زخم بستر

سه دلیل برای ایجاد زخم های بستر مشخص شده است

فشار

 فشار طولانی مدت روی پوست، بافت زیرین را تحت فشار قرار می دهد. و در نتیجه جریان خون بافت مختل شده و در نهایت بافت می میرد. این موضوع شایع ترین روش ایجاد زخم های بستر است و به طور کلی بیشتر برای افرادی که بستری هستند، توان جابجایی از تخت یا ویلچر را ندارند و یا قادر به حرکت نیستند رخ می دهد.

نیروی برشی

برش زمانی اتفاق می افتد که سطح پوست ثابت باقی می ماند یا در یک جهت لغزش دارد، در حالی که استخوان یا رباط های زیرین در جهت دیگر حرکت می کنند. این عمل هم باعث کاهش جریان خون و مرگ بافت می شود.

اصطکاک

 اصطکاک ادامه دار پوست در برابر یک سطح در طول مدت طولانی باعث می شود که پوست پاره شده و رو به زوال رود.

محل  ایجاد زخم بستر

در افرادی که همیشه درازکش به پشت هستند و نمی توانند حرکت کنند: 

پشت سر، شانه، آرنج، باتکس، پاشنه

در افرادی که همیشه دراز کش به شانه هستند و نمی توانند حرکت کنند:

 گوش، شانه، آرنج، لگن، ران، ساق، پاشنه

در افرادی که همیشه دراز کش بر روی شکم هستند و نمی توانند حرکت کنند: 

آرنج، قفسه سینه، زانو، انگشتان

مراحل درمان زخم بستر

اولین قدم در درمان زخم بستر حذف فشار ممتدی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای کم کردن فشاراقدامات زیر انجام می­شود:

  1. جابجایی مکرر بیمار

بیمار باید به کمک پرستار یا سایر بستگان مرتبا تغییر وضعیت داده شود و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار و کسی که در روی صندلی چرخدار می­نشیند باید هر ۱۵ دقیقه وضعیت خود را تغییر دهد. همچنین می توان از تجهیزات کمک حرکتی برای جابه جا کردن بیمار بدون فشار زیاد استفاده کرد.

  • 2) سطوح حمایت کننده

استفاده از بالشت یا بالشتک­های حاوی آب یا هوا می­تواند به بیمار کمک کند تا فشار زیادی به محل زخم وارد نشود و همچنین در وضعیت مناسب قرار بگیرد.

  • 3)      خارج کردن بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر

برای اینکه بافت­ها بهبود یابند ابتدا باید بافت های مرده از بدن خارج شوند. برای این منظور از روش های متفاوتی استفاده میشود که عبارتند از:

  • عمل جراحی و خارج کردن بافت آسیب دیده از بدن
  • وسایل شستشو تحت فشار یا استفاده از پانسمان­های خاص که موجب کنده شدن بافت­های مرده از زخم می­شوند.
  • استفاده از مواد شیمایی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل می­کنند.

4)  تمیز کردن و پانسمان مرتب زخم بستر

برای جلوگیری از عفونت باید زخم را مرتبا تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان با آب تمیز و صابون ملایم به طور مرتب شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود. پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و جلوگیری از ورود میکروب به آن می­شود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل و فوم وجود دارند.

همچنین برای کاهش درد به بیمار داروهایی داده می­شود و در صورت عفونی بودن به بیمار آنتی بیوتیک داده می­ شود.

5)  درمان جراحی زخم بستر

گاهی اوقات زخم بستر به حدی شدید شده و رشد می­کند که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون­ها بدون حفاظ می­مانند. در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند. در این اعمال جراحی بافت های مرده و عفونی کاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش­های جراحی ترمیمی از پوست قسمتهای دیگر بیمار استفاده شده و روی استخوان یا تاندون ها پوشانده می­شود.

چگونه از ایجاد زخم بستر با زخم فشاری پیشگیری کنیم

پیشگیری از ایجاد زخم فشاری آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مکرر و مرتب باشد.

در حین تغییر وضعیت باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم فشاری هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند.پوست باید مرتبا تمیز شود. وضعیت تغذیه بیمار هم باید خوب باشد. تشک­های مواج می­توانند مانع ایجاد زخم بستر شوند.

دست کم هر 2 ساعت برای از بین بردن فشار، موقعیت بیمار را تغییر دهید.
 از بالش، پوست گوسفند، فوم پد و پودر که می‌تواند به کاهش فشار کمک کند استفاده کنید.
 وعده های غذایی خوب و متعادل کننده با کالری کافی برای بیمار اماده کنید.
بیمار هرروز مقدار زیادی آب (8 تا 10 فنجان ) بنوشد.
 ورزش روزانه، از جمله طیف وسیعی از حرکات ورزشی داشته باشد.
 پوست بیمار را تمیز و خشک نگه دارید.

درمان زخم بستر در سالمندان

استفاده از برخی ویتامین ها از جمله ویتامینA ، C و املاحی مانند زینک (روی) می تواند به بهتر شدن و التیام سریع تر زخم بستر و بهبود بیماری سالمندکمک کند.

چنانچه زخم بسترعمقی باشد باید با مواد ضدعفونی کننده زخم را شست تا از سوار شدن عفونت پیشگیری شود و در صورت لزوم باید آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کرد

آموزش افرادی که با سالمند و بیمار در حال زندگی هستند اهمیت ویژه ای در درمان زخم بستر در منزل دارد.

آموزش رعایت پوزیشن های سالمند و تغییر پوزیشن متناوب و کاهش فشار در ناحیه زخم بستر بیمار مهمترین اصل است

گروهی از پماد های ترمیم کننده زخم بستر

پماد آلفا :

این پماد، محصول ترمیم کننده گروه رژودرم است که با خاصیت باکتریواستاتیک خود نقش مهمی در پیشگیری و کنترل عفونت زخم بستر دارد.

با استفاده از این محصول و به کار بستن توصیه‌های مربوط به زخم بستر که در راهنمای مصرف آلفا آمده است می‌توان به ترمیم این زخم‌ها کمک کرد.

با استفاده از آلفا نیازی به دبریدمان‌های دردناک و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت بی‌رویه نیست؛

همچنین التهاب و درد بیمار کاهش می‌یابد. مجموع این امتیازات آلفا را به عنوان یک ترمیم کننده مناسب زخم‌های بستر معرفی می‌کند.

کرم اسکار رژودرم:

این کرم میتواند خارش های مقاوم دوران بهبود زخم را کنترل نماید، و در عین حال از ایجاد اِسکار پیشگیری نماید

پماد کالاندولا برای زخم بستر

با توجه به ارزانی و در دسترس بودن می تواند در درمان زخم های فشاری مورداستفاده قرار گیرد و در بهبود زخم موثر می باشد و به عنوان یک روش درمانی در بیمارستان ها و منازل برای درمان زخم های فشاری بیماران تجویز و استفاده شود.

آیا زخم بستر کشنده است

هنگامی که زخم بستر به مراحل بعدی پیشرفت می کند، می تواند منجر به عوارض دیگری نیز شود که برای بیماران مرگبار است. سه مورد از عوارضی که باعث مرگ و میر ناشی از زخم بستر می شوند، استئومیلیت، سپسیس، و گانگرن هستند.

استئومیلیتاستئومیلیت بیماری عفونت استخوان است. عفونت از بافت آسیب دیده شروع می شود، به داخل جریان خون منتقل شده و سپس به استخوان می رسد. اغلب عفونت استخوان در مرحله ۴ زخم بستر شروع می شود.

سپسیسسپسیس یا گندخونی بیماری است که در آن باکتری از زخم بستر وارد جریان خون می شود و دیگر قسمت های بدن را آلوده می کند. سپسیس اگر به سرعت درمان نشود ممکن است منجر به نارسایی اندام و مرگ بیمار شود.

گانگرن: گانگرن وضعیتی است که در آن بافت بدن به دلیل از دست دادن خون از بین می رود. در بیماران با زخم بستر، از دست دادن خون به علت عفونت ناحیه زخم است.

مرگ: بدون درمان سریع و مناسب، این سه شرایط ممکن است منجر به مرگ بیمار دارای زخم بستر شود. در واقع در موارد شوک سپسیسی، میزان مرگ و میر به میزان ۵۰ درصد است. این درصد بسیار بالایی است و باید تمام اقدامات پیشگیرانه و درمانی مناسب برای زخم بستر با هدف جلوگیری از این عوارض مرگبار و تهدید کننده زندگی صورت پذیرد.

