رژیم غذایی دیابتی ها

رژیم غذایی دیابتی ها

رژیم غذایی دیابتی ها یکی از پایه های اساسی و مهم در درمان بیماری دیابت، تغذیه صحیح و استفاده از مواد غذایی به صورت منظم و تقسیم شده است. کنترل و درمان بیماری دیابت بدون توجه به تغذیه صحیح امکان  پذیر نیست.تغذیه صحیح صرفا به معنای عدم مصرف قند و شکر، برنج ، سیب زمینی و مواد نشاسته ای نیست، بدن انسان قبل از هر چیز نیاز به گلوکز دارد تا انرژی مورد نیاز او تامین شود ولی این نیاز بدن بایستی به نحو صحیح و با استفاده از مواد غذایی مختلف تامین شود. گلوکز مهم ترین ماده ی تامین کننده انرژی در بدن است.

تا پیش از کشف انسولین در سال 1922 به بیمار مبتلا به دیابت توصیه می شده که جهت کنترل بیماریش، گرسنگی بکشد. زیرا هر ماده غذایی مورد استفاده حاوی مقداری قند است و افراد از خوردن غذا منع می شدند. منظور از تغذیه صحیح در بیمار مبتلا به دیابت ،رژیم های غذایی سخت نیست بلکه منظور ترک عادت های نادرست غذایی است. اصول رژیم غذایی ای که توسط کارشناسان و متخصصان تغذیه برای افراد دیابتی تهیه می شود دارای اهداف مختلفی است که در ادامه به بررسی آن ها می‌پردازیم.

ویژگی های مهم غذای دیابتی ها

  • رساندن قند خون به سطح طبیعی
  • حفظ سطح چربی های خون در حد طبیعی
  • کاهش مشکلات خاص بیماران دیابتی
  • به دست آوردن و حفظ وزن ایده آل
  • رساندن مواد مغذی به بدن به میزان لازم
  • تامین انرژی مورد نیاز بدن جهت انجام فعالیت های لازم
  • جلوگیری از بروز عوارضی مانند نوروپاتی دیابتی

پس در نتیجه باید:

  1. کم چربی
  2. حاوی مقادیر کافی پروتئین
  3. فاقد قندهای ساده
  4. دارای مقادیر بالای فیبر

مقدار غذا یا خوراکی ها و میزان اثری که بر غلظت قند خون دارند، بسیار مهم تر از نوع غذا یا خوراکی مصرف شده است.

به طور کلی، افرادی که مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند باید میزان مصرف گوشت شان (گوشت های چرب، گوشت خوک… )، میزان مصرف چربی های حیوانی (کره، مارگارین، خامه، پنیر…) و قندهای سریع الجذب (شکر سفید، مربا، شیرینی،… ) را کاهش دهند. در عوض باید میزان مصرف غذاهایی سرشار از قندهای کامل، مانند غلات، نشاسته ها و میوه های خشک را افزایش دهند.

رعایت اصول دیابت

رعایت رژیم غذایی اصولی نه‌تنها به کنترل قند خون کمک می‌کند، بلکه روند ترمیم زخم‌های دیابتی را نیز تسریع می‌بخشد. تغذیه سرشار از پروتئین، فیبر و ریزمغذی‌ها می‌تواند سیستم ایمنی را تقویت و خطر عفونت در زخم‌ها را کاهش دهد.ضروری است که یک دیابتی بداند، غذاهای روزانه اش باید چگونه ترکیبی داشته باشند.

این غذا باید، شامل پروتئین ها، غلات و سبزیجات باشد. پروتئین ها: این مادۀ ضروری را می‌توان در ماهی ها، گوشت پرندگان، سبزیجات و خمیر توفو یافت. غلات: غلات را می‌توان به شکل خمیر و نان، برنج کامل، بلغور کامل و بلغور مورد استفاده قرار داد. سبزیجات: تمام سبزیجات (پخته، خام، تازه، منجمد یا به شکل کنسرو) که با مقدار کمی روغن (روغن زیتون ) برای خوردن آماده می‌شوند.

بارها و بارها شنیده اید که صبحانه مهمترین وعده روز است، این مورد مخصوصا درباره افراد مبتلا به دیابت به خوبی صدق می کند، به تاخیر انداختن غذا خوردن هنگام صبح می تواند باعث هیپوگلیسمی یا کاهش شدید گلوکز خون شود. حتی اگر فرد معمولا صبحانه نخورد، باید حداقل یک میان وعده کوچک را در برنامه صبح خود قرار دهد. این میان وعده می تواند ماست چکیده ساده یا یک تخم مرغ آب پز با مقداری نان سبوس دار باشد.

پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از غلات کامل، سبزیجات غیرنشاسته‌ای و پروتئین‌های کم‌چرب می‌تواند به ثبات قند خون کمک کرده و خطر بروز عوارضی مانند زخم دیابتی را کاهش دهد. انتخاب مواد غذایی با شاخص گلیسمی پایین، بخش مهمی از مدیریت بلندمدت دیابت است.

Following a balanced diet rich in whole grains, non‑starchy vegetables, and lean proteins can help stabilize blood sugar levels and reduce the risk of diabetic complications such as foot ulcers. Choosing foods with a low glycemic index is an essential part of long‑term diabetes management

منبع:mayoclinic

اصول پایه تغذیه مناسب دیابت

اصول تغذیه دیابتی بر سه پایه تعادل، زمان‌بندی و کیفیت مواد غذایی استوار است. این اصول کمک می‌کنند که فرد نه تنها قند خونش را کنترل کند بلکه انرژی پایدار و سبک زندگی سالم‌تری هم تجربه کند.

تعادل، تنوع و تناسب در وعده‌های غذایی

یک رژیم کامل دیابتی باید از هر سه گروه اصلی غذایی — کربوهیدرات، پروتئین و چربی سالم — به اندازه کافی و متعادل بهره ببرد. تنوع در انتخاب مواد غذایی باعث دریافت همه ریزمغذی‌ها و جلوگیری از خستگی از رژیم می‌شود.

روش بشقاب سالم برای دیابت

در روش بشقاب سالم، نصف بشقاب به سبزیجات غیر نشاسته‌ای، یک چهارم به پروتئین کم چرب و یک چهارم به غلات کامل اختصاص می‌یابد. این روش با کنترل حجم و حفظ نسبت‌ها، تاثیر مثبتی بر قند خون و وزن دارد.

  • 40 درصد غذای شما باید شامل غذاهای نشاسته ای با فیبر زیاد باشد.
  • 40 درصد غذای شما باید شامل سبزیجات ، سالاد یا میوه باشد.
  • باقی 20 درصد غذای شما هم باید شامل منابع پروتئینی مثل گوشت، ماهی، تخم مرغ، حبوبات یا پنیر باشد.
  • غذا خوردن منظم در تنظیم میزان قند خون اثر زیادی دارد به خصوص اگر قرص یا انسولین مصرف می کنید.
  • به هنگام طبخ غذا از نمک کمتری استفاده کنید و سعی نمایید که پس از پخت نمک به غذا اضافه نکنید.
  • مصرف هفتگی تخم مرغ را محدود کنید.
  • به هنگام مصرف روغن، هیچ گاه روغن را در ظرف سرازیر نکنید.
  • به منظور پیشگیری از یبوست و دیگر عوارض گوارشی سعی کنید تا حد امکان میوه ها را با پوست مصرف کنید، چون دارای فیبر است.
  • قبل از صرف غذا از سالاد یا مواد غذایی کم کالری مانند کاهو، کرفس، سوپ های ساده و کم کالری استفاده کنید.
رژیم غذایی دیابتی ها

شمارش و کنترل کربوهیدرات‌ها

شمارش دقیق کربوهیدرات به فرد کمک می‌کند تا میزان قند ورودی به بدن را مدیریت کند. این روش، به ویژه برای افرادی که انسولین مصرف می‌کنند، ابزاری موثر در پیشگیری از افزایش یا افت قند خون است.

شناخت منابع پنهان شکر در غذا

شکر تنها در شیرینی و نوشابه نیست؛ بسیاری از سس‌ها، نان‌های صنعتی، غلات صبحانه و حتی برخی خوراکی‌های به ظاهر رژیمی حاوی قند افزوده هستند. خواندن برچسب تغذیه‌ای کلید شناسایی این منابع است.

مدیریت شاخص گلیسمی (GI)

شاخص گلیسمی نشان می‌دهد که یک غذا چقدر سریع قند خون را بالا می‌برد. انتخاب خوراکی‌های با GI پایین، مانند عدس و جو دوسر، به ثبات قند خون کمک می‌کند و خطر نوسانات شدید را کاهش می‌دهد.

