زخم دهانه رحم

دهانه رحم یا سرویکس پایین‌ترین قسمت رحم است که به داخل واژن امتداد دارد. خون قاعدگی از این قسمت خارج می‌شود. مانند هر بافت دیگری از بدن، دهانه رحم نیز به دلایل مختلفی می‌تواند دچار التهاب زخم شود. به التهاب دهانه رحم سرویسیت گفته می‌شود. سرویسیت اغلب علائمی ایجاد نمی‌کند، اما در صورت بروز علائمی مانند ترشحات غیر طبیعی واژن، درد به هنگام نزدیکی و التهاب واژن رخ می‌دهد.

سرویسیت بسیار شایع است و پیش بینی می‌شود که نیمی از خانم‌ها در طول زندگی به آن دچار می‌شوند. البته اگر این بیماری شایع بدون درمان بماند می تواند منجر به  عفونت لگن شود که می تواند عوارض زیادی از جمله ناباروری، درد مزمن لگن یا حتی سرطان را در بر داشته باشد.خانم‌هایی که دارای رفتارهای پرخطر جنسی مانند داشتن شرکای جنسی متعدد هستند بیشتر در معرض ابتلا به زخم یا التهاب دهانه رحم قرار دارند. خانم‌هایی که مبتلا به بیماری‌های آمیزشی هستند یا همسرشان عفونت آمیزشی دارند نیز خطر بالایی برای ابتلا به زخم دهانه رحم دارند.

زخم دهانه رحم، زمانی اتفاق می افتد که سلول های نرم (سلول های غدد لنفاوی) در داخل کانال دهانه رحم به سطح بیرونی رحم رشد می کنند. یعنی این زخم در واقع بافت مخملی و قرمز رنگ رحم است که تنها به بیرون کشیده شده است و خارج از رحم به طور معمول دارای سلول های سخت (سلول های اپیتلیال) است. جایی که دو نوع سلول ها با یکدیگر می رسند، منطقه تحول نامیده می شود. دهانه رحم در گردن رحم قرار دارد، جایی که رحم به مهبل (واژن) متصل می شود. این وضعیت گاهی اوقات به عنوان زخم دهانه رحم شناخته می شود.

شایع ترین علائم زخم دهانه رحم

این نکته را به خاطر بسپارید که برخی خانم‌ها ممکن است هیچ گونه علائمی به نفع التهاب یا زخم دهانه رحم نداشته باشند، اما سرویسیت شدید ممکن است که باعث ترشحات حجیم واژن که به رنگ سبز یا خاکستری به همراه چرک شود. معاینات دوره‎ای زنان به شناسایی و درمان به موقع زخم دهانه رحم کمک بسیاری می کند.

  • خارش یا سوزش
  • خونریزی یا لکه بینی بین سیکلهای قاعدگی
  • درد هنگام نزدیکی
  • خونریزی بعد از رابطه جنسی
  • درد در حین معاینه
  • تکرر ادرار و درد به هنگام دفع ادرار
  • ترشحات سفید یا خاکستری به همراه بو
  • احساس فشار در لگن
  • درد در قسمت تحتانی کمر
  • درد شکم

گاهی برخی خانم‌ها هیچ یک از علائم ذکر شده را ندارند، اما دارای زخم دهانه رحم هستند، پس معاینات دوره‌ای زنان برای همه خانم‌ها به ویژه افرادی که از نظر جنسی فعال هستند ضروری است.

هرچه سرویسیت بیشتر شود، زخم دهانه رحم شدیدتر می شود تا جایی که در بعضی موارد موجب زخم باز شود. ترشحات چرکی از نشانه های زخم بسیار شدید دهانه رحم است.

تشخیص به موقع زخم دهانه رحم، اولین و مهم ترین قدم در درمان بیماری است. بهترین روش برای تشخیص زخم دهانه رحم، کولپوسکوپی است

علت زخم دهانه رحم

مهمترین علت ابتلا به عارضه زخم دهانه رحم را ابتلا به عفونت می دانند. اغلب عفونت هایی که منجر به زخم دهانه رحم می شوند از رابطه جنسی محافظت نشده انتقال می یابند. اما این به معنای عدم انتقال در صورت برقراری رابطه جنسی محافظت شده نیست.

زمانی که علائم به صورت ناگهانی بروز کند در اصطلاح به آن زخم دهانه رحم حاد گفته می شود و در صورتی که علائم دائمی و ماندگار شوند به آن زخم دهانه رحم مزمن می گویند.

زخم های حاد دهانه رحم می تواند از طریق ابتلا به عفونت های زیر به وجود آید:

  • تبخال تناسلی
  • کلامیدیا
  • تریکومونا
  • سوزاک
  • و در برخی مواقع ابتلا به زگیل تناسلی

هر یک از این عفونت ها می تواند علاوه بر ایجاد زخم دهانه رحم موجب ابتلا به سرطان رحم در فرد بیمار نیز شود.

از دیگر عوامل موثر در ابتلا به زخم دهانه رحم می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • بروز حساسیت به کاندوم
  • بروز حساسیت به موارد تشکیل دهنده تامپون ها
  • وجود برخی باکتری ها در واژن

بطور کلی عللی مانند:

  •  بارداری:  این می تواند سطح هورمون را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به سرویسیت شود زیرا گردن رحم در این زمان بسیار حساس تر است.
  • سرطان یا درمان سرطان: درمان سرطان یا مراحل پیشرفته سرطان دهانه رحم به خودی خود ممکن است روی بافت دهانه رحم تأثیر بگذارد. این نادر است اما ممکن است منجر به علائم سرویسیت شود.
  • عدم رعایت بهداشت ناحیه تناسلی و رحم
  • استفاده از نوار بهداشتی های غیر بهداشتی
  • مصرف قرص های جلوگیری از بارداری در خانم های جوان در دراز مدت
  • آلرژی: اگر شخصی به اسپرم کش ها ، دوش ها یا لاتکس در کاندوم حساسیت داشته باشد ، ممکن است باعث ملتهب شدن دهانه رحم شود.
  • تحریک: قرار دادن تامپون ، مایع یا دیافراگم ممکن است گردن رحم را تحریک یا مجروح کند. همچنین اگر این موارد بیشتر تکرار شود ، عارضه زخم دهانه رحم  ایجاد می شود.
  • عدم تعادل باکتریایی: اگر باکتریهای مضر باکتریهای سالم واژن را تحت الشعاع قرار دهند ، این ممکن است باعث واژینوز باکتریایی شود. گردن رحم ملتهب شود و منجر به این بیماری شود.

تشخیص زخم دهانه رحم

در صورت داشتن هر یک از علائم ذکر شده در بالا یا داشتن رابطه جنسی پر خطر حتما جهت معاینه لگن به پزشک مراجعه کنید. پزشک با انجام پاپ اسمیر، سلول های دهانه رحم را جمع آوری کرده و از نظر بروز تغییر شکل مورد بررسی قرار می‌دهد. ممکن است حتی بدون داشتن هیچ گونه علامتی پزشک در حین معاینه متوجه التهاب و زخم دهانه رحم شود.

روش‌های مختلفی برای تشخیص سرویسیت یا زخم دهانه رحم وجود دارد :

  • معاینه فیزیکی لگن: معااینه لگن توسط پزشک منجر می گردد که ناهنجاریهای لگن، رحم و دهانه رحم شناخته شود.
  • پاپ اسمیر:  در این آزمایش پزشک با استفاده از یک سوآپ استریل، سلول های دهانه رحم را جمع اوری کرده و جهت تشخیص تغییرات سلولی یا هرگونه عفونت به آزمایشگاه می فرستد.
  • نمونه برداری از دهانه رحم یا کولپوسکوپی: زمانی که نتیجه تست پاپ اسمیر نشان دهنده ناهنجاری یا تغییرات سلولی باشد، انجام این تست ضرورت می‌یابد. در این روش پزشک با استفاده از دستگاه مجهز به میکروسکوپ پیشرفته سلول‎های دهانه رحم را بررسی می‌کند. در حین معاینه چنانچه به مورد مشکوکی برخورد شود از آن نمونه گرفته و جهت بررسی بیشتر به آزمایشگاه ارسال می‌شود. این روش با دقت بسیاری می‌تواند سلول های سرطانی را تشخیص دهد.
  • کشت سلول های دهانه رحم: در این روش نمونه از ترشحات دهانه رحم برداشته می‌شود و در زیر میکروسکوپ از نظر عفونت‌های قارچی ، باکتریایی یا سایر عوامل بیماری زا مورد بررسی قرار می‌گیرد..

درمان زخم دهانه رحم

چنانچه علت سرویسیت، واکنش یا حساسیت به مواد به کار رفته در اسپرم کش‌ها یا محصولات بهداشت قاعدگی باشد معمولا نیازی به درمان ندارد.

 در صورتی که زخم یا التهاب به علت ابتلا به عفونت آمیزشی باشد فرد مبتلا به همراه همسر هر دو باید تحت درمان قرار بگیرند. غالبا درمان با تجویز آنتی بیوتیک انجام می شود. آنتی بیوتیک برای درمان بیماری آمیزشی کلامیدیا، سوزاک یا عفونت باکتریایی واژن مورد استفاده قرار می گیرد.

در صورتی که عامل عفونت ویروس هرپس باشد نیاز به درمان با آنتی ویروس است، درمان قطعی برای هرپس تناسلی وجود ندارد و داروهای آنتی ویروس تنها به بهبود علائم بیماری کمک می‌کنند. حتما تا برطرف شدن کامل عفونت از انجام هرگونه رابطه جنسی خودداری شود.

چنانچه علت التهاب یا زخم دهانه رحم، تغییر شکل سلول‌ها یا پیش سرطانی شدن آنها باشد پزشک ممکن است از روش کرایو سرجری استفاده کند. در این روش سلول‌هایی که تغییر شکل داده یا غیر طبیعی هستند منجمد می‌شوند.

نگرانی اصلی در خصوص زخم دهانه رحم این است که میتواند باعث سرطان دهانه رحم شود. سرطان دهانه رحم بیماری خطرناکی است؛ ولی درصورتی که به موقع تشخیص داده شود قابل معالجه است. درمان سرطان دهانه رحم در نخستین مراحل بسیار ساده است و با فریز کردن سلول های غیرطبیعی دهانه رحم به آسانی انجام ميشود.

با فریز کردن زخم دهانه رحم از ابتلا به سرطان جلوگيري ميشود. مشکلات و علایم فرد هم پس از فریز کردن بهبود پیدا ميکند. در شیوه فریز کردن، با استفاده از سرما زخم دهانه رحم فریز ميشود. فریز زخم، سلول های غیرطبیعی را تخریب ميکند. سرما دادن به سلول ها در طی دو مرحله و به فاصله پنج دقیقه انجام ميشود. فریز کردن اغلب زمانی انجام ميشود که تست سرکه یا تست پاپ اسمیر مثبت شده باشد.