سوالات رایج درباره زخم بستر

چه مراقبت هایی برای بیماران قطع نخاع جهت پیشگیری از زخم بستر پیشنهاد می کنید؟

از مراقبت های مهم برای بیماران قطع نخاع استفاده از تشک مواج در مرحله اول است، سپس ماساژهای روزانه به صورت مرتب و همچنین جابجایی مرتب هر 2 ساعت یکبار بخصوص در مناطق فشار و در نهایت استفاده از پانسمان فیلم شفاف به صورت پیشگیرانه. این پانسمان ضدآب می باشد و تا چندین روز می تواند بر روی پوست سالم بیمار جهت پیشگیری بماند.

 تشک مواج چیست؟

تشک مواج فشار را کم می کند و به کاهش ایجاد زخم های فشاری کمک می کند. هنگامی که بیمار در بستر می باشد، بی حرکتی باعث جلوگیری از گردش خون می شود. تماس دائمی بین بدن و تشک باعث ایجاد نقاط فشاری می شود که عروق خونی کوچک را می بندد و باعث قطع اکسیژن و انتقال مواد مغذی به پوست و بافت می شود.

 آیا استفاده از تشک مواج برای درمان بیمارانی که دچار زخم بستر هستند مؤثر می باشد؟

تشک مواج با کم کردن فشار در نواحی که بیشتر مستعد زخم های فشاری هستند و همچنین با ایجاد حالت گردشی که در بدن بیمار ایجاد می کند کمک به خونرسانی بهتر و در نتیجه کمک می کند که بیمار کمتر در معرض ابتلا به زخم بستر شود. لازم به ذکر است تشک مواج به تنهایی و بدون جابجایی بیمار نمی تواند از زخم بستر جلوگیری نماید.

 آیا شکستگی لگن موجب ایجاد زخم بستر می شود؟

هر گونه تحرکی که باعث شود در یک منطقه بافتی فشاری بیش از 32 میلیمتر جیوه وارد شود باعث ایجاد زخم خواهد شد.

 چه پیشنهادی برای درمان خانگی زخم بستر در مراحل اولیه دارید؟

در درجه اول مهمترین قسمت درمان در زخم بستر برطرف کردن عامل ایجاد یعنی فشار می باشد. بعد از جابجایی مرتب بیمار هر 2 ساعت یکبار و ماساژ مناطق فشار و همچنین استفاده از پانسمان های فیلم جهت بهتر شدن خونرسانی و همچنین محافظت از پوست که کمک شایانی به درمان زخم بستر در مراحل اولیه می کند.

 آیا زخم بستر موجب مرگ می شود؟

زخم بستر در صورت عفونی شدن به شکلی که عفونت زخم وارد خون شود می تواند باعث مرگ بیمار شود.

 چه پانسمانی برای بهبود زخم بستر پیشنهاد می کنید؟

پانسمان هایی که جنس پلی اورتان(پانسمان های فیلم)می باشند می توانند به عنوان یک لایه محافظتی در مراحل اولیه ایجاد زخم بستر کمک کننده باشند.

 آیا درمان زخم بستر به کمک روش های سنتی امکان پذیر است؟

با توجه به درمان های مدرن و روش های پیشنهادی جدید مبنی بر درمان به روش مرطوب بهترین درمان پیشنهادی پانسمان های مرطوب می باشد که می تواند رطوبت کافی را به طور هوشمند به زخم برساند.

 مهمترین درمان در زخم بستر در مراحل پیشرفته چیست؟

اولین و مهمترین درمان در زخم بستر در مراحل پیشرفته که استخوان و ماهیچه درگیر شده، ابتدا برداشتن بافت های مرده به روش جراحی می باشد، سپس استفاده از پانسمان های مرطوب ( تندروت پلاس) و یا ژل ها می باشد.

 بهترین راه برای پیشگیری از زخم بستر چیست؟

بهترین روش استفاده از پانسمان های فیلم می باشد که امکان استفاده آن بر روی پوست سالم می باشد و به عنوان یک محافظ، از پوست مراقبت می کنند.

 آیا درمان زخم بستر به کمک لارو درمانی امکان پذیر است؟

در مواردی که بیمار شرایط برداشتن بافت های مرده از طریق جراحی را ندارد می توان به کمک لاروها زخم را از بافت های مرده تمیز کرد.

 آیا زخم بستر را می توان با عسل درمان کرد؟

یکی از روش های درمانی در درمان زخم های فشاری و یا بستر استفاده از پانسمان های عسل می باشد. البته پانسمان های عسل با عسل خوراکی متفاوت می باشد و به صورت علمی مجاز به استفاده از عسل خوراکی در زخم های باز نمی باشیم.

 چگونه از عفونی شدن زخم بستر جلوگیری کنیم؟

استفاده همزمان بیمار از آنتی بیوتیک و همچنین پانسمان مناسب بسته به نوع زخم می تواند از عفونی شدن یا پیشرفت عفونت جلوگیری نماید.

 مهمترین علت ایجاد زخم بستر چیست؟

مهمترین عامل فشاری می باشد که در اثر بی تحرکی ایجاد می شود. فشار بیش از 32 میلیمتر جیوه به پوست باعث ایجاد زخم بستر می شود.بیماری که در بستر می باشد به طور روتین باید هر 2 ساعت یکبار جابجا شود.

 آیا زخم بستر تنها در سالمندان ایجاد می شود و یا امکان بوجود آمدن آن در افراد دیگر نیز وجود دارد؟

به طور کلی زخم بستر در بیمارانی که کم تحرک هستند و یا کاملا بی حرکت هستند ایجاد می شود. البته سن و سال و تغذیه نامناسب می تواند در روند پیشرفت زخم موثر باشد اما تمامی بیماری هایی که منجر به بی تحرکی می شود از قبیل ضایعات نخاعی و یا MS و یا مرگ مغزی بدون در نظر گرفتن سن و سال می تواند باعث ایجاد زخم بستر شود.

 مراحل ایجاد زخم بستر را شرح دهید.

ابتدا پوست در مناطق فشار به رنگ قرمز در می آید، سپس در مراحل بعدی تمامیت پوست از بین می رود و سپس بافت های زیرین نیز درگیر می شوند.

 چطور می توان زخم بستر را در خانه پانسمان کرد؟

برای درمان زخم بستر در منزل اولین و مهمترین کار جابجایی بیمار می باشد، سپس استفاده از پانسمان های فیلم در مراحل اولیه و سپس در مراحل پیشرفته در صورت عدم نیاز به جراحی می توان از پانسمان های مرطوب (تندروت پلاس)استفاده کرد.

 آیا انجام عمل جراحی در زخم بستر باعث تریع روند بهبودی زخم می شود؟

عمل جراحی یا دیریدمان اولین و مهمترین اولویت در درمان زخم بستر می باشد. برداشتن بافت مرده کمک شایانی به تسریع درمان خواهد کرد.

 زخم بستر بیشتر در کدام قسمت های بدن بوجود می آید؟

زخم بستر می تواند بر روی تمامی برجستگی های استخوانی که نقاط فشار نامیده می شوند ایجاد شود. به طور مثال ناحیه ساکروم، ناحیه ایلیاک، روی شانه ها، قوزک پا و …

 چگونه می توان از پیشرفت زخم بستر جلوگیری کرد؟

بهترین روش جلوگیری در پیشرفت زخم بستر جابجایی مرتب بیمار هر 2 ساعت کبار می باشد. خشک نگه داشتن زیر بیمار، همچنین نکشیدن بیمار بر روی ملحفه و همچنین ماساژ پوست می تواند کمک های شایانی به جلوگیری از زخم بستر نماید.

برای درمان زخم بستر به چه متخصصی باید مراجعه کرد؟

برای درمان زخم بستر می توانیم به کلینیک های درمان زخم که کارشناسان زخم در آن فعالیت دارند مراجعه کرد.

چه برنامه غذایی برای درمان زخم بستر مناسب می باشد؟

تغذیه سالم و سرشار از پروتوئین، امگا3 و همچنین سرشار از سبزیجات می تواند به درمان زخم بستر کمک کند.

آیا زخم بستر می تواند باعث قطع عضو شود؟

در صورتی که زخم بستر در نواحی متعدد فشار مانند پاشنه پا ایجاد شود، در صورتی که درمان مناسب صورت نپذیرد می تواند باعث قطع عضو شود.

درمان زخم بستر در منزل

درمان زخم بستر در سالمندان

اگر در منزل بیماری دارید که دچار زخم بستر شده است و یا برای پیشگیری از زخم بستر به مشاوره ی تخصصی زخم نیاز دارید، می‌توانید از خدمات درمانی کلینیک دنیای زخم استفاده کنید. بدون شک یکی از نیازهایی که هر بیمار با زخم‌های سطحی یا عمیق می‌تواند داشته باشد، دسترسی آسان به متخصصین زخم در منزل است. تیم کلینیک دنیای زخم این امکان را برای شما فراهم خواهد کرد.

