سلول بنیادی زخم ، کلید طلایی تسریع ترمیم زخم های سرکش

استفاده از سلول‌ بنیادی زخم در درمان زخم‌ها از جمله زخم‌های مزمن، دیابتی و سوختگی رواج یافته است. این سلول‌های شگفت‌انگیز با قابلیت تبدیل به انواع سلول‌های تخصصی، نقش مهمی در التیام زخم ایفا می‌کنند. درمان با سلول‌های بنیادی می‌تواند موجب تسریع بهبودی، تجدید سلول‌ها، کاهش التهاب و عفونت زخم شود.

سلول‌های بنیادی مزانشیمی از منابع مختلفی مانند مغز استخوان، بافت چربی و بند ناف استخراج می‌شوند. نمونه‌های بند ناف دارای مزایای بیشتری مانند کاهش خطر آلودگی ویروسی و پتانسیل تکثیر بالاتر هستند.

روش‌های مختلفی برای انتقال سلول‌های بنیادی به محل زخم وجود دارد؛ از جمله تزریق مستقیم، استفاده از داربست‌ها، ژل‌ها و پانسمان‌های آمنیوتیک غنی از سلول‌های بنیادی. پیشرفت‌های علمی در این زمینه امیدوار کننده است و نشان می‌دهد سلول‌های بنیادی می‌توانند انقلابی در درمان زخم‌ها ایجاد کنند.

رمز و رازهای سلول درمانی زخم

در دنیای پزشکی مدرن، درمان زخم‌های مقاوم و مزمن همچنان یک چالش بزرگ باقی مانده است. با این حال، سلول درمانی به عنوان یک راهکار امیدبخش، افق جدیدی را در التیام زخم‌ها گشوده است. این روش نوآورانه از سلول‌های بنیادی برای ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می‌کند.

سلول‌های بنیادی با توانایی تمایز به انواع مختلف سلول‌های بدن، یک ابزار قدرتمند برای ترمیم بافت‌های از دست رفته هستند. این سلول‌ها می‌توانند التهاب را کاهش داده، رگ‌های خونی جدید تشکیل دهند و فرآیند بازسازی را تسریع بخشند. یکی از منابع اصلی سلول‌های بنیادی، بافت بند ناف است که علاوه بر کاهش خطر آلودگی، پتانسیل تکثیر بالاتری نیز دارد.

روش‌های متنوعی برای انتقال سلول‌های بنیادی به محل زخم وجود دارد، از جمله تزریق مستقیم، استفاده از داربست‌های زیستی و پانسمان‌های آغشته به سلول. یکی از مزایای بزرگ این روش، کاهش قابل توجه زمان بهبودی در مقایسه با درمان‌های سنتی است.

با وجود برخی نگرانی‌ها در مورد هزینه‌ها و ایمنی بلندمدت، سلول درمانی زخم در حال گذر از مراحل آزمایشی است و نتایج امیدوارکننده‌ای را به همراه داشته است. پیشرفت‌های اخیر در این زمینه، امید جدیدی را برای بیماران مبتلا به زخم‌های مزمن، دیابتی و سوختگی ایجاد کرده است.

سلول درمانی زخم، دستاورد جدید پزشکی بازساختی، راهکارهای نوآورانه‌ای را برای التیام سریع ارائه می‌دهد و قدم‌های بزرگی در جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران برمی‌دارد.

ویژه : آشنایی با خدمات کلینیک زخم

سلول های بنیادی برای زخم های دیابتی

در میان عوارض جانبی ناشی از دیابت، زخم های پای دیابتی از چالش برانگیزترین موارد برای متخصصان پزشکی به شمار می روند. این زخم های مقاوم که عمدتا بر اثر کاهش گردش خون و اختلال در سیستم ایمنی بدن ایجاد می شوند، می توانند منجر به عفونت های خطرناک و در نهایت قطع عضو گردند.

با این حال، طلوع سلول درمانی به عنوان یک رویکرد نوآورانه درمانی، امیدهای تازه ای را برای بیماران مبتلا به زخم های دیابتی روشن کرده است. سلول های بنیادی با قابلیت بی نظیر تبدیل به انواع مختلف سلول های بدن، یک کلید طلایی برای مقابله با چالش های ترمیم زخم های دیابتی هستند.

در این روش پیشرفته، سلول های بنیادی مشتق شده از منابع مختلف مانند بافت بند ناف، چربی یا مغز استخوان، به صورت مستقیم یا با استفاده از داربست های زیستی به محل زخم منتقل می شوند. این سلول های قدرتمند می توانند با ترشح فاکتورهای رشد، تشکیل رگ های خونی جدید و تحریک تکثیر سلول های محلی، فرآیند التیام را تسریع بخشند.

یکی از مزایای بزرگ استفاده از سلول های بنیادی در درمان زخم های دیابتی، کاهش خطر عفونت و لزوم قطع عضو است. سلول های بنیادی با خواص ضد میکروبی خود، محیط زخم را برای رشد باکتری ها نامناسب می کنند و با افزایش گردش خون، شرایط بهتری برای التیام ایجاد می نمایند.

علاوه بر این، سلول های بنیادی پتانسیل بازسازی کامل بافت های آسیب دیده را دارند، که این امر می تواند عملکرد طبیعی پا را برای بیماران دیابتی بازگرداند و کیفیت زندگی آنها را به طور چشمگیری بهبود بخشد.

با وجود نیاز به تحقیقات بیشتر و پیشرفت در زمینه تولید انبوه و استانداردسازی سلول های بنیادی، این روش می تواند راهگشای بسیاری از چالش های موجود در درمان زخم های دیابتی باشد و امیدی تازه را برای این بیماران به ارمغان آورد.

سلول بنیادی زخم سوختگی

سوختگی های شدید همواره یکی از چالش برانگیزترین آسیب های جسمی برای پزشکان بوده اند. از دست دادن بخش های گسترده ای از پوست می تواند عوارض جانبی جدی مانند عفونت، از دست دادن مایعات بدن و اختلالات متابولیکی را به دنبال داشته باشد. اما امروزه، سلول درمانی به عنوان یک روش انقلابی، افق جدیدی را در درمان سوختگی های شدید گشوده است.

در این روش پیشرفته، سلول های بنیادی پوستی از بافت سالم بیمار گرفته شده و در محیط آزمایشگاهی کشت داده می شوند تا تکثیر یابند. سپس این سلول ها به صورت یک سوسپانسیون سلولی روی منطقه سوختگی اسپری می شوند. سلول های بنیادی با قابلیت تمایز به انواع مختلف سلول های پوستی، می توانند در بازسازی کامل پوست از دست رفته نقش حیاتی ایفا کنند.