بهترین خوراکی‌ها برای افراد دیابتی

گروه غذایینام خوراکی پیشنهادیمزایا برای دیابتی‌ها
سبزیجات غیر نشاسته‌ایبروکلی، اسفناج، کلم بروکسلفیبر بالا، شاخص گلیسمی پایین، کمک به کنترل قند خون
میوه‌های کم قندتوت فرنگی، تمشک، کیوی، سیبویتامین و آنتی‌اکسیدان، قند طبیعی پایین، تأثیر اندک بر قند خون
غلات کاملنان سبوس‌دار، برنج قهوه‌ای، جو دوسرفیبر بالا، هضم کندتر کربوهیدرات، ممانعت از جهش قند
پروتئین کم‌چرب حیوانیسینه مرغ، ماهی سالمون، بوقلمونپروتئین سالم، چربی اشباع کم، کمک به حفظ توده عضلانی
پروتئین گیاهیعدس، لوبیا، نخودفیبر محلول، کنترل جذب قند، تأمین پروتئین بدون چربی ناسالم
چربی‌های سالمروغن زیتون، آووکادو، مغزهایی مثل بادام و گردوکاهش التهاب، بهبود سلامت قلب، تأثیر مثبت بر حساسیت انسولینی
لبنیات کم‌چرب بدون شکر افزودهماست یونانی بدون شکر، شیر کم‌چربکلسیم و پروتئین کافی بدون قند افزوده
میان‌وعده‌های سالممغز بادام، پسته، تخمه کدوتأمین انرژی پایدار، کاهش گرسنگی بین وعده‌ها

خوراکی‌های مجاز

در رژیم غذایی دیابتی، بعضی مواد غذایی در دسته «مجاز با محدودیت» قرار می‌گیرند؛ یعنی مصرف آن‌ها در مقدار مشخص نه تنها مشکلی ایجاد نمی‌کند بلکه می‌تواند تنوع رژیم را حفظ کند. کنترل حجم و تعداد دفعات مصرف این خوراکی‌ها کلید پیشگیری از افزایش ناگهانی قند خون است.

میوه‌های با قند متوسط

میوه‌هایی مانند موز، انگور، آناناس و خرما قند طبیعی بالاتری نسبت به توت‌ها یا سیب دارند. با این حال، مصرف کنترل‌شده و همراه با پروتئین یا فیبر می‌تواند قند خون را در محدوده سالم نگه دارد. انتخاب میوه تازه مثل پرتقال و سیب به‌جای میوه خشک‌شده یا آب‌میوه، خطر افزایش سریع قند را کاهش می‌دهد.

میوه های مجاز برای دیابت

بیشتر بدانید: جدیدترین روش‌ آنژیوگرافی پای دیابتی 

سبزیجات نشاسته‌ای

سیب‌زمینی، ذرت و نخود فرنگی منابع ارزشمند ویتامین و مواد معدنی هستند اما به دلیل محتوای بالای نشاسته، شاخص گلیسمی بالاتری دارند. این سبزیجات اگر به شکل آب‌پز یا بخارپز و در وعده‌های کوچک مصرف شوند، تأثیر متعادل‌تری بر قند خون خواهند داشت.

لبنیات کم‌چرب با قند جایگزین

برخی لبنیات کم چرب دارای شیرین‌کننده‌های مصنوعی یا طبیعی کم کالری هستند که بار گلیسمی کمتری دارند. این محصولات در صورتی که بدون افزودنی مضر انتخاب شوند، گزینه مناسبی برای تنوع‌بخشی به رژیم دیابتی به شمار می‌آیند. توجه به برچسب تغذیه‌ای و میزان شیرین‌کننده، اهمیت بالایی دارد.

جدول خوراکی‌های ممنوع برای مبتلایان دیابت

گروه غذاییمثال خوراکیدلیل خطر برای دیابت
نوشیدنی‌های شیریننوشابه، آبمیوه صنعتی، نوشیدنی انرژی‌زاقند افزوده بالا، افزایش سریع قند خون
شیرینی‌ها و دسرهای پر قندکیک خامه‌ای، شیرینی سنتی، بستنیشاخص گلیسمی بالا، کالری زیاد
غذاهای سرخ‌شده و فست فودسیب‌زمینی سرخ‌شده، پیتزا، همبرگر صنعتیچربی ترانس و اشباع بالا، التهاب و مقاومت به انسولین
نان سفید و آرد تصفیه‌شدهنان لواش صنعتی، ماکارونی سفیدکاهش فیبر، افزایش ناگهانی قند خون
غذاهای فرآوری‌شده گوشتیسوسیس، کالباس، ژامبونسدیم و چربی اشباع بالا، افزایش خطر بیماری قلبی
میان‌وعده‌های بسته‌بندی پرنمکچیپس، پفک، کراکر طعم‌دارسدیم بالا، اختلال در فشار خون و قلب
چربی‌های ناسالمروغن جامد، مارگارین، کره صنعتیچربی ترانس و اشباع بالا، افزایش کلسترول
میوه‌های خشک با شکر افزودهکشمش شیرین‌شده، خرمای فرآوری‌شدهتراکم قند بالا، افزایش سریع گلوکز

میان‌وعده‌های سالم برای دیابتی‌ها

میان وعده‌های سالم می‌توانند به ثابت نگه داشتن سطح قند خون و جلوگیری از گرسنگی ناگهانی کمک کنند. این انتخاب‌ها باید ترکیبی از کربوهیدرات‌های با شاخص گلیسمی پایین، پروتئین و فیبر باشند. تنوع در میان وعده باعث حفظ لذت و ماندگاری رژیم غذایی می‌شود. رعایت رژیم غذایی متعادل و غنی از پروتئین، فیبر و ویتامین‌ها نه‌تنها برای کنترل قند خون ضروری است، بلکه روند درمان زخم‌ را هم تسریع می‌کند. انتخاب خوراکی‌های با شاخص گلیسمی پایین می‌تواند التهاب را کاهش و بازسازی بافت را بهبود دهد.

ایده‌های ساده و سریع

برای کنترل بهتر قند خون، میان وعده باید هم سریع آماده شود و هم ارزش غذایی بالایی داشته باشد. ترکیب ماست یونانی بدون شکر با چند عدد توت یا یک مشت مغز خام و یک میوه کوچک از بهترین گزینه‌ها است. این مدل میان وعده‌ها زمان کمی می‌گیرند و انرژی پایدار تامین می‌کنند.

ترکیب پروتئین و فیبر

پروتئین و فیبر با هم باعث می‌شوند قند غذا آهسته‌تر وارد خون شود. گزینه‌هایی مثل تخم‌مرغ آب‌پز با سبزیجات خرد شده یا ساندویچ کوچک نان سبوس‌دار با مرغ بدون پوست، هم سیرکننده هستند و هم قند خون را پایدار نگه می‌دارند.

مغزها و دانه‌ها

مغزها و دانه‌ها مثل بادام، گردو، تخمه کدو و تخم چیا سرشار از چربی سالم، فیبر و پروتئین هستند. مصرف آن‌ها در مقدار کنترل شده، میان وعده‌ای کامل و ضد نوسان قند خون برای بیماران دیابتی محسوب می‌شود.

نکات اجرایی در رژیم

رعایت نکات اجرایی، رژیم غذایی دیابتی را از یک برنامه محدودکننده به سبک زندگی پایدار تبدیل می‌کند. این نکات شامل مدیریت وعده‌ها، انتخاب هوشمند روش پخت و برنامه‌ریزی فعالیت بدنی است.

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی وعده‌ها

فاصله مناسب بین وعده‌های اصلی و میان وعده‌ها از افت یا جهش ناگهانی قند جلوگیری می‌کند. داشتن یک برنامه منظم غذایی، به بدن فرصت سازگاری با ترشح انسولین و تثبیت سطح قند می‌دهد.

تنظیم قندخون با غذا

انتخاب روش پخت سالم

انتخاب روش‌های پخت سالم مانند بخارپز، آب‌پز و گریل، چربی ناسالم و بار کالری غذا را کاهش می‌دهد. اجتناب از سرخ‌کردن عمیق به خصوص در روغن‌های صنعتی، یکی از راه‌های مهم محافظت از قلب و کنترل قند خون است.

مدیریت وزن و فعالیت بدنی

حفظ وزن سالم، حساسیت بدن به انسولین را افزایش می‌دهد و خطر عوارض دیابت را کم می‌کند. ترکیب رژیم غذایی متعادل با فعالیت بدنی منظم، بهترین استراتژی برای مدیریت پایدار قند خون است.

ورزش‌های مفید برای کنترل قند خون

ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی تند، دوچرخه‌سواری و شنا باعث افزایش مصرف گلوکز توسط عضلات و کاهش قند خون می‌شوند. این فعالیت‌ها همچنین به بهبود گردش خون و سلامت قلب کمک می‌کنند.

هماهنگی ورزش با دارو و انسولین

افراد دیابتی که از دارو یا انسولین استفاده می‌کنند، باید زمان و شدت ورزش را با پزشک هماهنگ کنند. این کار از افت شدید قند خون بعد از فعالیت جلوگیری کرده و ایمنی ورزش را تضمین می‌کند.

هشدارها و توصیه‌های ویژه

برخی نکات ویژه در رژیم دیابتی برای جلوگیری از آسیب‌ها و عوارض جدی ضروری است. این هشدارها باید جدی گرفته شوند تا نتایج مطلوب درمان حفظ شود.

پرهیز از مصرف خودسر مکمل‌ها

مصرف خودسرانه مکمل‌ها ممکن است با داروهای دیابت تداخل داشته و سطح قند خون را به خطر بیندازد. هرگونه استفاده از مکمل باید با مشورت پزشک و پس از بررسی نیاز واقعی بدن انجام شود.

