بایگانی برای ماه: فروردین 1400

کلیندامایسین آنتی‌بیوتیکی از گروه لینکوزاماید است که در درمان عفونت‌های باکتریال به خصوص بی‌هوازی‌ها، استرپتوکوک، پنوموکوک و استاف کاربرد دارد. درواقع فقط بر عفونت های ناشی از باکتری ها موثر است و بر عفونت های ویروسی مانند آنفلوانزا و سرماخوردگی بی تاثیر است. کلیندامایسین برای عفونت های شدید و خطرناک میکروب های بی هوازی، آمینیوتیک، زخم های ناشی از گزش (حیوانات یا انسان)، پیشگیری از عفونت های پس از جراحی، عفونت های واژینال، تنفسی، استرپتوکوک های گروه B ، پیشگیری ازعفونت های اندوکاردیت و … کاربرد دارد.

اشکال دارویی کلیندامایسین:

• کپسول:150 میلی گرم
• سوسپانسیون خوراکی کودکان:75 میلی گرم بر 5 میلی لیتر
• آمپول:150 میلی گرم بر میلی لیتر
• شیاف:100 میلی گرم
• محلول موضعی:10 میلی گرم بر میلی لیتر
• ژل موضعی:1 %
• کرم واژینال:2 %

مکانیسم اثر کلیندامایسین

کلیندامایسین یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک است و مانع بیوسنتز پروتئین توسط باکتری می شود.

فارماکوکینتیک:

این دارو به خوبی و به سرعت از طریق دستگاه گوارش جذب می شود و غذا بر جذب آن تاثیر ندارد. کلیندامایسین پس از جذب به صورت گسترده در بافت ها و مایعات بدن، به ویژه استخوان ها، صفرا و ادرار منتشر می شود.

غلظت سرمی دارو تقریباً 1 ساعت پس از تزریق عضلانی به اوج خود می رسد. نیمه عمر دارو 2 تا 3 ساعت است که در صورت وجود مشکل کلیوی یا کبدی ممکن است افزایش یابد. دفع دارو عمدتاً از طریق کلیه صورت می گیرد و بخشی از دارو نیز از طریق مدفوع دفع می شود.

موارد مصرف کلیندامایسین

این دارو برای درمان بسیاری از عفونت ها از جمله موارد زیر تجویز می شود:

• عفونت شدید گوش میانی
• عفونت شدید سینوسی باکتریایی
• مننژیت ایجاد شده با باکتری استرپتوکوک
• ذات الریه باکتریایی اکتسابی از جامعه (CAP)
• عفونت واژینال باکتریایی
• بیماری التهاب لگن (PID)
• آکنه

دیگر موارد مصرف کلیندامایسین عبارتند از:

• کلیندامایسین ممکن است برای پیشگیری از عفونت قلب پیش از عمل جراحی دندان و بخصوص برای افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند تجویز شود.
• این دارو برای درمان بابزیوز – نوعی عفونت خونی که به دلیل انگل خاصی ایجاد می شود – نیز مصرف می شود.

توجه:  استفاده نا به جا از هرگونه داروی آنتی بیوتیک ممکن است باعث کاهش اثر دارویی آن در سایر مواقع مورد نیاز شود.

کپسول کلیندامایسین برای جوش

کپسول کلیندامایسین یک آنتی بیوتیک برای درمان جوش و آکنه می باشد و با متوقف کردن باکتری هایی که می توانند در تکثیر جوش ها نقش داشته باشند عمل می کند.البته کپسول کلیندامایسین به اندازه شکل موضعی آن برای درمان جوش تجویز نمی شود

کپسول کلیندامایسین برای درمان آکنه های التهابی مورد استفاده قرار می گیرد و با کاهش میزان باکتری ها از ایجاد جوش جلوگیری می کند. دلیل اصلی جوش باکتری های پروپیونی یا باکتری های آکنه هستند که کلیندامایسین باعث کاهش میزان این باکتری های محرک می شود.

کلیندامایسین هی تاثیری در تولید غدد چربی پوستی ندارد و فقط برای از بین بردن باکتری هایی است که می تواند باعث التهاب و عفونت شوند و به نوعی باعث می شود که آکنه و جوش شما بدتر نشود.