یکی از مزایای بزرگ سلول درمانی در درمان سوختگی، سرعت بالای بهبودی است. در حالی که روش های سنتی مانند پیوند پوست ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشند، سلول درمانی می تواند در عرض چند روز نتایج چشمگیری را به همراه داشته باشد. این امر می تواند خطر عفونت و سایر عوارض جانبی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

علاوه بر سرعت بالا، سلول درمانی این قابلیت را دارد تا پوست از دست رفته را با حداقل اسکار و تغییرات ظاهری بازسازی کند. این ویژگی برای بیمارانی که دچار سوختگی های صورت یا سایر نواحی قابل رویت بدن شده اند، بسیار حائز اهمیت است.

با وجود نیاز به تحقیقات بیشتر و گذراندن مراحل آزمایشی، سلول درمانی زخم سوختگی به عنوان یک روش امیدبخش در حوزه پزشکی بازساختی مطرح شده است. این روش انقلابی می تواند راهکار جدیدی را برای بازسازی پوست از دست رفته و بهبود کیفیت زندگی قربانیان سوختگی ارائه دهد.

زخم-سوختگی

مقایسه روش های سنتی و سلول بنیادی زخم

درمان زخم ها همواره یکی از چالش های بزرگ حوزه پزشکی بوده است. روش های سنتی مانند پانسمان های معمولی، جراحی و پیوند پوست اگرچه در برخی موارد موفق بوده اند، اما در زخم های مزمن، دیابتی و سوختگی های شدید، اغلب ناکارآمد از آب درآمده اند. از این رو، سلول درمانی به عنوان یک روش نوآورانه و امیدبخش، مورد توجه ویژه قرار گرفته است.

روش های سنتی درمان زخم معمولا بر پایه تمیز کردن و پانسمان زخم استوار هستند. این روش ها برای زخم های سطحی و کوچک مناسب اند، اما در زخم های عمیق تر و مزمن تر، ممکن است به تنهایی کافی نباشند. جراحی و پیوند پوست نیز روش های تهاجمی هستند که با عوارض جانبی مانند درد، عفونت و تشکیل اسکار همراه می باشند.

از طرف دیگر، سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی، رویکردی کاملا متفاوت را در پیش می گیرد. سلول های بنیادی با قابلیت تمایز به انواع سلول های بدن، می توانند در بازسازی کامل بافت های آسیب دیده نقش کلیدی ایفا کنند. این سلول ها علاوه بر تحریک رشد سلول های جدید، با ترشح فاکتورهای رشد، تشکیل رگ های خونی جدید و کنترل التهاب، فرایند التیام را نیز تسریع می بخشند.

یکی از مزایای بزرگ سلول درمانی، سرعت بالای بهبودی است. در حالی که روش های سنتی ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشند، سلول درمانی می تواند در عرض چند روز نتایج چشمگیری را به همراه داشته باشد. این امر می تواند خطر عفونت و سایر عوارض جانبی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

علاوه بر این، سلول درمانی این قابلیت را دارد تا بافت های آسیب دیده را با حداقل اسکار و تغییرات ظاهری بازسازی کند، که این ویژگی برای بیماران دارای زخم های قابل رویت بسیار حائز اهمیت است.

با این حال، سلول درمانی همچنان در مراحل اولیه توسعه قرار دارد و نیاز به تحقیقات بیشتر، استانداردسازی و کنترل کیفیت دارد. هزینه های بالاتر این روش نیز یکی دیگر از چالش های پیش رو است.

در مجموع، با توجه به مزایای چشمگیر سلول درمانی در سرعت بهبودی، کاهش عوارض جانبی و بازسازی بهتر بافت ها، این روش نوآورانه می تواند گزینه موثرتری نسبت به روش های سنتی برای درمان انواع زخم ها، به ویژه زخم های مزمن، دیابتی و سوختگی های شدید باشد. با این حال، انتخاب روش مناسب باید با در نظر گرفتن شرایط خاص هر بیمار و مشورت با پزشک معالج صورت گیرد.

راهنمای گام به گام درمان زخم با سلول بنیادی

سلول بنیادی درمانی زخم یک رویکرد نوین و امیدبخش برای درمان زخم های مزمن و دشوار است. این روند گام به گام می تواند به شما کمک کند تا جزئیات این روش درمانی را درک کنید:

  1. انتخاب منبع سلولی: سلول های بنیادی یا سلول های سازگار با بدن بیمار از منابع مختلفی مانند مغز استخوان، بافت چربی یا پرده جنینی استخراج می شوند.
  2. کشت سلولی: سلول ها در محیط کشت آزمایشگاهی تکثیر می شوند تا تعداد کافی برای درمان فراهم شود.
  3. آماده سازی زخم: زخم باید کاملاً تمیز و از بافت های آسیب دیده پاک شود تا برای کاشت سلول ها آماده شود.
  4. کاشت سلول ها: سلول های تکثیر شده به صورت سوسپانسیون یا روی یک زیرلایه قابل جذب، مستقیماً روی زخم کاشته می شوند.
  5. پانسمان و مراقبت: زخم با یک پانسمان ویژه پوشانده می شود و بیمار باید از دستورالعمل های مراقبتی پیروی کند.
  6. پیگیری و ارزیابی: پزشک وضعیت بهبود زخم را به طور منظم پایش می کند و در صورت لزوم، تکرار کاشت سلول ها را توصیه می کند.
  7. مراقبت های پس از درمان: پس از بهبود، بیمار باید از عفونت و آسیب مجدد به منطقه درمان شده جلوگیری کند.

این فرآیند نیازمند همکاری نزدیک بین بیمار، پزشک و آزمایشگاه سلولی است تا بهترین نتیجه حاصل شود.

ویژه : درمان زخم دیابتی

سلول های بنیادی بند ناف در درمان زخم

سلول‌های بنیادی بند ناف به عنوان منبعی موثر و نوآورانه در درمان زخم‌ها مطرح شده‌اند. مزایای استفاده از این سلول‌ها شامل توانایی بالا در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده، کاهش زمان بهبود زخم و کاهش التهاب و عفونت می‌باشد. این سلول‌ها به دلیل خاصیت خودترمیمی و تمایزپذیری بالا، می‌توانند به بازسازی سریع‌تر و کامل‌تر بافت‌ها کمک کنند. از طرفی، معایب استفاده از سلول‌های بنیادی بند ناف شامل هزینه‌های بالا، پیچیدگی در جمع‌آوری و ذخیره‌سازی، و نگرانی‌های اخلاقی و ایمنی مرتبط با استفاده از منابع سلولی انسانی است. علی‌رغم این چالش‌ها، تحقیقات نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی بند ناف پتانسیل بزرگی در پیشرفت روش‌های درمانی نوین برای زخم‌های مزمن و پیچیده دارند.