آشنایی با محصولات به‌ظاهر مخصوص دیابتی

برخی محصولات با عنوان «مناسب دیابت» در بازار عرضه می‌شوند اما ممکن است حاوی چربی اشباع، کالری بالا یا کربوهیدرات پنهان باشند. مطالعه دقیق برچسب تغذیه‌ای پیش از خرید، ضروری است.

محدودیت مصرف الکل

الکل می‌تواند باعث افت یا افزایش ناگهانی قند خون شود و اثر داروهای دیابت را تغییر دهد. مصرف آن، در صورت مجاز بودن توسط پزشک، باید بسیار محدود و همراه وعده غذایی باشد.

سوالات متداول

نقش فیبر در رژیم غذایی دیابتی‌ها چیست؟

فیبر باعث کاهش سرعت جذب قند، کنترل نوسانات قند خون و بهبود عملکرد دستگاه گوارش می‌شود.

دیابتی‌ها چه مواد غذایی را باید حتماً در رژیم روزانه خود قرار دهند؟

خوراکی‌های با شاخص گلیسمی پایین مثل سبزیجات غیرنشاسته‌ای، غلات کامل، حبوبات، مغزها، ماهی‌های چرب و پروتئین کم‌چرب از انتخاب‌های اصلی هستند.

کدام خوراکی‌ها برای دیابتی‌ها کاملاً ممنوع یا پرخطر هستند؟

قندهای ساده، نوشیدنی‌های شیرین، فست‌فودها، چربی‌های ترانس، گوشت‌های فرآوری‌شده و میوه‌های پرقند مثل انبه، موز و انگور باید حذف یا محدود شوند.

بهترین میان‌وعده برای کنترل قند خون چیست؟

ترکیب پروتئین و فیبر مثل ماست یونانی بدون شکر با چند عدد توت، یا یک مشت مغز خام با یک میوه کوچک، میان‌وعده‌ای ایده‌آل است.

زخم مزمن

 زخم مزمن به زخمی گفته می شود که در طی مراحل بهبودی، که به طور منظم و به موقع انجام شده، هیچ پیشرفتی در درمان آن حاصل نشود. زخم مزمن در طی 30 روز درمان، پیشرفت قابل توجهی در بهبودی ندارد. پس هر عملی که باعث آسیب رسیدن به بافت پوست شود، روی سطح پوست زخم ایجاد خواهد کرد. برخی از این زخم ها، مراحل بهبود را به طور عادی و مرتب طی نمی کنند. به عبارتی دیگر، بهبود این زخم‌ها به موقع انجام نمی شود. زخمی که طی ۳۰ روز پیشرفت چشمگیری در بهبودی حاصل نکند، نشان از مزمن بودن آن است.

عواملی که ممکن است در ایجاد زخم مزمن موثر باشند، عبارتند از:

  • فشار، تروما و یا زخم های اندام تحتانی
  • افزایش بار باکتریایی
  • پروتئاز های (آنزیم های تجزیه کننده پروتئین) بیش از حد
  • سلولهای مسن یا غیرعادی
  • درمان نامناسب
  • عدم تحرک به مدت طولانی. باعث کاهش جریان خون و ایجاد زخم مزمن
  • آسیب شدید به پوست
  • عفونت برش جراحی
  • سوختگی های عمیق
  • شرایط و بیماری خاص. مانند دیابت و بعضی انواع بیماریهای عروقی
  • نداشتن حس. موجب بی توجهی به زخم و مزمن شدن می گردد. مثلا در نوروپاتی دیابتی و جذام

علائم و نشانه های زخم مزمن

یکی از نشانه های مهم زخم مزمن، عدم پیشرفت بهبود زخم است. اغلب اطراف زخم مزمن ملتهب بوده و این التهاب می تواند بر درمان، تاثیر منفی داشته باشد.  تشخیص صحیح علت زخم مزمن توسط متخصص زخم، و همچنین عوامل داخلی و سیستمیک که ممکن است در درمان ضغیف زخم، نقش داشته باشند، برای درمان موفقیت آمیز زخم ضروری است.

شایع ترین نوع زخم مزمن

  • زخم وریدی ( زخم عروقی )
  • زخم دیابت
  • زخم فشاری ( زخم بستر )

زخم وریدی ( زخم عروقی )

این نوع از زخم عمدتا در پای بیماران سالمند رخ می دهد و ناشی از مشکلات گردش خون ( جریان خون ناکافی ) می باشد. معمولا در قسمت پا و به خصوص در میان مچ و زانو ایجاد می شوند. دلیل ایجاد زخم وریدی، تجمع بیش از حد خون ناشی از نامناسب بودن انتقال خون توسط دریچه رگ‌ها است. این زخم‌ها درد شدیدی را در ناحیه پا ایجاد میکنند.

زخم دیابت

زخم دیابتی در ابتدا به عنوان یک خراش کوچک و یا کبودی ایجاد می شود. افراد مبتلا به دیابت به علت آسیب های عصبی و حساسیت محدود، به موقع متوجه وجود زخم نمی شوند. در پی ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن ، مویرگ های آسیب دیده منجر به ایجاد زخم، و وخیم شدن زخم می شوند و زخم در معرض ابتلا به عفونت قرار می گیرد. بیماران مبتلا به دیابت به ویژه هنگامی که نوروپاتی باعث کاهش احساس در اندام های تحتانی آن ها می شود، اغلب دچار زخم های پای دیابتی می شوند.  سه نوع اصلی زخم دیابتی وجود دارد:

نوروپاتیک :  به علت کاهش احساس در پا، فرد به موقع از حضور زخم مطلع نمی شود. به طور مثال ممکن است به علت استفاده از یک کفش جدید، بین انگشتان یا در کف پا تاول ایجاد شود و به راحتی دچار عفونت شود، اما به علت نبود احساس و عدم درد، فرد به موقع این زخم و عفونت را تشخیص نداده و دچار عوارض شدید تر می شود.

ایسکمیک:  که به علت گردش خون ضعیف است و بیماری عروقی محیطی نیز نامیده می شود.

نوروپاتی-ایسکمیک :  ترکیبی از گردش خون ضعیف و کمبود احساس در پا که منجر به ایجاد زخم پای دیابتی می شود.

زخم ها و عفونت های شدید اگر تحت درمان قرار نگیرند و یا حتی به درمان مقاومت نشان دهند ممکن است فرد تحت عمل جراحی قطع عضو قرار گیرد. زخم ناشی از جراحی قطع عضو نیز به علت موارد فوق، در معرض خطر ابتلا به زخم مزمن است. پس لازم است بدانید که درمان ضعف گردش خون و نوروپاتی از موارد ضروری محسوب می شود.

زخم دیابتی که شایع ترین نوع آن زخم پای دیابتی است ناشی از آسیب پوست در ناحیه پا است. زخم پای دیابتی به سرعت گسترش می یابد و ممکن است دردناک باشد. عفونت یکی از عوارض رایج زخم پای دیابتی است. زخم های دیابتی می تواند ناشی از دیابت کنترل نشده، نارسایی عروق، فقدان حس، کفش های نامناسب، تروما و یا حتی ارثی باشد. خود درمانی و درمان های خانگی برای درمان این زخم ها توصیه نمی شود. تاخیر در درمان زخم پای دیابتی یکی از دلایل اصلی آمپوتاسیون غیرتروماتیک است. بنابراین درمان زخم دیابتی را به تاخیر نیندازید.

زخم فشاری (زخم بستر)

زخم فشاری یا زخم بستر در درجه اول بیمارانی که بستری شده اند و یا از تحرک محدود رنج میبرند را تهدید می کند. فشار مداوم بر روی قسمتی از بافت بدن سبب ایجاد فشار بر روی مویرگ ها شده و جریان خون را تحت تاثیر قرار می دهد. مناطقی که بیشرین خطر را برای زخم بستر دارند عبارتند از: تیغه شانه ( استخوان کتف )، باسن و کمر، پاشنه پا. علائم ناشی از زخم بستر قرمزی پوست، خارش، تورم و تاول در ناحیه ای است که با زمین (یا سطوح صاف مانند تخت) در تماس است. این نوع زخم‌ها بیشتر در کمر و پا رایج هستند.

مهم ترین گام در درمان زخم بستر، درمان پیشگیرانه است. به عبارت دیگر، می توان بیماری را که مستعد زخم فشاری است تشخیص داد و از بروز زخم جلوگیری کرد. تغییر موقعیت هر دو ساعت یک بار، به بیمارانی که نمی توانند حرکت کنند، جلوگیری از اصطکاک روی پوست هنگام تغییر پوزیشن و خشک نگه داشتن پوست ضروری است. اگرچه توصیه می شود که میزان رطوبت را با پودر زدن پوست کاهش دهید، اما باید توجه داشته باشید که پودر مرطوب باعث آسیب بیشتر خواهد شد. علاوه بر این، به منظور جلوگیری از کلونیزاسیون باکتری ها، بستر بیماران باید به طور مرتب کنترل شود و پوست باید به طور منظم با آنتی سپتیک ها درمان شود. علاوه بر این، در درمان  بیماران باید از آلودگی مدفوع با زخم جلوگیری شود. پس از دفع ، جای بیمار باید در اسرع وقت  عوض شود.