مراقبت از سالمند و یا بیمارانی با وضعیت ثابت، از مسائلی است که ممکن است در طول دوران مراقبت از سالمند و بیمار در منزل برای شما بوجود بیاید. سالمندان به دلیل کهولت سن، قدرت مراقبت از خود را از دست داده‌اند. بنابراین نیاز به مراقبت از آنها در این سن بسیار لازم و ضروری است. معمولا روش‌ها و پانسمان‌های مختلفی برای درمان زخم بستر یا زخم فشاری وجود دارد. تیم مجرب دنیای زخم بهترین راه را برای پیشگیری و درمان زخم در منزل انتخاب خواهد کرد. درمان زخم بستر را جدی بگیرید و به یاد داشته باشید که اگر به درستی درمان نشود می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.

کلینیک تخصصی دنیای زخم

درمان زخم بستر در سالمندان

درمان زخم در کلینیک تخصصی دنیای زخم/ درمان زخم در منزل

زخم بستر چیست | پانسمان پیشرفته زخم بستر و زخم فشاری

کلینیک زخم دنیای زخم مجهز به تجهیزات و آخرین تکنولوژی های روز دنیا و با کادر پزشکی و پرستاری مجرب جهت درمان انواع زخم ها آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد.

کلینیک دنیای زخم با فرستادن تیم درمانی متخصص به منزل شما، در سریع ترین فرصت با تجهیزات مورد نیاز در خدمت شما بیماران عزیز خواهد بود. هدف ما نه فقط درمان، بلکه رضایت شما می باشد.

زخم جراحی

زخم جراحی، برش یا بریدگی است که در طی جراحی توسط جراح بر روی پوست ایجاد می‌شود. اندازه زخم جراحی بسته به محل و نوع عمل جراحی متفاوت هست.

معمولاً بعد از اتمام عمل جراحی، جراح لبه های بریده شده را بهم می‌رساند و آنها را با بخیه فیکس می‌کند. اما در بعضی موارد محل جراحی برای درمان باید باز بمانند.  

زخم جراحی بسته

در این نوع زخم لبه های پوست پس از پایان جراحی توسط نخ بخیه، استپلر (منگنه پزشکی)، چسب های بخیه نواری یا مایع به هم نزدیک می شوند و التیام زخم از نوع اولیه می باشد.

زخم جراحی باز

در این نوع زخم جراحی بنا به نیاز زخم و صلاحدید جراح، زخم پس از عمل باز باقی می ماند تا با التیام ثانویه بهبود پیدا کند. در این نوع التیام فضای خالی داخل زخم با بافت گرانوله پر شده و با توجه به شرایط بیمار، جراح تصمیم به بستن زخم می نماید در غیر اینصورت تا بسته شدن خود به خود زخم بایستی مراقبت و مدیریت زخم انجام گردد.

انواع زخم های جراحی

زخم های جراحی را می‌توان به چهار دسته تقسیم‌ بندی کرد. این دسته‌ بندی‌ها بر اساس تمیز یا آلوده بودن، خطر عفونت و محل قرارگیری زخم در بدن صورت می‌گیرد.

دسته اول:

این زخم‌ها تمیز هستند و علائم عفونت و التهاب را ندارند.

دسته دوم:

این زخم‌ها به‌عنوان زخم‌های آلوده- تمیز در نظر گرفته می‌شوند. اگرچه زخم نشانه‌ای از عفونت ندارد، به خاطر محل قرارگیری آن، خطر عفونی شدن آن بالا است. برای مثال زخم‌های جراحی دستگاه گوارش.

دسته سوم:

این زخم ها به‌ عنوان زخم های عفونی در نظر گرفته می‌شوند. برای مثال، زخم ناشی از گلوله

دسته چهارم:

این نوع زخم‌ ها به‌عنوان زخم‌ های عفونی کثیف در نظر گرفته می‌شود که شامل زخم‌ هایی است که در معرض مدفوع و ادرار قرار دارند قرار دارند.

علل ایجاد عفونت زخم جراحی چیست؟

بیشتر زخم های جراحی بدون ایجاد مشکل بهبود می‌یابند، اما ممکن است که دچار عفونت بعد از عمل شوند.

خطر ابتلا به عفونت بعد از جراحی بین 1 تا 3 درصد است.

عوامل خطر برای ایجاد عفونت زخم جراحی شامل داشتن بیماری زمینه ای مانند دیابت، سیگار کشیدن، سن بالا و اضافه‌ وزن می‌باشد. علاوه بر این ها، خطر ابتلا به عفونت برای جراحی‌ های طولانی هم بالا است.

از علل دیگر عفونت زخم های جراحی، استریل نبودن محیط اتاق عمل و همچنین تجهیزاتی که استفاده می‌شود هست.

عفونت زخم جراحی ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

  • میکروب هایی که به طور طبیعی روی پوست شما وجود دارند و وارد زخم جراحی می شوند.
  • میکروب هایی که داخل بدن و یا بر روی اندامی که جراحی بر رروی آن انجام شده قرار دارند.
  • میکروب های موجود در هوا
  • دست های آلوده پرستار یا دستیار جراح
  • ابزار جراحی آلوده

شما ممکن است در معرض خطر عفونت زخم جراحی قرار داشته باشید اگر:

  • دیابت کنترل نشده داشته باشید.
  • مشکلات در سیستم ایمنی خود داشته باشید.
  • دچار اضافه وزن بوده و یا چاق باشید.
  • سیگار بکشید.
  • از کورتیکواستروئیدهایی چون پردنیزون استفاده کنید.
  • جراحی بیش از دو ساعت داشته باشید.

عفونت زخم جراحی در سطوح مختلف ایجاد می شود که در زیر به آن ها اشاره می کنیم:

  • زخم جراحی سطحی: عفونت زخم جراحی تنها در ناحیه پوستی است.
  • زخم جراحی عمیق: عفونت زخم جراحی به نواحی عمیق تر از پوست راه یافته و ماهیچه و بافت رسیده است.
  • زخم جراحی اندامی/ فضایی: عفونت زخم جراحی عمیق است و اندام و فضایی که جراحی در آن انجام شده را درگیر کرده است.

علائم عفونت زخم جراحی چیست؟

  • دردناک بودن محل جراحی
  • قرمزی و التهاب اطراف محل زخم
  • خارج شدن ترشحات چرکی
  • داشتن بوی بد محل جراحی

یکی دیگر از علائم شایع عفونت برای این نوع زخم‌ ها، داشتن تب است.

درمان عفونت زخم جراحی

آنتی بیوتیک ها معمولا برای درمان عفونت زخم جراحی به کار می روند. در برخی مواقع، شما ممکن است برای درمان عفونت زخم جراحی به انجام جراحی دیگری نیاز داشته باشید.

تعویض پانسمان زخم جراحی

درمان زخم های جراحی معمولاً به محل ایجاد زخم بستگی دارد. پانسمان جراحی به طور معمول بر روی زخم قرار داده می شود و در صورت نیاز به طور مرتب تعویض می شود.  پوست اطراف زخم نیاز به تمییز شدن و ضد عفونی شدن دارد و معمولاً با آب نمک و صابون به راحتی تمییز می شود. باید بدانید که شستشوی زخم بخیه بسیار مهم است. همچنین گاهی نیاز است تا زخم توسط آب نمک مداوماً خیس شود. بدین منظور می توان از یک اسپری آب نمک استفاده کرده و مداوماً محل را اسپری کرد.

 درمان زخم جراحی در منزل

می تواند شامل تعویض به موقع پانسمان و تمییز کردن محل زخم باشد. مسکن های معمول نیز می توانند برای کاهش درد بسیار مفید باشند. برخی مواقع قبل از ترمیم کامل زخم، بیمار از بیمارستان مرخص می شود. در این مورد مراقبت های در منزل و اجرای دستورالعمل ها، بسیار حائز اهمیت است. دنبال کردن باید ها و نباید ها که توسط پزشک تجویز می گردد، روند درمان را سرعت بخشیده و شانس ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.

مراقبت در منزل برای زخم جراحی ممکن است شامل برخی از روشهای مشابه، از جمله تغییرات مکرر پانسمان و تمیز کردن باشد. داروهای بدون نسخه ضد درد همچنین می توانند درد را کاهش دهند.