کپسول کلیندامایسین برای عفونت واژن

کپسول کلیندامایسین یک آنتی بیوتیک است که ممکن است پزشک معالج شما جهت درمان عفونت واژن یا واژینوز باکتریایی که با علائم ترشحات و بوی نامطبوع است تجویز کند.

 واژینوز باکتریال در زنان بسیار شایع است و به دلیل تغییراتی در باکتری های واژن ایجاد می شود که امکان رشد سریع انواع خاصی از باکتری ها را فراهم می کند.علائم عفونت واژن معمولا با آنتی بیوتیک هایی مانند کلیندامایسین درمان می شوند و این درمان ممکن است بین یک تا هفت روز طول بکشد.

بر اساس مطالعات انجام شده نشان داده شده است، افرادی که از کلیندامایسین برای درمان عفونت واژن استفاده کردند یک تا دو هفته پس از درمان هیچ علامتی نداشته اند.

کپسول کلیندامایسین برای دندان

کلیندامایسین نوعی آنتی بیوتیک است که برای درمان انواع عفونت های باکتریایی از جمله عفونت دندان استفاده می شود و بیشتر در مواردی که بیمار به پنی سیلین ها حساسیت داشته باشد تجویز می شود.

این دارو به طور کلی به عنوان یک آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می شود، اما ممکن است برای عفونت های شدید دندان به کلیندامایسین وریدی نیاز باشد.

کلیندامایسین در مواردی که فرد بیمار به آنتی بیوتیک های پنی سیلین مانند پنی سیلین یا آموکسی سیلین که بیشتر برای درمان عفونت دندان استفاده می شود حساسیت دارند تجویز می شود.

البته هر عفونت دندان نیاز به درمان آنتی بیوتیکی ندارد و می بایست در صورت نیاز به انتی بیوتیک نوع عفونت و وضعیت بیمار توسط پزشک مشخص و نوع داروی آنتی بیوتیک تجویز شود. از مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک ها پرهیز کنید زیرا ممکن است دچار مقاومت آنتی بیوتیکی شوید.

نحوه مصرف کلیندامایسین

داروی کلیندامایسین ممکن هست همراه با غذا یا بدون غذا طبق دستور پزشک‌ معمولا ۴ نوبت در روز (هر ۶ ساعت یکبار) مصرف شود. این دارو را با آب زیاد (یک لیوان کامل حدود ۲۴۰ میلی‌لیتر) مصرف کنید مگر این‌که پزشکتان تجویز دیگری کرده باشد. پس از مصرف این دارو به مدت حداقل ۱۰ دقیقه دراز نکشید.

دوز مصرف داروی کلیندامایسین به وضعیت پزشکی بیمار و پاسخ بدنشان نسبت به دارو بستگی دارد و در کودکان عامل وزن نیر تاثیر گذار است. برای اثر بهتر داروی کلیندامایسین آن را در ساعات مشخص بخورید تا میزان دارو در بدنتان ثابت بماند. مصرف این دارو را تا میزانی که دکتر عفونی تجویز کرده ادامه دهید حتی اگر احساس کردید علائم عفونت از بین رفته است. قطع این دارو موقع درمان ممکن است باعث شود عفونت باکتریایی دوباره رشد کند و مشکل‌ساز شود.

در صورت مصرف کلیندومایسین به صورت محلول حتما از قاشق مخصوص اندازه گیری یا سرنگ برای تعیین دوز استفاده کنید.

کلیندومایسین تزریقی ممکن است قابل تزریق به عضله یا درون وریدی باشد.

برای به دست آوردن بهترین نتیجه، این دارو را در فاصله زمانی دقیق و هر روز در ساعات مشابه روز قبل مصرف کنید.

مصرف کلیندامایسین را تا پایان دوره درمان ادامه داده و از قطع زودهنگام دارو – حتی اگر علائم از بین رفته باشد – اجتناب کنید زیرا ممکن است باعث بازگشت عفونت شود.

در صورت ادامه دار شدن وضعیت بیماری یا بدتر شدن آن با پزشک مشورت کنید.