تخت های ویسکوالاستیک برای توزیع مساوی فشار باید ترجیح داده شود. لحاف زیر بیمار همیشه باید خشک باشد. در نهایت برای از بین بردن کاهش جریان خون و ایسکمی، هنگام تغییر پوزیشن انجام ماساژ هایی که سبب تسریع گردش خون می شود مهم است. درمان سیستمیک: در درمان ابتدا باید تغذیه بیمار اصلاح شود، اگر عفونت وجود داشته باشد، باید درمان آنتی بیوتیک سیستمیک را شروع کرد، و اگر در قند خون اختلال باشد باید کنترل شود.

هدف اصلاح تغذیه این است که از تخریب بافت جلوگیری شود. برای این منظور مصرف پروتئین و کالری بیمار باید تنظیم شود. ویتامین A و C که سبب تسریع بهبود زخم می شود، روی مورد نیاز برای اپیتلیالیزاسیون و تکثیر فیبروبلاست، مکمل ها و نیز سایر عناصر ضروری (آهن، مس و کلسیم)  باید به رژیم غذایی روزانه اضافه شوند.  به دنبال همه این اقدامات، با بررسی سطح آلبومین در خون بیمار (سطح آلبومین باید حداقل ۲.۲ g / dl) و اندازه گیری هموگلوبین خون  (Hb 12-15 g / باید بالای ۱۰۰ میلی لیتر باشد) سطح اکسیژناسیون بافت باید بررسی شود.

از آنجا که در میان علل، فشار عامل اصلی است، در ناحیه زخم فشار باید برداشته شود. در غیر این صورت، بهبود در زخم وجود ندارد و وضعیت بدتر می شود. ساده ترین درمان همانطور که در روش های پیشگیرانه ذکر شد، این است که موقعیت بیمار در بستر را هر ۲ ساعت یک بار تغییر داد.

اسپاستی سیتی مشکلی است که نباید در درمان زخم های فشاری نادیده گرفته شود. مهار اسپاسم هم برای انجام جراحی و هم جلوگیری از ایجاد زخم پس از جراحی ضروری است.

انواع دیگر زخم های مزمن

بهبود برخی از انواع زخم ها میتواند مدت زیادی طول بکشد و این نوع زخم ها به مراقبت ویژه ای نیاز دارند. اگر زخم شما به درمان متعارف پاسخ ندهد، متخصصین زخم می توانند به شما کمک کنند

  • زخم های شریانی
  • سوختگی ها (بسته به محل سوختگی)
  • فلاپ ها و پیوند های پوستی در معرض خطر
  • جراحات ناشی از تصادف
  • زخم های عفونی
  • زخم های ایسکمیک
  • زخم های متابولیک
  • عفونت های بافت مرده
  • آسیب ناشی از اشعه
  • باز شدن زخم جراحی
  • گزش برخی حشرات

موانع بهبود یافتن زخم چیست؟

عواملی که می‌توانند روند بهبود زخم را کاهش دهند عبارتند از:

  • پوست مرده (نکروز): پوست مرده و سایر عوامل خارجی منجر به شکست فرایند بهبود می‌شوند.
  • عفونت: در یک زخم باز ممکن است یک عفونت باکتریایی ایجاد شود. پس بدن به جای زخم عفونت را درمان می‌کند.
  • خون‌ریزی: خون‌ریزی مداوم حاشیه‌های زخم را از هم جدا می‌کند.
  • آسیب مکانیکی محل زخم: به عنوان مثال، فردی که ساکن و بی‌حرکت است به علت فشار ثابت و اصطکاک در معرض زخم بستر قرار دارد.
  • رژیم غذایی: انتخاب غذاهای عاری از مواد مغذی سبب می‌شود تا بدن مواد مغذی مورد نیاز برای بهبودی زخم را از جمله ویتامین C، روی و پروتئین دریافت نکند.
  • شرایط پزشکی خاص: دیابت، کم‌خونی و برخی از بیماری‌های عروقی که جریان خون به منطقه زخم را محدود می‌کند و یا هر اختلالی که مانع به کارگیری درست سیستم ایمنی بدن می‌شود.
  • سن: درمان زخم در افراد مسن بیشتر طول می‌کشد.
  • داروها: داروها یا درمان‌های خاصی که در خلال بعضی از بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند ممکن است مانع طی شدن صحیح روند بهبودی بدن شوند.
  • سیگار کشیدن: سیگار کشیدن مانع بهبودی می‌شود و خطر عوارض ناشی از زخم را افزایش می‌دهد.
  • رگ‌های واریس: جریان خون محدود شده و تورم می‌تواند منجر به شکستگی پوست و ایجاد زخم دائمی منجر شود.
  • خشکی: زخم‌هایی مانند زخم‌های پا که در معرض هوا قرار می‌گیرند، احتمال بهبودی کمتری دارند. چون سلول‌های مختلفی در جریان بهبودی زخم نقش دارند. سلول‌هایی مانند سلول‌های پوستی و سلول‌های ایمنی بدن که نیاز به محیط مرطوب دارند.

چگونه علت زخم را تشخیص دهیم؟

علت زخم مزمن باید شناسایی شود تا عوامل اصلی بتوانند کنترل شوند. به عنوان مثال، اگر یک زخم پا به‌دلیل دیابت ایجاد شده باشد، پزشک شما کنترل میزان قند خون را بررسی می‌کند و ممکن است توصیه کند که به یک متخصص پا برای جلوگیری از زخم‌های تکراری در آینده مراجعه کنید. در مورد زخم ناشی از وریدهای واریسی، ممکن است لازم باشد که جراحی بر روی رگ‌ انجام شود. روش‌های تشخیص زخم مزمن عبارتند از:

  • معاینه فیزیکی از جمله بازرسی زخم و ارزیابی عصب محلی و تامین خون
  • تاریخچه پزشکی از جمله اطلاعات در مورد بیماری‌های مزمن، جراحی‌های اخیر و داروهایی که شما به‌طور مرتب یا اخیرا مصرف کرده‌اید
  • آزمایش خون و ادرار
  • بافت‌برداری از زخم
  • کشت زخم برای یافتن هر میکروارگانیسمی که باعث ایجاد بیماری می‌شود.

مراقبت های پزشکی و پرستاری درمان زخم مزمن

همانطور که گفته شد روش درمان زخم مزمن بر اساس نوع و دلیل زخم، متفاوت است. ابتدا دلیل اصلی ایجاد زخم قبل از اینکه مراحل درمان شروع شود، باید مورد توجه قرار گیرد. افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق خود را بهبود بخشند. هم در زخم دیابتی و هم زخم بستر، نیاز به تخلیه و پاکسازی زخم هست. انجمن متخصصین درمان زخم، از واژه مخفف TIME برای به یاد آوردن عواملی که به بهبود زخم مزمن کمک می کند استفاده می کنند:

  • T: Tissue بافت
  • I: Inflammation or infection التهاب یا عفونت
  • M: Moisture رطوبت
  • E: Edge لبه دار شدن زخم
  • تمیز کردن: برای پاک کردن خاک و آوار از زخم تازه انجام می‌گردد. این فرایند بایستی بسیار آرام و اغلب در حمام انجام شود.
  • در بعضی از زخم‌ها و جراحت‌ها واکسیناسیون برای پیش‌گیری از کزاز توصیه می‌شود.
  • برای برخی از زخم‌های عمیق جراحی ضروری باشد. بیهوشی موضعی قبل از عمل انجام خواهد شد.
  • حذف و برداشتن پوست مرده زخم. قبل از انجام، بیهوشی موضعی اعمال خواهد شد.
  • بستن زخم‌های بزرگ با بخیه یا بست.
  • پانسمان انتخاب‌شده توسط دکتر شما بستگی به نوع و شدت زخم دارد. در اغلب موارد زخم‌های مزمن، پزشک یک پانسمان مرطوب را توصیه می‌کند.
  • کاهش درد به‌ وسیله دارو. درد می‌تواند رگ‌های خونی را تشدید کند، که باعث می‌شود روند بهبودی متوقف شود. اگر زخم شما درد داشت، به پزشک خود بگویید. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که داروهای ضد درد مانند پاراستامول مصرف کنید و یا ممکن است داروهای قوی‌تر را تجویز کند.
  • علائم درمان عفونت شامل درد، چرک و تب است. در صورت لزوم، پزشک آنتی‌ بیوتیک‌ها و مرهم‌های ضد میکروبی را تجویز می‌کند. مطابق دستور استفاده نمایید.
  • بررسی داروهای دیگر شما. بعضی از داروها، مانند داروهای ضد التهابی و استروئیدها، در روند بهبودی بدن دخالت دارند. در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید (از جمله داروهای طبیعی) یا اخیرا مصرف کرده‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک ممکن است دوزهای متفاوتی را تجویز کند یا داروهای دیگر تجویز کند تا زخم شما بهبود یابد.
  • استفاده از کمک کننده‌هایی مانند جوراب ساق بلند پشتیبانی. از این ادوات مطابق دستور پزشک خود استفاده کنید.
  • درمان سایر شرایط پزشکی، مانند کم خونی، که ممکن است باعث بهبودی زخم شما شود.
  • تجویز آنتی‌ بیوتیک‌های خاص برای زخم‌های ناشی از Bairnsdale یا Buruli. در این موارد حتی پیوند پوست نیز ممکن است مورد نیاز باشد.
  • پیشنهاد جراحی یا درمان به‌ وسیله تابش برای حذف زخم‌های جوانی (یک سرطان پوست غیر تهاجمی).
  • بهبود جریان خون با جراحی عروقی: در صورتی که دیابت یا سایر شرایط مرتبط با خونریزی باعث جلوگیری از بهبود زخم شود.