پرده آمنیوتیک چیست؟

پرده آمنیوتیک یکی از لایه‌های جفت جنینی است که در دوران بارداری اطراف جنین را می‌پوشاند و شامل دو لایه عمده به نام‌های لایه اپیتلیال و لایه مزانشیمی است. این پرده، جنین را در مایع آمنیوتیک احاطه کرده و نقش‌های حیاتی متعددی در حفاظت و تغذیه جنین ایفا می‌کند. پرده آمنیوتیک، به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردش، در زمینه‌های مختلف پزشکی، به ویژه در درمان زخم‌ها و بازسازی بافت‌ها، استفاده می‌شود.پرده آمنیوتیک جنین را در برابر آسیب‌ها و عفونت‌ها محافظت می‌کند و محیطی پایدار و مغذی برای رشد و تکامل جنین فراهم می‌سازد.پرده آمنیوتیک حاوی فاکتورهای رشد و مواد زیستی است که می‌توانند فرآیند ترمیم و بازسازی بافت‌ها را تسریع کنند. این ویژگی‌ها باعث شده است که پرده آمنیوتیک در درمان زخم‌ها، سوختگی‌ها و جراحی‌های پلاستیک کاربرد داشته باشد.

آینده روشن سلول بنیادی درمان زخم در سال 2024

سلول درمانی زخم یکی از زمینه های پیشرو در پزشکی نوین به شمار می رود. این روش درمانی نوید بخش پیشرفت های چشمگیر در بهبود زخم های مزمن و دشوار درمان است. در سال 2023، شاهد تحولات جالب توجهی در این عرصه خواهیم بود.

پژوهشگران بر روی استفاده از سلول های بنیادی برای تولید پوست مصنوعی و بافت های جایگزین متمرکز شده اند. این فناوری می تواند راه حلی انقلابی برای بیماران مبتلا به سوختگی های شدید و زخم های عفونی باشد.

علاوه بر این، استفاده از سلول های بنیادی و سلول های مشتق شده از بافت بیمار، امکان درمان سفارشی زخم ها را فراهم می کند. این روش، مزایای قابل توجهی مانند کاهش خطر پس زدن بافت و افزایش سرعت بهبودی دارد.

کارآزمایی های بالینی در حال انجام، نتایج امیدوارکننده ای را در درمان زخم های پای دیابتی، زخم های فشاری و زخم های مزمن با استفاده از سلول درمانی نشان می دهند. با این حال، چالش های تولید انبوه و هزینه درمان همچنان باید برطرف شوند.

سلول درمانی زخم دیابتی

  1. سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSC):
    • این سلول‌ها به دلیل توانایی بالا در تمایز به انواع مختلف سلولی و ترشح عوامل رشد و ترمیمی، مورد توجه قرار گرفته‌اند. آن‌ها می‌توانند به کاهش التهاب، افزایش نئوواسکولاریزاسیون (تشکیل رگ‌های خونی جدید) و تسریع ترمیم زخم کمک کنند.
  2. سلول‌های بنیادی مشتق شده از چربی (ADSC):
    • این سلول‌ها از بافت چربی استخراج می‌شوند و ویژگی‌های مشابهی با MSC دارند. آن‌ها به بهبود زخم‌ها از طریق ترشح فاکتورهای رشد و تمایز به سلول‌های پوستی و عروقی کمک می‌کنند.
  3. سلول‌های بنیادی بند ناف:
    • این سلول‌ها به دلیل توانایی بالا در تکثیر و تمایز و همچنین دسترسی آسان‌تر، به عنوان گزینه‌ای مؤثر در درمان زخم‌های دیابتی مطرح شده‌اند.

مزایا:

  • تسریع بهبود زخم: سلول‌های بنیادی با ترشح فاکتورهای رشد و ترمیمی به تسریع فرآیند بهبودی زخم کمک می‌کنند.
  • کاهش التهاب: این سلول‌ها می‌توانند التهاب را کاهش داده و محیط زخم را برای ترمیم مناسب‌تر کنند.
  • افزایش نئوواسکولاریزاسیون: سلول‌های بنیادی به تشکیل رگ‌های خونی جدید کمک می‌کنند، که برای تامین مواد مغذی و اکسیژن به بافت‌های آسیب‌دیده ضروری است.

معایب:

  • هزینه بالا: روش‌های سلول درمانی معمولاً هزینه‌های بالایی دارند که ممکن است برای همه بیماران قابل دسترس نباشد.
  • پیچیدگی فرایند: استخراج، آماده‌سازی و تزریق سلول‌های بنیادی نیاز به تخصص و تجهیزات ویژه دارد.
  • نگرانی‌های اخلاقی و ایمنی: استفاده از برخی منابع سلولی ممکن است با نگرانی‌های اخلاقی و ایمنی همراه باشد که نیاز به بررسی و کنترل دقیق دارد.

سوالات رایج

چه مدت زمان نیاز است تا نتایج سلول درمانی زخم مشاهده شود؟

مدت زمان مشاهده نتایج ممکن است بسته به نوع و شدت زخم و پاسخ بدن به درمان متفاوت باشد، اما به طور کلی، برخی بهبودها ممکن است در چند هفته اول مشاهده شود.

چگونه می‌توانم بدانم که سلول بنیادی زخم برای من مناسب است؟

مشاوره با یک پزشک متخصص و بررسی وضعیت خاص زخم شما و سلامت عمومی‌تان بهترین راه برای تعیین مناسب بودن سلول درمانی است.

هزینه سلول درمانی زخم چقدر است؟

هزینه سلول درمانی بسته به نوع زخم، نوع سلول‌های بنیادی مورد استفاده و کلینیک یا بیمارستان مورد نظر متفاوت است و معمولاً هزینه بالایی دارد.

عوارض جانبی سلول درمانی زخم چیست؟

عوارض جانبی نادر هستند، اما ممکن است شامل واکنش‌های آلرژیک، عفونت در محل تزریق و عوارض ناشی از جمع‌آوری و تزریق سلول‌های بنیادی باشد.
انواع زخم

انواع زخم و 8 نوع از متداول ترین و مهمترین انواع زخم | دنیای زخم

انواع زخم و 8 نوع از متداول ترین انواع آن کدامند؟

انواع زخم می تواند به شکل و روش های مختلف اتفاق بیافتد که در ادامه به آن می پردازیم.

. زخم بستر.(Bedsore)

. زخم بر اثر سوراخ شدگی.(Puncture wound)

. زخم بر اثر پارگی.(Wound due to tearing)

. زخم بر اثر قطع عضو.(Amputation wound)

. زخم بر اثر بریدگی(Cut wound)

. زخم بر اثر ترکش گلوله.(Wound due to bullet fragments)

. زخم ساییدگی.(abrasion wound)

. زخم بر اثر گازگرفتگی و یا نیش حیوانات(Wounds caused by animal bites)

انواع زخم

زخم حاد

زخم حاد نوعی آسیب ناگهانی که یکباره و نه در طول زمان به لایه های مختلف پوست وارد می شود و در فرآیند بهبودی، روند طبیعی را طی می کند. زخم حاد معمولا در اثر برخورد بدن با اجسام سخت یا لبه های تیز ایجاد می شود.