پیشگیری از زخم دهانه رحم

از انجا که علت اصلی و شایع زخم دهانه رحم عفونت است، رعایت نکات بهداشتی در پیشگیری بسیار ضرورت دارد. در ادامه به راهکار هایی جهت رعایت نکات بهداشتی اشاره خواهیم کرد:

  • جهت پیشگیری از حساسیت حتما از لباس زیر با الیاف طبیعی مانند پنبه استفاده کنید
  • از پوشیدن لباس زیر تنگ و چسبان خودداری کنید 
  • حتما لباس زیر خود را در مقابل نور خورشید خشک کنید
  • برای شستشوی لباس زیر از صابون غیر عطری استفاده کنید
  • ترجیحا لباس زیر خود را با دست و بدون ماشین لباسشویی بشویید
  • هرگز لباس های زیر خود را همزمان با سایر لباس ها در ماشین لباسشویی قرار ندهید
  • به هیچ وجه از وایتکس جهت شستشوی لباس زیر استفاده نکنید، چرا که موجب حساسیت می شود
  • حتما در حین رابطه از کاندوم استفاده کنید تا به عفونت های آمیزشی مبتلا نشوید
  • در صورت ابتلا به بیماری های آمیزشی فرد و شریک جنسی باید مورد درمان قرار بگیرند
  • تا تکمیل دوره ی درمان از انجام هر گونه رابطه جنسی خودداری کنید
  • معاینات دوره ای زنان را حتما انجام دهید
  • از برقراری رابطه جنسی پرخطر و داشتن شرکای جنسی متعدد خودداری کنید
  • پرهیز از انجام دوش واژینال 
  • عدم استفاده از اسپرم کش یا سایر مواد حساسیت زا

مهم :

ابتلا به بیماری های ناحیه رحم و واژن پس از شروع دوران باروری برای بانوان ممکن است ایجاد شود. آنچه باعث می شود بانوان ازابتلا به این بیماری ها مصون مانند، مراجعه منظم به متخصص زنان است. اگر سلامت ناحیه تناسلی بانوان مرتبا مورد بررسی قرار گیرد عامل مهمی در پیشگیری از انواع بیماری های واژن خواهد بود.

بسیاری از بیماری هایی که سرانجام خوشایندی نخواهند داشت با همین معاینه ماهیانه ساده پیشگیری خواهد شد و یا در صورت ابتلا می توان به هنگام مورد درمان قرار گیرد.

التهاب دهانه رحم یا سرویسیت قابل درمان است. توجه کنید که درمان های خانگی یا گیاهی نباید جایگزین درمان دارویی شوند. چنانچه دچار سرویسیت حاد هستید بهتر است زیر نظر یک پزشک یا ماما تحت درمان قرار بگیرید. در صورت شک به سرویسیت حتما جهت معاینه و بررسی به پزشک خود مراجعه کنید. رعایت نکات بهداشتی و رابطه جنسی امن در پیشگیری از زخم دهانه رحم بسیار حائز اهمیت است.

روزه برای بیماران دیابتی

ماه رمضان با تمام زیبایی ها و فوایدی که دارد ممکن است برای برخی از افراد مانند دیابتی ها دردسر ساز شود. دیابت یا همان بیماری قند خون در جوامع جهانی امروزی شیوع زیادی پیدا کرده است. دیابت بیماری است که مقدار زیادی قند را وارد خون می کند و بدن توانایی ترشح انسولین به اندازه کافی ندارد. به همین دلیل متناسب با نوع دیابت، حالات و وضعیت بدن باید قبل از شروع ماه رمضان، پزشک اجازه روزه داری را به فرد بیمار دهد. روزه داری برای تمام بیماران دیابتی ممنوعیت ندارد و برخی از آنها تحت شرایطی می توانند از فضایل این ماه مبارک بهره مند شوند. 

روزه و دیابت نوع ۱

افراد دیابتی برای مدیریت دیابت در ماه رمضان به خصوص آن دسته که دیابت نوع ۱ دارند باید بدانند که اگر روزه بگیرند در معرض افزایش خطر کتواسیدوز دیابتی  (عوارض حاد دیابت ) هستند به خصوص آنهایی که قبل از ماه رمضان قندشان به شدت بالا بوده است. حتی ممکن است خطر کتواسیدوز دیابتی بیشتر شود چون میزان دوز انسولین با کم شدن مقدار غذا در طول ماه رمضان پایین می آید. بنابراین روزه گرفتن در ماه رمضان برای افراد دیابتی ممکن است همراه با مجموعه ای از عوارض باشد. در اصل بیمارانی که دیابت نوع ۱ دارند به شدت باید از روزه گرفتن خودداری کنند. بیماران با دیابت نوع ۱ که سابقه هیپوگلیسمی (قندخون پایین) مکرر دارند و یا دیابت خود را درست کنترل نمی کنند در خطر ابتلا به هیپوگلیسمی شدید قرار می گیرند. از سوی دیگر، کاهش بیش از حد در دوز انسولین در این بیماران ممکن است آنها را در معرض خطر قند خون و کتواسیدوز دیابتی قرار دهد.


روزه و دیابت نوع ۲

 کم کاری و قند خون نیز ممکن است در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ اتفاق بیفتد اما با شدت کمتری در مقایسه با بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ است. متخصصان توصیه می کنند افرادی که مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند و تصمیم به روزه گرفتن دارند باید آموزش ببینند. در یک تحقیق بر روی ۷۴۴ مرد و زن مبتلا به دیابت نوع ۲ که برنامه ریزی کرده بودند روزه بگیرند، شرکت کنندگان به ۱۶ کلینیک در مصر، ایران، اردن و عربستان سعودی مراجعه کردند. نیمی از این کلینیک ها آموزش های مخصوص و انفرادی را ارائه کرده بودند و نیمی دیگر همان آموزش های معمول و کلی را. برنامه آموزشی مخصوص، برنامه ی غذایی، فعالیت فیزیکی، نظارت بر قند خون، و عوارض متابولیک حاد را در نظر گرفته بود و بر این اساس یک طرح درمان دیابت فردی را ارائه می کرد. بعد از ماه رمضان محققان متوجه شدند شرکت کنندگانی که برنامه انفرادی و مخصوص را دریافت کرده بودند برنامه درمانی خود را بهتر طی کرده اند. آنها دوبار در روز تست قند خون می دادند و شناخت بهتری از نشانه های کاهش قند خون داشتند. همچنین به طور قابل توجهی  BMI و قند خونشان پایین آمده بود.


کدام گروه از افراد دیابتی مجاز به روزه داری هستند؟

دیابت به انواع مختلفی تقسیم می شود. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 از سنین کودکی به این بیماری دچار می شوند و باید چند نوبت در روز انسولین تزریق کنند، بنابراین قطعا روزه داری برای آنها ممنوع است زیرا تزریق نکردن انسولین در این افراد باعث بالارفتن قند خون و کمای هیپرگلیسمی (کمای ناشی از بالارفتن گلوکز) می شود.

از طرف دیگر، تزریق انسولین همزمان با روزه داری باعث افت قند خون و افزایش خطر کمای هیپوگلیسمی (کمای ناشی از افت قند خون) می شود. آن گروه از مبتلایان به دیابت نوع 2 که چند نوبتدر اروز انسولین تزریق می کنند هم اجازه روزه داری طولانی مدت را ندارند، اما افرادی که از انسولین های طولانی اثر و آهسته رهش استفاده می کنند، تحت نظر پزشک قادر به روزه داری هستند. درواقع، این انسولین ها طی 24 ساعت سطحی ثابت و خفیف از انسولین را برای بدن فراهم می کنند. به این ترتیب، فرد دیگر دچار افت قند ناگهانی نمی شود.

بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که فقط با رعایت رژیم غذایی و مصرف قرص هایی مثل متفورمین، گلوتازون، آکاربوز و… (داروهایی که باعث ترشح انسولین نمی شوند) بیماری شان را تحت کنترل دارند، با تمهیدات خاصی می توانند روزه بگیرند. این افراد باید تحت تظر پزشک، داروهای خود را بین افطار تا سحر تقسیم کنند و با فازایش مصرف آب و اندازه گیری به موقع قند خون روزه بگیرند.

جالب است بدانید روزه داری برای این افراد یک نعمت است زیرا با کمک آن می توانند استرس خود را کاهش دهند  در عین حال وزن کم کنند. به این ترتیب قند خون نیز بهتر کنترل می شود، اما اگر فرد از قرص هایی استفاده می کند که باعث ترشح انسولین می شوند (از جمله گلی بن کلامید و گلی کلازید) بهتر است مصرف آنها را به وعده افطار (بعد از باز کردن روزه و قبل از مصرف وعده اصلی) موکول کند. البته همه این شرایط را پزشک باید تایید کند و قند خون تحت کنترل باشد.

به عبارتی، فرد باید قند ناشتای کنترل شده و قند 3 ماهه (Hb A1C) زیر 7 داشته باشد و در عین حال دچار عوارض چشمی، کلیوی، قلبی و… نشده باشد.

در صورت بروز چه علائمی فرد دیابتی باید بلافاصله روزه خود را باز کند؟

افراد دیابتی باید همیشه و در هر کجا دستگاه سنجش قند خون را همراه خود داشته باشند تا به محض اینکه دچار علائم افت قند از جمله عرق سرد، بی حالی، ضعف، لرزش دست، تپش قلب و رنگ پریدگی شدند، قند خونشان را اندازه بگیرند. در این وضعیت، اگر میزان قند خون زیر 70 باشد، باید بلافاصله روزه را باز کنند زیرا افت قند خطرناک است و در نهایت می تواند باعث تشنج، آسیب مغزی و کما شود. همچنین اگر قند خون بالای 250 باشد، فرد باید روزه را بشکند و خیلی سریع آب بدن خود را تامین کند.


دیابتی ها در زمان سحر و افطار باید چه نکته هایی را رعایت کنند؟

برخلاف تصور موجود، تمامی افراد به خصوص بیماران دیابتی نباید در وعده سحر از مقدار زیادی مواد قندی استفاده کنند زیرا قند خون بالا از طریق ادرار دفع می شود و با خود آب را هم دفع می کند. به همین دلیل توصیه می شود در وعده سحر بیشتر از مواد پروتئینی، یک مقدار چربی و به خصوص سبزیجاتی مثل کاهو استفاده شود. سبزیجات حاوی فیبر هستند و آب را به خود جذب می کنند و در عین حال میزان جذب مواد قندی را کاهش می دهند. به این ترتیب بدن در طول ناشتایی به تدریج آزاد و فرد کمتر دچار تشنگی می شود.