اغلب، بیماران قبل از بهبود زخم جراحی کاملاً از بیمارستان مرخص می شوند. ضروری است که بیماران از تمام دستورالعملهای مراقبت در منزل پیروی کنند. رهنمودهای زیر به طور صحیح باعث بهبودی و کاهش احتمال عفونت خواهد شد.

بهبود زخم جراحی

معمولاً عفونت زخم جراحی در طی 30 روز بعد از عمل رخ می دهد. زخم عفونی می تواند قرمز یا دردناک و داغ بوده و ترشح کند. برای درمان عفونت ، پزشک به بیمار آنتی بیوتیک تجویز کرده و یا برخی مواقع نیاز به باز کردن محل عفونی شده و چرکی و خارج کردن چرک می باشد. دوره نقاهت و بهبود کامل زخم جراحی متفاوت بوده و از چند هفته تا چند ماه طول می کشد. جراح باید نکات و مراقبت های لازم و مدت زمان مورد نیاز برای استراحت بیمار را به وی اطلاع دهد. برای بازگشتن به فعالیت های روزانه ، ورزش ها و فعالیت های ورزشی روتین و باز گشتن به محل کار، نیاز است تا شرایط بیمار بررسی گردد.

شکل ظاهری زخم جراحی بهبود یافته ، طبیعی و نرمال بوده و ظاهرش رو به بهتر شدن است. با مراقبت از زخم و تمییز نگه داشتن محل، می توان به کوتاه تر شدن طول درمان نیز کمک کرد.

درمان زخم های جراحی گاهی اوقات بستگی به محل آن دارد. پانسمان جراحی معمولاً بر روی زخم قرار می‌گیرد و ممکن است نیاز به تعویض منظم داشته باشد. پوست اطراف این زخم معمولاً باید با آب‌نمک و صابون تمیز شوند. ممکن است شستشو با آب‌نمک هم برای زخم نیاز باشد که می‌توان این کار را با پر کردن یک سرنگ از آب‌نمک و اسپری کردن آن بر روی زخم انجام داد.

علت خارش زخم جراحی

اکثریت مردم عقیده دارند که خارش زخم نشانه ی فرایند بهبود زخم است. ولی آیا پایه و اساس علی برای این خارش وجود دارد؟ خارش زخم همیشه وجود ندارد ولی در برخی از زخم ها در مواقع خاصی، فرد با کمی خارش مواجه می شود. این خارش زخم در زخم های ناشی از سوختگی خیلی بیشتر اتفاق می افتد . خارش پوستی در زخم های جراحی خیلی کمتر مشاهده می شود ولی در صورت وجود خارش ، این نشانه نگران کننده ای نمی باشد.

برخی از عوارض زخم های جراحی چیست؟

هنگامی که زخمهای جراحی باعث عفونت می شوند، معمولاً در طی ۳۰ روز از عمل جراحی اتفاق می افتد. عفونت ها ممکن است قرمز، دردناک، لمس داغ و یا چرک تخلیه شوند. برای درمان عفونتها، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک تجویز کند، یا ممکن است مجبور شود زخم را برای تمیز کردن آن باز کند.

مراقبت از زخم جراحی

زخم جراحی ممکن است به تمیز کردن و تعویض مرتب پانسمان نیاز داشته باشد. این کار ممکن است توسط پرستار و یا خود شما انجام شود و اگر خودتان این کار را انجام می دهید نکات زیر را در نظر داشته باشید:

  • پانسمان و باند قبلی را بردارید. شما می توانید پانسمان زخم جراحی را مرطوب کنید تا باند به راحتی جدا شود.
  • زخم را تمیز کنید.
  • یک پانسمان جدید و تمیز بر روی زخم جراحی قرار دهید و باند را ببندید.
  • برای کمک به بهبودی عفونت زخم جراحی، شما می توانید از پانسمان وکیوم استفاده کنید. این پانسمان جریان خون به زخم جراحی را افزایش داده و به بهبودی آن کمک می کند.

تمیز شدن زخم، بهبودی عفونت زخم جراحی و در نهایت رفع کامل آن ممکن است به روزها، هفته ها و حتی ماه ها زمان نیاز داشته باشد. اگر زخم جراحی به خودی خود بسته نشود، شما ممکن است به پیوند پوست یا جراحی فلپ عضله برای بستن زخم نیاز داشته باشید. اگر به جراحی فلپ ماهیچه نیاز باشد، جراح بخشی از بافت ماهیچه ای را از شانه؛ باسن یا بالای سینه برداشته و بر روی زخم جراحی قرار می دهد. این جراحی تا زمانی که عفونت زخم جراحی برطرف نشده است انجام نمی گیرد.

پالس اکسیمتری (اندازه گیری اکسیژن خون)

در بدن انسان برای ادامه حیات به طور مداوم فعالیت متابولیک انجام می گیرد که این فعالیت ها با مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن و انرژی همراه هستند. همانطور که می دانید اکسیژن از هوا وارد ریه ها و سپس وارد جریان خون می شود و به بافت ها می رسد. در نتیجه اطلاع از میزان اکسیژن خون پارامتر مهمی در تشخیص و درمان بیماری ها و آسیب های بافتی است. 

پالس اکسیمتر وسیله ای است که برای اندازه گیری میزان اکسیژن (اشباع اکسیژن) خون استفاده می شود. این اندازه گیریِ آسان و بدون درد، چگونگی ارسال اکسیژن به قسمت های دورتر از قلب، مانند دست ها و پاها را اندازه گیری می کند. دستگاهی که این آزمایش را انجام می دهد، پالس اکسیمتر نام دارد. پالس اکسیمتر یک وسیله کوچک و سبک وزن است. این ابزار غیر تهاجمی (بدون وجود هیچ گونه سوزنی که داخل بافت بدن فرو رود) به راحتی به نوک انگشت دست یا انگشت شست پا یا لاله گوش متصل می شود. دو طول موج نور از طریق پالس اکسیمتر برای اندازه گیری میزان ضربان قلب و میزان اکسیژن ارسال می شود. هنگامی که پالس اکسیمتر به پایان ارزیابی خود می رسد، صفحه نمایش آن، درصد اکسیژن خون و همچنین میزان ضربان قلب را نمایش می دهد.

روش استفاده از دستگاه پالس اکسی متر:

ابتدا دو باتری اندازه AAA را با دقت و به درستی در محفظه باتری دستگاه قرار دهید.
اگر بیشتر از ۷ روز از دستگاه استفاده نمی کنید باتری را از دستگاه درآورید. به این ترتیب از آسیب های احتمالی ناشی از نشتی باتری جلوگیری به عمل می آید.

این پالس اکسی متر انگشتی به شکل یک گیره است دهانه آن را باز نموده و انگشت خود را به همان صورتی که در شکل نشان داده شده در داخل دستگاه قرار دهید.

پس از قرار دادن انگشت خود در دستگاه دو ثانیه صبر کنید تا دستگاه به صورت خودکار روشن شود.
با روشن شدن دستگاه می توانید درصد اکسیژن اشباع خون و نرخ ضربان قلب را بر روی صفحه نمایش دستگاه مشاهده نمایید.
صفحه نمایش دستگاه دو نوع اطلاعات در اختیار شما قرار می دهد: درصد اکسیژن اشباع خون SPO2 و نرخ ضربان قلب PR . اطلاعات صفحه نمایش با چرخیدن دست قابلیت چرخش در ۴ جهت را دارد.
نکته: PI نشان داده شده در صفحه نمایش بلافاصله بعد از چرخش صفحه نمایش ظاهر می شود و نشان دهنده شاخص پرفیوژن ( نسبت جریان خون پالسی به غیر پالسی ) است که ظرف مدت ۲۰ ثانیه به PR تغییر می کند.

انديكاسيون‏ هاي پالس اكسيمتر:

پالس اكسيمتر را بايد در تمام شرايطي كه وضعيت اكسيژن بيمار نگران ‏كننده است يا حتي به ميزان كم مشكوك به هيپوكسي هستيم به كار گرفت. در بسياري از سيستم‏هاي اورژانس، در تمام شرايط اورژانسي براي بيماران، پالس اكسيمتر گذاشته مي‌شود. عدد پالس اكسيمتر گاه به عنوان “ششمين علامت حياتي” خوانده مي‌شود.اين امر نشان مي‌دهد كه عدد پالس اكسيمتر يك معيار استاندارد براي سنجش وضعيت بيمار در كنار تنفس، نبض، پوست، مردمك و فشار خون است.

