اثربخشی لارو درمانی در درمان زخم پا

زخم پا نه تنها به طور جدی زندگی و کار بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد ، بلکه بار اقتصادی زیادی را برای جامعه به همراه دارد. به عنوان یک تخریب بیولوژیکی بالقوه کم استفاده ، لارو درمانی برای درمان زخم های پا کمک می کند. هدف از تحقیق ما ارزیابی این است که آیا بیماران مبتلا به زخم پا می توانند از لارو درمانی بهره مند شوند یا خیر.

زخم های پا (زخم های پا) به عنوان زخم های قابل ترمیمی که در زیر زانو در ساق پا یا پا ایجاد می شوند تعریف می شوند.

علت اصلی زخم متنوع و پیچیده است ، از دلایل اصلی آن می توان به نارسایی مزمن وریدی اندام تحتانی ، دیابت و بیماری شریان های محیطی اشاره کرد.  این زخم ها به یک مشکل جدی بهداشت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده اند. تخمین زده می شود که بین 10 تا 25 درصد از افراد مبتلا به دیابت دارای زخم پای دیابتی (DFU) باشند.

بیش از 50 میلیون نفر تا سال 2030.4 به DFU مبتلا خواهند شد. طبق مطالعات اپیدمیولوژیک ، در پادشاهی بریتانیا و ایرلند شمالی (انگلستان) ، 0.1٪ -0.3٪ افراد در هر زمان دارای زخم پای وریدی (VLU) هستند. هزینه های کلی درمان LU وریدی در انگلیس 300-600 میلیون پوند و 1 میلیارد دلار در ایالات متحده در سال تخمین زده می شود.  LU بر روی خواب و روابط بین فردی بیماران تأثیر زیادی می گذارد ، کیفیت زندگی را کاهش می دهد و سپس باعث ایجاد عظیم خسارات اقتصادی برای بیماران و در نتیجه هزینه های قابل توجهی برای سیستم مراقبت های بهداشتی.

به طور کلی توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی پذیرفته شده است که وجود بافت نکروزه باعث تاخیر در ترمیم زخم ها و از بین بردن بافت (از بین بردن بافت مرده یا در حال مرگ از سطح زخم) می تواند زمان بهبود زخم را کوتاه کند. روش های مختلفی از دبریدمان وجود دارد ، مانند دبریدمان مکانیکی ، دبریدیم آنزیمی و دبریدمان بیو جراحی.

لاروها (کلانهای استریل) بعنوان یک عامل از بین برنده متداول ترین روش از بین بردن عمل جراحی است. قلاب های دهانی و اجسام خشن کرم ها می توانند در اثر حرکت مکانیکی ، نقش دبریدمان مکانیکی را داشته باشند ، در حالی که مخلوط پروتئولیتیکی که ترشح می کنند ، ممکن است بافت غیرقابل زنده را به موادی تبدیل کند که هضم آنها برای سهولت آسان باشد. در نظر گرفته شده است که لارو درمانی زخم ها را به طور موثرتر و ایمن ترنسبت به درمان های استاندارد از بین می برد.

علاوه بر این ، مطالعات نشان داده است که استفاده از لارو درمانی می تواند باعث کاهش بار باکتریایی بر روی زخم شود. به عنوان یک روش بالقوه کم استفاده از دبریدمان بیولوژیکی ، لارو درمانی نه تنها می تواند نقش دبریدمان مکانیکی را بازی کند ، بلکه می تواند نقش دبریدمان آنزیمی را نیز ایفا کند ، که امکان سرعت بخشیدن به بهبود LUs را فراهم می کند.  این متاآنالیز یک نتیجه گیری نسبتاً قانع کننده در مورد اینکه آیا بیماران مبتلا به زخم پا می توانند از لارو درمانی بهره مند شوند ، ارائه می دهد.

نقاط قوت و محدودیت های این مطالعه:

این مطالعه اولین بررسی سیستماتیک و تجزیه و تحلیل متاآنالیز لارو درمانی در درمان بیماران مبتلا به زخم پا (LUs) خواهد بود.

این بررسی سیستماتیک و فراتحلیل ، از موارد گزارش ترجیحی برای رهنمودهای بررسی سیستماتیک و متاآنالیز پیروی می کند.

از آنجا که در حال حاضر روش واحدی برای لارو درمانی وجود ندارد ، روشهای مختلف عمل در کاربرد ممکن است منجر به تفاوت در اثر دبریدمان شود.

انواع مختلف LU ممکن است در این بررسی ناهمگنی قابل توجهی ایجاد کند.

نتایج اولیه:

میزان بهبودی کامل پس از درمان.

زمان بهبودی زخم

کاهش سطح زخم.

عوارض جانبی ، از جمله قطع عضو ، عفونت و درد.

نتایج ثانویه:

کیفیت زندگی مرتبط با سلامت.

هزینه.

عود زخم.