وعده افطار را هم نباید با آب خیلی خنک آغاز کرد. برای این منظور بهتر است از آب جوش یا چای استفاده شود. بعد از بازکردن روزه می توان از مواد غذایی سنتی مثل نان (نان مخصوص افراد دیابتی یا نان سنگک، رژیمی یا سبوس دار) همراه مقداری پنیر و سبزی استفاده کرد. در مورد انواع شیرینی هم توصیه می شود نوع رژیمی و بدون قند یا کم شیرین آن ها را انتخاب کنید. روزه داری برای افرادی که در کنترل قند خون شان مشکل دارند، می تواند بسیار خطرناک باشد، بنابراین افراد دیابتی تنها با تایید فوق تخصص غدد یا متخصص داخلی مجاز به روزه داری هستند که در این صورت نیز باید تحت نظر متخصص تغذیه روزه بگیرند تا دچار حمله هیپوگلیسمی و کمای دیابتی نشوند:

تعداد وعده ها را افزایش و حجم هر وعده را کاهش دهید

افراد دیابتی مجاز به روزه داری باید به جای مصرف 2 وعده افطار و سحر، کل سهم خوراکی روزانه شان را در چند وعده و میان وعده تقسیم و در فواصل معین مصرف کنند. همچنین از هر گروه مواد غذایی فقط مجاز به مصرف انواع خاصی از آنها هستند؛ برای مثال از گروه کربوهیدارت ها باید مصرف قندهای ساده یا ترکیبات خوراکی حاوی گلوکز و فروکتوز را به حداقل برسانند.

برخلاف افراد عادی که در ماه رمضان مصرف شیرینی و چربی را افزایش می دهند، بیماران دیابتی این اجازه را ندارند. پروتئین ها و گوشت های مصرفی آنها نیز باید با حداقل مقدار چربی باشد. همچنین چربی مورد نیاز روزانه باید معمولا از روغن های مایع گیاهی باشد و میزان مصرف چربی های اشباع باید به حداقل و ترجیحا صفر برسد. مصرف مواد غذایی فرآوری شده یا خوراکی هایی که چند نوبت گرم و سرد شده اند هم برای بیماران دیابتی توصیه نمی شود.

 به جای چای و قهوه، آب بنوشید

مهم ترین نوشیدنی برای افراد دیابتی آب است که باید در فواصل بین وعده ها و میان وعده ها مصرف شود. این افراد باید خیلی بیشتر از دیگران به کم آبی و اختلالات آب و الکترولیت اهمیت دهند. به همین دلیل مصرف چای، قهوه و نسکافه باید برای آنها به شدت کنترل شده باشد. توصیه دیگر اینکه، دیابتی ها باید با هر وعده یا مان وعده غذایی از سبزی ها، صیفی ها و میوه های تازه و کامل (نه آبمیوه) استفاده کنند.

به جای زولبیا و بامیه، کشمش و خرما بخورید

زولبیا و بامیه نه تنها حاوی حجم بالایی از قندهای ساده هستند بلکه با مقدار زیادی روغن سرخ می شوند، بنابراین چه برای افراد سالم و چه افراد دیابتی انتخاب مناسبی نیستند. با این حال، مصرف میزان بسیار کم و هرازگاهی آنها بعد از وعده افطار یا شام معمولا مشکل ساز نیست، اما بعضی از افراد دیابتی با توجه به شرایط کنترل قند خونشان اصلا مجاز به مصرف این خوراکی ها نیستند. این بیماران در عوض می توانند برای تامین قند خون خود از میزان بسیار کم قندهای طبیعی مثل خرما، انجیر، کشمش، توت یا دیگر میوه های خیلی شیرین استفاده کنند.

دیابتی ها همچنین می توانند روزه شان را با مقداری آب یا شیر گرم کم چرب همراه 1 یا حداکثر 2 خرمای کوچک باز کنند زیرا هنگام افطار قند خون افت پیدا می کند و باید سریع جبران شود. البته مقادیر مجاز مصرف شیرین و قند برای هر دیابتی متفاوت است، بنابراین در این مورد باید حتما از متخصص تغذیه کمک گرفت.

توصیه های پزشکی برای دیابتی هایی که اصرار به روزه گرفتن دارند

با اینکه بسیاری از بیماران دیابتی نباید روزه بگیرند شاید برخی از آنها اصرار به گرفتن روزه داشته باشند. چنین افرادی باید بدانند روزه گرفتن اصلا برای سلامت آنها مناسب نیست و دین اسلام این فریضه را بر آنها واجب نمی داند. افراد دیابتی باید توصیه های لازم برای حفظ سلامت را از پزشک خود دریافت کنند. آنها چند روز پس از شروع ماه رمضان بهتر است دوباره به مطب پزشک مراجعه کنند تا پس از معاینه دوز داروهای دریافتی آنها بررسی شود. به بیماران دیابتی که روزه می گیرند توصیه می شود: قبل از ماه رمضان دستورالعمل های مربوط به فعالیت بدنی، برنامه ریزی وعده غذایی، نظارت بر قند خون، دوز دارو و زمان بندی داروها را بیاموزند. همیشه همراه خود دستگاه کنترل قند خون داشته باشند و مرتب قند خون خود را چک کنند. هرگونه کاهش قند خون ممکن است بیمار را در خطر به کما رفتن قرار دهد. حتما وعده ی سحری را میل کنند. معمولا پزشک برای این وعده برنامه خاص به آنها می دهد. پس از افطار کمی ورزش کنند. پیاده روی از ساده ترین و تاثیر گذارترین گزینه ها است.

کنترل قند خون و مصرف دارو

بهترین حالت این است که بیماران دیابتی که روزه میگیرند به وسیله گلوکومتر قند خونشان را پیش از افطار،2 ساعت پس از افطار و نیز پیش از سحری اندازه بگیرند.در صورتی که قندخون فرد دیابتی 2 ساعت پس از افطاربالای250  بود شب بعد باید 20 درصد از میزان کالری خود را در زمان افطار کم کند. در مورد سحرهم  اگر قند خون پیش ازسحر بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتربود باید20  درصد ازمیزان کالری دریافتی در زمان سحرکم شود، اما  اگر قند خون بیمار قبل ازسحربیش از 350 میلی گرم در دسی لیتر بود بهتر است اصلاً روزه نگیرد.در مورد مصرف قرصهای پایین آورنده قند خون توصیه میشود که قرصهای مصرفی صبح و ظهر همزمان هنگام افطار و قرصهای مصرفی شبانه پیش از سحرمصرف شود.

مهمترین وخطرناک ترین عارضه ای که بیماران دیابتی را در زمان روزه داری تهدید می کند افت شدید قند خون درطی روز (هیپوگلسیمی) است.  این وضعیت خطرناک که باعلائمی چون عرق کردن، احساس گیجی، تپش قلب ، لرزش بدن، تاری دید، بی حالی و در نهایت بیهوش شدن مشخص میشود، درصورتی که بلافاصله با مصرف مواد قندی درمان نشود میتواند منجربه اغماء وحتی مرگ بیمارشود.نکته مهم این است که در افرادی که دچار هیپوگلیسمی مکرر میشوند ممکن است نخستین علامت کاهش سطح هوشیاری واغماباشد.بیماران دیابتی که قصد روزه گرفتن دارند باید حتما به پزشک معالج شان مراجعه و نام داروهایی را که مصرف میکنند به او بگویند، زیرا برخی از این داروها که نیمه  عمر طولانی داشته و مدت زیادی دربدن میمانند، میتوانند خطر افت قندخون(هیپوگلیسمی) را افزایش دهند.ازجمله این داروها میتوان به قرص گلی بنکلامید اشاره نمود.درچنین مواردی ممکن است پزشک متخصص اقدام به تعویض داروی مصرفی نموده و داروی دیگری راکه مناسب تراست جایگزین نماید.

ورزش دیابتی ها هنگام روزه داری

بدنی مبتلایان دیابت باید در حد معمول باشد و استراحت زیاد به نفع آنها نیست. ضمن اینکه این افراد، امور نیازمند به فعالیت جسمی شدید را بهتر است بعد از ظهرها انجام ندهند تا از افت شدید قند خون پیشگیری کنند.
ورزش سبک 10 تا 15 دقیقه ای هنگام صبح احتمالا برایشان مناسب است اما ورزش هنگام بعد از ظهر و قبل از افطار مشکل ساز خواهد شد؛ این بیماران باید در صورت امکان شب ها چند ساعت بعد از افطار زمانی را به ورزش اختصاص دهند.

بهترین زمان برای آزمایش قند خون در ماه رمضان چه زمانی است؟

هر بیمار دیابتی که روزه می گیرد بهتر است گلوکومتر در اختیار داشته باشد و قبل از افطار، دو ساعت بعد از افطار و پیش از سحری، قند خون خود را اندازه گیری کند.
در صورتی بیمار مبتلا به دیابت، گلوکومتر در دسترس ندارد، بهتر است آزمایش های خود را تحت نظارت پزشک و در زمان تعیین شده انجام دهد. بررسی قند خون ناشتا در ماه رمضان باید قبل از افطار صورت گیرد که این امر بسیار کمک کننده است.

ماگوت تراپی

تاثیر لارو تراپی بر روی زخم

لاروها به واسطه قلاب های دهانیشان، قسمت های مرده زخم را خراش داده و با ترشح آنزیم هایی بافت های مرده را به حالت نیمه مایع یا سوپی شکل درآورده و آن را می مکد. بزاق لاروهای نوعی آنتوبیوتیک Allantoin است.

لاروها ترشحاتی دارند که باعث بهبود زخم و به وجود آمدن فیبروبلاست ها می شوند. ترشح مداوم و زیاد بزاق لاروها سبب شستشوی زخم می شوند. لاروها فعالیت و جنب و جوش زیادی در زخم دارند که به علت ماساژ خفیفی که در زخم ایجاد می کنند باعث خون رسانی بهتری می شوند. لاروها موادی تشرح کرده که باعث به وجود آوردن فیبروبلاست ها و تسریع در بهبودی زخم می شوند.

لارو درمانی علاوه بر این که به درمان دیابت کمک می کند، برای درمان زخم بستر، مقابله با آبسه، زخم های پوستی، زخم های سرطانی، عفونت استخوان و زخم های حاصل از سوختگی نیز استفاده می شود.

فواید لاروتراپی برای زخم

در صورت عدم درمان زخم ها با روش های درمانی دارویی و جراحی، لاروتراپی به عنوان آخرین روش درمانی زخم استفاده می شود. هنگامی که سلامت بیمار در خطر است و یا قادر به تحمل آنتی بیوتیک نیست درمان زخم با لارو انتخاب مناسبی است. لاروها در یک زخم باز، بافت مرده را از بین برده و زخم را از باکتری پاک سازی می کنند. برخی فایده های این روش نسبت به روش های دیگر درمانی عبارتند از:

  1. در لارو درمانی نیاز به جراحی و برداشتن بافت عفونی نیازی نیست.
  2. زمان درمان در این روش کوتاه است. (3 روز در زخم های عفونی و 4 ماه در زخم های عفونی دیابتی)
  3. نیاز به بستری شدن در بیمارستان نیست.
  4. هزینه درمان بسیار کم است.
  5. در طول درمان تنها به اکسیژن نیاز است.