بررسي درصد اكسيژن اشباع شده شرياني (بررسي درصد اشباع اكسيژن خون شرياني).
يك روش غيرتهاجمي جهت سنجش اشباع هموگلوبين‏ها از اكسيژن در بيماران با احتمال هيپوكسي.
همراهي و حمايت از بيمار تا زمان رفع اشكالات مربوط به اختلالات تنفسي در بيماران.
بررسي ميزان اكسيژن خون در طي عمل جراحي در اتاق عمل.
بررسي ميزان اكسيژن خون در ضمن اقدام درماني در راه هوايي بيمار، گذاشتن لوله‏ی تراشه و ساكشن كردن ترشحات و راه هوايي.
بررسي ميزان اكسيژن خون در ضمن انتقال بيمار.
بررسي ميزان اكسيژن خون در ضمن نقل و انتقال بيماراني كه اختلالات تنفسي دارند.
بررسي ميزان افزايش اكسيژن خون در بيماراني كه اكسيژن دريافت مي‏كنند.همراهي با بيمار.
بررسي ميزان اكسيژن خون شرياني در بيماراني كه از دستگاه تهويه‏ ی مصنوعي جدا شده و تحت مراقبت‏های جداسازي از دستگاه مي‏باشند.

هیپوکسمی چیست؟

هیپوکسمی زمانی اتفاق می افتد که سطح اکسیژن در خون پایین تر از حد طبیعی باشد. اگر سطح اکسیژن خون خیلی پایین باشد، ممکن است عملکرد اعضای بدن را مختل کند.

وظیفه خون، اکسیژن رسانی به به سراسر سلول های بدن است تا آنها را سالم نگه دارد. در هیپوکسمی که سطح اکسیژن خون پایین است، می تواند مشکلات خفیف مانند سردرد و تنگی نفس را ایجاد کند. در موارد شدید، می تواند عملکرد قلب و مغز را مختل کند.

علل هیپوکسمی چیست؟

مشکلات مختلف و زیادی ممکن است در انتقال سطح اکسیژن طبیعی به خون مداخله کنند. برخی از شایع ترین علل هیپوکسمی عبارتند از:

• مشکلات قلب، از جمله نقص های قلبی

• مشکلات ریه مانند آسم و برونشیت

• مکان های ارتفاع بالا، جایی که میزان غلظت اکسیژن در هوا پایین باشد.

• داروهای قوی درد و یا مشکلات دیگری که باعث کند شدن تنفس می شوند.

• اختلال تنفس در طول خواب (آپنه خواب)

• التهاب یا زخم بافت ریه (همانند فیبروز ریوی)

نشانه های این بیماری نیز بسته به شدت بیماری متفاوت است که عبارتند از: سردرد، تنگی نفس، ضربان قلب سریع، سرفه، خستگی، گیجی، صورتی شدن رنگ پوست، ناخن ها و لب ها.

کارآیی دستگاه پالس اكسيمتر در ارزیابی هیپوکسی

پالس اكسيمتر ابزار مناسبي است كه مي‌تواند هيپوكسي را پيش از بروز علائم و نشانه‌هاي آن تشخيص دهد و علاوه بر تشخيص هيپوكسي ابزار مناسبي براي پايش كارآيي لوله‏ی هوايي و اكسيژن‏درماني به منظور تشخيص بهبودي يا بدتر شدن بيمار نيز محسوب مي‌شود.

به عنوان مثالي از كارآيي پالس اكسيمتر به عنوان يك ابزار پايش، بيماري را ذكر مي‌كنيم كه دچار نشانه‌هاي واضحي در ديسترس تنفسي است و حين اينكه همكارتان او را براي تجويز اكسيژن به وسيله ماسك يك‏طرفه آماده مي‌سازد، شما به او پالس اكسيمتر وصل مي كنيد.

ابتدا پالس اكسيمتر عدد SpO2 را ۸۲٪ نشان مي‌دهد كه حاكي از هيپوكسي شديد است. به ‏دنبال استفاده از ماسك يك‏طرفه با جريان ۱۵ lpm، عدد پالس اكسيمتري افزايش مي‌يابد. پس از ۱۰ دقيقه تجويز اكسيژن، SpO2 بيمار به ۹۹٪ مي‏رسد. لذا مشاهده می‏کنیم که درصدهای پالس اكسيمتر، بهبودي قابل ‏توجه وضعيت بيمار را نشان مي‏دهند.

از طرفي اگر SpO2 بيماري كه تحت ماسك يك طرفه قرار دارد، ۹۳٪ بوده و در حال افت باشد، بدین معناست که وضعيت بيمار بدتر شده و ممكن است براي حفظ يا افزايش سطح اكسيژناسيون نيازمند استفاده از ونتيلاسيون با فشار مثبت باشد.

يك نكته : اگر بيمار مدتي است كه تحت ماسك يك طرفه با فشار ۱۵ lpm قرار دارد و عدد پالس اكسيمتر او نزديك ۹۵٪ يا كمتر است، اين وضعيت نيز بيانگر هيپوكسيك بودن بيمار است. احتمال مي‌رود كه با برداشتن ماسك، عدد پالس اكسيمتر به ‏سرعت كاهش يابد.

SpO2 معادل ۹۰٪، هيپوكسي قابل ‏توجه را نشان مي‏دهد.

پالس اكسيمتر درصد هموگلوبين اشباع شده با اكسيژن را به صورت درصد SpO2 نشان مي‌دهد كه در واقع مقدار خوانده شده به وسيله‌ي پالس اكسيمتر است. مقدار طبيعي آن براي شخصي كه در هواي اتاق تنفس مي‌كند بین ۹۷ تا ۹۹ درصد است. SpO2 كمتر از ۹۵٪ مي‌تواند حاكي از هيپوكسي باشد. بنابراين SpO20 کمتر از ۹۵٪ را بايد مورد بررسي قرار داد.

اشباع طبيعي اكسيژن در سطح دريا بايد بين ۹۶٪ و ۱۰۰٪ باشد.

دركل، اگر عدد به دست آمده زير ۹۵٪ باشد به شوك، هيپوكسي يا مشكل تنفسي شك كنيد. درمان مناسب راه هوايي و اكسيژن تكميلي به بيمارتان بدهيد و از نظر تغييرات بيشتر، به‏دقت وي را تحت نظر بگيريد. عدد زير ۹۰٪ نیز به درمان جدي راه هوائي، ونتيلاسيون با فشار مثبت و تجويز اكسيژن نياز دارد. بيمار غيرهوشيار ممكن است نيازمند كنترل مهاجم راه هوایي و ونتيلاسيون با فشار مثبت باشد.

به عنوان يك راهنما SpO2 طبیعی بين ۹۵ تا ۹۹ درصد است.

اعداد ۹۱ تا ۹۴ درصد بر هيپوكسي خفيف دلالت كرده و نياز به ارزيابي بيشتر و تجويز اكسيژن مكمل را توجيه مي‌كنند.

اعداد ۸۶ تا ۹۰ درصد، هيپوكسي متوسط را نشان مي‌دهند و معمولاً بايد به اين بيماران، البته با رعايت احتياط در مورد مبتلايان به COPD، اكسيژن مكمل ۱۰۰٪ تجويز شود.

اعداد ۸۵% يا كمتر نیز، هيپوكسي شديد را نشان داده و به مداخله‌ي فوري شامل تجويز اكسيژن ۱۰۰٪، تهويه‏ ي مصنوعي و يا هردو نياز دارند.

هدف شما حفظ و نگهداري SpO2 در حد طبیعی (۹۵ تا ۹۹ درصد) است.

انواع مختلف دستگاه اکسیمتری

سه نوع اکسیمتری داریم که بسته به کاربرد و نیاز بیمار می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. پالس اکسیمتر، اکسیمتر دستی و اکسیمتر جنینی. که به ترتیب شرح داده خواهند شد.

پالس اکسیمتر، رایج ترین دستگاهی است که هم پرتابل و قابل استفاده در منزل است. دارای گیره سوسماری شکل برای قرار گرفتن بر روی انگشت است. صفحه ی نمایش بر روی خودِ گیره قرار دارد و ضربان قلب و میزان درصد اشباع اکسیژن خون را نشان می دهد.

اکسیمتر دستی، دستگاهی است که موسسات پزشکی و بیمارستان ها از آن استفاده می کنند. این دستگاه ها کمی پیچیده تر از پالس اکسیمتر ها هستند. صفحه نمایش به گیره متصل نیست. در عوض یک کابل جهت اتصال گیره به صفحه وجود دارد. صفحه نمایش مواردی بیش از سطح خون اکسیژنه را نمایش می دهد. گیره این دستگاه در موارد اضطراری حتی می تواند به انگشتان پا نیز وصل شود.

