم بستر حذف فشار ممتدی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای کم کردن فشاراقدامات زیر انجام می­شود:

1. جابجایی مکرر بیمار

بیمار باید به کمک پرستار یا سایر بستگان مرتبا تغییر وضعیت داده شود و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار و کسی که در روی صندلی چرخدار می­نشیند باید هر ۱۵ دقیقه وضعیت خود را تغییر دهد. همچنین می توان از تجهیزات کمک حرکتی برای جابه جا کردن بیمار بدون فشار زیاد استفاده کرد.

• 2) سطوح حمایت کننده

استفاده از بالشت یا بالشتک­های حاوی آب یا هوا می­تواند به بیمار کمک کند تا فشار زیادی به محل زخم وارد نشود و همچنین در وضعیت مناسب قرار بگیرد.

• 3)      خارج کردن بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر

برای اینکه بافت­ها بهبود یابند ابتدا باید بافت های مرده از بدن خارج شوند. برای این منظور از روش های متفاوتی استفاده میشود که عبارتند از:

• عمل جراحی و خارج کردن بافت آسیب دیده از بدن
• وسایل شستشو تحت فشار یا استفاده از پانسمان­های خاص که موجب کنده شدن بافت­های مرده از زخم می­شوند.
• استفاده از مواد شیمایی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل می­کنند.

4)  تمیز کردن و پانسمان مرتب زخم بستر

برای جلوگیری از عفونت باید زخم را مرتبا تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان با آب تمیز و صابون ملایم به طور مرتب شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود. پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و جلوگیری از ورود میکروب به آن می­شود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل و فوم وجود دارند.

همچنین برای کاهش درد به بیمار داروهایی داده می­شود و در صورت عفونی بودن به بیمار آنتی بیوتیک داده می­ شود.

5)  درمان جراحی زخم بستر

گاهی اوقات زخم بستر به حدی شدید شده و رشد می­کند که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون­ها بدون حفاظ می­مانند. در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند. در این اعمال جراحی بافت های مرده و عفونی کاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش­های جراحی ترمیمی از پوست قسمتهای دیگر بیمار استفاده شده و روی استخوان یا تاندون ها پوشانده می­شود.

چگونه از ایجاد زخم بستر با زخم فشاری پیشگیری کنیم

پیشگیری از ایجاد زخم فشاری آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مکرر و مرتب باشد.

در حین تغییر وضعیت باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم فشاری هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند.پوست باید مرتبا تمیز شود. وضعیت تغذیه بیمار هم باید خوب باشد. تشک­های مواج می­توانند مانع ایجاد زخم بستر شوند.

دست کم هر 2 ساعت برای از بین بردن فشار، موقعیت بیمار را تغییر دهید.
 از بالش، پوست گوسفند، فوم پد و پودر که می‌تواند به کاهش فشار کمک کند استفاده کنید.
 وعده های غذایی خوب و متعادل کننده با کالری کافی برای بیمار اماده کنید.
بیمار هرروز مقدار زیادی آب (8 تا 10 فنجان ) بنوشد.
 ورزش روزانه، از جمله طیف وسیعی از حرکات ورزشی داشته باشد.
 پوست بیمار را تمیز و خشک نگه دارید.

درمان زخم بستر در سالمندان

استفاده از برخی ویتامین ها از جمله ویتامینA ، C و املاحی مانند زینک (روی) می تواند به بهتر شدن و التیام سریع تر زخم بستر و بهبود بیماری سالمندکمک کند.

چنانچه زخم بسترعمقی باشد باید با مواد ضدعفونی کننده زخم را شست تا از سوار شدن عفونت پیشگیری شود و در صورت لزوم باید آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کرد

آموزش افرادی که با سالمند و بیمار در حال زندگی هستند اهمیت ویژه ای در درمان زخم بستر در منزل دارد.

آموزش رعایت پوزیشن های سالمند و تغییر پوزیشن متناوب و کاهش فشار در ناحیه زخم بستر بیمار مهمترین اصل است

گروهی از پماد های ترمیم کننده زخم بستر

پماد آلفا :

این پماد، محصول ترمیم کننده گروه رژودرم است که با خاصیت باکتریواستاتیک خود نقش مهمی در پیشگیری و کنترل عفونت زخم بستر دارد.

با استفاده از این محصول و به کار بستن توصیه‌های مربوط به زخم بستر که در راهنمای مصرف آلفا آمده است می‌توان به ترمیم این زخم‌ها کمک کرد.

با استفاده از آلفا نیازی به دبریدمان‌های دردناک و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت بی‌رویه نیست؛

همچنین التهاب و درد بیمار کاهش می‌یابد. مجموع این امتیازات آلفا را به عنوان یک ترمیم کننده مناسب زخم‌های بستر معرفی می‌کند.

کرم اسکار رژودرم:

این کرم میتواند خارش های مقاوم دوران بهبود زخم را کنترل نماید، و در عین حال از ایجاد اِسکار پیشگیری نماید

پماد کالاندولا برای زخم بستر

با توجه به ارزانی و در دسترس بودن می تواند در درمان زخم های فشاری مورداستفاده قرار گیرد و در بهبود زخم موثر می باشد و به عنوان یک روش درمانی در بیمارستان ها و منازل برای درمان زخم های فشاری بیماران تجویز و استفاده شود.