لارو درمانی برای درمان چه زخم هایی مناسب است؟

لارو درمانی تقریبا برای بهبود تمام زخم ها مناسب است. مگوتوتراپی به بهبود زخم های مزمن کمک کرده و در درمان زخم های پای دیابتی نیز موثر است. برخی از زخم هایی که این روش درمانی بر آن تاثیر می گذارد شامل:

  • زخم های پوستی نکروتیک (مرده) و زخم های بافت نرم
  • زخم های فشاری
  • زخم های موضوعی وریدی
  • زخم پای دیابتی
  • زخم های ترمیم نشده آسیب ها و یا جراحی

لارو درمانی برای درمان زخم های عفونی 

لارو، به همان نوزاد کرمی شکل برخی از حشرات گفته می شود که در بدو تولد علاقه ی بسیار زیادی به تغذیه دارند. در روش لارو درمانی این نوزادان حشرات مامور خوردن بخش های عفونی و بافت های متعفن زخم که دیگر بهبود نخواهند یافت، می شوند. چرا که در چنین زخم هایی باکتری هایی که دیگر به انواع آنتی بیوتیک و داروهای دیگر مقاوم شده اند، شروع به رشد می کنند و این باعث می شود که زخم به انواع داروها و روش های درمانی موجود پاسخ ندهد و روز به روز پیشرفت کند. از آن جا که تحمل بیمار برای درمان از این طریق بسیار کم است و روش مطلوبی برای درمان از نظر بیمار، محسوب نمی شود، اما به دلیل اثر بخشی بسیار بالایی که دارد، هنوز هم روش لارو درمانی، بسیار زیاد مورد استفاده قرار می گیرد.

روش درمان زخم با لارو

در ماگوت تراپی ابتدا تخم مگس های ضدعفونی شده و کیفیت و استریل بودن آن ها ارزیابی می شود. سپس به ازای هر سانتی متر زخم، 5 الی 10 عدد لارو بر روی زخم بیمار قرار داده می شود. پس از مکیدن عفونت زخم و بهبود زخم، لاروها زخم را ترک می کنند.

برای زخم های بزرگ تر 50 الی 600 لارو استفاده می شود. زخم های کوچک حداکثر یک هفته و زخم های بزرگ، حداکثر تا 6 هفته به طور کامل درمان می شود. تعویض سه روز یک بار لاروها ضروری است.

درمان زخم به روش لارو درمانی به این صورت است که کرم های مخصوص – مانند لارو مگس که در روش های بالینی استفاده می شود – بر روی زخم قرار داده می شود. این لاروها به خوبی نمی توانند بافت زنده را هضم کنند و فقط بافت مرده را می خورند. این کرم ها طبق غریزه طبیعی خود از بافت زنده دور می شوند تا ماده مرده را پیدا کنند. زمانی که بافت مرده مدنظر آن ها تمام می شود به منظور جستسجوی بافت مرده دیگر، محل را ترک خواهند کرد. این لاروها زمانی که برای درمان زخم مورد استفاده قرار می گیرند، به مدت دو تا سه روز در محل زخم قرار می گیرند. معمولا یک پانسمان بر روی این لاروها قرار می گیرد تا مانع حرکت لاروها پس از اتمام بافت مرده شود.

میزان اثر بخشی لارو تراپی تا چه حد می باشد؟

شواهدی وجود دارد که حاکی از این است که، استفاده از لارو درمانی برای زخم های تروماتیک که دیگر امیدی به بهبودی  آن ها وجود نداشته است، جواب داده است و نتایج بسیار رضایت بخش بوده است. این نوع زخم ها عبارتند از : زخم های فشاری، زخم های دیابتی، زخم های دکوبیتال، زخم های عصبی عضلانی و عروقی، کروک استخوانی،  فلوسیت نکروتیس فاسییت، زخم های عفونی پس از عمل جراحی عفونت ها و سوختگی ها و….

 این روش درمانی نقش بسیار مهمی در درمان و تسکین انواع خاصی از تومور یا ضایعات قارچی دارد که ممکن است به دلایلی استفاده از روش های دیگر از جمله جراحی، برای درمان آن ها امکان پذیر نمی باشد.

آیا لارو درمانی درد دارد؟

هنگام لارو درمانی ممکن است دردی شبیه خارش در محل زخم احساس شود. بیمار این درد را معمولا در 24 الی 30 ساعت پس از آغاز درمان احساس می‌نماید. یعنی زمانی که لاروها به اندازه کافی بزرگ شده و حرکات آنها حس می‌شود. بعد از برداشتن لاروها، درد برطرف خواهد شد. 

موارد منع مصرف ماگوت تراپی

  • حساس به چسب، لاروها ، تخم مرغ و سویا
  • بیمار مبتلا به اختلال انعقادی
  • زخم عمیق تونل زنی
  • در صورت عدم درمان مناسب
  • بیمار مبتلا به پیودرما گانگرونوزوم
  • زخمی که احتمالاً با سیستم عصبی مرکزی ، رگ های خونی بزرگ ، حفره های بدن یا اندام های حیاتی ارتباط نزدیک دارد.

مزایای لارو درمانی

  • بار میکروبی موجود در بستر زخم را کاهش می‌دهد
  • لایه های مرده، اسلاف و نکروز روی زخم را تجزیه و حذف می‌کند
  • سبب افزایش بافت گرانوله و خون رسانی بیشتر در بستر زخم می‌شود.

عوارض جانبی لارو درمانی

عوارض جانبی لارو درمانی رایج نیستند اما در برخی موارد نادر اتفاق می افتند.

یکی از عوارض ماگوت تراپی اضطراب است. لذا آماده سازی روانی بیمار قبل از شروع ماگوت تراپی بسیار اهمیت دارد.

برای این کار تمامی مراحل درمان را به طور کامل برای بیمار توضیح می‌دهیم.

از عوارض دیگر می‌توان به درد و خونریزی هم اشاره کرد.

پانسمان عسل

چگونه عسل بر روی زخم ها استفاده می شود؟

مردم هزاران سال از عسل برای ترمیم زخم استفاده کرده اند. در حالی که اکنون گزینه های بسیار موثر ترمیم زخم نیز داریم ، ممکن است عسل هنوز هم برای بهبود زخم های خاص مفید باشد.

عسل دارای خواص ضد باکتری و تعادل pH منحصر به فردی است که باعث ترشح اکسیژن و ترمیم کننده های زخم می شود.

قبل از هرچیز ، بدانید که متخصصان مراقبت از زخم از عسل برای بهبود زخم های مزمن و سایر آسیب ها استفاده می کنند.

آیا عسل برای بهبود زخم موثر است؟

عسل یک ماده شیرین است که نشان داده شده است دارای اجزای فعال است که می تواند به بهبود زخم کمک کند.

عسل فواید زیر را در بهبود زخم ها ارائه می دهد:

pH اسیدی عسل باعث بهبود می شود. عسل دارای pH اسیدی بین 3.2 تا 4.5 است. هنگامی که روی زخم ها اعمال می شود ، pH اسیدی خون را ترشح می کند تا اکسیژن آزاد کند ، که برای بهبود زخم مهم است. pH اسیدی همچنین باعث کاهش وجود موادی به نام پروتئاز می شود که روند بهبود زخم را مختل می کند.

شکر اثر اسمزی دارد. قندی که به طور طبیعی در عسل وجود دارد ، باعث بیرون کشیدن آب از بافت های آسیب دیده می شود (معروف به اثر اسمزی). این تورم را کاهش می دهد و جریان لنفاوی را ترمیم می کند تا زخم بهبود یابد. شکر همچنین آب را از سلولهای باکتریایی خارج می کند که می تواند از تکثیر آنها جلوگیری کند.

اثر ضد باکتری. ثابت شده است که عسل بر روی باکتریهایی که معمولاً در زخمها وجود دارند مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و انتروکوکهای مقاوم به ونکومایسین (VRE) اثر ضد باکتری دارد. بخشی از این مقاومت ممکن است از طریق اثرات اسمزی آن باشد.

اکثر متخصصان پزشکی از نوع خاصی از عسل روی زخم ها استفاده می کنند که عسل مانوکا نام دارد. این عسل از درختان مانوکا حاصل می شود. عسل مانوکا از آنجا که حاوی ترکیب متیل گلوکسال است بی نظیر است. این ترکیب سیتوتوکسیک است (باکتری ها را از بین می برد) و یک مولکول کوچک است که ممکن است به راحتی به پوست و باکتری ها منتقل شود.

برای زخم های شدید ، بهتر است پزشک یا پرستار مراقبت از زخم به شما نشان دهند که چگونه اولین بار عسل را استفاده کنید. دلیل این امر این است که میزان عسل و نحوه استفاده از پانسمان می تواند بر میزان ترمیم زخم موثر باشد.

همیشه با دست ها ی تمییز و اپلیکاتورهایی مانند گاز استریل و نوک پنبه شروع کنید.

ابتدا عسل را روی پانسمان بمالید و سپس پانسمان را به پوست بمالید. این به شما کمک می کند تا هنگامی که مستقیماً روی پوست قرار می گیرد ، کثیف بودن عسل کاهش یابد. همچنین می توانید از پانسمان های آغشته به عسل مانند پانسمان های برند MediHoney را که چندین سال است در بازار وجود دارد خریداری کنید. اگر بستر عمیق زخم مانند آبسه دارید ، یک استثنا است. قبل از استفاده از پانسمان ، عسل باید بستر زخم را پر کند.

یک پانسمان خشک و تمیز روی عسل قرار دهید. این می تواند نوارهای گاز استریل یا یک باند چسب باشد.

هنگام تخلیه زخم از پانسمان ، پانسمان را تعویض کنید. همانطور که عسل شروع به بهبود زخم می کند ، تغییرات پانسمان احتمالاً کمتر اتفاق می افتد.

دستان خود را پس از پانسمان زخم بشویید.

10 نکته ای که باید درباره عسل برای سوختگی بدانید:

1.عسل می تواند در سوختگی جزئی درجه یک ایمن باشد

بله ، شما می توانید برخی از سوختگی های جزئی را در خانه با روش های درمانی طبیعی درمان کنید ، اما قبل از انجام این کار ، می خواهید انواع مختلف سوختگی را درک کنید.

چهار طبقه بندی اولیه سوختگی وجود دارد.

سوختگی درجه یک. این سوختگی های خفیف دردناک هستند و باعث قرمزی جزئی لایه خارجی پوست می شوند.