پالس اکسیمتر جنینی، برای تشخیص اینکه آیا کودک سالم است یا نه، مورد استفاده قرار می گیرد. اکسیمتر معمولی ممکن است برای یک نوزاد متولد شده به سختی قابل استفاده باشد. این دستگاه برای نوزادان دارای یک پروب است که بر روی سر نوزاد قرار می گیرد تا از طریق گذر اشعه های نور از جمجمه، میزان اکسیژن را دریافت کند. این عمل بر روی پای نوزاد نیز قابل انجام است.

محدوديت‏هاي پالس اكسيمتر

احتمال محاسبه ی غلط در اكسيمتري نادر است. زماني كه چنين اتفاقي رخ دهد، دستگاه اغلب پيام خطا يا صفحه‌ي بدون نوشته‏اي را توليد مي‏كند.

پالس اكسيمتر براي تعيين درصد درست، نيازمند جريان ضرباني خون شرياني مي‌باشد. هر وضعيتي كه جريان خون ناحيه‏ی متصل به پروب را دچار اختلال نمايد، باعث اشتباه شدن درصد پالس اكسيمتر مي‏شود.

عوامل متعددي بر صحت پالس اكسيمتري اثر مي‌گذارند و باعث مي‌شوند كه پالس اكسيمتر درصد نادرست را نشان داده يا اصلاً درصدي نشان ندهد که در پست بعدی به معرفی این عوامل می‏پردازیم.

علل محاسبه‏ ي غلط دستگاه پالس اکسیمتر:


علل محاسبه‏ي غلط دستگاه پالس اکسیمتر عبارتند از:

  1. شوك يا هيپوپرفيوژن مربوط به از دست دادن خون يا خون‏رساني ضعيف
  2. كافي نبودن جريان خون درون بافت (هيپوولمي يا هيپوترمي).
  3. مطابقت نداشتن سرعت ضربان يا موج نبض پالس اكسيمتر با نبض واقعي بيمار.
  4. برق قوي.
  5. ناهنجاري‌هاي خاص هموگلوبين.
  6. عدم وجود نبض در يك اندام.
  7. آنمي؛ اگرچه در بيماراني كه به شدت آنميك هستند، ممکن استSpO2 نرمال باشد، ولي مقدار كل هموگلوبين در دسترس براي حمل اكسيژن، ممكن است به طور قابل توجهي كاهش يافته باشد، به طوري كه بيمار در سطح سلولي دچار هيپوكسي شده باشد.
  8.  انقباض عروق محيطي (سپسيس، هيپوترمي يا آسيب اندام‏ها بر اثر سرما).
  9.  لاك ناخن (در صورت اتصال پروب به انگشت دست).اگر بيمار به انگشتان خود لاك زده است، گيره‌ي پالس اكسيمتر را به طرفين انگشت وصل كنيد يا اينكه با استون، لاك را پاك نماييد.                           
  10. رنگ حنا.اگر بيمار انگشتان دست‏ها و پاهاي خود را حنا كرده باشد، پالس اكسيمتر عددي را نشان نداده و پیغام “سنسور را چک کنید” ظاهر مي‌شود. 
  11. عدم تطابق تعداد نبض واقعي بيمار با تعداد نبضي كه پالس اكسيمتر نشان مي‌دهد.
  12. اكثر پالس اكسيمترها علاوه بر درصد اشباع، تعداد نبض را نيز نشان مي‌دهند. اگر تعداد نبضي كه توسط پالس اكسيمتر نشان داده مي‌شود با تعداد نبض واقعي بيمار برابر نباشد، احتمال اينكه پالس اكسيمتر، درصد اشباع اكسيژن و جريان خون را نيز به درستي نشان ندهد، بالا مي‏رود. بنابراين عددSPO2 احتمالاً دقيق نيست
  13. مسموميت با مونوكسيد کربن درمسموميت با مونوكسيد كربن (CO)، عدد پالس اكسيمتر (عدد درجه‌ي اشباع) به ميزان بسيار زيادي بالا خواهد بود كه كاملا غيردقيق است. در حاليکه دستگاه، SpO2 را ۱۰۰% نشان مي‌دهد، بافت‏هاي بيمار شديداً ايسكميك هستند و بيمار ممكن است كاملا هيپوكسيك باشد. در واقع چون پالس اكسيمتر درصد هموگلوبين اشباع را نشان مي‏دهد، اين واقعه رخ مي‏دهد. پروب پالس اكسيمتر نمي‌تواند بين هموگلوبين اشباع شده با اكسيژن يا مونوكسيد كربن افتراق قائل شود، لذا دستگاه، SpO2را ۱۰۰% نشان می‏دهد، در حالیکه هموگلوبين بيمار، به جاي اكسيژن با مونوكسيد كربن اشباع شده است.از آنجا كه تمايل هموگلوبين به مونوكسيد كربن، ۲۰۰ تا ۳۰۰ بار بيش از تمايل آن به اكسيژن است، بخش عمده‌ي هموگلوبين خون با مونوكسيد كربن اشباع مي‌شود. اين امر باعث ايجاد وضعيت هيپوكسيك كشنده مي‏شود، اما پالس اکسیمتر، SpO2 را بالا نشان می‏دهد. در اين وضعيت بايد بيمار را به صورت كلي ارزيابي كنيد. عدد SpO2تنها يك ابزار در ارزيابي بيمار است.

تميز كردن يا ضد عفوني نمودن سنسور پالس اكسيمتر:
به منظور تمیز کردن یا ضد عفونی نمودن سنسور پالس اکسیمتر (Cleaning or disinfecting the Sensor)، رعایت نکات زیر توصیه می‏گردد:قبل از تميز كردن يا ضد عفوني نمودن، سنسور را از مانيتور جدا كنيد.
قبل از متصل نمودن سنسور به بيمار جديد، آنرا تميز يا ضد عفوني كنيد.
سنسور و سطوح تماس آن با بيمار را با يك پارچه‏ی نرم و مرطوب شده با آب يا محلول آب و صابون ملايم، تميز يا ضد عفوني نمائيد.
ماده‏ی تميز كننده‏ی كلنزيم(Klenzyme) توصیه مي‌گردد.
براي ضد عفوني كردن سنسور، سنسور و سطوح تماس آن با بيمار را با ايزوپروپيل الكل ۷۰٪ تميز كنيد. جهت قوی‏تر ضد عفونی نمودن(High level disinfection) نیز، ماده‌ي‍‍ CIDEX OPA پیشنهاد مي‏گردد (به توصيه‏های كارخانه‏ی سازنده توجه نمائيد)
مراحل انجام كار با دستگاه پالس اکسیمتر
وسايل مورد نياز:دستگاه پالس اكسيمتر – پروب انگشتي – محلول مناسب – سنسور در صورت لزوم – برس ناخن – پنبه و الكل

تغذیه در دوران کرونا

ویروس کرونا چیست؟

کرونا ویروس‌ خانواده‌ی بزرگی از ویروس‌ها هستند که از سرماخوردگی معمولی تا بیماری‌های شدیدتری مثل سارس و مرس (نوعی آنفولانزا) را شامل می‌شوند. نوعي بيماري عفوني است كه اخيراً كشف شده است. اين ويروس و بيماري جديد آن تا قبل از شروع شيوع بيماري در ووهان چين در دسامبر 2019 ناشناخته بود. افراد مي توانند 19‐COVID را از ساير مبتلايان به ويروس بگيرند. اين بيماري مي تواند از طريق شخص با قطرات كوچك بيني يا دهان در هنگام سرفه يا بازدم از فرد به فرد ديگر گسترش يابد. اين قطرات بر روي اشياء و سطوح اطراف فرد فرود مي آيد. سپس افراد ديگر با لمس اين اجسام يا سطوح ، 19‐COVID را گرفته و سپس چشم ، بيني يا دهان خود را لمس مي كنند. افراد همچنين مي توانند 19‐COVID را در صورت تنفس قطرات از فرد مبتلا به 19‐COVID كه سرفه مي كند ، بگيرند. به همين دليل مهم است كه بيش از 1 متر (3 فوت) از فردي كه مريض است فاصله بگيريد.

“دوره نهفتگي ” به معني زمان ابتلا به ويروس و شروع علائم بيماري است. بيشترين تخمين اين دوره براي 19‐COVID از 14 -1 روز است.



علائم بیماری کرونا چیست؟

علائم این بیماری بسیار شبیه به آنفولانزا یا سرماخوردگی معمولی است که با تب بالا، سرفه، سردرد و تنگی نفس همراه می‌باشد. هرچند در موارد شدیدتر منجر به مشکلات تنفسی و مرگ نیز خواهد شد. هم چنین علائم دیگر مانند از دست دادن حس چشایی و بویایی، مشکلات گوارشی، سکته و موارد دیگر نیز بیان شده است.