آیا زخم بستر کشنده است

هنگامی که زخم بستر به مراحل بعدی پیشرفت می کند، می تواند منجر به عوارض دیگری نیز شود که برای بیماران مرگبار است. سه مورد از عوارضی که باعث مرگ و میر ناشی از زخم بستر می شوند، استئومیلیت، سپسیس، و گانگرن هستند.

استئومیلیت: استئومیلیت بیماری عفونت استخوان است. عفونت از بافت آسیب دیده شروع می شود، به داخل جریان خون منتقل شده و سپس به استخوان می رسد. اغلب عفونت استخوان در مرحله ۴ زخم بستر شروع می شود.

سپسیس: سپسیس یا گندخونی بیماری است که در آن باکتری از زخم بستر وارد جریان خون می شود و دیگر قسمت های بدن را آلوده می کند. سپسیس اگر به سرعت درمان نشود ممکن است منجر به نارسایی اندام و مرگ بیمار شود.

گانگرن: گانگرن وضعیتی است که در آن بافت بدن به دلیل از دست دادن خون از بین می رود. در بیماران با زخم بستر، از دست دادن خون به علت عفونت ناحیه زخم است.

مرگ: بدون درمان سریع و مناسب، این سه شرایط ممکن است منجر به مرگ بیمار دارای زخم بستر شود. در واقع در موارد شوک سپسیسی، میزان مرگ و میر به میزان ۵۰ درصد است. این درصد بسیار بالایی است و باید تمام اقدامات پیشگیرانه و درمانی مناسب برای زخم بستر با هدف جلوگیری از این عوارض مرگبار و تهدید کننده زندگی صورت پذیرد.

سوالات رایج درباره زخم بستر

چه مراقبت هایی برای بیماران قطع نخاع جهت پیشگیری از زخم بستر پیشنهاد می کنید؟

از مراقبت های مهم برای بیماران قطع نخاع استفاده از تشک مواج در مرحله اول است، سپس ماساژهای روزانه به صورت مرتب و همچنین جابجایی مرتب هر 2 ساعت یکبار بخصوص در مناطق فشار و در نهایت استفاده از پانسمان فیلم شفاف به صورت پیشگیرانه. این پانسمان ضدآب می باشد و تا چندین روز می تواند بر روی پوست سالم بیمار جهت پیشگیری بماند.

 تشک مواج چیست؟

تشک مواج فشار را کم می کند و به کاهش ایجاد زخم های فشاری کمک می کند. هنگامی که بیمار در بستر می باشد، بی حرکتی باعث جلوگیری از گردش خون می شود. تماس دائمی بین بدن و تشک باعث ایجاد نقاط فشاری می شود که عروق خونی کوچک را می بندد و باعث قطع اکسیژن و انتقال مواد مغذی به پوست و بافت می شود.

 آیا استفاده از تشک مواج برای درمان بیمارانی که دچار زخم بستر هستند مؤثر می باشد؟

تشک مواج با کم کردن فشار در نواحی که بیشتر مستعد زخم های فشاری هستند و همچنین با ایجاد حالت گردشی که در بدن بیمار ایجاد می کند کمک به خونرسانی بهتر و در نتیجه کمک می کند که بیمار کمتر در معرض ابتلا به زخم بستر شود. لازم به ذکر است تشک مواج به تنهایی و بدون جابجایی بیمار نمی تواند از زخم بستر جلوگیری نماید.

 آیا شکستگی لگن موجب ایجاد زخم بستر می شود؟

هر گونه تحرکی که باعث شود در یک منطقه بافتی فشاری بیش از 32 میلیمتر جیوه وارد شود باعث ایجاد زخم خواهد شد.

 چه پیشنهادی برای درمان خانگی زخم بستر در مراحل اولیه دارید؟

در درجه اول مهمترین قسمت درمان در زخم بستر برطرف کردن عامل ایجاد یعنی فشار می باشد. بعد از جابجایی مرتب بیمار هر 2 ساعت یکبار و ماساژ مناطق فشار و همچنین استفاده از پانسمان های فیلم جهت بهتر شدن خونرسانی و همچنین محافظت از پوست که کمک شایانی به درمان زخم بستر در مراحل اولیه می کند.

 آیا زخم بستر موجب مرگ می شود؟

زخم بستر در صورت عفونی شدن به شکلی که عفونت زخم وارد خون شود می تواند باعث مرگ بیمار شود.

 چه پانسمانی برای بهبود زخم بستر پیشنهاد می کنید؟

پانسمان هایی که جنس پلی اورتان(پانسمان های فیلم)می باشند می توانند به عنوان یک لایه محافظتی در مراحل اولیه ایجاد زخم بستر کمک کننده باشند.

 آیا درمان زخم بستر به کمک روش های سنتی امکان پذیر است؟

با توجه به درمان های مدرن و روش های پیشنهادی جدید مبنی بر درمان به روش مرطوب بهترین درمان پیشنهادی پانسمان های مرطوب می باشد که می تواند رطوبت کافی را به طور هوشمند به زخم برساند.