سوختگی درجه دو. این موارد شدیدتر از سوختگی خفیف هستند زیرا روی لایه زیرین پوست نیز تأثیر می گذارند و باعث درد ، تورم ، تاول و قرمزی می شوند.

سوختگی های درجه سه. این سوختگی های بسیار جدی می تواند به هر دو لایه پوست آسیب برساند یا به طور کامل از بین ببرد. اینها نیاز به رسیدگی فوری پزشکی دارند.

سوختگی درجه چهار. علاوه بر آسیب ناشی از سوختگی درجه سه ، سوختگی درجه چهار نیز به چربی گسترش می یابد. باز هم ، توجه فوری پزشکی لازم است.

علاوه بر این چهار طبقه بندی اولیه ، سوختگی های درجه پنجم به عضله شما و آسیب ناشی از سوختگی های درجه ششم تا استخوان گسترش می یابد.

2. همیشه از عسل درجه پزشکی استفاده کنید

به جای اینکه به عسلی که روی ساندویچ کره بادام زمینی له می کنید ، دست پیدا کنید ، انواع متفاوتی از محصولات عسلی وجود دارد که با آنها روبرو می شوید ، از جمله عسل های درجه پزشکی.

عسل با درجه پزشکی استریل شده و حاوی عسل زنبورهایی است که گرده درختان استرالیا و نیوزیلند را جمع می کنند.

مقاله ای در سال 2014 گزارش داد که استفاده کنونی از عسل درجه پزشکی شامل سوختگی های درجه اول و دوم ، زخم های حاد و مزمن ، خراش ، زخم های فشاری و زخم های پا است.

رابرت ویلیامز ، می گوید محصولات عسل درجه پزشکی به صورت ژل ، خمیر و افزودن به پانسمان چسب ، آلژینات و کلوئید موجود است.

3. استفاده از عسل ممکن است در زخم های سوختگی خفیف تا متوسط ​​بی خطر باشد

اگر شما یک سوختگی سطحی خفیف تا متوسط ​​دارید ، شواهد کافی وجود دارد که می توانید از عسل برای مدیریت زخم استفاده کنید. عسل دارای خواص ضد باکتری ، ضد ویروس ، ضد التهاب و آنتی اکسیدان است.

اگر سوختگی ای دارید که فراتر از مرحله متوسط ​​است ، حتما با پزشک یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی تماس بگیرید.

4. پانسمان عسل می تواند بهبود زخم را بهبود بخشد

یک منبع معتبر اثرات عسل را در مقایسه با پانسمان های زخم و مواد موضعی برای زخم های حاد ، مانند سوختگی ارزیابی کرد.

این مطالعه نشان داد که به نظر می رسد استفاده موضعی از عسل باعث تسریع سوختگی ضخامت جزئی نسبت به سایر روش های درمانی مانند گاز پارافین ، پارچه پارچه ای استریل ، فیلم پلی اورتان یا در معرض سوختگی قرار گرفتن آن می شود.

5. برای جلوگیری از چسبندگی، عسل را روی پانسمان قرار دهید

مگر اینکه می خواهید انگشتان چسبنده را برای بقیه روز داشته باشید ، به جای استفاده مستقیم بر سوختگی ، عسل را روی یک پد یا گاز استریل قرار دهید. سپس ، پانسمان را روی محل سوختگی قرار دهید. برای جلوگیری از خراب شدن ، می توانید یک پانسمان درجه پزشکی خریداری کنید که همراه با عسل استفاده شده باشد.

6. استفاده ایمن از عسل به مراحل خاصی نیاز دارد

ویلیامز می گوید: “استفاده از عسل درجه پزشکی ابتدا نیاز به مراجعه به پزشک برای ارزیابی زخم ها و اطمینان از عدم وجود عفونت یا نیاز به مداخله جراحی دارد.”

ویلیامز می گوید پس از تمیز كردن و دفع مناسب سوختگی ، در صورت لزوم توسط یك فرد متخصص ، می گوید عسل به یكی از انواع استریل آن ممكن است حداكثر سه بار در روز استفاده شود و هر بار پانسمان زخم عوض شود.

7. به دنبال تولید کنندگان معتبر محصولات عسل باشید

قبل از مراجعه به فروشگاه دارو ، در مورد تولیدکنندگان مختلفی که عسل را برای سوختگی می فروشند تحقیق کنید.

8- برخی از پانسمان های زخم و سوختگی از عسل مانوکا استفاده می کنند

پانسمان زخم و سوختگی ژل Medihoney مارک خاصی از عسل های دارای درجه پزشکی است که حاوی عسل مانوکا است که در اصطلاح دیگر به آن Leptospermum scoparium می گویند. همراه با یک پانسمان عسلی طبی است که می توانید آن را روی محل سوختگی قرار دهید. قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید.

9. از استفاده عسل در قسمتهای خاصی از بدن خودداری کنید

از درمان های خانگی صرف نظر کنید و برای هر نوع سوختگی که شامل مناطق حساس تری باشد ، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

دست ها

صورت

پا

ناحیه کشاله ران

اگر سوختگی درجه یک سطح وسیعی را شامل می شود ، قطر آن بیش از 3 اینچ است ، یا اگر فرد بالغ تری هستید یا سوختگی را در یک نوزاد درمان می کنید ، باید به پزشک خود مراجعه کرده و از درمان سوختگی در خانه خودداری کنید.

10. استفاده از عسل برای درمان سوختگی نیاز به تحقیقات بیشتری دارد

عسل ممکن است برای ضخامت جزئی یا سوختگی های سطحی تأثیر داشته باشد ، اما ویلیامز می گوید شواهد امیدوار کننده است اما نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

اثربخشی لارو درمانی در درمان زخم پا

زخم پا نه تنها به طور جدی زندگی و کار بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد ، بلکه بار اقتصادی زیادی را برای جامعه به همراه دارد. به عنوان یک تخریب بیولوژیکی بالقوه کم استفاده ، لارو درمانی برای درمان زخم های پا کمک می کند. هدف از تحقیق ما ارزیابی این است که آیا بیماران مبتلا به زخم پا می توانند از لارو درمانی بهره مند شوند یا خیر.

زخم های پا (زخم های پا) به عنوان زخم های قابل ترمیمی که در زیر زانو در ساق پا یا پا ایجاد می شوند تعریف می شوند.

علت اصلی زخم متنوع و پیچیده است ، از دلایل اصلی آن می توان به نارسایی مزمن وریدی اندام تحتانی ، دیابت و بیماری شریان های محیطی اشاره کرد.  این زخم ها به یک مشکل جدی بهداشت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده اند. تخمین زده می شود که بین 10 تا 25 درصد از افراد مبتلا به دیابت دارای زخم پای دیابتی (DFU) باشند.

بیش از 50 میلیون نفر تا سال 2030.4 به DFU مبتلا خواهند شد. طبق مطالعات اپیدمیولوژیک ، در پادشاهی بریتانیا و ایرلند شمالی (انگلستان) ، 0.1٪ -0.3٪ افراد در هر زمان دارای زخم پای وریدی (VLU) هستند. هزینه های کلی درمان LU وریدی در انگلیس 300-600 میلیون پوند و 1 میلیارد دلار در ایالات متحده در سال تخمین زده می شود.  LU بر روی خواب و روابط بین فردی بیماران تأثیر زیادی می گذارد ، کیفیت زندگی را کاهش می دهد و سپس باعث ایجاد عظیم خسارات اقتصادی برای بیماران و در نتیجه هزینه های قابل توجهی برای سیستم مراقبت های بهداشتی.

به طور کلی توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی پذیرفته شده است که وجود بافت نکروزه باعث تاخیر در ترمیم زخم ها و از بین بردن بافت (از بین بردن بافت مرده یا در حال مرگ از سطح زخم) می تواند زمان بهبود زخم را کوتاه کند. روش های مختلفی از دبریدمان وجود دارد ، مانند دبریدمان مکانیکی ، دبریدیم آنزیمی و دبریدمان بیو جراحی.

لاروها (کلانهای استریل) بعنوان یک عامل از بین برنده متداول ترین روش از بین بردن عمل جراحی است. قلاب های دهانی و اجسام خشن کرم ها می توانند در اثر حرکت مکانیکی ، نقش دبریدمان مکانیکی را داشته باشند ، در حالی که مخلوط پروتئولیتیکی که ترشح می کنند ، ممکن است بافت غیرقابل زنده را به موادی تبدیل کند که هضم آنها برای سهولت آسان باشد. در نظر گرفته شده است که لارو درمانی زخم ها را به طور موثرتر و ایمن ترنسبت به درمان های استاندارد از بین می برد.

علاوه بر این ، مطالعات نشان داده است که استفاده از لارو درمانی می تواند باعث کاهش بار باکتریایی بر روی زخم شود. به عنوان یک روش بالقوه کم استفاده از دبریدمان بیولوژیکی ، لارو درمانی نه تنها می تواند نقش دبریدمان مکانیکی را بازی کند ، بلکه می تواند نقش دبریدمان آنزیمی را نیز ایفا کند ، که امکان سرعت بخشیدن به بهبود LUs را فراهم می کند.  این متاآنالیز یک نتیجه گیری نسبتاً قانع کننده در مورد اینکه آیا بیماران مبتلا به زخم پا می توانند از لارو درمانی بهره مند شوند ، ارائه می دهد.

نقاط قوت و محدودیت های این مطالعه:

این مطالعه اولین بررسی سیستماتیک و تجزیه و تحلیل متاآنالیز لارو درمانی در درمان بیماران مبتلا به زخم پا (LUs) خواهد بود.

این بررسی سیستماتیک و فراتحلیل ، از موارد گزارش ترجیحی برای رهنمودهای بررسی سیستماتیک و متاآنالیز پیروی می کند.

از آنجا که در حال حاضر روش واحدی برای لارو درمانی وجود ندارد ، روشهای مختلف عمل در کاربرد ممکن است منجر به تفاوت در اثر دبریدمان شود.

انواع مختلف LU ممکن است در این بررسی ناهمگنی قابل توجهی ایجاد کند.

نتایج اولیه:

میزان بهبودی کامل پس از درمان.

زمان بهبودی زخم

کاهش سطح زخم.

عوارض جانبی ، از جمله قطع عضو ، عفونت و درد.

نتایج ثانویه:

کیفیت زندگی مرتبط با سلامت.

هزینه.

عود زخم.

پماد سوختگی

انواع سوختگی

برای آشنایی با پماد سوختگی باید ابتدا نوع و درجه سوختگی را بشناسید. سوختگی را به سه درجه تقسیم می کنند.