این ویروس چه کسانی را مبتلا می‌کند؟

 درست است که شیوع این بیماری بالاست و ممکن است هر فردی را آلوده کند، اما سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در ابتلا به این بیماری دارد. یک فرد با سیستم ایمنی قوی این خطر را همانند یک سرماخوردگی معمولی رد می‌کند. اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، در خطر ابتلای بیشتری هستند. آسیب پذیرترین گروه‌ها عبارتند از: گروه‌های سنی بالای ۷۰ سال گروه‌های سنی زیر ۲ سال افراد دیابتی مبتلایان به مشکلات ریوی مبتلایان به مشکلات کلیوی افرادی که به هر دلیلی کورتون مصرف می‌کنند زنان باردار زنان شیرده بیماران مبتلا به ایدز و یا هر بیماری دیگری که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند.

تغذیه در دوران کرونا چقدر اهمیت دارد؟

رابطه مستقیمی بین نوع تغذیه و سیستم ایمنی بدن وجود دارد. سیستم ایمنی مجموعه‌ای از سلول‌ها و اجزایی است که باعث حفاظت بدن در برابر بیماری‌ها شده و در صورت بروز بیماری باعث بهبودی و سلامتی می‌شود. وظیفه‌ی اصلی سیستم ایمنی تخریب باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها می‌باشد. نقش دیگر سیستم ایمنی از بین بردن سلول‌های آسیب دیده و یا غیرنرمال است. تغذیه‌ی سالم می‌تواند مقاومت بدن را بالا ببرد و ما را در مقابل بسیاری از بیماری‌ها محافظت کند. مواد معدنی و ویتامین‌هایی همچون ویتامین C ،D، زینک و سلنیوم موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شوند.

ویتامین D به طور طبیعی در نور خورشید وجود دارد و به صورت رایگان می‌توانید آن را دریافت کنید. عقیده بر این است که ویتامین C باعث افزایش تولید گلبول‌های سفید خون (که کلید مبارزه با عفونت در بدن است) می‌شوند.

ویتامین C در این مواد غذایی به میزان فراوان وجود دارد: گریپ‌فروت،  پرتقال ، نارنگی ، لیمو شیرین ، لیمو ترش،  فلفل دلمه‌ای، انواع کلم ، آویشن ، جعفری، کیوی ، آناناس .

نکته‌ی مهم دیگر این است که در مصرف کربوهیدرات (قند) باید اصل تعادل رعایت شود چرا که دریافت کم و یا زیاد کربوهیدرات، هر دو باعث اختلال در فعالیت سیستم ایمنی بدن می‌شود.

همچنین به یاد داشته باشید که منابع غذایی امگا ۳ (مثل روغن سویا، روغن کانولا، ماهی و …) نیز باعث افزایش سطح ایمنی می‌شوند و خاصیت ضدالتهابی دارند.  مصرف روزانه سویا، پنبه دانه، زیتون، روغن گردو، کنجد برای تامین برخی از اسیدهای چرب و ویتامین های محلول در چربی ضروری است اما خوردن غذاهایی پرچرب و شور موجب تحریک سیستم ایمنی بدن، تورم و التهاب در قسمت های مختلف بدن از جمله مجرای تنفسی می شود.

تخم مرغ منبع بسیار مناسبی از پروتئین و مواد غذایی متنوع است. فقط توجه داشته باشید که بهتر است تخم مرغ را بجوشانید و بصورت آب پز کاملا سفت و پخته شده مصرف کنید و از نیم پز کردن، عسلی کردن و یا نیمرو کردن آن بپرهیزید.

ویتامین‌های A ،D ،E ،B ،C، عناصر روی و سلنیوم در فعالیت و تنظیم سیستم ایمنی نقش دارند، بنابراین مصرف آنها و یا مکمل‌های این ویتامین‌ها برای تقویت سیستم ایمنی ضروری است.

نکات اساسی در تغذیه کرونا برای اینکه در دوران کرونا تغذیه‌ی سالم‌تری داشته باشید، موارد زیر را در نظر بگیرید:

تنها مواد مورد نیاز را خریداری کنید.

خیلی از افراد به این دلیل که باید در دوران قرنطینه مدت زیادی را در خانه بمانند، بیش از اندازه مورد نیازشان خرید می‌کنند. خرید بیش از اندازه از روی نگرانی و ترس، می‌تواند عواقب منفی مانند بالا رفتن قیمت‌ مواد غذایی، اسراف و توزیع نابرابر آنها را در کشور به همراه داشته باشد. مهم است که علاوه بر نیاز‌های خود، نیاز دیگران را نیز در نظر بگیرید. مواد خوراکی که از قبل در خانه دارید را بررسی کرده و فقط آنچه که نیاز دارید بخرید. ممکن است فکر کنید که به خاطر ماندن طولانی مدت در منزل به مواد غذایی بیشتری نیاز دارید، اما بهتر است از آنچه که قبلا خریداری کرده‌اید، استفاده کنید. مواد غذایی که زود فاسد می‌شوند را به اندازه‌ی همیشه و به مقدار کم خریداری کنید. با این روش می‌توانید از هدر رفتن غذا جلوگیری کنید و به بقیه افراد نیز فرصت خرید را بدهید.

ابتدا از مواد غذایی فاسد‌شدنی استفاده کنید .

مصرف مواد غذایی تازه‌ای که تاریخ انقضاء کوتاه مدتی دارند و سریع فاسد می‌شوند را در اولویت قرار بدهید. اگر برای خرید مواد غذایی تازه مانند میوه‌ها، سبزیجات، لبنیات دسترسی راحتی دارید، ابتدا از همین مواد غذایی استفاده کنید و بعد سراغ مواد غذایی دیگر که فاسدنشدنی هستند بروید. میوه‌ها و سبزیجات یخ زده نیز به اندازه نوع تازه‌ی آنها مواد مغذی و مفید دارند. در صورت نبود مواد غذایی تازه می‌توانید از نوع یخ زده آنها نیز استفاده کنید. برای دوری از هدر رفتن غذا، می‌توانید هر آنچه که از مواد غذایی باقی ماند را فریز کنید.

غذای خانگی بپزید .

در مواقع عادی بسیاری از افراد به خاطر مشغله کاری فرصت کافی برای پخت غذای خانگی را ندارند و غذای آماده می‌خورند. حالا که به اجبار خانه نشین شده‌اید و وقت بیشتری را در خانه می‌گذرانید، بهتر است وقت بگذارید و غذای خانگی درست کنید. بسیاری از دستور پخت‌های سالم و خوشمزه را می‌توانید اینجا پیدا کنید. با خوراکی‌هایی که در دسترس دارید، غذای جدید درست کنید. به یاد داشته باشید که دستور غذاهای سالم را انتخاب کنید تا سلامت‌تان را در دوران کرونا بهبود ببخشید.

به اندازه غذا بخورید.

 شاید برایتان مشکل باشد که اندازه مناسب غذا را مشخص کنید مخصوصا زمانی که خودتان غذا را آماده می‌کنید. در خانه ماندن برای مدت طولانی به خصوص اگر تنها باشید می‌تواند به پرخوری و ریزه‌خواری منجر شود. به دنبال راهنمایی برای میزان مصرف مواد غذایی باشید. این راهنماها به شما کمک می‌کنند تا مواد غذایی سالم را بشناسید و اندازه مناسب برای مصرف آنها را بدانید. با استفاده از این راهنماها مقدار غذای مورد نیاز را برای بزرگسالان مشخص می‌کنید. توجه داشته باشید که کودکان به مقدار کمتری از غذا نیاز دارند.

روش صحیح نگهداری مواد غذایی را بشناسید .

دانستن روش صحیح پخت و پز و نگهداری مواد غذایی برای سالم نگه داشتن آنها بسیار مهم است. تنها غذایی سالم محسوب می‌شود که درست نگه داری می‌شود. زمانی که برای خود و دیگران غذایی می‌پزید، به روش صحیح پخت و پز و نگهداری آن توجه کنید. استفاده از روش‌های صحیح در نگهداری و پخت غذاها از مسمومیت غذایی و دیگر بیماری‌های مربوط به آن پیشگیری می‌کند. موارد زیر نکات اصلی برای استفاده و نگهداری درست از مواد غذایی است. دست‌ها، آشپرخانه و ابزارهای آشپزی را تمییز نگه دارید. موادغذایی خام را از پخته جدا کنید، به خصوص گوشت خام و مواد غذایی تازه. غذا را کامل بپزید. از خام خواری دوری کنید. غذا را در دمای مناسب نگه‌داری کنید. دمای مناسب جهت پخت و یا نگهداری غذا پایین‌تر از ۵ درجه سانتی‌گراد و بالاتر از ۶۰ درجه سانتی‌گراد است. از آب تصفیه شده و مواد غذایی خام سالم و مطمئن استفاده کنید. با رعایت پنج نکته بالا هنگام پخت یا نگهداری غذاها می‌توانید از بسیاری از بیماری های مربوط به غذا و مسموسیت غذایی پیشگیری کنید.