مصرف بیش از اندازه یا کمتر از میزان لازم کلیندامایسین

اگر یک بار مصرف این دارو را فراموش کردید، به محض اینکه به یاد آوردید، آن را مصرف کنید. اما چنانچه زمانِ به یادآوری شما، بسیار نزدیک به زمانِ مصرفِ بعدی بود، دوز فراموش شده را مصرف نکنید. فقط در نوبت بعدی، کلیندامایسین را مصرف کنید.

چنانچه بیشتر از میزان مورد نیاز، این دارو را مصرف کردید، به موارد اورژانسی در مورد مصرف زیاد این دارو مراجعه کنید و یا از پزشک کمک بگیرید.

مصرف کلیندامایسین در بارداری و شیردهی

مصرف مطمئن و بی خطر کلیندامایسین در دوران بارداری به اثبات نرسیده است و این دارو نباید در دوران بارداری مصرف شود مگر اینکه بیمار باردار دچار عفونتی باشد که بسیار شدید بوده و تهدید کننده زندگی او باشد.

این دارو در شیر مادر ترشح می شود. تغذیه با شیر مادر در زمان مصرف این دارو توصیه نمی شود.

عوارض جانبی کلیندامایسین

داروهای آنتی بیوتیک ممکن است باعث بروز اسهال شوند که نشانه عفونت جدید می باشد، در صورت مشاهده اسهال آبکی یا خونی مصرف کلیندامایسین را متوقف کرده و با پزشک تماس بگیرید. از مصرف داروهای ضد اسهال خودداری کنید مگر در مواردی که پزشک توصیه کرده باشد.

در صورت مشاهده علائم و واکنش های آلرژیک زیر با اورژانس تماس بگیرید:

• کهیر
• تنفس مشکل
• ورم صورت یا گلو
• واکنش های شدید پوستی همچون تب، گلود درد، سوزش چشم، درد پوست، جوش های پوستی ارغوانی یا قرمز که گسترش یافته و باعث بروز تاول یا پوسته پوسته شدن می شود.

در صورت مشاهده علائم آلرژی دارویی جدی که روی بخش های مختلف بدن تاثیر می گذارد به اورژانس مراجعه کنید، این علائم شامل موارد زیر می شود:

• جوش های پوستی
• تب
• متورم شدن غدد
• علائم شبه آنفلوآنزا
• دردهای عضلانی
• ضعف شدید
• کبودی غیر عادی
• زرد شدن پوست یا چشم ها

این علائم ممکن است چندین هفته بعد از شروع مصرف کلیندامایسین ظاهر شود.

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر بعد از مصرف کلیندامایسین فورا با پزشک تماس بگیرید:

• هرگونه تغییر در عملکرد روده
• درد شدید معده، اسهال آبکی یا خونی
• کاهش یا قطع ادرار
• طعم فلزی در دهان (بعد از تزریق کلیندامایسین)

عوارض شایع کلیندامایسین عبارتند از:

• حالت تهوع، استفراغ، درد معده
• جوش های خفیف پوستی
• خارش یا ترشحالت واژینال

هشدار: کلیندامایسین تعادل میکروارگانیسم های روده را تغییر داده و باعث رشد باکتری هایی به نام کلستریدیوم دیفیسیل می شود، این باکتری ها با ایجاد سموم و التهاب در روده خطر بروز اسهال و مشکلات جدی و مرگبار روده را افزایش می دهند، به همین دلیل پزشکان تنها در مورد عفونت های جدی که با سایر روش های دارویی درمان نمی شود کلیندامایسیون تجویز می کنند.

توجه: عوارض ذکر شده تنها بخشی از عوارض احتمالی کلیندامایسین می باشد، برای اطلاع از لیست کامل عوارض جانبی این دارو یا پس از مشاهده هرگونه علامت مشکوک با پزشک معالج مشورت کنید.