 مهمترین درمان در زخم بستر در مراحل پیشرفته چیست؟

اولین و مهمترین درمان در زخم بستر در مراحل پیشرفته که استخوان و ماهیچه درگیر شده، ابتدا برداشتن بافت های مرده به روش جراحی می باشد، سپس استفاده از پانسمان های مرطوب ( تندروت پلاس) و یا ژل ها می باشد.

 بهترین راه برای پیشگیری از زخم بستر چیست؟

بهترین روش استفاده از پانسمان های فیلم می باشد که امکان استفاده آن بر روی پوست سالم می باشد و به عنوان یک محافظ، از پوست مراقبت می کنند.

 آیا درمان زخم بستر به کمک لارو درمانی امکان پذیر است؟

در مواردی که بیمار شرایط برداشتن بافت های مرده از طریق جراحی را ندارد می توان به کمک لاروها زخم را از بافت های مرده تمیز کرد.

 آیا زخم بستر را می توان با عسل درمان کرد؟

یکی از روش های درمانی در درمان زخم های فشاری و یا بستر استفاده از پانسمان های عسل می باشد. البته پانسمان های عسل با عسل خوراکی متفاوت می باشد و به صورت علمی مجاز به استفاده از عسل خوراکی در زخم های باز نمی باشیم.

 چگونه از عفونی شدن زخم بستر جلوگیری کنیم؟

استفاده همزمان بیمار از آنتی بیوتیک و همچنین پانسمان مناسب بسته به نوع زخم می تواند از عفونی شدن یا پیشرفت عفونت جلوگیری نماید.

 مهمترین علت ایجاد زخم بستر چیست؟

مهمترین عامل فشاری می باشد که در اثر بی تحرکی ایجاد می شود. فشار بیش از 32 میلیمتر جیوه به پوست باعث ایجاد زخم بستر می شود.بیماری که در بستر می باشد به طور روتین باید هر 2 ساعت یکبار جابجا شود.

 آیا زخم بستر تنها در سالمندان ایجاد می شود و یا امکان بوجود آمدن آن در افراد دیگر نیز وجود دارد؟

به طور کلی زخم بستر در بیمارانی که کم تحرک هستند و یا کاملا بی حرکت هستند ایجاد می شود. البته سن و سال و تغذیه نامناسب می تواند در روند پیشرفت زخم موثر باشد اما تمامی بیماری هایی که منجر به بی تحرکی می شود از قبیل ضایعات نخاعی و یا MS و یا مرگ مغزی بدون در نظر گرفتن سن و سال می تواند باعث ایجاد زخم بستر شود.

 مراحل ایجاد زخم بستر را شرح دهید.

ابتدا پوست در مناطق فشار به رنگ قرمز در می آید، سپس در مراحل بعدی تمامیت پوست از بین می رود و سپس بافت های زیرین نیز درگیر می شوند.

 چطور می توان زخم بستر را در خانه پانسمان کرد؟

برای درمان زخم بستر در منزل اولین و مهمترین کار جابجایی بیمار می باشد، سپس استفاده از پانسمان های فیلم در مراحل اولیه و سپس در مراحل پیشرفته در صورت عدم نیاز به جراحی می توان از پانسمان های مرطوب (تندروت پلاس)استفاده کرد.

 آیا انجام عمل جراحی در زخم بستر باعث تریع روند بهبودی زخم می شود؟

عمل جراحی یا دیریدمان اولین و مهمترین اولویت در درمان زخم بستر می باشد. برداشتن بافت مرده کمک شایانی به تسریع درمان خواهد کرد.

 زخم بستر بیشتر در کدام قسمت های بدن بوجود می آید؟

زخم بستر می تواند بر روی تمامی برجستگی های استخوانی که نقاط فشار نامیده می شوند ایجاد شود. به طور مثال ناحیه ساکروم، ناحیه ایلیاک، روی شانه ها، قوزک پا و …

 چگونه می توان از پیشرفت زخم بستر جلوگیری کرد؟

بهترین روش جلوگیری در پیشرفت زخم بستر جابجایی مرتب بیمار هر 2 ساعت کبار می باشد. خشک نگه داشتن زیر بیمار، همچنین نکشیدن بیمار بر روی ملحفه و همچنین ماساژ پوست می تواند کمک های شایانی به جلوگیری از زخم بستر نماید.

برای درمان زخم بستر به چه متخصصی باید مراجعه کرد؟

برای درمان زخم بستر می توانیم به کلینیک های درمان زخم که کارشناسان زخم در آن فعالیت دارند مراجعه کرد.

چه برنامه غذایی برای درمان زخم بستر مناسب می باشد؟

تغذیه سالم و سرشار از پروتوئین، امگا3 و همچنین سرشار از سبزیجات می تواند به درمان زخم بستر کمک کند.

آیا زخم بستر می تواند باعث قطع عضو شود؟

در صورتی که زخم بستر در نواحی متعدد فشار مانند پاشنه پا ایجاد شود، در صورتی که درمان مناسب صورت نپذیرد می تواند باعث قطع عضو شود.