ماگوت تراپی

تاثیر لارو تراپی بر روی زخم

لاروها به واسطه قلاب های دهانیشان، قسمت های مرده زخم را خراش داده و با ترشح آنزیم هایی بافت های مرده را به حالت نیمه مایع یا سوپی شکل درآورده و آن را می مکد. بزاق لاروهای نوعی آنتوبیوتیک Allantoin است.

لاروها ترشحاتی دارند که باعث بهبود زخم و به وجود آمدن فیبروبلاست ها می شوند. ترشح مداوم و زیاد بزاق لاروها سبب شستشوی زخم می شوند. لاروها فعالیت و جنب و جوش زیادی در زخم دارند که به علت ماساژ خفیفی که در زخم ایجاد می کنند باعث خون رسانی بهتری می شوند. لاروها موادی تشرح کرده که باعث به وجود آوردن فیبروبلاست ها و تسریع در بهبودی زخم می شوند.

لارو درمانی علاوه بر این که به درمان دیابت کمک می کند، برای درمان زخم بستر، مقابله با آبسه، زخم های پوستی، زخم های سرطانی، عفونت استخوان و زخم های حاصل از سوختگی نیز استفاده می شود.

فواید لاروتراپی برای زخم

در صورت عدم درمان زخم ها با روش های درمانی دارویی و جراحی، لاروتراپی به عنوان آخرین روش درمانی زخم استفاده می شود. هنگامی که سلامت بیمار در خطر است و یا قادر به تحمل آنتی بیوتیک نیست درمان زخم با لارو انتخاب مناسبی است. لاروها در یک زخم باز، بافت مرده را از بین برده و زخم را از باکتری پاک سازی می کنند. برخی فایده های این روش نسبت به روش های دیگر درمانی عبارتند از:

1. در لارو درمانی نیاز به جراحی و برداشتن بافت عفونی نیازی نیست.
2. زمان درمان در این روش کوتاه است. (3 روز در زخم های عفونی و 4 ماه در زخم های عفونی دیابتی)
3. نیاز به بستری شدن در بیمارستان نیست.
4. هزینه درمان بسیار کم است.
5. در طول درمان تنها به اکسیژن نیاز است.

لارو درمانی برای درمان چه زخم هایی مناسب است؟

لارو درمانی تقریبا برای بهبود تمام زخم ها مناسب است. مگوتوتراپی به بهبود زخم های مزمن کمک کرده و در درمان زخم های پای دیابتی نیز موثر است. برخی از زخم هایی که این روش درمانی بر آن تاثیر می گذارد شامل:

• زخم های پوستی نکروتیک (مرده) و زخم های بافت نرم
• زخم های فشاری
• زخم های موضوعی وریدی
• زخم پای دیابتی
• زخم های ترمیم نشده آسیب ها و یا جراحی

لارو درمانی برای درمان زخم های عفونی 

لارو، به همان نوزاد کرمی شکل برخی از حشرات گفته می شود که در بدو تولد علاقه ی بسیار زیادی به تغذیه دارند. در روش لارو درمانی این نوزادان حشرات مامور خوردن بخش های عفونی و بافت های متعفن زخم که دیگر بهبود نخواهند یافت، می شوند. چرا که در چنین زخم هایی باکتری هایی که دیگر به انواع آنتی بیوتیک و داروهای دیگر مقاوم شده اند، شروع به رشد می کنند و این باعث می شود که زخم به انواع داروها و روش های درمانی موجود پاسخ ندهد و روز به روز پیشرفت کند. از آن جا که تحمل بیمار برای درمان از این طریق بسیار کم است و روش مطلوبی برای درمان از نظر بیمار، محسوب نمی شود، اما به دلیل اثر بخشی بسیار بالایی که دارد، هنوز هم روش لارو درمانی، بسیار زیاد مورد استفاده قرار می گیرد.

روش درمان زخم با لارو

در ماگوت تراپی ابتدا تخم مگس های ضدعفونی شده و کیفیت و استریل بودن آن ها ارزیابی می شود. سپس به ازای هر سانتی متر زخم، 5 الی 10 عدد لارو بر روی زخم بیمار قرار داده می شود. پس از مکیدن عفونت زخم و بهبود زخم، لاروها زخم را ترک می کنند.