 

معرفی انواع زخم – نمونه زخم های حاد :

  • بریدگی  Cuts

بریدگی زخم ناشی از بریده شدن پوست است. بریدگی ها معمولا زخم های مسطحی هستند که حاشیه های مشخصی دارند و به وسیله جسم نوک تیز ایجاد می شوند.

  • پارگی  Laceration

پارگی را می توان به طور کلی به صورت زخمی با لبه های ناهموار ناشی از پاره شدن پوست تعریف نمود. پارگی ها معمولا به وسیله نیرو یا جسم غیر نوک تیز ایجاد می شوند. همراه با آنها ، کبودشدگی نیز وجود دارد.

  • ساییدگی Abrasion

آسیب دیدگی لایه اپیدرم و یا قسمت فوقانی درم که بدون خونریزی بوده و اسکار به جا نمی گذارد.

  • کوفتگی  Contusion

کوفتگی آسیبی است که پوست را از بین نمی برد و تنها کبودی ایجاد می کند و در اثر پاره شدن عروق زیر جلدی ناشی از ضربه یا فشار ایجاد می شود.

محل های دهنده پیوند  Donor site

در اثر برداشتن قسمتی از پوست برای گرافت در زخم های سوختگی، جراحی و تروماتیک با آسیب وسیع ایجاد می شود.

زخم های جراحی Surgical wounds

زخم های جراحی در واقع برش محل جراحی و ناشی از اعمال و اقدامات پیش بینی شده ای هستند به همین دلیل ریسک آلودگی و عفونت بعدی در آنها کمتر است. علی رغم تمام اقدامات، این زخم ها گاهی دچار عوارضی مانند عفونت، باز شدن محل بخیه ، خونریزی و هماتوم می شوند.

سوختگی ها Burns

نوعی آسیب بافتی ناشی از عوامل حرارتی، شیمیایی، الکتریکی و یا پرتویی

انواع زخم

 

آناتومی پوست

آناتومی پوست | فیزیولوژی پوست | آشنایی با 3 لایه اصلی پوست

آناتومی پوست و آشنایی با 3 لایه اصلی پوست

آناتومی پوست از سه لایه اپیدرم، درم و هیپودرم تشکیل شده است. پوست وسیع ترین عضو بدن است و حدوداً 8% از وزن بدن یک انسان را پوست تشکیل می دهد. این بخش از بدن لایه محافظتی اولیه در برابر آلودگی های محیطی است و اثراتی مانند سایش و تحریک ها حسی را از طریق گیرنده های زیر پوستی منتقل می کند.

آناتومی پوست از سه لایه اپیدرم، درم و هایپودرم تشکیل شده است.

آناتومی پوست

آناتومی پوست

لایه اول پوست ( Epidermis) :

خارجی ترین لایه پوست را تشکیل می دهد و از بافت اپیتلیال تشکیل شده است. داخلی ترین لایه اپیدرم لایه بازال نام دارد که سلول های آن دائما در حال تقسیم هستند. این سلول ها پس از تقسیم به سطح پوست مهاجرت می کنند. اپیدرم سیستم خونرسانی ندارد و توسط مویرگ های کوچکی که از لایه های زیرین منشا می گیرند، تغذیه می شوند.

لایه دوم پوست (Dermis) :

این لایه شامل بافت همبندی با عروق خونی فراوان، اعصاب ، فولیکول های مو و غدد عرق است. فیبروبلاست ها سلول های اصلی تشکیل دهنده این لایه هستند. این بخش از پوست نقش مهمی در خونرسانی به اپیدرم، تنظیم دما، حمایت از بافت های زیرین و حفظ الاستیسیته پوست ایفا می کند.

لایه سوم پوست (Subcutaneous) :

این لایه در عمق پوست واقع شده و از بافت همبند و چربی تشکیل شده است و نقش عایق حرارتی و ضربه گیری را در مقابل صدمات مکانیکی بر عهده دارد. عروق خونی بزرگ در این لایه واقع شده است.

آناتومی پوست

فیزیولوژی پوست

عملکردهای پوست عبارتند از :

حفاظت: پوست اولین سد دفاعی بدن است و محافظت از بدن در برابر عوامل خارجی مانند تروما، عوامل مکانیکی، شیمیایی و عوامل بیماریزا را برعهده دارد.

درک حواس: گیرنده های پوستی امکان درک حس درد، فشار، گرما و سرما و لرزش را فراهم می کند.

ارتباطات انسانی : ارتباطات انسانی تحت تاثیر رنگ پوست، ظاهرچهره و پوست بدن افراد می باشد.

تنظیم دمای بدن : یکی از عملکردهای مهم پوست تنظیم دمای بدن است. درجه حرارت بدن بستگی به از دست دادن گرما و یا بدست آوردن آن دارد. گرما به 4 طریق می تواند از دست برود و یا بدست آید:

  1. تابش
  2. انتقال یا هدایت
  3. جابه جایی
  4. تبخیر( از طریق عرق کردن و رطوبت پوست )
  1.  

سوخت و ساز بدن: این عملکرد شامل ساخت ملانین، کراتین و ویتامین D می باشد.

مطالب مرتبط: کلینیک زخم / زخم سوختگی / زخم عفونی 

تغذیه و ترمیم زخم

تغذیه و ترمیم زخم | 2 رابطه ی مستقیم نقش تغذیه در ترمیم زخم

تغذیه و ترمیم زخم چه رابطه ی مستقیمی با هم دارند؟

تغذیه و ترمیم زخم یک رابطه مستقیم و یا بهتر بگوییم، اصلی ترین روش التیام و بهبودی و درمان سریع زخم است. تغذیه کمک می کند که زخم ها از طریق رسیدن مواد پروتئینی و مواد سلول ساز مثل کلسترول و امگا 3 که برای ترمیم دیواره سلول و زخم نیاز است، هر چه سریعتر به بدن برسد و بهبودی حاصل گردد.

تغذیه یکی از اجزای مهم ترمیم زخم است. ارتباط بین تغذیه و ترمیم زخم انکار ناشدنی است و رعایت یک برنامه غذایی صحیح و مناسب به شما در التیام هر چه سریعتر زخم و جراحت کمک می نماید. یک برنامه غذایی متعادل باید شامل تمام گروههای غذایی باشد، یعنی شما در برنامه غذایی روزانه خود به مقدار کافی از پروتئین ها، مغزها، میوه ها و سبزیجات، محصولات لبنی کم چرب و اسید های چرب غیر اشباع استفاده نمایید.