هشدارها در مورد کلیندامایسین

• کپسول کلیندامایسین باید همراه با غذا یا یک لیوان بلعیده شود تا موجب تحریک مری نشود.
• در صورت ابتلای بیمار به اسهال از این دارو نباید مصرف شود.
• در صورت بروز اسهال یا علایم کولیت باید مصرف این دارو را بلافاصله قطع کرد. همچنین در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی با احتیاط فراوان مصرف شود.
• پیگیری کار کبد و کلیه در طول درمان دراز مدت با این دارو و نیز در طول درمان کودکان ضروری است.
• در صورتی که به کلیندامایسین یا لینکومایسین آلرژی دارید یا از هرگونه حساسیت های دارویی دیگر رنج می برید حتما قبل از مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید.
• قبل از استفاده از کلیندامایسین سوابق پزشکی خود را به پزشک ارائه دهید بخصوص اگر از بیماری های کبدی، کلیوی، اختلالات معده و روده (مانند کولیت یا اسهال مرتبط با کلستریدیوم) و مشکلات آلرژیک همچون آسم، تب یونجه، اگزما، آلرژی های پوستی، آلرژی به آسپرین، آلرژی به غذاهای زرد رنگ، رنج می برید.
• کلیندامایسین ممکن است تاثیر واکسن های باکتریایی همچون واکسن تیفوئید را کاهش دهد، توصیه می شود هنگام مصرف این دارو از واکسناسیون خودداری کنید مگر آن که پزشک اجازه دهد.
• قبل از عمل جراحی درباره مصرف کلیندامایسین با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
• افراد مسن بیش از سایرین به عوارض جانبی این دارو بخصوص اسهال حساس هستند.
• تزریق کلیندامایسین ممکن است باعث بروز عوارض جانبی جدی و حتی مرگ نوزادان یا کودکان شود بنابراین مصرف آن در کودکان بدون مشورت با پزشک توصیه نمی شود.

تداخل دارویی کلیندامایسین

تداخلات دارویی ممکن است باعث کاهش اثربخشی یا افزایش خطر بروز عوارض جانبی داروها شود بنابراین لازم است قبل از مصرف هر داروی جدید حتما درباره تعاملات دارویی آن اطلاعات کافی به دست آورید.

برخی داروهایی که ممکن است با کلیندامایسین تداخل داشته باشند عبارتند از:

• سم بوتولینوم A (بوتاکس)
• بسیاری از داروهای ضد بارداری مانند دزوژسترل، دینوژست، دروسپیرنون، استرادیول، اتینودیول، لوونورژسترول، مسترانول، نورژستیمات، نورژسترومین و نورژسترل
• مایکوفنولات موفتیل (سلسپت، مایفورتیک)
• بسیاری از داروهایی که حین عمل جراحی استفاده می شوند از جمله داروهای کنترل عضلانی آتراکوریوم (تاکروم)، سیس آتراکوریوم (نیمبکس)، پانکورونیوم، روکورونیوم (زمارون، اسمرون)، وکرونیوم
• آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند کلیترومایسین و اریترومایسین) و کائولین پکتین
• پیکو سولفات سدیم

هشدار: آب گریپ فروت ممکن است توانایی بدن برای تجزیه داروی کلیندومایسیون را کاهش دهد که ممکن است باعث افزایش خطرناک دارو در خون شود بنابراین از مصرف گریپ فروت یا نوشیدن آب گریپ فروت به همراه کلیندامایسین خودداری کنید.

سایر تداخلات دارویی

در صورت مصرف ب س ژ (باسیلوس کالمت گرین) برای درمان سل، جزام، سرطان مثانه و غیره از مصرف کلیندامایسین خودداری کنید.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد. توصیه می شود قبل از مصرف کلیندامایسین حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کرده و از شروع، قطع یا تغییر دوز دارو بدون مشورت پزشک جدا خودداری کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ها از داروهای پرمصرفی هستند که در درمان عفونت‌ها توسط پزشک تجویز می‌شوند. یکی از این آنتی‌بیوتیک‌های قابل تجویز قرص تاوانکس است که دردرمان بسیاری از بیماری‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به گروهی از آنتی‌بیوتیک‌ها (چرک ‌خشک‌ کن‌ها) به نام کینولون‌ها تعلق دارد. این گروه دارویی موجب توقف رشد باکتری‌ها می‌گردد.