سوختگی درجه یک

این سوختگی بیشترین بروز خود را در سطح نشان می دهد و در واقع لایه اپیدرم پوست شما را از بین می برد. در این حالت پوست قرمز و متورم خواهد شد. گاهی نیز درد زیادی از سوختگی ناشی می شود. بهتر است درمان سوختگی با این حالت را در قسمت هایی چون  مفاصل بزرگ، ران و  باسن زیر نظر پزشک انجام دهید. سوختگی با آب جوش از این نوع می باشد.

سوختگی درجه دوم

سوختگی نوع دوم دارای عمق بیشتری نسبت به نوع یک می باشد و علاوه بر نخستین لایه پوست یعنی اپیدرم، دومین لایه پوست یعنی درم را نیز از بین خواهد برد. با این وضعیت، تاول های پوستی ظاهر می شود. لکه لکه و قرمز شدن از نتایج سوختگی درجه دوم می باشد. عده ای از افراد برای از بین بردن علائم سوختگی درجه دوم، از یخ بهره می برند. البته این روش درست نیست. چون با سرد شدن بدن فرد زخم سوختگی بیش از قبل خواهد شد. معمولاً سوختگی هایی با بعد مساحتی هفت و نیم سانتی متری جزء سوختگی درجه یک هستند و به شکل روش اول درمان می شوند اما در مساحت های بیش از هفت و نیم سانتی متر نوع سوختگی در رده دوم قرار خواهد گرفت و از روش های درجه دوم برای بهبود وضعیت استفاده می شود.

درمان سوختگی درجه یک و دو

در این وضعیت، محل سوختگی را زیر آب سرد قرار می دهند. همچنین می توانند از یک ظرف آب سرد استفاده کنند. این کار سبب از بین رفتن تورم و گرما می گردد. این مدت باید به اندازه ۱۰ الی ۱۵ دقیقه باشد. البته نباید از یخ بر روی قسمت سوختگی استفاده کرد. برای بستن این زخم ها بهتر است از پارچه های بدون پرز استفاده کنید. مخصوصاً اگر سوختگی شما یک زخم باز را شامل می شود. بهتر است زخم را به آرامی ببندید تا کمترین فشار نیز به محل سوختگی وارد نشود.

بستن صحیح باند استریل باید به گونه ای انجام گیرد که از هوازدگی زخم ممانعت شود. در نتیجه پوست از تاول مجدد حفظ می گردد. داروها و پمادهای سوختگی باید طبق نظر پزشک توصیه شده باشند. این داروها معمولاً قرص های ناپروکسن ، ایبوپروفن، استامینوفن و آسپیرین می باشند و ممکن است برای کودکان و نوجوانان صدماتی را به همراه داشته باشند.

ویژه: کلینیک زخم در تهران

سوختگی درجه سوم

سوختگی درجه سوم از لایه های پوست عبور کرده و تمام پوست به همراه ماهیچه، استخوان و بافت چربی را شامل خواهد شد. در این حالت احتمال دارد مونوکسیدکربن از سوختگی منتشر شود و فرد به مشکلات تنفسی و مسمومیت دچار گردد. ناحیه سوخته شده خشک خواهد شد و سیاه می شود.

نکات مهم برای استفاده از پماد سوختگی

  • قبل از استفاده از پماد ناحیه موردنظر را تمیز کنید؛
  • دارو را در دمای اتاق، دور از رطوبت و حرارت نگه دارید؛
  • بسته دارو را از دسترس کودکان و  حیوانات خانگی دور نگه دارید؛
  • داروی سوختگی را بیشتر یا کمتر از مقدار توصیه‌شده استفاده نکنید؛
  • حتما مدت درمان را کامل کنید و استفاده از پماد را زودتر از موعد مقرر قطع نکنید؛
  • در هنگام استفاده از دارو دستورالعمل روی جعبه را بخوانید و از دستور پزشک پیروی کنید؛
  • اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی به سر می‌برید، قبل از استفاده از دارو حتما با پزشک مشورت کنید؛
  • در صورت حساسیت به هریک از پمادهای سوختگی، استفاده از آن را متوقف کنید و با پزشک مشورت کنید؛
  • تمام داروهایی که در این مقاله نام بردیم ممکن است در مواردی غیر از مورد ذکرشده هم کاربرد داشته باشند؛
  • قبل و بعد از استفاده از دارو دست‌های خود را بشویید و در زمان استفاده از پماد، از دستکش استریل استفاده کنید؛
  • اگر بعد از استفاده از پماد نشانه‌ای از حساسیت (کهیر، نفس‌تنگی، ورم صورت، زبان یا گلو) داشتید، بلافاصله نزد پزشک بروید؛
  • پمادهای سوختگی برای استعمال خارجی و موضعی‌اند. در صورت تماس آنها با دهان، چشم، گوش و نواحی دیگر، بلافاصله آن ناحیه را با آب فراوان بشویید.

انواع پماد سوختگی:

پماد ریکاو

پماد ریکاو محصولی دانش‌بنیان حاوی مواد شیمیایی و گیاهی بر پایۀ چربی است. این پماد برای بهبودی انواع سوختگی، ادرار سوختگی ، زخم بستر و زخم دیابت، شقاق سینه مادران شیرده، و التهابات ناشی از لیزردرمانی استفاده می‌شود. این پماد، بهترین پماد سوختگی برای تسکین سریع درد و سوزش است و می تواند ظرف نیم ساعت از سوزش سوختگی درجه اول و دوم بکاهد.

از ریکاو، برای انواع سوختگی های درجه اول، درجه دوم و درجه سوم و همچنین سوختگی های حاصل از لیزر درمانی ( که معمولاً از نوع درجه یک و بعضاً درجه دو است)، سوختگی پای بچه یا همان ادرار سوختگی استفاده می شود.

همچنین، عوارض ناشی از وجود کورتون در برخی پمادهای مورد استفاده در سوختگی پای بچه مانند هیدروکورتیزن، تریا مسینولون، بتامتازون و … را ندارد.

شقاق سینه مادر در هنگام شیردهی به دلیل خاصیت جلوگیری از ایجاد ترشحات به سرعت ترک روی سینه مادر را جمع می کند و چون ترکیبات این پماد پایه گیاهی دارد هیچ گونه اثر نامطلوبی بر نوزاد باقی نمی گذارد.

پماد آلفا

پماد آلفا- با فواید بینظیر پماد آلفا آشنا شوید و عوارض آن را بدانید - سلامت  سنتر

پماد آلفا، یک ترمیم کننده کاملا طبیعی بوده و تاثیر خوبی در درمان انواع زخم ها و آسیب های پوستی دارد. در خراشیدگی و بریدگی ها و زخم های ناشی از بخیه های پوستی نیز کاربر دارد. یکی از خواص این پماد که محصول گروه رژودرم است، درمان مناسب سوختگی پوست و کنترل عوارض آن است.

آلفا در تسکین درد و سوزش ناشی از سوختگی از طریق حذف فاکتورهای تخریب گر و التهاب زا در بافت سوخته و ممانت از تولید مجدد آنها در طول مصرف دارو است. در این شرایط به علت رفع نکروز و حرکت بدون درد عضو سوخته از روز دوم جریان خون مناسبی برای زخم فراهم می شود از اینرو پس از زمان کوتاهی ترمیم پوست صورت می پذیرد.

این پماد نسبت به پمادهای دیگر دارای عوارض کمتری است و با روند بهبودی بیشتر عمل می کند. عوارض ناشی از التهاب و سوزش زخم را تسکین می دهد. این پماد سوختگی در روز دوم سوختگی شرایط مناسبی را برای برقراری جریان خون و حرکت بدون حس درد برای عضو سوخته فراهم می آورد. ترمیم پوست را ظرف مدت کوتاهی آغاز می کند. در اواسط دوره درمان شاهد بهبود زخم هستیم که این بهبودی با نشانه هایی چون سوزش مجدد، خارش و محرک شدن زخم پدیدار می شود. در این دوران نباید مصرف پماد سوختگی آلفا را نیمه کاره رها کرد و باید همچنان به درمان زخم ادامه داد.

پماد کالاندولا

پماد کالاندولا دینه - داروخانه آنلاین - داروخانه اینترنتی | فردا مارکت

التهاب ناشی از پوشک و ادرار سوختگی در نوزادان را برطرف می سازد. پماد کالامین و کالاندولا نقش موثری در کاهش التهابات دارند و به عنوان دارویی به عنوان ضد خارش و ضد سوزش مورد استفاده قرار می گیرند.

پماد سیلور سولفادیازین (Silver Sulfadiazine)

کرم موضعی سیلور سولفادیازین ـ ناژو 1%

سیلور سولفادیازین نوعی آنتی‌بیوتیک است که با باکتری‌ها و قارچ‌های روی سطح پوست مبارزه می‌کند و برای درمان یا جلوگیری از عفونت های پوستی شدید در نواحی با سوختگی درجه ۲ و ۳ استفاده می‌شود.

  • معمولا لازم است پماد حدود ۱٫۵ میلی‌متر ضخامت داشته باشد و روی ناحیه موردنظر را بپوشاند؛
  • حتی اگر احساس بهبودی کردید، باید دوره درمان را کامل کنید تا دچار مقاومت به آنتی‌بیوتیک نشوید؛
  • سیلور سولفادیازین معمولا ۱ یا ۲ بار در روز استفاده می‌شود و باید تمام شبانه‌روز روی زخم سوختگی باقی بمانند؛
  • می‌توانید بعد از زدن پماد، ناحیه مورد‌نظر را آزاد بگذارید یا به‌توصیه پزشک آن ناحیه را با گاز یا باند بپوشانید.

این پماد از عفونت های پسین سوختگی می کاهد. عفونت های زخم پا و عفونت های ناشی از پیوند پوست با این پماد بهبود می یابد و درمان می شود.

این دارو بر روی دیواره و غشای سلولی باکتری اثر می گذارد. یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است وبر روی ارگانیسم های گرم مثبت و منفی اثر دارد.

موارد اجتنابی پماد سوختگی سیلور سولفات

  • این پماد در نوزادان زیر یک ماه نباید استفاده شود. چون خطر ابتلا به کرنیکتروس را افزایش می دهد.
  • اگر به این پماد حساسیت دارید، از مصرف آن اجتناب کنید.
  • اگر این پماد در سطح گسترده پوست استفاده گردد، ممکن است بخش زیادی از پلاسمای خون از آن متاثر شود و در نتیجه عوارض دیگری نیز به دنبال داشته باشد.
  • در صورت داشتن نقص کبدی و کلیوی باید استفاده نشود.
  • برای اطمینان، بهتر است در دوران شیردهی از این پماد استفاده نکنید؛
  • لازم است در زمان استفاده از پماد سیلور سولفادیازین مرتب آزمایش خون دهید و عملکرد کلیه‌هایتان را بررسی کنید؛
  • هرچند استفاده پماد سیلور سولفادیازین برای جنین خطری ندارد، استفاده از آن در روزهای انتهای بارداری ممکن است موجب عوارض جدی پزشکی در نوزاد شود.