تغذیه و ترمیم زخم

مکانیسم تاثیر مواد مختلف بر ترمیم زخم:

تغذیه و ترمیم زخم
  • ویتامین آ: جهت ساخت کلاژن، افزایش قدرت و استحکام بافت تازه تشکیل شده زخم از طریق ایجاد شبکه بین کلاژنی و ساختن لایه اپی تلیال پوشاننده زخم وجود ویتامین آ ضروری است.
  • گروه ویتامینهای ب:  درتولید آنتی بادی و افزایش سیستم ایمنی بدن و نیز سنتز کلاژن وافزایش استحکام بافت تازه تشکیل شده نقش دارد.
  • ویتامین ث : کمک به جذب آهن و ساخت پروتئن کلاژن و تولید فیبروبلاست، کمک به انسجام غشاء سلولی دیواره مویرگها، افزایش قدرت سیستم ایمنی توسط ویتامین ث امکانپذیر است.
  • ویتامین د: ویتامین د حمل کننده مواد مغذی به سلولهای موضع زخم وباعث سوخت وساز کلیسم در بدن می شود.
  • ویتامین کا:  نقش این ویتامین کمک به حفظ زمان طبیعی انعقاد خون می باشد.
  • آهن : آهن مؤثردر حمل اکسیژن به بافتهای آسیب دیده بوده و در ساخت هموگلوبین و کلاژن مورد نیاز است.
  • مس : برای ساخت شبکه ی کلاژن زخم، پروتئین های پوست و تولید گلبول قرمز مورد نیاز است.
  • روی :  وجود روی در بدن سبب تکثیر سلولی و ساخت پروتئین شده به بدن امکان استفاده از ویتامبن آ موجود در موادغذایی را می دهد.
  • منیزیم : ساخت کلاژن نقش اصلی منیزیم در بدن می باشد.
  • کلسیم:  ماده اصلی در تشکیل لخته خون       
  • اسید فولیک تقسیم و رشد سلولی و ساخت گلبولهای قرمز خون
  • چربی: ذخیره انرژی سلولی، ساختن غشاء سلولهای جدید بافت زخم،شرکت در سوخت وساز سلولی وفرایند التهابی از نقش های مهم مواد غذایی حاوی چربی در رژیم غذایی فرد بیمار دچار زخم است.
  • پروتئین:  جهت ساخت بافت پرکننده زخم و بافت کلاژن، ساخت فاکتورهای انعقادی خون، رگ سازی، افزایش قدرت سیستم ایمنی بدن، تولید گلبول سفید و در نهایت ترمیم زخم پایه اصلی رژیم غذایی است.
  • کربوهیدرات و کالری: در بدن بیمار با زخم ،سوخت و ساز، میزان بالایی داشته وجهت تولید انرژی نیاز به کربوهیدرات می باشد.

تغذیه و ترمیم زخم : طی روند بهبود زخم، بدن به مقدار بیشتری از کالری، پروتئین، ویتامین های A و  C و گاهی اوقات ماده معدنی روی نیاز دارد.

تغذیه و ترمیم زخم

 

  • مواد غذایی حاوی کربوهیدرات : نان، برنج، ماکارونی، غلات، انواع شیرینی و سیب زمینی
  • پروتئین: در گوشت، حبوبات، ماهی ،لوبیا، تخم مرغ، شیر و ماست، محصولات پروتئین سویا یافت می شود.
  • ویتامین سی : در مرکبات، توت فرنگی، گوجه فرنگی، آب گوجه فرنگی، فلفل، سیب زمینی پخته، اسفناج، کلم بروکلی، گل کلم یافت می شود.
  • ویتامین آ : درجگر گوسفند، تخم مرغ، لبنیات ،ماهی،  سبزیجات دارای برگ تیره، سبزیجات دارای برگ سبز، سبزیجات نارنجی یا زرد رنگ، طالبی یافت می شود.
  • روی :  غذاهای دریایی ، ماهی، صدف، گوشت مرغ، دانه آفتاب گردان ، برشتوک غنی شده، گوشت قرمز یافت می شود.
ویتامین C
پروتئین
غلات

زخم فشاری

زخم فشاری چیست؟ | 4 مرحله از درمان زخم فشاری | دنیای زخم

زخم فشاری چیست؟

زخم فشاری نوعی آسیب است که هنگامی که ناحیه ای از پوست برای مدت معینی تحت فشار ثابت قرار می گیرد ، باعث شکستگی پوست و بافت ، قطع تغذیه و اکسیژن رسانی ،ایسکمی و در نهایت نکروز بافت می شود.  درواقع زمانی می توانند ایجاد شوند که در مدت کوتاهی فشار زیادی به ناحیه ای از پوست وارد شود. وقتی فشار کمتری برای مدت طولانی تری وارد شود نیز می توانند بروز کنند. تحلیل بافت یا به دلیل فشرده شدن بافت های نرم بر روی یک تکیه گاه مانند تخت یا صندلی هنگام نشستن یا خوابیدن فرد اتفاق می افتد ، یا به دلیل فشار دادن چیزی به بدن مانند کفش ، پروتز ، وسیله جراحی یا لباس و… رگهای خونی موجود در بافت از حالت معمول خود فشرده تر یا کشیده می شوند و خون قادر به عبور از آنها نیست.

زخم فشاری

مناطق شایع پر خطر در معرض ابتلا به زخم فشاری

با توجه به چگونگی قرار گرفتن فرد در بستر یا صندلی نواحی در معرض خطر زخم فشاری متفاوت خواهند بود ولی به طور کلی مناطق شایع پر خطردر معرض ابتلا به زخم فشاری عبارتند از:

  • ناحیه پس سر
  • نرمه گوشها
  • پشت و طرفین شانه ها
  • قفسه سینه و دنده ها
  • کتف و برجستگی آرنج
  • برجستگی های سر لگن( ایسکیال)
  • برجستگی های سر استخوان ران(تروکانتر)
  • انتهای ستون فقرات (ناحیه ساکروم)
  • زانوها
  • پاشنه‌ها و قوزک داخلی و خارجی پاها
آناتومی
آناتومی بدن

چگونه می توان از بروز زخم بستر یا فشاری پیشگیری نمود؟

کاهش فشار موضعی:

  • با تغییر وضعیت بیمار هر دو ساعت یک بار به نحوی که بیماردروضعیت خوابیده به سمت راست، به پشت، سمت چپ و روی شکم بیش از دو ساعت قرار نگیرد.
  • با استفاده از تشک های مواج پر شده باهوا، آب یا ژله ای

مراقبت مناسب پوست که شامل:

  • حفظ بهداشت پوست با شستشوی پوست با آب نیمه گرم وعاری نگه داشتن آن ازهر گونه آلودگی، ادرار و یا مدفوع
  • خشک نگه داشتن موضع تحت فشار
  • ماساژ پوست تحت فشاربه صورت دورانی – جهت حرکت عقربه های ساعت- با دست آغشته به روغن های ملایم (روغن کبد ماهی، روغن زیتون) روزانه دو تا سه بار
  • کنترل بی اختیاری ادراری و مدفوعی بیمار
  • جلوگیری از ساییدگی و کشش پوست با بلند کردن وجا به جایی بیمارتوسط دو یا چند نفر با استفاده از یک ملافه اضافی ، عدم کشاندن بیمار بر روی تخت جهت مرتب کردن بستر بیمار، پیشگیری از سر خوردن بیمار دربستر با استفاده از تخته های مخصوص استراحت پا یا بالشت های اضافی
  • تمیز نگه داشتن بستر بیمار ازهرگونه خرده های مواد غذایی
  • خشک و بدون چین و چروک نگه داشتن بستر بیمار
  • تغذیه کافی و مناسب که شامل رساندن مایعات فراوان، رژیم پر کالری و پر پروتئین به بدن فرد مستعد می باشد.
  • استفاده از پانسمان حمایتی و درمانی تحت نظر درمانگرکه درموضع تحت فشار از آسیب پوست جلوگیری می نمایند.