خود مراقبتی در زخم‌های مزمن

شما برای درمان از طرف درمانگر خود هدایت و بررسی می‌شوید، اما پیشنهادات در ادامه برخی از توصیه‌ها برای مراقبت از خود در برابر برخی زخم‌ها ارائه می‌شود:

  • در صورت امکان، داروهایی را مصرف نکنید که در پروسه درمان با فرآیند طبیعی بهبود بدن مقابله کنند. به عنوان مثال، داروهای ضد التهاب (مانند آسپرین بدون نسخه) باعث کاهش فعالیت سلول‌های سیستم ایمنی بدن می‌شود. از پزشک خود بخواهید که لیستی از داروها را در کوتاه مدت بررسی کند.
  • اطمینان حاصل کنید که به درستی غذا می‌خورید. بدن شما نیازمند تغذیه خوب و مناسب برای فرایند بهبود است.
  • غذاهای حاوی ویتامین C را در رژیم غذایی خود قرار دهید. بدن به ویتامین C برای ایجاد کلاژن نیاز دارد. هر روز میوه‌های تازه و سبزیجات نیز بدن شما را با سایر مواد مغذی ضروری برای بهبود زخم مانند ویتامین A، مس و روی تامین می‌کنند. این موارد می‌تواند در کنار ویتامین C به رژیم غذایی شما اضافه شود.
  • زخم خود را بپوشانید. اگر آن‌ها گرم نگه داشته شوند، سریع‌تر بهبود می‌یابند. سعی کنید هنگام تعویض لباس سریع باشید. قرار گرفتن یک زخم در هوای آزاد می‌تواند دمای آن را کاهش دهد و ممکن است برای چند ساعت بهبود یافتن را با کندی مواجه کند.
  • از یک کرم ضد آفتاب، سرم شستشو و یا اسپری در زخم مزمن استفاده نکنید. این موارد برای سلول‌های درگیر در ترمیم زخم مضر و سمی هستند.
  • ورزش منظم داشته باشید زیرا باعث افزایش جریان خون، بهبود سلامت عمومی و سرعت بهبود زخم می‌شود. برای پیشنهادات در مورد ورزش مناسب از پزشک خود بپرسید.
  • مدیریت سایر بیماری‌های مزمن مانند دیابت.
  • سیگار نکشید.
  • زخم خود را به ‌طور مرتب بررسی کنید. اگر دچار علائم خاصی شد بلافاصله دکتر خود را در جریان قرار دهید. از جمله:
  • خون‌ریزی
  • افزایش درد
  • چرک و تخلیه آن از زخم
  • تب
  • اگر دچار نگرانی در مورد زخم خود هستید، با درمانگر خود مشورت کنید.

محلول های شستشوی زخم

شستشوی زخم مؤثرترین روش تمیز کردن زخم است و اگر به درستی انجام شود می تواند منجر به تسریع بهبود زخم شود. البته این کار تنها به معنای ریختن محلول شوینده روی زخم نیست بلکه برای مؤثر واقع شدن باید به شکل اصولی و طبق دستورالعمل های خاصی انجام شود.

شستشوی زخم چیست؟

شستشوی زخم به معنای جریان مداوم محلول شوینده روی زخم باز برای از بین بردن:

  • بقایای سلولی که به زخم چسبیده اند
  • باکتری های سطحی
  • ترشحات زخم
  • باقیمانده پانسمان (که به زخم چسبیده)

است. هدف از شستشوی زخم ها کمک به حفظ محیط مرطوب روی زخم، تسهیل دبریدمان و تسریع بهبود زخم است.

به عبارتی شست و شو و آبیاری زخم ها، یک گام مهم در تسهیل پیشرفت فاز التهابی به فاز تکثیر تکثیری با حذف لایه های بافت ها شود. هم چنین می تواند از آبسه و یا آلودگی زخم پیشگیری کند. هدف کلی از شست و شوی زخم تمیز کردن آن و به حداقل رساندن باکتری های موجود در بستر زخم است.

هنگام شستشوی زخم به نکات زیر توجه کنید:

  • هر بار که پانسمان را عوض می کنید زخم باید شستشو داده شود. زخم ها هنگام معاینه اولیه نیز شستشو داده می شوند تا پزشک معالج بتواند زخم را بهتر و دقیق تر بررسی کند.
  • اعمال فشار مناسب در شستشوی مؤثر بسیار مهم است. فشار کم نمی تواند باکتری های سطحی زخم را که می توانند منجر به عفونت زخم شوند از بین ببرد. فشار زیاد علاوه بر آسیب رساندن به بافت، ممکن است باکتری های سطحی را به داخل بستر زخم براند. فشار شستشو باید بین 4 تا 15 psi باشد. استفاده از قوطیهای سالین تحت فشار نیز قابل قبول است.

شستشوی زخم بسیار آسان، سریع، ارزان و مؤثر است. زخم ها را، در هر قسمتی از بدن که باشند، می توان شستشو داد. ممکن است به بیماران نیز آموزش داده شود که خودشان زخم را در منزل شستشو بدهند.شستشوی زخم کار متداولی است که توسط پزشکان مراقبت از زخم انجام می شود. این کار قبل از تعویض پانسمان انجام شده و می تواند باعث بهبودی زخم و جلوگیری از بروز عفونت شود.

انواع محلول های شستشوی زخم

انتخاب محلول مناسب یکی از مهمترین مراحل در شستشوی زخم است. در حالت ایده آل، محلول شستشو باید ایزوتونیک، غیرهمولیتیک، غیر سمی، شفاف و ارزان باشد و به آسانی استریل شود. متأسفانه، چنین محلولی هنوز وجود ندارد. در حال حاضر، نرمال سالین رایج ترین محلول شستشوی مورد استفاده است. روش های زیادی برای شست و شوی زخم وجود دارد؛ مانند استفاده از ضدعفونی کننده هایی چون بتادین، کلرهگزیدین و پراکسید هیدروژن؛ اما این ضدعفونی کننده ها ممکن است سبب ایجاد مسمومیت در بافت ها شده و بهبود زخم را مختل کرده و زخم حاد شود. برخی از روش های شست و شوی موضعی معمول عبارتند از:

نرمال سالین (سرم فیزیولوژی)

نرمال سالین محلولی ایزوتونیک بوده و همانطور که گفته شد رایج ترین محلول شستشوی زخم است. دلیل این امر عوامل فیزیولوژیکی و ایمن بودن محلول است (نرمال سالین کمترین میزان سمیت را در بین محلول های شستشو دارد). اما یکی از معایب نرمال سالین این است که زخمهای نکروزی را به خوبی سایر محلول ها تمیز نمی کند و هیچ نوع ویژگی آنتی سپتیک ندارد.

توصیه :

  • بایستی تمامی محلول آماده شده در یک جلسه استفاده شده و جهت نوبت بعدی تعویض پانسمان، محلول جدیدی تهیه گردد.
  • محلول نرمال سالین باید شفاف باشد در غیر این صورت استفاده نگردد.

آب استریل

آب استریل که از طریق تقطیر ایجاد می شود فاقد هرگونه ماده ضد میکروبی یا مهارکننده باکتری یا بافرهای اضافی است. این آب اغلب به عنوان جایگزین ارزان تری برای محلول سالین استفاده می شود. البته آب استریل هیپوتونیک است و ممکن است باعث همولیز (تجزیه گلبول های قرمز) شود؛ به علاوه در عمل های جراحی به راحتی توسط بافتها جذب می شود. بنابراین، استفاده از آن در چنین شرایطی توصیه نمی شود.

آب شرب

در صورتی که محلول نرمال سالین یا آب استریل در دسترس نباشد از آب شرب برای شستشوی زخم استفاده می شود. در واقع، برخی از مطالعات نشان داده اند که آب شرب به اندازه محلول نرمال سالین در کاهش تعداد باکتری ها مؤثر است.

تمیز کننده های تجاری

امروزه تمیز کننده های تجاری به طور روز افزونی برای شستشوی زخم استفاده می شوند. شستشو با مواد تمیز کننده تجاری باکتری ها را نمی کشد اما آنها را از زخم خارج می کند. به علاوه، به دلیل سورفاکتانت موجود در این تمیز کننده ها نیروی کمتری برای حذف باکتریها و بقایای سلولی از زخم لازم است. بنابراین، این مواد برای شستشوی زخم هایی که حاوی ضایعات سلولی چسبنده یا بافت نکروزی هستند مناسبند.


بتادین (پوویدون آیودین)

بتادین یک محلول ضد میکروبی است که در برابر طیف وسیعی از عوامل بیماری زا مانند باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مؤثر است. با این حال، از معایب بتادین، سمیت آن برای سلول های سالم و سلول های در حال ترمیم موجود در زخم است. این محلول منجر به خشک شدن پوست و تغییر رنگ آن می شود.

آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن)

محلول پراکسید هیدروژن 3 درصد یکی از ضد عفونی کننده های رایج زخم است. پراکسید هیدروژن ممکن است به عنوان یک عامل دبریدمان شیمیایی عمل کرده و در حذف ضایعات باقی مانده روی زخم و بافت نکروزی مؤثر باشد. در صورت استفاده از محلول پراکسید هیدروژن توصیه می شود که زخم با نرمال سالین هم شستشو داده شود. اکسیژن آزاد شده می تواند حباب هایی ایجاد نماید که کمک به دبریدمان مکانیکی بافت های مرده زخم نماید. ممکن است به دلیل آزاد سازی اکسیژن اثرات کشندگی روی باکتری های بی هوازی داشته باشد.

معایب:

  • به دلیل  اثر جوشیدن و کف کردن می تواند بافت های اپی تلیزه تازه تشکیل شده را از سطح زخم بلند کند.
  •  اثر  سمی بر روی سلولهای فیبروبلاست پوست
  • موارد بیماران با آمبولی اکسیژن وآمفیزم محل عمل جراحی به دنبال شستشو همراه با فشار و شستشوی حفرات بسته زخم گزارش شده است.
  • ممکن است لخته ها را حل کرده و سبب خونریزی گردد.

توصیه :

  • به دلیل خطربروز آمبولی اکسیژن وآمفیزم محل عمل جراحی شستشو با پراکسید هیدروژن همراه با فشار وزخم های حفره ای بسته توصیه نمی شود.
  • استفاده از پراکسید هیدروژن به دلیل اثرات دبریدمان شیمیایی کار بالینی صحیحی نمی باشد. بهتر است از روش های دبریدمان مانند پانسمان های با اثر دبریدمان اتولیتیک یا کمپرس گازآغشته به نرمال سالین استفاده نمایید.

هیپوکلریت سدیم

هیپوکلریت سدیم در زخم های فشاری حاوی بافت نکروزی به منظور کنترل عفونت مورد استفاده قرار می گیرد. این ترکیب دارای اثر ضد باکتریایی در برابر بسیاری از باکتری هایی است که معمولاً در زخم های باز دیده می شوند. بعضی اوقات از آن برای کنترل رشد باکتریها و به حداقل رساندن بو در زائده های سرطانی استفاده می شود. با این حال، این محلول در صورت استفاده طولانی مدت برای سلول های سالم و سلول های در حال ترمیم سمی است. در نتیجه استفاده از آن برای دوره های طولانی تر از 7 الی10 روز توصیه نمی شود.

  • محلول ائوزول

آهک آغشته به کلر ومحلول اسید بوریک شامل 0.25% کلرین در دسترس با PH 8.5-7.5 می باشد.

  • محلول داکین: محلول جراحی کلر حاوی جوش شیرین

محلول کلر حاوی جوش شیرین شامل اسید بوریک، آهک آغشته شده به کلرو کربنات سدیم است که در ترکیب باهم محلول 0.5 درصد کلرین با PH برابر 9.5 را می سازند.

 معایب

  • به سرعت در مجاورت خون، ترشحات عفونی و ارگانهایی حیاتی غیرفعال می شود.
  • سمی برای فیبروبلاست ها و جلوپیری از ساخت کلاژن.
  • مهار مهاجرت لوکوسیت ها و سلولهای آندوتلیال.
  • متوقف نمودن همیشگی میکرووسکولاریزیشن
  • به شدت محرک برای بافت و ایجاد ادم لوکالیزه.
  • ایجاد واکنش شوارتزمن و متعاقب آن نارسایی کلیوی
  • جذب اسید بوریک موجود در محلول ائوزول و داکین می تواند منجربه نارسایی کبدی یا کلیوی گردد.
  • ممکن است لخته ها را حل کرده و سبب خونریزی گردد.
  • اثر سفت کنندگی کمی بر روی بافت نکروتیک و اسکار سیاه رنگ دارد.

اسید استیک

محلول اسیدی است که PH محیط زخم را کاهش می دهد. موثر بر پسودوموناس آئروژینوزا.

 معایب

  • اثر سمی بر روی سلول های فیبروبلاست پوست
  • ایزوتونیک و Haemolytic  نیست
  • جهت شستشوی مننژ، بافت مغز و یا پرده سوراخ شده گوش مناسب نیست
  • ممکن است سبب ایجاد درد در زخم شود.
  • امکان ایجاد حساسیت و قرمزی اطراف زخم وجود دارد.

کلرهگزیدین گلوکونات همراه با ستریمید (ساولن)

به طور سنتی جهت تمیز کردن “زخم های کثیف” استفاده می شد. ستریمید ماده  فعال با ذرات معلقی است که ویژگی ضدعفونی کنندگی دارد.

  • موثر بر طیف وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی (نوع خاصی از رنگ آمیزی)
  • با اثر دبریدمان و پاکسازی بافت های مرده از سطح زخم
  • مناسب جهت ضدعفونی کردن اشیا

معایب:

  • احتمال بروز حساسیت های شدید پوستی
  • در ترکیب با ساولن احتمال بروز اثرات سمی وجود دارد.
  • غیرفعال شدن در مجاورت با صابون و مواد آنیونیک
  • ایزوتونیک نمی باشد.
  • کاهش اثرات آنتی سپتیکی در مجاورت خون و یا آلودگی های زیستی
  • جهت شستشوی سوراخ شدگی پرده گوش یا مغز و مننژ نبایستی استفاده شود.
  • غیرموثر در برابر قارچ ها و ویروس ها.
  • بدون خاصیت کشندگی اسپور باکتری ها (بیوفیلم)
  • احتمال آلودگی محلول با پسودوموناس آئروژینوزا
  • غیرفعال شدن اثر هنگام استفاده با پوویدن-آیوداین
  • اثر بسیار سمی ساولن بر روی سلولهای فیبروبلاست پوست

توصیه :

  • توصیه می شود به دلیل اثرات سمی ساولن از این محلول در تمیزکردن روزانه زخم مورد استفاده قرار نگیرد.

کلرهگزیدین گلوکونات

محلول آنتی سپتیک و ضدعفونی کننده ای می باشد که با استفاده از آب مقطر یا الکل با نسبت های متفاوت درغلظت های مختلف تهیه می گردد.

  • موثر بر طیف وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی(نوع خاصی از رنگ آمیزی)
  • با کمترین میزان اثر سمی بر روی بافت گرانوله تازه تشکیل شده
  • موارد نادر جذب سیستمیک توسط بدن و اثرات سمی ناشی از آن
  • مناسب جهت ضدعفونی کردن اشیا

معایب:

  • احتمال بروز حساسیت پوستی
  • در ترکیب با ساولن احتمال بروز اثرات سمی وجود دارد.
  • غیرفعال شدن در مجاورت با صابون و مواد آنیونیک
  • ایزوتونیک نمی باشد.
  • کاهش اثرات آنتی سپتیکی در مجاورت خون و یا آلودگی های زیستی
  • جهت شستشوی سوراخ شدگی پرده گوش یا مغز و مننژ نبایستی استفاده شود.
  • غیرموثر در برابر قارچ ها و ویروس ها.
  • بدون خاصیت کشندگی اسپور باکتری ها (بیوفیلم)
  • احتمال آلودگی محلول با پسودوموناس آئروژینوزا وجود دارد
  • غیرفعال شدن اثر هنگام استفاده با پوویدن-آیوداین

توصیه :

  • بهتر است از انواع یک بار مصرف کلرهگزیدین گلوکونات استفاده شود و باقیمانده آن دور ریخته شود.
  • به دلیل خنثی سازی اثر کلرهگزیدین توسط پوویدن-آیوداین، بهتر است این دو محلول با هم استفاده نگردد.

انتخاب محصولات مناسب برای شستشوی زخم، مرحله کلیدی در شستشوی موثر زخم بدون آسیب رساندن به بافت زخم و پوست حاشیه آن است. این کار را بر عهده ی متخصص و درمانگر زخم بگذارید تا بهترین انتخاب را انجام دهد.

شستشوی زخم بستر

هیپوکلریت سدیم به صورت سنتی در درمان زخم بستر حاوی بافت نکروتیک، برای کمک به کنترل عفونت استفاده شده است. هیپوکلریت سدیم اثر ضد میکروبی و کشنده میکروب در مقابل اغلب باکتری های شایع در زخم های باز دارد. گاهی از این مایع روی  زخم های سرطانی برای کنترل باکتری ‌ها و کاهش بوی بد استفاده می ‌شود. این مایع برای سلول‌های سالم و بافت گرانوله سمی است و استفاده از آن برای دوره بیش از هفت تا ده روز توصیه نمی شود.

شستشوی زخم سزارین

زخم سزارین نوعی زخم جراحی است که دارای دو سری بخیه خارجی روی پوست شکم و بخیه های جذبی داخلی رحم است. هرگونه عفونت در این زخم می تواند به سرعت به لایه های داخلی تر نیز راه پیدا کند. 