پماد تتراسایکلین

موارد مصرف تتراسایکلین + فواید و عوارض تتراسایکلین

پماد تتراسایکلین برای درمان عفونت های پوستی اندک که به دلیل مواردی چون استرپتوکوس به وجود آمده اند، کاربرد دارد. در گروه داروهای  ضد باکتری قرار دارد و مانع از عفونت باکتریایی می شود. ضمن اینکه زخم های پوستی را که به دلیل سوختگی ایجاد شده اند، بهبود می بخشد. این پماد سوختگی برای درمان عفونت های عمیق و یا باقی مانده های بعد از بهبودی که به شکل غیر ملتهب هستند، کاربرد ندارد. این دارو دارای تاثیر برای پانسمان زخم های بخیه و خاصیت چرب کنندگی برای بینی در هنگام خونریزی می باشد. این دارو با تاثیر آنتی بیوتیکی مانع از عفونت می گردد.

عوارض پماد تتراسایکلین

  • ممکن است سبب تغییراتی در میزان شنوایی و بروز اختلالات شنوایی شود.
  • رنگ پوست را تغییر دهد و منجر به بروز علائم پوستی گردد.
  • این پماد ممکن است با تغییراتی در زمینه بینایی همراه باشد.
  • تهوع و استفراغ از دیگر عوارض جانبی این پماد است.

پماد مفناید (Mafenide)

بایگانی‌ها عوارض مفنايد - دامپزشکان سبز
  • مفناید نوعی آنتی بیوتیک است که برای مبارزه با باکتری‌ها و پیشگیری از عفونت در سوختگی‌های شدید استفاده می‌شود.
  • پزشک مقدار مصرفی و نوع مفناید را تعیین می‌کند؛
  • این دارو فقط ۱ یا ۲ بار در روز روی محل سوختگی زده می‌شود و محل زخم باید پوشیده شود؛
  • پودر مفناید معمولا با سرم ترکیب شده و بعد به باند پانسمان زده می‌شود و روی محل آسیب قرار می‌گیرد.
  • درد یا سوزش در محل تماس پوست با پماد؛
  • جوش، تاول و قرمزی در محل تماس پوست با پماد؛

پماد موپیروسین (Mupirocin)

پماد موپیروسین 2 درصد برای چیست؟ | موارد مصرف پماد موپیروسین ناژو 2 درصد
  • ماد موپروسین نوعی آنتی‌بیوتیک است که برای مبارزه با عفونت ‌باکتریایی روی سطح پوست استفاده می‌شود.
  • پماد موپیروسن برای سوختگی خفیف و جوش به کار می‌رود؛
  • بسته به میزان سوختگی گاهی طول درمان تا ۱۰ روز ادامه دارد؛
  • روزانه ۳ بار مقدار کمی از پماد را روی ناحیه موردنظر بزنید و آن را با باند ببندید.

هشدار!

  • ممکن است این دارو در زخم‌های باز و آسیب‌های پوستی وسیع جذب شود و مشکلات کلیوی را به‌ همراه داشته باشد. حتما درمورد استفاده از دارو با پزشک مشورت کنید؛
  • خارش، سوزش، گزگز و خشکی پوست از عوارض جانبی این دارو است که به‌جز در موارد خاص معمولا مصرف دارو ادامه خواهد داشت.

پماد سوختگی مدرما (Mederma)

  • ژل یا پماد سوختگی مدرما بهترین و مؤثرترین پماد برای برطرف‌‌کردن جای سوختگی یا هر نوع  جای زخم است؛
  • این پماد همچنین حاوی مواد و لایه بردارهای دیگری مانند عصاره پیاز است که از خشکی پوست جلوگیری می‌کند؛
  • آلانتوئین اصلی‌ترین مادۀ موجود در پماد مدرما است که با آب‌رسانی به سلول‌های پوستی، آثار زخم را کاهش می‌دهد.
  • معمولا برای زخم‌های تازه باید به‌مدت ۸ هفته و برای زخم‌های قدیمی ۶ ماه از پماد سوختگی مدرما استفاده کرد.

پماد نیتروفورازون (Nitrofurazone)

از موارد مصرف پماد نیتروفورازون چه می دانید؟
  • این پماد برای عفونت سوختگی است که علاوه‌ بر آن، برای عفونت ناشی‌ از پیوند پوست هم استفاده می‌شود. پماد نیتروفورازون باکتری‌ها را می‌کشد و از رشد آنها جلوگیری می‌کند.
  • این دارو فقط با تجویز پزشک قابل‌استفاده است.
  • می‌توانید پماد را روزانه یا هر چند روز یک‌ بار استفاده کنید و آن‌ را مستقیم روی محل سوختگی بزنید یا روی باند بمالید و محل سوختگی را پانسمان کنید.

هشدار!

  • از عوارض پماد نیتروفورازون می‌توان به خارش، جوش و ورم اشاره کرد.

پماد ادیب

پماد سوختگی ادیب درم مدل S100 حجم 25 میل | فروشگاه اینترنتی مو تن رو

پماد سوختگی کاهنده زمان ترمیم سوختگی که حاوی مواد موثر چند گیاه است که هر یک نقش مهمی در ترمیم سوختگی دارند. خاصیت آنتی باکتریال عصاره های گیاهی به کار رفته در پماد ادیب سبب می شود که بدون نیاز به استفاده از آنتی بیوتیک های پیشگیرانه، از ایجاد عفونت جلوگیری کند.

پماد برناگل

پماد سوختگی برناگل 30 گرمی، درمان سوختگی

این پماد مصارف زیادی برای درمان سوختگی دارد. برای درمان سوختگی های درجه دوم و سوم می توان از برناگل استفاده کرد. همچنین برای سوختگی های ناشی از مواد شیمیایی و سوختگی ناشی از آفتاب که جزء درجه یک به حساب می آیند، کاربرد دارد.

برای درمان سوختگی درجه یک، باید روی مساحت سوختگی، مقداری از پماد را قرار دهید و آن گاه بمالید. لایه نازکی به اندازه یک میلی متر بر روی مساحت سوختگی قرار دهید. گاز استریل می تواند محافظ نازکی برای زخم باشد اما می توان روی زخم را باز نگه داشت. این پماد را برای تکمیل دوره درمان باید به اندازه ۳ یا ۴ بار در روز مورد استفاده قرار داد. این میزان مصرف برای زمانی است که زخم به شکل باز درمان می شود اما زمانی که از پانسمان برای درمان زخم استفاده می کنید، باید این میزان را به ۲ بار در روز تقلیل داد.

برای درمان سوختگی درجه دوم، دو مرحله را باید طی کنید. ۳ تا ۴ بار در روز از این پماد بر روی سطح سوختگی بگدارید. در استعمال بعدی پماد سوختگی برناگل، باید بافت تاولی را به آرامی پاکسازی کنید. بهتر است درمان را به شیوه قبل ادامه دهید اما در صورت تمایل می توانید از گاز استریل بر روی زخم استفاده کنید. لایه تشکیل شده از پماد به اندازه ضخامت ۳ میلی متر در سطح زخم است و میزان استفاده از پماد دو بار در روز است. توجه داشته باشید که باید میزان مصرف در حالت پانسمان را به دو بار در روز برسانید و در زخم باز ۳ یا ۴ بار از پماد مصرف کنید. در مرحله بعدی سوختگی درجه دوم باید پماد برناگل با دفعات ۲ تا ۳ بار در روز به همان شکل قبل استفاده گردد.

در مرحله سوم، باز سازی پوست به شکل مجدد آغاز می شود و میزان مصرف آن به یک بار در روز تقلیل خواهد یافت.

این دارو در زمان نگه داری با حفظ کردن خواص خود، از نظر شکل ظاهری تغییر می یابد. به همراه این پماد نباید از داروهای موضعی دیگر استفاده کنید.

پماد ابوخلسا

پماد سوختگی دارو درمان - فروشگاه تجهیزات پزشکی جابر

این پماد سوختگی از گیاه هواچوبه یا ابوخلسا تهیه شده و سوختگی های مختلف را درمان می کند و موجب بهبود زخم های عفونی می گردد. در این دارو برای درمان سوختگی از ترکیبات فراوانی استفاده شده است. پماد سوختگی ابوخلسا برای بهبود زخم سوختگی و ممانعت از عفونت و تاول مجدد مورد استفاده قرار می گیرد. این پماد با نام هربکس در داروخانه فروخته می شود. این دارو زخم های جراحی، درد و التهاب و زخم بستر را درمان و بهبود می بخشد. با این روند درمانی تاول ها از بین می روند و محل سوختگی دارای بافت نرمی خواهد شد. در این پماد از روغن زیتون و موم زنبور عسل استفاده می شود.

این گیاه دارای خواص ضد ورم و باکتریایی است و موجب ترمیم بافت سوخته می گردد. پماد ابوخلسا زخم دیابتی و بستر را نیز تسکین می بخشد. معمولاً بازه زمانی ۲۰ تا ۳۸ روز را برای اثر کردن پماد سوختگی ابوخلسا در نظر می گیرند. البته باید در طی درمان هر دو روز، زخم را با شامپو بچه بشویید تا از عفونت مجدد جلوگیری به عمل آید.

مهمترین خواص درمانی این گیاه ضدباکتریایی، ضدالتهابی و ترمیم‌کنندگی است از این رو این دارو برای درمان زخم‌های دیابتی و بستر قابل استفاده است.

پماد تریامسینولون

از جمله دیگر داروهای مورد استفاده در سوختگی درجه ۱ می توان به این پماد اشاره کرد.

دارویی موضعی جهت رفع التهاب، خارش بدن و دیگر علایم پوستی است. ساز و کار فعالیت ضد التهابی این دارو هنوز نامشخص است. آزمایشات مختلفی از جمله آزمایش انقباض عروق برای مقایسه و پیش بینی توانمندی ها یا تاثیرات بالینی کورتیکواستروئیدهای موضعی انجام می شود.

کاهش خارش، قرمزی و تورم ناشی از بسیاری بیماری های پوستی از جمله مهمترین موارد مصرف پماد تریامسینولون اعلام شده است. در صورت هر گونه حساسیت به مواد تشکیل دهنده این پماد، توصیه می شود از مصرف آن اجتناب کنید و در صورت استفاده و مشاهده هر گونه علایم غیر طبیعی سریعا به پزشک مراجعه نمایید.

در برخی از التهاب های پوستی از این دارو استفاده شود. به طور کلی، این پماد سوختگی برای کنترل عوارض سوختگی مورد استفاده قرار می گیرد و مانع از خارش و التهاب می شود. این پماد فقط باید در نواحی خارجی بدن مورد استفاده قرار گیرد و اگر وارد بدن شد، سریعاً باید با آب سرد شسته شود.