 مصرف نمک را محدود کنید.

 در دوران قرنطینه ممکن است مانند قبل میوه و غذاهای تازه در دسترس‌تان نباشد و به همین خاطر بیشتر از قبل سراغ غذاهای کنسروی، کمپوت و یا یخ‌زده بروید. این غذاها اصولا مقدار زیادی نمک دارند. سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند روزانه کمتر از ۵ گرم نمک استفاده کنید. سعی کنید آن دسته از مواد غذایی را انتخاب کنید که نمک افزودنی نداشته و یا میزان نمک آن کم باشد. همچنین می‌توانید برای رهایی از نمک اضافه شده به مواد غذایی کنسروی، قبل از مصرف آنها را با آب و صابون بشویید. به یاد داشته باشید که ترشی‌ها و خیارشور مقدار زیادی نمک دارند. سعی کنید به غذای خود نمکی اضافه نکنید. برای دوری از مصرف بیش از اندازه نمک، نمکدان را از سر سفره حذف و طعم غذاها را با ادویه‌های متنوع و گیاهان خشک شده جبران کنید.

مصرف شکر را محدود کنید.

 سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده افراد بزرگسال باید کمتر از ۵ درصد انرژی روزانه مورد نیاز خود را از مصرف شکر دریافت کنند. اگر نیاز به خوردن یک خوراکی شیرین دارید، میوه‌های تازه و خشکی را که شکر افزودنی نداشته باشد در اولویت قرار دهید. اگر هوس خوراکی یا دسر دیگری را کرده‌اید، مطمئن شوید قند کمی دارند و یا مقدار کمی از آنها را نوش جان کنید. گزینه‌های کم‌چرب را انتخاب کنید چرا که غذاهای پرچرب اصولا مقدار زیادی قند دارند. هنگام پخت غذا و یا درست کردن نوشیدنی حواس‌تان به مقدار شکر و یا عسلی که به آنها اضافه می‌کنید، باشد.

مصرف چربی‌های مضر را محدود کنید.

 سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند کمتر از ۳۰ درصد انرژی روزانه خود را از چربی‌ها و از این ۳۰ درصد کمتر از ۱۰ درصد را از چربی‌های اشباع شده دریافت کنید. برای رسیدن به این مقدار لازم است دستور پخت‌هایی را دنبال کنید که کمترین میزان روغن را برای پخت نیاز داشته باشند و یا اصلا روغن نخواهد. می‌توانید به جای سرخ کردن غذاها بخارپز کردن، گریل کردن و یا تفت دادن غذاها را انتخاب کنید. اگر برای تهیه غذایی به روغن نیاز دارید، از روغن آفتاب گردان، روغن زیتون و یا دانه‌ی کلزا استفاده کنید. مواد غذایی را انتخاب کنید که چربی اشباع نشده داشته باشند مانند ماهی‌ها و آجیل‌ها. برای دوری از چربی‌های اشباع شده، قسمت‌های چرب گوشت را قبل از پخت جدا و مرغ‌های بدون پوست را انتخاب کنید. همچنین از چربی‌های ترانس تا جای ممکن دوری کنید. برچسب اطلاعات تغذیه‌ای که روی مواد خوراکی بسته بندی شده درج شده را با دقت بخوانید. موادی را انتخاب کنید که چربی هیدروژنه در لیست اطلاعات تغذیه‌ای آنها آورده نشده است.

فیبر کافی دریافت کنید .

مصرف فیبر کافی به بهبود سیستم گوارش بدن و داشتن احساس سیری طولانی مدت کمک بسیاری می‌کند؛ به همین دلیل است که فیبر‌ها جلوی پرخوری را می‌گیرند. از طرفی می‌دانید که پرخوری باعث اضافه وزن شده و اضافه وزن، تضعیف سیستم ایمنی بدن را به دنبال دارد. برای اینکه مطمئن شوید روزانه مقدار کافی فیبر مصرف می‌کنید، حتما سبزیجات، میوه‌ها، حبوبات و دانه‌های کامل را به برنامه غذایی روزانه خود اضافه کنید.

آب کافی بخورید.

 مصرف آب کافی و هیدراته نگه داشتن بدن برای حفظ سلامت ما حیاتی است. هر موقع که آب در دسترس‌تان بود، سعی کنید مقداری آب بنوشید. اگر احساس تشنگی می‌کنید آب تصفیه شده بهترین و ارزان‌ترین نوع نوشیدنی است. نوشیدن آب به جای آبمیوه‌های شیرین راحت‌ترین راه برای دوری از مصرف بیش از اندازه قند و کالری است. برای بهتر کردن طعم آب می‌توانید به آن میوه‌های یخ زده مانند مرکبات و یا خیار به همراه گیاهانی مانند نعناع، اسطوخودوس و رزماری اضافه کنید. از نوشیدن چای‌ تیره و یا قهوه‌های قوی، نوشیدنی‌های انرژی‌زا و کافئین‌دار خودداری کنید. این نوشیدنی‌ها آب بدن‌تان را کم می‌کنند و الگوی خواب‌تان را برهم می‌ریزند.

همراه با خانواده وعده‌های غذایی را نوش جان کنید.

 در خانه ماندن توفیق اجباری شده تا اعضاء خانواده وقت بیشتری را در کنار یکدیگر سپری کنند. این فرصت را غنیمت بشمرید و همراه با یکدیگر غذا بخورید. خانوادگی غذا خوردن فرصت مناسبی برای ایجاد الگو و برنامه غذایی سالم است. همچنین از این زمان برای قوی‌تر کردن رابطه بین اعضاء خانواده استفاده کنید. سپری کردن زمان بیشتر در خانه این امکان را برای والدین به وجود آورده تا کودکان خود را بیشتر و بهتر از قبل به خوردن غذاهای سالم تشویق کنند. می‌توانید از کودکان برای پخت غذاهای جدید و سالم کمک بگیرید. با این روش مهارت‌های زندگی کودک نیز پیشرفت بسیاری می‌کند. به کودکان اجازه دهید مواد اولیه‌ای که دوست دارند برای پخت غذا انتخاب کنند. این کار آنها را تشویق می‌کند تا غذایی که خودشان در طبخ آن شریک بوده‌اند را نوش جان کنند. به خاطر داشته باشید که اگر از کودکان برای پخت غذایی کمک می‌گیرید باید غذایی را انتخاب کنید که روش پخت ساده‌ای داشته باشد. از این فرصت استفاده کنید و نکات گفته شده برای حفظ و نگهداری غذا (شستن دست‌ها، تمیز کردن آشپزخانه و پرهیز از مصرف مواد خام) را به آنها آموزش دهید.

پس فراموش نشود:

  • تامین مقادیر کافی مایعات همچون آب , آبمیوه تازه طبیعی ) آب هندوانه ,آب پرتقال ,آب سیب( و آب سبزیجات تازه طبیعی ) کرفس ,هویج و گوجه فرنگی
  • مصرف انواع سوپ های داغ و سرشار از امالح و ویتامین ها مانند سوپ سبزیجات , سوپ جو و آش های سبک
  • مصرف روزانه میوه و سبزیجات تازه
  • استفاده از منابع ویتامین A که سبب حفظ یکپارچگی مخاط تنفسی می شود مانند زرده تخم مرغ , گوشت , ماهی و میوه ها و سبزیجات زرد و نارنجی همچون کدو حلوایی ,هویج ,فلفل دلمه ای زرد و نارنجی , اسفناج
  • استفاده از منابع غذایی ویتامین C به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی مانند مرکبات , فلفل دلمه ای سبز رنگ و آب نارنج و آب لیمو ترش
  • استفاده از منابع غذایی پروتئین , روی آهن و سلنیوم که تقویت کننده سیستم ایمنی است مانند گوشت , مرغ, تخم مرغ, ماهی یا میگو,انواع مغزها و خشکبار
  • استفاده از عسل جهت تقویت سیستم ایمنی
  • اضافه کردن سیر و پیاز تازه و زنجبیل)از مصرف زیاد آن پرهیز شود( به غذا که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک میکند
  • استفاده از زرد چوبه در تهیه غذا به علت خاصیت ضد التهاب آن
  • مصرف منظم صبحانه و دو تا سه میان وعده برای تامین بهتر انرژی و ریز مغذی ها