لووفلوکساسین با نام تجاری تاوانکس از دسته داروهای آنتی بیوتیک از گروه فلوروکینولون ها می باشد. موارد مصرف تاوانکس عموما برای بیماران مبتلا به ذات الریه، سینه پهلو و عفونت های مزمن پوستی، سینوس، دستگاه مجاری ادرای، کلیه، پروستات و عفونتهای پوستی می باشد.

توجه: به یاد داشته باشید که آنتی‌بیوتیک‌ها از قبیل همین دارو برای درمان عفونت‌های ویروسی نظیر سرماخوردگی و همچنین آنفلوانزا کاربردی ندارند و نه تنها موجب بهبود آن‌ها نمی‌گردند بلکه استفاده از آن‌ها در عفونت‌های ویروسی می‌تواند موجب تقویت سایر باکتری‌های بدن و دشوار گردیدن درمان سایر عفونت‌های باکتریایی می‌گردد.

تاوانکس به صورت قرص (250، 500 و 750 میلی‌گرمی)، انفوزیون و قطره در دسترس می‌باشد. نام دیگر این دارو لووفلوکساسین (Levofloxacin) می‌باشد.

موارد مصرف لووفلوکساسین

لووفلوکساسین در درمان عفونت ها و بیماری های مختلف استفاده می‌شود. در لیست زیر به برخی از شایع ترین کاربردهای آن اشاره شده است:

• انواع مختلف ذات الریه  (پنومونی)
• (سینوزیت) التهاب و عفونت سینوس‌ها
• آنتراکس (سیاه زخم) هم پیشگیری و هم درمان 
• طاعون هم پیشگیری و هم درمان  
• عفونت های مجاری ادراری
• (پروستات مزمن) عفونت و التهاب غده پروستات
• عفونت‌های پوستی
• سل فعال
• برونشیت (عفونت و التهاب برونش های ریه)
• بیماری‌های التهابی لگن
• عفونت‌های کلامیدیا
• عفونت‌های منتقله از راه تماس جنسی(STD)

مکانیسم اثر لووفلوکساسین

لووفلوکساسین باعث شکستگی رشته‌‌های DNAی باکتری می‌شود و به این ترتیب باعث مرگ آن می‌گردد‌.

لووفلوکساسین دارای پوشش گسترده در برابر انواع باکتری های گرم مثبت و گرم منفی(از جمله سودوموناس و پنوموکوک) است.

اشکال دارویی لووفلوکساسین

لووفلوکساسین در فرمهای قرص، آمپول و قطره در ایران موجود است. در زیر به برخی از شایع‌ترین فرم‌ها و نام‌های تجاری لووفلوکساسین در ایران اشاره شده است:

فرم‌های تزریقی (Injection):

• آمپول لووفلوکساسین ۵۰۰ میلی گرم/ ۲۰ سی سی (Levofloxacin 500mg/20mg)
• انفوزیون لووفلوکساسین ۵ میلی گرم/ ۱ سی سی، ۱۰۰ سی سی (Levofloxacin 5mg/1ml, 100 ml)
• ویال لوکس ۵ میلی گرم/ ۱ سی سی، ۱۰۰ سی سی (Levex 5mg/1ml, 100ml)
• ویال لووفلوکساسین ۰.۵٪ ۱۰۰ سی سی (Vial Levofloxacin 0.5% 100ml)
• محلول تزریقی تاوالوسین ۵٪ ۱۰۰ سی سی

قرص (Tablet):

• باکتینون ۲۵۰، ۵۰۰ میلی گرم (Bactinon 250, 500 mg)
• تاوالوسین ۵۰۰، ۷۵۰ میلی گرم (Tavalocin 500, 750 mg)
• تاوانکس ۵۰۰، ۷۵۰ میلی گرم (Tavanex 500, 750 mg)
• لتانکس ۲۵۰، ۵۰۰، ۷۵۰ میلی گرم (Letanex 250, 500, 750 mg)
• تاواسیدال ۵۰۰، ۷۵۰ میلی گرم (Tavacidal 500, 750 mg)
• لویلوکس ۵۰۰ میلی گرم (Levilox 500 mg)
• لووفکت ۵۰۰ میلی گرم (Levofect 500 mg)
• لینوکین ۲۵۰، ۵۰۰ میلی گرم (Lanoxin 250, 500 mg)