شستشوی زخم جراحی

شستشوی زخم جراحی خصوصا قبل از کشیدن بخیه ها از اهمیت زیادی برخوردار است. بخیه ها محل مناسبی برای تجمع عوامل میکروبی، پوسته های مرده، ترشحات یا خون های باقی مانده هستند. شستشوی زخم جراحی باید تمام این اضافات را از روی زخم پاک نماید. برای جلوگیری از باز شدن بخیه یا پارگی زخم جراحی، طبق تجویط پزشک خود، تا زمان لازم از برخورد آب با زخم خودداری نمایید. پس از ان در هنگام تعویض پانسمان می توانید با محلل شستشوی زخم تخصصی، زخم بخیه و اطراف آن را تمیز نموده و پانسمان را تعویض کنید. شستن زخم جراحی معمولا با استفاده از گاز استریل آغشته به محلول شستشو انجام می شود.

شستشوی زخم عمیق

زخم عمیق معمولا با ترشحات زخم، بافت نکروزه و باقی مانده های سلولی زخم پر شده است. شستشوی زخم عمیق شامل تخلیه کردن و تمیز کردن حفره زخم و پاکسازی پوست اطراف آن می باشد. با این کار بافت های نکروزه و عفونی از زخم شسته شده و خون رسانی به بستر زخم افزایش پیدا می کند. زخم عمیق باید با محلول شستشو دهنده ای که توسط پزشک تجویز می شود شستشو و داخل آن با پانسمان مخصوص زخم حفره ای پر شود. 

عفونت واژن

علائم عجیب و غریب عفونت واژن که نمی‌دانستید! + روش‌های پیشگیری

عفونت واژن از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی زنان به حساب می‌آید. به طور معمول، این عارضه با بروز التهاب و تغییراتی در ترشحات خارج شده از مهبل توأم است. عفونت واژن، معمولا، در سنین باروری زنان، یعنی در فاصله سن بلوغ تا دوران یائسگی بروز کرده و می‌تواند مجاری ادراری و تناسلی را درگیر کند. در این صورت، ممکن است با عوارضی نظیر سوزش و درد واژن همراه باشد.

عفونت واژن

✅تایید شده توسط پزشکان کلینیک دنیای زخم

عفونت واژن چیست و چه علائمی دارد؟

محیط واژن سالم در حالت طبیعی دارای اسیدیته مشخص است؛ تا مانع از رشد عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها شود. عواملی مثل استفاده از شوینده‌های نامناسب، اسیدیته واژن را تغییر داده و باعث از بین رفتن باکتری‌های مفید واژن ‌می‌شوند. در این شرایط عوامل بیماری‌زا شروع به رشد می‌کنند و باعث ایجاد عفونت در محل می‌شوند.

مطالعات نشان داده‌اند، حدود ۳۰ درصد از خانم‌ها در طول دوره حیات خود به عفونت واژن مبتلا می‌شوند.  واژن سالم حاوی باکتری و برخی سلول‌های قارچی است. اما هنگامی که تعادل باکتری‌ها و مخمرها به هم بخورد، سلول‌های قارچی و عفونی چند برابر می‌شوند. این موضوع باعث خارش شدید، تورم و سوزش می‌شود.

معمولاً مدت زمانی که عفونت واژن شما بدون درمان باقی می‌ماند، تأثیر مستقیمی بر میزان و شدت علائم دارد.

سوزش، خارش و بوی نامطبوع فقط برخی از علائم شایع عفونت‌های واژن است، اما درمان بر حسب شرایط متفاوت است. بنابراین این موضع بسیار مهم است که بدانید کدام نوع عفونت واژن را دارید.

اگر علائم عفونت واژن را به صورت مداوم دارید، می‎بایست به پزشک مراجعه نمایید تا بتوانید درمان صحیح را انجام دهید.

عفونت واژینال و واژینیت یا التهاب واژن بسیار شایع است. به حدی که بیشتر خانم‌ها در طول زندگی خود یک نوع از این عفونت یا موارد دیگر را تجربه می‌کنند.

علائم عفونت واژن یا واژینیت ممکن است شامل ترشحات واژن، خارش، سوزش، درد و بوی نامطبوع و زیاد باشد. برخی از عفونت‌های واژینال در اثر بیماری‌های مقاربتی ایجاد می‌شوند اما موارد دیگر بسیار شایع نیستند.

چرا اعصاب در دیابت آسیب می‌بینند؟

عفونت واژن

عفونت‌های واژینال شامل یک گروه از علائم مشترک هستند، مانند:

  • خارش واژن
  • تورم در اطراف مهبل
  • سوزش در هنگام ادرار یا رابطه جنسی
  • درد هنگام رابطه جنسی
  • درد
  • سرخی اطراف مهبل
  • زخم
  • ترشحات سفید، خاکستری و در حجم زیاد یکی دیگر از علائم ابتلا به عفونت واژن است. این ترشحات ممکن است سفید و چسبناک یا بسیار رقیق باشند.

You can have vaginal symptoms, such as itching, without having an infection. It’s also normal and healthy to have some discharge from your vagina. The amount and consistency of this discharge can change at different times. These include during your menstrual cycle, as you get older, if you take the contraceptive pill or if you get pregnant. But an abnormal change in your vaginal discharge, especially if you also have other symptoms, can be a sign of an infection.

شما می‌توانید علائم واژینال مانند خارش را بدون داشتن عفونت تجربه کنید. همچنین داشتن مقداری ترشح از واژن طبیعی و سالم است. مقدار این ترشحات می‌تواند در زمان‌های مختلف تغییر کند. این زمان‌ها شامل دوران چرخه قاعدگی، با افزایش سن، در صورت مصرف قرص‌های ضدبارداری یا در صورت بارداری می‌شوند. اما تغییر غیرطبیعی در ترشحات واژینال شما، به‌خصوص اگر با علائم دیگری همراه باشد، می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد.

bupa.co.uk

عفونت واژن

طبقه‌بندی تخصصی انواع زخم بستر از درجه یک تا چهار

انواع اصلی عفونت واژن را بشناسید

عفونت واژن یا ترشح غیرعادی، ناراحتی در ناحیه ولو و واژن میباشد که شایع ترین مشکل ژنیکولوژی در زنان است که انواع مختلفی دارد:

ویژگیکاندیدیاز (قارچی)تریکوموناز (انگلی)گاردنرل (باکتریایی)
علتقارچانگلباکتری
علائمخارش، مقاربت دردناک، ترشحات پنیری دلمه و سفیدسوزش، مقاربت دردناک، ترشحات کف‌آلود زرد رنگترشحات فراوان، بدبو و چسبنده
ترشحاتپنیری، دلمه، سفیدکف‌آلود، زرد رنگفراوان، بدبو، چسبنده
سایر علائمخارشسوزشبوی بد

به طور کلی، سه نوع عفونت وجود دارد: عفونت قارچی واژن، عفونت باکتریایی واژن و تریکوموناس. ترشحات واژن، خارش و سوزش از علائم این سه نوع عفونت است. دانستن تفاوت میان انواع این عفونت ها و درمان اختصاصی هر یک برای کاهش علائم این بیماری ها ضروری است.

مطلب ویژه: برای درمان زخم سوختگی چه کنیم؟

عفونت واژن

دلیل اصلی ابتلا به این عفونت چیست؟

واژن مثل یک اکوسیستم ظریف است که در آن باکتری‌های خوب و بد در تعادل هستند. وقتی این تعادل به هم می‌خورد، عفونت شروع می‌شود.

🦠 انواع اصلی عفونت‌ها:

  1. عفونت باکتریایی (واژینوز):

تصور کنید باکتری‌های بد مهمانی بزرگی در واژن راه انداخته‌اند! این عفونت با ترشحات خاکستری رنگ و بوی ناخوشایند همراه است. شایع‌ترین نوع عفونت واژینال همین است.

  1. عفونت قارچی (کاندیدا):

این یکی مثل رشد قارچ روی نان است! معمولاً بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک یا در افراد دیابتی دیده می‌شود. خارش و ترشحات سفید پنیری مهم‌ترین علامت‌هایش هستند.

  1. عفونت انگلی (تریکومونیازیس):

این مهمان ناخوانده معمولاً از طریق رابطه جنسی وارد می‌شود و می‌تواند باعث ترشحات سبز-زرد و سوزش شود.

🌡️ چه زمانی بیشتر در خطریم؟

عوامل خطر ابتلا به عفونت واژن شامل تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، قرص‌های ضد بارداری یا یائسگی، فعالیت جنسی، وجود عفونت‌های جنسی، مصرف داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و استروئیدها، استفاده از اسپرم‌کش‌ها، دیابت کنترل‌نشده، به‌کارگیری محصولات بهداشتی غیر استاندارد، لباس‌های زیر مرطوب یا تنگ و… هستند. این موارد می‌توانند محیط واژن را مستعد رشد باکتری‌ها یا قارچ‌ها کنند و خطر عفونت را افزایش دهند.

مطلب ویژه: بهترین مراکز آنژیوپلاستی پای دیابتی در تهران کدامند؟

جدول انواع عفونت واژن

نوع عفونتعلائم اصلیچه وقت به دکتر مراجعه کنیم؟
باکتریاییترشح خاکستری، بوی نامطبوعدر اولین فرصت
قارچیخارش شدید، ترشح سفید پنیریاگر با داروهای معمول بهتر نشد
انگلیترشح سبز-زرد، سوزشحتماً و سریع

چرا عفونت واژن را باید جدی گرفت؟

اگر عفونت درمان نشود، عوارض بسیاری در پی خواهد داشت. از اصلی‌ترین عوارض عفونت واژن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

احتمال ابتلا به HIV
احتمال ابتلا به التهاب لگن
احتمال نازایی در زنان
احتمال سقط جنین
بی‌توجهی به این بیماری، ممکن است باعث گسترش آن و درگیر کردن رحم و مجاری آن شود. به خاطر داشته باشید، جلوگیری از عفونت واژن، همیشه امکان‌پذیر نیست. با این حال، در نظرگرفتن موارد فوق به شما کمک خواهد کرد تا احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش دهید.