برای زخم های بزرگ تر 50 الی 600 لارو استفاده می شود. زخم های کوچک حداکثر یک هفته و زخم های بزرگ، حداکثر تا 6 هفته به طور کامل درمان می شود. تعویض سه روز یک بار لاروها ضروری است.

درمان زخم به روش لارو درمانی به این صورت است که کرم های مخصوص – مانند لارو مگس که در روش های بالینی استفاده می شود – بر روی زخم قرار داده می شود. این لاروها به خوبی نمی توانند بافت زنده را هضم کنند و فقط بافت مرده را می خورند. این کرم ها طبق غریزه طبیعی خود از بافت زنده دور می شوند تا ماده مرده را پیدا کنند. زمانی که بافت مرده مدنظر آن ها تمام می شود به منظور جستسجوی بافت مرده دیگر، محل را ترک خواهند کرد. این لاروها زمانی که برای درمان زخم مورد استفاده قرار می گیرند، به مدت دو تا سه روز در محل زخم قرار می گیرند. معمولا یک پانسمان بر روی این لاروها قرار می گیرد تا مانع حرکت لاروها پس از اتمام بافت مرده شود.

میزان اثر بخشی لارو تراپی تا چه حد می باشد؟

شواهدی وجود دارد که حاکی از این است که، استفاده از لارو درمانی برای زخم های تروماتیک که دیگر امیدی به بهبودی  آن ها وجود نداشته است، جواب داده است و نتایج بسیار رضایت بخش بوده است. این نوع زخم ها عبارتند از : زخم های فشاری، زخم های دیابتی، زخم های دکوبیتال، زخم های عصبی عضلانی و عروقی، کروک استخوانی،  فلوسیت نکروتیس فاسییت، زخم های عفونی پس از عمل جراحی عفونت ها و سوختگی ها و….

 این روش درمانی نقش بسیار مهمی در درمان و تسکین انواع خاصی از تومور یا ضایعات قارچی دارد که ممکن است به دلایلی استفاده از روش های دیگر از جمله جراحی، برای درمان آن ها امکان پذیر نمی باشد.

آیا لارو درمانی درد دارد؟

هنگام لارو درمانی ممکن است دردی شبیه خارش در محل زخم احساس شود. بیمار این درد را معمولا در 24 الی 30 ساعت پس از آغاز درمان احساس می‌نماید. یعنی زمانی که لاروها به اندازه کافی بزرگ شده و حرکات آنها حس می‌شود. بعد از برداشتن لاروها، درد برطرف خواهد شد. 

موارد منع مصرف ماگوت تراپی

• حساس به چسب، لاروها ، تخم مرغ و سویا
• بیمار مبتلا به اختلال انعقادی
• زخم عمیق تونل زنی
• در صورت عدم درمان مناسب
• بیمار مبتلا به پیودرما گانگرونوزوم
• زخمی که احتمالاً با سیستم عصبی مرکزی ، رگ های خونی بزرگ ، حفره های بدن یا اندام های حیاتی ارتباط نزدیک دارد.

مزایای لارو درمانی

• بار میکروبی موجود در بستر زخم را کاهش می‌دهد
• لایه های مرده، اسلاف و نکروز روی زخم را تجزیه و حذف می‌کند
• سبب افزایش بافت گرانوله و خون رسانی بیشتر در بستر زخم می‌شود.

عوارض جانبی لارو درمانی

عوارض جانبی لارو درمانی رایج نیستند اما در برخی موارد نادر اتفاق می افتند.

یکی از عوارض ماگوت تراپی اضطراب است. لذا آماده سازی روانی بیمار قبل از شروع ماگوت تراپی بسیار اهمیت دارد.

برای این کار تمامی مراحل درمان را به طور کامل برای بیمار توضیح می‌دهیم.

از عوارض دیگر می‌توان به درد و خونریزی هم اشاره کرد.