زخم فشاری

مراحل زخم فشاری و درمان

مراحل زخم

زخم های فشاری می توانند بر اساس سطح آسیب بافتی در چهار مرحله پیشرفت کنند. این مراحل به پزشکان کمک می کند تا بهترین روش درمانی را برای بهبودی سریع تعیین کنند. اگر خیلی زود تشخیص داده شود و به درستی درمان شود ، این زخم ها در عرض چند روز بهبود می یابند.

مرحله ی 1

مرحله اول خفیف ترین مرحله است که باعث تغییر رنگ لایه فوقانی پوست شما می شود که معمولاً به رنگ قرمز مایل به بنفش است. در این مرحله ، زخم هنوز باز نشده است ، اما میزان وضعیت عمیق تر از قسمت بالای پوست است. ناحیه آسیب دیده ممکن است در لمس دردناک باشد اما هیچ گونه شکستگی یا پارگی در سطح وجود ندارد. همچنین ممکن است دچار سوزش یا خارش خفیف شوید.

ممکن است متوجه شوید که ناحیه قرمز است و با فشار پوست شما رنگ پریده نمی شود. این بدان معناست که در جریان خون وقفه ایجاد می شود و زخم در حال شکل گیری است. بافت و درجه حرارت این زخم در حال توسعه نیز با بافتهای طبیعی اطراف متفاوت خواهد بود.

خون مردگی

راه حل:

اولین مرحله برای درمان زخم در این مرحله برداشتن فشار از ناحیه است. هرگونه فشار اضافی می تواند باعث شکستن زخم در سطح پوست شود. اگر دراز کشیده اید ، موقعیت خود را تنظیم کنید یا از بالش و پتو به عنوان بالشتک اضافی استفاده کنید.

همچنین تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه آسیب دیده برای کاهش آسیب بافت مهم است. هیدراته باشید و غذاهای سرشار از کلسیم ، پروتئین و آهن را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این غذاها به سلامت پوست کمک می کنند.

در صورت درمان زود هنگام ، ایجاد زخم در مرحله یک می تواند در طی سه روز بهبود یابد.

مرحله 2

در مرحله دوم ، احتمالاً مقداری درد از زخم را تجربه خواهید کرد. ناحیه زخم پوست شما از طریق لایه بالایی و برخی از لایه های زیر شکسته شده است. این شکست معمولاً باعث ایجاد زخمی کم عمق و باز می شود و ممکن است متوجه تخلیه محل نشوید.

یک زخم مرحله 2 ممکن است به صورت تاول پر از سرم (مایع شفاف تا مایل به زرد) باشد که ممکن است ترکیده باشد یا نداشته باشد. نواحی اطراف پوست ممکن است متورم ، زخم یا قرمز باشد. این نشان دهنده مرگ یا آسیب بافتی است.

زخم چرکین

راه حل:

مشابه درمان زخم های فشار مرحله 1 ، شما باید زخم های مرحله 2 را با برداشتن فشار از زخم درمان کنید. برای درمان مناسب باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

درمانگر به شما توصیه می کند که این ناحیه را خشک و تمیز نگه دارید. محل زخم را با آب یا محلول ملایم و استریل آب شور تمیز کنید تا زخم خشک شود. ممکن است مقداری درد یا سوزش داشته باشید.

هنگامی که زخم را تمیز کردید ، در مورد چگونگی پانسمان صحیح آن با درمانگر خود صحبت کنید. همچنین کنترل زخم از نظر علائم عفونت از جمله:

  • بدتر شدن درد
  • چرک
  • سرخی پوست
  • تب

بهبودی از این مرحله می تواند از سه روز تا سه هفته طول بکشد.

درمان زخم پای دیابتی با اکسیژن هایپرباریک

مرحله 3

زخم هایی که به مرحله سوم رسیده اند به طور کامل از دو لایه بالایی پوست شکسته و به بافت چربی زیر وارد شده اند. زخم در این مرحله ممکن است شبیه دهانه باشد. همچنین ممکن است بوی بدی نیز داشته باشد.

در این مرحله ، جستجوی علائم عفونت از جمله:

  • بوی بد
  • چرک
  • سرخی
  • ترشحات
ترشحات زخم

راه حل:

در صورت ابتلا به زخم فشار مرحله 3 شما باید فوراً به دنبال درمان پزشکی باشید. این زخم ها نیاز به توجه ویژه دارند.درمانگر شما ممکن است آنتی بیوتیک درمانی برای شما تجویز کرده و هرگونه بافت مرده را برای بهبودی و پیشگیری یا درمان عفونت از بین برد.

اگر بی حرکت هستید ، پزشک ممکن است یک تشک یا تخت مخصوص برای کاهش فشار از مناطق آسیب دیده توصیه کند. زخم های این مرحله معمولاً حداقل یک تا چهار ماه برای بهبودی نیاز دارند.

مرحله 4

زخم های مرحله 4 جدی ترین هستند. این زخم ها در زیر چربی زیر جلدی به بافت های عمیق شما مانند ماهیچه ها ، تاندون ها و رباط ها کشیده می شوند. در موارد شدیدتر ، می توانند تا حد غضروف یا استخوان امتداد داشته باشند. در این مرحله احتمال عفونت زیاد است.

این زخم ها می توانند بسیار دردناک باشند. انتظار می رود که شاهد تخلیه بافت پوست مرده ، عضلات و گاهی اوقات استخوان باشید. پوست شما ممکن است سیاه شود ، علائم رایج عفونت از خود نشان دهد و ممکن است ماده ای تیره و سخت را در زخم مشاهده کنید.

عفونت های زخم

راه حل:

افراد مبتلا به زخم فشار مرحله 4 باید سریعاً به مراکز درمانی منتقل شوند. درمانگرشما احتمالاً جراحی را به شما پیشنهاد می کند. بهبودی این زخم از سه ماه تا دو سال طول می کشد تا به طور کامل بهبود یابد.

زخم فشاری غیر قابل دسته بندی:

در این نوع زخم به دلیل پوشیده بودن سطح زخم توسط بافت نکروتیک، مرده و سیاه رنگ امکان دسته بندی زخم وجود ندارد و بایستی بافت مرده توسط دبریدمان مناسب- اغلب جراحی- برداشته شود و سپس مرحله زخم فشاری را مشخص نمود.

