بایگانی برای دسته بندی: درمان با اکسیژن هایپرباریک

درمان زخم با اکسیژن هایپرباریک یکی از انواع درمان ها

درمان با اکسیژن پرفشار یک درمان پزشکی است که از طریق تنفس اکسیژن 100% در یک اتاقک بسته در حالیکه فشار آن تا حداقل 1/4  اتمسفر تحت کنترل افزایش داده شده است موجب تقویت فرآیندهای بهبود طبیعی در بدن می شود.

تاثیر درمان با اکسیژن پرفشار به یک قاعده کلی زمینه ای بستگی دارد. اکسیژن با اتصال گذرا به هموگلوبین گلبول های قرمز، به سلول ها و بافت ها حمل میشود. در شرایط طبیعی ، وقتی که هوا از طریق ریه ها وارد خون می شودهموگلوبین تقریبا 100 % با اکسیژن اشباع می شود.

اما صدمات یا بیماری ها ممکن است روند فوق را با محروم کردن سلول ها و بافت ها از تمام یا بخشی از اکسیژن، دچار اخلال کند. در چنین شرایطی، برای تامین اکسیژن مورد نیاز بدن، فشار طبیعی اتمسفریک به اندازه کافی توانایی ندارد. اگر چه هموگلوبین میزان بیشتری از اکسیژن را جذب نمی کند اما اکسیژن پر فشار، پلاسمای خون( که حجم عمده ای از خون را تشکیل می دهد) را از اکسیژن اشباع نموده و در نتیجه تحویل اکسیژن به بافت ها و سلول ها افزایش می یابد. در مقایسه با هوا که 21% اکسیژن، در فشاریک اتمسفر دارد 100% اکسیژن در فشار سه اتمسفر غلظت اکسیژن پلاسمای خون را 10 تا 15 برابر افزایش می دهد که منجر به افزایش اکسیژن رسانی بافت ها می شود.

علاوه بر افزایش اکسیژن رسانی خون، اکسیژن حمل شده به بدن در شرایط فشار مناسب، باعث می شود که به میزان زیادی توانایی گلبول های سفید در کشتن باکتری ها و برطرف کردن عفونت افزایش یابد همچنین اکسیژن پرفشار، بواسطه انقباض عروق خونی موجب کاهش تورم یا تجمع مایع می شود و به بدن در ترمیم زخم بافت پیوندی کمک می کند. این نتایج با اکسیژن سطحی که از طریق ماسک یا لوله دمیده می شود دیده نشده است.

اکسیژن هایپرباریک یکی از انواع روش های درمانی پیشنهادی برای درمان زخم های مزمن از جمله زخم دیابتی می باشد. این روش تا حدودی گران قیمت بوده و به دوره درمانی حدود 4 تا 6 هفته نیاز دارد.