عفونت واژن

تشخیص و پیشگیری به چه شکل است؟

تشخیص عفونت واژن، از طریق مراجعه به پزشک امکان‌پذیر است.در عین حال، ممکن است بنا به نظر پزشک، انجام برخی معاینات فیزیکی نظیر بررسی لگن و آزمایش ترشحات واژن ضرورت داشته باشد. با انجام این قبیل معاینات، پزشکان تلاش می‌کنند با علت به وجود آورنده بیماری آشنایی یافته و روش درمانی مناسب را تجویز کنند.

مطلب ویژه: چرا انتخاب فوق تخصص گوارش حاذق اهمیت حیاتی دارد؟

عفونت واژن

برای پیشگیری از عفونت واژن، لازم است نکات زیر را رعایت کنید:

  • رعایت بهداشت
  • استفاده از کاندوم در هنگام برقراری رابطه جنسی
  • پوشیدن لباس زیر نخی
  • اجتناب از پوشیدن شلوار تنگ
  • استفاده نکردن از صابون‌های عطری و دوش واژینال
  • در صورت توصیه پزشک، هر سال معاینه کامل زنان و زایمان را انجام دهید. این معاینات شامل انجام تست پاپ اسمیر است
  • رعایت بهداشت شخصی، پس از اجابت مزاج برای جلوگیری از آلودگی ناحیه واژن محدوده مقعد را خشک و تمیز کنید. هنگام پریودی نوار بهداشتی را به طور منظم تعویض کنید.
  • پس از استفاده از توالت، ناحیه تناسلی را با دستمال کاغذی به آرامی خشک کنید.
  • رعایت بهداشت شخصی، پس از اجابت مزاج برای جلوگیری از آلودگی ناحیه واژن محدوده مقعد را خشک و تمیز کنید. هنگام پریودی نوار بهداشتی را به طور منظم تعویض کنید.
  • پس از استفاده از توالت، ناحیه تناسلی را با دستمال کاغذی به آرامی خشک کنید.
  • رعایت بهداشت شخصی، پس از اجابت مزاج برای جلوگیری از آلودگی ناحیه واژن محدوده مقعد را خشک و تمیز کنید. هنگام پریودی نوار بهداشتی را به طور منظم تعویض کنید.
  • پس از استفاده از توالت، ناحیه تناسلی را با دستمال کاغذی به آرامی خشک کنید.

مطلب ویژه: آیا لاغری بدون جراحی امکان‌پذیر است؟

روش‌های درمان عفونت

برای درمان عفونت واژن راه های متفاوتی وجود دارد که میتوان به سه دسته درمان خانگی عفونت واژن، درمان گیاهی و دارویی تقسیم کرد.

درمان گیاهی عفونت واژن

  • شست و شوی واژن با مخلوط سرکه و آب
  •  نشستن در لگن حاوی سرکه و آب به مدت ۱۵ الی ۲۰ دقیقه
  • شست و شوی واژن یا تزریق واژینال مخلوط عسل و آب ولرم
  •  استفاده از دم نوش پونه، آویشن، پونه، نعناع، هرکدام به تنهایی و به همراه عسل
  • ماست و مواد دارای پروبیوتیک مصرف کنید.

مطلب ویژه: چگونه کلینیک زخم مناسب در تهران را پیدا کنیم؟

عفونت واژن

درمان خانگی عفونت واژن

درمان عفونت واژن، بسته به نوع آن متفاوت است. افزایش آگاهی در این زمینه، به از بین بردن عفونت واژن کمک خواهد کرد. به خاطر داشته باشید، درمان خانگی عفونت واژن، به ویژه، در مقابله با عفونت واژن قارچی موثر است. این عارضه، از شایع‌ترین انواع این بیماری به حساب می‌آید.

اگر برای نخستین بار به این بیماری دچار شده‌اید، بهتر است به جای استفاده از روش‌های درمان عفونت واژن در خانه به پزشک مراجعه کنید. انجام این کار، به شما کمک خواهد کرد، نوع عفونت را مشخص کرده و بهترین شیوه درمان را دنبال کنید.

از رایج‌ترین روش‌های درمان خانگی عفونت واژن می‌توان موارد زیر را نام برد:

پیشگیری و درمان قطعی عفونت واژن مکرر

از پوشیدن شلوار جین تنگ یا بادی به مدت طولانی خودداری کنید.

خوابیدن بدون لباس زیر در بهبود عفونت وازن بسیار کمک کننده است.

حداقل یک روز در میان لباس زیر خود را عوض کنید.

به هیچ وجه لباس زیرتان مرطوب نباشد

بهتر است از پد های کتان استفاده کنید.

به هرگونه ترشح و لکه در لباس زیرتان توجه کنید

سیگار و قلیان و الکل تضعیف کننده های سیستم تولید مثل و قوای رحم و سیکل پریود است.

هرگز ادرار را نگه ندارید و حتما بعد از رابطه جنسی ادرار کنید.

جدیدترین روش‌ آنژیوگرافی پای دیابتی کدام است؟

درمان دارویی عفونت زنان

برای درمان عفونت قارچی واژن، یکی از موارد زیر استفاده می‌شود:

  • کرم واژینال کلوتریمازول یا قرص واژینال کلوتریمازول
  • کرم میکونازول واژینال
  • قرص واژینال نیستاتین
  • کپسول فلوکونازول ۱۵۰ میلی‌گرم
عفونت واژن

کسانی که تمایل به استفاده از کرم ندارند، می‌توانند از قرص‌های واژینال استفاده کنند.

کلوتریمازول و میکونازول در درمان اثر یکسانی دارند، ولی احتمال ایجاد حساسیت میکونازول بیشتر از کلوتریمازول است و به همین خاطر بیشتر پزشکان کلوتریمازول را تجویز می‌کنند. اثر نیستاتین از کلوتریمازول و میکونازول ضعیف‌تر است.

در مواردی که واژینیت قارچی خیلی شدید باشد و التهاب و خارش واژن وجود داشته باشد، ممکن است از کورتون‌های موضعی نظیر تریامسینولون یا فلوسینولون برای کاهش التهاب و خارش استفاده شود.

عفونت واژن

مطلب مرتبط: ۴۰ درصد مردم ایران کبد چرب دارند!

سوالات متداول

انواع اصلی عفونت‌های واژن کدام‌اند؟ 🦠

عفونت قارچی (کاندیدیازیس) 🍄: ناشی از رشد بیش از حد قارچ کاندیدا
واژینوز باکتریایی 🧫: ناشی از عدم تعادل باکتری‌های طبیعی واژن
تریکومونیازیس 🦠: ناشی از یک انگل که معمولاً از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود

علائم شایع عفونت واژن چیست؟ 🚨

خارش و سوزش در ناحیه واژن و اطراف آن 🔥
ترشحات غیرطبیعی (سفید پنیری، خاکستری، سبز یا زرد) 💧
بوی نامطبوع 👃
درد هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی 😣
قرمزی و تورم در ناحیه تناسلی 🔴

چه عواملی باعث افزایش خطر عفونت واژن می‌شود؟ ⚠️

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها 💊
استفاده از دوش واژینال 🚿
تغییرات هورمونی (مثل بارداری یا یائسگی) 🤰
دیابت کنترل نشده 🍬
استفاده از لباس‌های تنگ یا مرطوب برای مدت طولانی 👖
استرس و خستگی مزمن 😩
ضعف سیستم ایمنی 🛡️

چطور می‌توانم از عفونت واژن پیشگیری کنم؟ 🛡️

از لباس‌های زیر نخی استفاده کنید 👙
پس از استحمام یا شنا، ناحیه تناسلی را کاملاً خشک کنید 🏊‍♀️
از محصولات معطر مثل صابون‌های معطر در ناحیه تناسلی استفاده نکنید 🧼
از دوش واژینال خودداری کنید 🚫
لباس‌های تنگ را برای مدت طولانی نپوشید 👖
رژیم غذایی متعادل داشته باشید و استرس را کنترل کنید 🥗
پس از توالت، همیشه از جلو به عقب تمیز کنید 🧻

آیا عفونت واژن خود به خود برطرف می‌شود؟ 🤷‍♀️

بعضی عفونت‌های خفیف ممکن است خود به خود بهبود یابند، اما اکثر عفونت‌ها نیاز به درمان دارند. درمان نکردن می‌تواند باعث گسترش عفونت و ایجاد مشکلات جدی‌تر شود.

آیا عفونت واژن مسری است؟ 🤝

بعضی از عفونت‌های واژن مانند تریکومونیازیس از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند. اما واژینوز باکتریایی و عفونت‌های قارچی معمولاً مسری نیستند، هرچند گاهی شریک جنسی هم ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.