درمان زخم پای دیابتی با اکسیژن هایپرباریک

در صورت بروز زخم بستر، چگونه می توان زخم فشاری را درمان نمود؟

  • برداشتن بافت مرده توسط دبریدمان اتولیتیک، مناسب با شرایط بیمار
  • شستشو وتمیزنمودن زخم با استفاده از سرم شستشو و یا فشار آب شیر معمولی
  • کنترل زخم ازنظرکلونیزاسیون باکتری و بروزعفونت در زخم
  • شستشوی زخم با محلول شستشوی مناسب
  • درمان زخم با استفاده از پانسمان مناسب:
  • استفاده ازپانسمان ضد میکروب حاوی نقره جهت کنترل و یا درمان عفونت زخم
  • استفاده از پانسمان های گروه فوم در صورت افزایش اگزودا و ترشحات زخم ( فوم ورقه ای زخم های سطحی وفوم حفره ای زخم های عمیق)
  • استفاده از پانسمانهای هیدروکلوئید در زخم های فشاری سطحی یا زخم بستر معمولی با ترشح کم تا متوسط
  • استفاده از پانسمانهای حاوی آلژینات در زخم های فشاری خونریزی دهنده با ترشح زیاد
  • استفاده از پانسمانهای مناسب در مراحل ابتدایی بروز زخم فشاری یا مراحل پایانی بهبود زخم فشاری که اگزودا و ترشحات زخم ناچیز بوده و هدف اصلی محافظت زخم از آسیب بیشتر و باکتریها می باشد.
  • در زخم های درجه دو و سه عمیق استفاده از روشهای جراحی ارجح است: گرافت پوستی، فلاپ عضلانی و یا پوستی

پای دیابتیک

پای دیابتیک چیست؟ | راه های پیشگیری، درمان و مراقبت از آن

پای دیابتیک چیست؟

اصطلاح “پای دیابتیک” یا پای دیابتی به گروهی از شرایطی اطلاق می شود که می تواند روی پای افراد مبتلا به دیابت تأثیر بگذارد. دیابت می تواند منجر به عوارضی شود که بر اعصاب و رگ های خونی پا تأثیر می گذارد و آنها را بیشتر در معرض آسیب و عفونت قرار می دهد. برخی از شرایط رایج مرتبط با پای دیابتی عبارتند از:

1. نوروپاتی محیطی:  سطح بالای قند خون می تواند به اعصاب آسیب برساند و منجر به نوروپاتی محیطی شود. این وضعیت باعث بی حسی، سوزن سوزن شدن یا از دست دادن حس در پا می شود و تشخیص جراحات یا زخم ها را دشوار می کند.

2. بیماری شریانی محیطی (PAD): دیابت می تواند باعث تنگ یا سفت شدن رگ های خونی شود و جریان خون را در پاها و ساق پاها کاهش دهد. PAD می تواند منجر به بهبود ضعیف زخم ها و زخم ها شود.

3. زخم پا: به دلیل کاهش حس و گردش خون ضعیف، صدمات جزئی مانند تاول یا بریدگی می تواند به زخم تبدیل شود که دیر التیام می یابد و مستعد عفونت است.

4. **پای شارکوت:** این وضعیتی است که در آن استخوان های پا به دلیل آسیب عصبی ضعیف می شوند و می شکنند. می تواند باعث تغییر شکل و تغییر شکل پا شود.

5. عفونت ها: دیابت سیستم ایمنی را به خطر می اندازد و افراد را مستعد ابتلا به عفونت ها می کند. زخم ها و زخم های پا به ویژه مستعد ابتلا به عفونت هستند.

6. گانگرن: در موارد شدید کاهش جریان خون و عفونت های درمان نشده، مرگ بافت (گانگرن) ممکن است رخ دهد که در موارد شدید برای جلوگیری از گسترش عفونت، قطع عضو ضروری است.

مدیریت شرایط پای دیابتیک شامل مراقبت دقیق از پا، بازرسی منظم از نظر آسیب یا تغییرات، کنترل سطح قند خون، پوشیدن کفش مناسب و جستجوی فوری پزشکی برای هرگونه مشکل پا برای جلوگیری از عوارض است. معاینات منظم با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای افراد مبتلا به دیابت برای نظارت و مدیریت سلامت پا بسیار مهم است.

پای دیابتیک

دیابت می تواند دو مشکل ایجاد کند که می تواند پای شما را تحت تأثیر قرار دهد(درمان پای دیابتیک):

  • نوروپاتی دیابتی: دیابت کنترل نشده می تواند به اعصاب شما آسیب برساند. اگر عصب در پاها آسیب دیده باشد ، ممکن است در آنجا احساس گرما ، سرما و درد نکنید. این کمبود احساس را  “نوروپاتی دیابتی حسی” می نامند . اگر به دلیل نوروپاتی، احساس بریدگی یا زخم در پای خود نکنید ، ممکن است بریدگی بدتر شده و عفونی شود. عضلات پای شما ممکن است به درستی کار نکند زیرا اعصاب عضلات آسیب دیده اند. این می تواند باعث شود که پای شما به درستی تراز نشود و فشار زیادی را به یک قسمت از پای شما وارد کند.
  • بیماری عروق محیطی:  دیابت همچنین بر جریان خون تأثیر می گذارد  . بدون جریان خون خوب ، بهبودی زخم یا بریدگی بیشتر طول می کشد. جریان خون ضعیف در بازوها و پاها را “بیماری عروق محیطی” می نامند. اگر عفونت دارید که به دلیل جریان خون ضعیف بهبود نمی یابد ، در معرض ابتلا به زخم یا  گانگرن (از بین رفتن بافت به دلیل کمبود خون) هستید.

علائم:

علایم پای دیابتیک در افراد مختلف متفاوت است و ممکن است به مسائل خاصی که فرد در آن زمان تجربه می کند بستگی داشته باشد. با این حال ، علائم پای دیابتیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • از دست دادن حس در پا
  • احساس سوزن سوزن شدن
  • تاول یا زخم های دیگر بدون درد                             
  • تغییر رنگ پوست و تغییرات دما
  • رگه های قرمز روی پا
  • زخم

اگر عفونت ایجاد شود ، ممکن است تب، لرز و قند خون غیر قابل کنترل را نیز تجربه کنید.

هر فرد دیابتی که علائم عفونت ، به ویژه روی پاها را تجربه می کند ، باید به دنبال درمان فوری باشد.