پماد هیدرودرم

هیدرودرم | Hydroderm

از رویش باکتری و قارچ بعد از سوختگی جلوگیری می کند و روند درمانی بریدگی، آسیب های ناشی از میکرودرم ابریشن، رادیو تراپی، پیلینگ، اپیلاسیون و الکترولیز و … را سرعت می بخشد. بیماری پوستی چون اگزما و درماتیت ها را درمان می کند.

کرم بازسازی و ترمیم کننده پوست هیدرودرم دارای فرمولاسیون جدید و منحصر به فرد، با تحریک فرآیند تجدید ساختار سلولی و ممانعت از رشد باکتری ها و قارچ ها سبب تسریع در ترمیم بریدگی ها، زخم های سطحی و التیام پوست های حساس و آسیب دیده ناشی از پیلینگ، لیزر درمانی، میکرودرم ابریشن، اپیلاسیون، الکترولیز، رادیو تراپی، فیزیوتراپی می شود.

همچنین، التهابات ناشی از آفتاب سوختگی و سولاریم و سوختگی های درجه ۱ و ۲ را کاهش داده و به بهبود بیماری های پوستی نظیر اگزما، درماتیت آتوپیک و سایر درماتیت ها کمک شایانی می نماید

پماد رژودرم

کرم رژودرم در هموار کردن و کاهش آثار زخم، سوختگی، جراحی و بخیه های قدیمی (یا همان اسکار) موثر است. در اسکارهای برجسته، رژودرم کاملا موثر است و باعث هموار شدن موضع و هماهنگ شدن رنگ آن با پوست اطراف می شود.

در مواردی که تنها تغییر رنگ وجود دارد رژودرم باعث هماهنگی بافت اسکار با پوست اطراف می شود. این اثر در خطوط روشن و سفید نا محسوس تر است و به اندازه خطوط تیره نیست. در اسکارهای فرورفته اثر رژودرم نسبی است به این معنا که اثر آن نسبت به اسکارهای برجسته و مسطح کمتر است.

این پماد سوختگی برای درمان و بهبود زخم های قدیمی به کار می رود. در این فرآیند رنگ پوست آسیب دیده با بقیه پوست هماهنگ و هموار می گردد. اگر این زخم به شکل فرو رفتگی ایجاد شده باشد، اثر پماد سوختگی رژودرم به شکل نسبی است.

پماد زینک اکساید (Zinc oxide)

رای درمان آفتاب سوختگی ، اگزما، نیش حشرات ، سوختگی ادراری نوزادان و سوختگی به کار می رود. این ماده در کرم های ضدآفتاب به کار می رود و پوست را در برابر ماورای بنفش حفظ می کند. اشعه ماورای بنفش پوست را خشک و سبب پیری می شود. با کمبود روی در بدن، زخم پوستی دیر بهبود می یابد. استفاده از پماد سوختگی زینک اکساید مقداری از این ماده  را در بدن فراهم و منجر به بهبود زخم های پوستی می شود.

پماد سوختگی ناژو

پماد ناژو

پماد سوختگی ناژو، از جمله پمادهای سوختگی موجود در بازار است. پیشگیری و درمان التهاب ناشی از ادرار سوختگی در شیرخواران، تسکین سوختگی های خفیف و زخم های سطحی از جمله کاربردهای این پماد سوختگی است.

پماد سدیم هیالورونات (Sodium Hyaluronate)

ژل هیالورونات سدیم یک شات پزشکی برای تولید کنندگان مفصل استخوان&تامین  کنندگان - عمده فروشی چین - پزشکی Singclean
  • سدیم هیالورونات مشابه مایعات اطراف مفاصل است و با حفظ رطوبت و جلوگیری از ترک‌خوردن یا آبسۀ پوست به‌عنوان روان‌کننده عمل می‌کند؛
  • این دارو برای زخم‌هایی مانند زخم بستر، زخم پای دیابتی و زخم‌های سوختگی استفاده می‌شود.
  • معمولا سدیم هیالورونات ۲ یا ۳ بار در روز استفاده می‌شود؛
  • این دارو به اشکال مختلف مانند ژل، کرم، لوسیون، فوم و اسپری وجود دارد.

عوارض جانبی

در موارد زیر مصرف دارو را متوقف کنید و به پزشک مراجعه کنید:

  • درد یا ورم؛
  • قرمزی، حرارت؛
  • ایجاد ترشح یا زخم باز.

هشدار!

  • در صورت بارداری، شیردهی یا حساسیت به دارو از این محصول استفاده نکنید.

پماد لیدوکائین (lidocaine)

لیدوکائین
  • لیدوکائین نوعی داروی موضعی است که برای کاهش درد و ناراحتی های پوستی مربوط به آفتاب‌سوختگی، سوختگی، نیش حشرات و مواردی مانند آن به‌ کار می‌رود.
  • لیدوکائین در اشکال مختلف (ژل، کرم، پماد، اسپری، لوسیون، مایع، چسب پوستی) موجود است.

از عوارض جانبی معمول لیدوکائین، التهاب خفیف یا بی‌حسی در محل مورداستفاده است؛ اما در موارد زیر حتما نزد پزشک بروید:

  • تورم یا قرمزی؛
  • حساسیت غیرمعمول به دما؛
  •  سرگیجه یا خواب‌آلودگی ناگهانی؛
  • گیجی، تاری دید یا زنگ‌زدن گوش؛
  • سوزش، گزش یا التهاب شدید بعد از استفاده از پماد.

هشدار!

  • اگر به داروهای بی‌حسی حساسیت دارید از لیدوکائین استفاده نکنید؛
  • اگر مشکلات کلیوی و قلبی دارید قبل از استفاده از دارو با پزشک مشورت کنید؛
  • از لیدوکائین برای نواحی با سوختگی یا خراش شدید یا پوست تاول‌دار استفاده نکنید؛
  • بدون تجویز پزشک از مقدار زیاد داروی سوختگی استفاده نکنید و روی ناحیه موردنظر را نپوشانید؛
  • سوءمصرف این دارو و جذب زیاد آن توسط پوست شاید عوارض جانبی کشنده به‌ دنبال داشته باشد.

پماد بِنزوکائین (Benzocaine Topical)

عوارض پماد بنزو کائین موارد منع مصرف دارو تداخل دارویی BENZOCAINE
  • بِنزوکائین نوعی بی‌حس‌کننده موضعی است که پیام‌های عصبی بدن را مهار می‌کند و برای کاهش درد و ناراحتی‌های مربوط به سوختگی‌های خفیف، نیش حشرات و آفتاب‌‌سوختگی استفاده می‌شود.
  • برای سوختگی‌های شدید، آسیب‌های عمیق یا وسیع و همچنین در نواحی تاول‌دار از دارو استفاده نکنید؛
  • برای آسیب‌های خفیف پوستی مقدار کمی از دارو را روی محل آسیب بمالید. در صورت استفاده از اسپری، آن را با فاصله ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متری از محل آسیب اسپری کنید و بدون دستور پزشک محل آسیب را نپوشانید.

عوارض جانبی

استفاده از بنزوکئین در ناحیه دهان و گلو ممکن است عوارض جانبی زیر را به‌ همراه داشته باشد:

  • تپش قلب
  • احساس تنگی نفس
  • سردرد، خستگی، گیجی؛
  • رنگ‌پریدگی به‌همراه کبودی لب‌ها و ناخن‌ها.

در موارد زیر مصرف دارو را متوقف کنید و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:

  • تاول یا هر نشانه‌ای از عفونت؛
  • ورم، حرارت یا قرمزی در محل آسیب؛
  • سوزش، گزش یا حساسیت شدید بعد از استفاده از پماد.

هشدار!

  • از بنزوکائین برای کودکان زیر ۲ ماه استفاده نکنید؛
  • سوءمصرف دارو و جذب زیاد آن در جریان خون ممکن است عوارض جانبی کشنده به‌همراه داشته باشد.

در موارد زیر، قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت کنید:

  • بیماری قلبی؛
  • مصرف سیگار؛
  • نقص آنزیمی ارثی؛
  • بارداری یا شیردهی؛
  • سوختگی با لیزر (مثلا لیزر موهای زائد)؛
  • آسم، برونشیت، آمفیزم، اختلالات تنفسی.

پماد دیبوکائین (Dibucaine)

انواع پماد سوختگی؛ بهترین پمادهای ایرانی و خارجی برای انواع سوختگی - نیوزین
  • نوعی داروی بی‌حسی است که برای کاهش درد و  خارش خفیف ناشی‌ از برش، سوختگی، نیش حشرات و آفتاب‌سوختگی استفاده می‌شود.
  • می‌توانید هر ۲۴ ساعت یک‌ بار مقدار ۲۴ گرم از دارو را روی محل موردنظر بمالید. برای کودکان از یک‌چهارم این مقدار استفاده کنید؛
  • بعد از اینکه از پماد استفاده کردید می‌تواند محل موردنظر را با باند یا گاز استریل ببندید؛
  • اگر بعد از ۷ روز علائم سوختگی بهبود نیافت، با پزشک صحبت کنید؛
  • قبل و بعد از استفاده از پماد دست‌هایتان را بشویید.

عوارض جانبی

اگر عوارض جانبی زیر را تجربه کردید بلافاصله مصرف دارو را متوقف کنید و نزد پزشک بروید:

  • خون‌ریزی مقعد؛
  • سوزش یا گزش شدید؛
  • جوش یا هر نوع التهاب پوستی.

هشدار!

  • بدون تجویز پزشک از دیبوکائین برای کودکان زیر ۱۲ سال استفاده نکنید.

پماد وازلین

فواید وازلین را بیشتر بشناسید | بهداشت نیوز

وازلین یکی از پماد هایی است که در تمامی مراحل درمان سوختگی به کمک دیگر پماد ها می آید.

اما این به این معنی نیست که پماد وازلین، پماد سوختگی محسوب می شود.

وازلین به هیچ عنوان برای درمان سوختگی استفاده نمی شود.

نباید ها پماد وازلین

پماد وازلین هرگز نباید روی سوختگی تازه، استفاده شود. پماد وازلین علاوه بر اینکه امکان دارد باعث ایجاد زمینه ای برای رشد باکتری ها و میکروب ها می شود و ممکن است که باعث عفونت شود، غیر استریل است و موجب انسداد پوست و کند شدن مراحل بهبود می شود.

نتیجه گیری پماد وازلین

وازلین نباید به عنوان یک اقدام فوری اولیه برای سوختگی استفاده شود. همیشه اولین اقدام برای کاهش دمای پوست در هنگام سوختگی گرفتن آب سرد بر روی ناحیه ی سوختگی می باشد و در نتیجه با این کار آسیب های پوستی کاهش می یابد.