بدون درد (مراقب باشید)

برخی از افراد مبتلا به آسیب عصبی دچار بی حسی ، سوزن سوزن شدن یا درد هستند اما برخی دیگر هیچ علامتی ندارند. زندگی بدون درد بسیار خوب به نظر می رسد ، اما مشکلات زیادی دارد. درد روشی است که بدن به شما می گوید مشکلی پیش آمده است بنابراین می توانید از خود مراقبت کنید. اگر در پاهای خود احساس درد نمی کنید ، ممکن است بریدگی ، تاول ، زخم یا مشکل دیگری را در اوایل بروز آن مشاهده نکنید. مشکلات کوچک اگر زودتر درمان نشوند ممکن است جدی شوند.(مشکلات پای دیابتیک)

پای دیابتیک

چه موقع به پزشک خود مراجعه کنید:  

اگر هرکدام از این علائم را تجربه کردید منتظر قرار بعدی خود نمانید. بلافاصله به پزشک عادی یا پزشک پا مراجعه کنید:

  • در هنگام فعالیت بدنی درد در پاها یا گرفتگی در باسن ، ران یا ساق پا.
  • سوزن سوزن شدن ، سوزش پا،درد در پاها.

  • از دست دادن حس لامسه یا توانایی احساس گرما یا سرما به خوبی.
  • تغییر شکل پاها با گذشت زمان.
  • از دست دادن موهای انگشتان پا یا پایین پا.
  • پوست خشک و ترک خورده روی پاها.
  • تغییر در رنگ و درجه حرارت پاها.
  • ناخن های پا ضخیم و زرد.
  • عفونت های قارچی مانند قارچ بین انگشتان پای ورزشکار.
  • تاول ، زخم ، زخم آلوده یا ناخن پا که داخل آن رشد کرده است.

سلامت پا

هر روز پاهای خود را بررسی کنید:

  • پاهای خود را هر روز بشویید

پاها را با صابون در آب ولرم بشویید. آب را تست کنید تا خیلی داغ نباشد. برای آزمایش گرمای آب می توانید از دماسنج (90 درجه تا 95 درجه فارنهایت ایمن است) یا آرنج خود استفاده کنید. پاها را خیس نکنید زیرا پوست شما خیلی خشک می شود. بعد از شستن، پاها را کامل خشک کنید به خصوص بین انگشتان.(تشخیص به موقع پای دیابتیک بسیار مهم است)

بهداشت

ناخن های پا را کوتاه کنید

پس از شستن و خشک شدن پا ، در صورت لزوم ، ناخن های انگشتان خود را مرتب کنید. گوشه های ناخن خود را برش ندهید. هر ناخن را به آرامی و با سوهان ناخن صاف کنید.

مراقبت از پا

همیشه کفش و جوراب بپوشید

همیشه کفش مناسب و جوراب بپوشید. پابرهنه راه نروید – حتی وقتی در خانه هستید، ممکن است روی چیزی پا بگذارید و پاهایتان را آزار دهید.  حتی ممکن است دردی احساس نکنید و ندانید که به خود آسیب می زنید.

داخل کفش های خود را قبل از پوشیدن بررسی کنید تا مطمئن شوید آستر آن صاف و عاری از سنگریزه یا اشیای دیگر است.

کفش مناسب

جوراب های تمیز و نرم را انتخاب کنید که کاملاً مناسب باشند. جوراب های بدون درز بهترین هستند.

کفشی بپوشید که مناسب باشد و از پاهای شما محافظت کند. در اینجا چند نکته برای یافتن نوع کفش مناسب آورده شده است:

  • کفش های پیاده روی و کفش های ورزشی برای پوشیدن روزانه مناسب هستند. آنها از پاهای شما پشتیبانی می کنند و به آنها اجازه می دهند “نفس بکشند”.
  • کفش های وینیل یا پلاستیکی نپوشید ، زیرا کشش ندارند وپاها نفس نمی کشند.
  • هنگام خرید کفش اطمینان حاصل کنید که کفش خوب است و جای کافی برای انگشتان پا دارد. 
  • ازکفش های انگشت دار یا پاشنه بلند استفاده نکنید ، زیرا فشار زیادی به انگشتان پا وارد می کند.
  • اگر پاهایتان تغییر شکل داده باشد ، ممکن است به کفش مخصوص نیاز داشته باشید .
  • هنگام خریدن کفش های جدید، ابتدا فقط چند ساعت آنها را بپوشید و سپس پاهای خود را از نظر وجود نقاط درد بررسی کنید.

پای دیابتیک

میخچه و پینه را به آرامی صاف کنید

لکه های ضخیمی از پوست به نام میخچه یا پینه می توانند روی پاها رشد کنند. اگر میخچه یا پینه دارید ، با پزشک پا در مورد بهترین راه مراقبت از این مشکلات پا صحبت کنید. اگر آسیب عصبی داشته باشید ، این لکه ها می توانند به زخم تبدیل شوند.

درمان پا

اگر پزشک به شما گفت ، پس از استحمام یا دوش گرفتن ، از سنگ پوکه برای صاف کردن میخچه و پینه استفاده کنید. سنگ پوکه نوعی سنگ است که برای صاف کردن پوست استفاده می شود. برای جلوگیری از باز شدن پوست ، به آرامی و فقط در یک جهت مالش دهید.

برای صاف و لطیف نگه داشتن پوست خود ، یک لایه نازک از لوسیون یا کرم را به قسمت های بالایی و پایین پا بمالید. لوسیون یا کرم را بین انگشتان خود قرار ندهید زیرا ممکن است رطوبت باعث ایجاد عفونت شود.

درمان پای دیابتیک

جریان خون را به سمت پاهای خود حفظ کنید

برای بهبود جریان خون در پاهای خود نکات زیر را امتحان کنید:

  • هنگام نشستن پاهای خود را بالا بگذارید.
  • در طول روز برای چند دقیقه انگشتان پا را تکان دهید. مچ پا را بالا و پایین و داخل و خارج کنید تا به جریان خون در پاها و پاها کمک کند.
  • جوراب تنگ و جوراب پلاستیکی نپوشید. سعی نکنید جوراب های گشاد را با نوارهای لاستیکی بالا نگه دارید.
  • تحرک بدنی بیشتری داشته باشید . فعالیت هایی را که روی پای شما آسان است مانند پیاده روی ، رقص ، یوگا یا کشش ، شنا یا دوچرخه سواری انتخاب کنید.
  • سیگار نکشید.

مراقبت از اعضا

از پاها در برابر سرما و گرما محافظت کنید

اگر در اثر دیابت آسیب عصبی داشته باشید ، ممکن است پاهایتان را بسوزانید و از آن اطلاع نداشته باشید. برای محافظت از پاها در برابر گرما اقدامات زیر را انجام دهید:

  • پاها را از بخاری و آتش دور نگه دارید.
  • در ساحل یا شن های گرم حتما کفش بپوشید.
  • برای جلوگیری از آفتاب سوختگی در قسمت بالای پاهای خود ضد آفتاب بزنید.
  • کیسه آب گرم روی پای خود قرار ندهید.
  • در صورت سرد شدن پاها در رختخواب جوراب بپوشید. در زمستان چکمه های ضد آستر و ضد آب بپوشید تا پاها را گرم و خشک نگه دارید.