قطره چشمی (Eye Drop):

• افتا کوییکس ۵ میلی گرم/ ۱ سی سی، ۰.۵ سی سی و ۵ سی سی (Oftaquix 5mg/1ml, 0.5ml & 5ml)
• لوفلوکسید ۵ میلی گرم/ ۱ سی سی (Levofeloxide 5mg/1ml)

قبل از مصرف لووفلوکساسین

برخی از داروها برای افرادی که شرایط خاصی دارند مناسب نیستند، و بعضی اوقات اگر مراقبت بیشتری انجام شود ممکن است از یک دارو استفاده شود. به این دلایل، قبل از شروع مصرف لووفلوكساسین مهم است كه پزشك شما بداند :

• اگر باردار هستید، برای بارداری تلاش می کنید، یا شیردهی می کنید.
• اگر زیر 18 سال سن دارید.
• اگر تاکنون مشکلی با تاندون های خود به نام التهاب تاندون تجربه کرده اید.
• اگر در نحوه عملکرد کلیه های خود مشکلی دارید.
• در صورت ابتلا به صرع یا هر بیماری دیگری که باعث ایجاد تشنج می شود.
• اگر تا به حال مشکلات سلامت روان داشته اید.
• اگر بیماری قلبی دارید، یا اگر به شما گفته شده است که ضربان قلب غیرمعمول دارید.
• اگر مبتلا به آنوریسم آئورت یا سابقه خانوادگی بیماری آنوریسم هستید.
• اگر شرایطی دارید که باعث ایجاد عضلات خسته و ضعیف می شود، به نام میاستنی گراویس نامیده می شود.
• اگر می دانید که کمبود گلوکز 6-فسفات دهیدروژناز (G6PD) یا همان بیماری فاویسم دارید. این یک بیماری ژنتیکی است که بعد از خوردن غذاهایی مانند باقلا باعث بروز مشکل می شود.
• اگر داروهای دیگری مصرف می کنید. این شامل داروهایی است که شما می توانید بدون نسخه خریداری کنید، و همچنین داروهای گیاهی و مکمل.
• اگر تاکنون واکنش آلرژیک به یک دارو داشته اید. بسیار مهم است که به پزشک خود بگویید اگر بعد از مصرف یک آنتی بیوتیک دیگر کوینولون مشکلی داشته اید (اینها نورفلوکساسین ، افلوکساسین ، سیپروفلوکساسین ، موکسیفلوکساسین و اسید نالیدکسیک نامیده می شوند).

نحوه مصرف لووفلوکساسین یا قرص تاوانکس

• قبل از شروع مصرف قرص ها، جزوه اطلاعات چاپی سازنده را از داخل بسته بخوانید. جزوه تولید کننده اطلاعات بیشتری در مورد لووفلوکساسین به شما می دهد و یک لیست کامل از عوارض جانبی که ممکن است از مصرف آن تجربه کنید.
• دقیقاً همانطور که پزشک به شما گفته است، لووفلوکساسین مصرف کنید. دوز معمول 500 میلی گرم در روز، اگرچه برای برخی از انواع عفونت ، دوز 250 میلی گرم در روز کافی است، و برای برخی دیگر، 500 میلی گرم دو بار در روز مورد نیاز است. برچسب را با دقت بخوانید تا مطمئن شوید که چه دوزی مناسب شماست.
• می توانید قبل یا بعد از غذا لووفلوکساسین مصرف کنید. اگر روزانه یک دوز مصرف می کنید، بهتر است صبح آن را مصرف کنید. اگر روزانه بیش از یک دوز مصرف می کنید، سعی کنید بین دوزها فاصله بیشتری بیندازید – بنابراین در حالت ایده آل، هر 12 ساعت یک قرص مصرف کنید.
• بسیاری از افراد دریافتند که نوشیدن آب به بلع قرص ها کمک می کند. در صورت لزوم می توانید قرص ها را در امتداد خط وسط نصف کنید، اما قرص ها را خرد نکنید یا نجوید.
• از داروهای سوءهاضمه (آنتی اسیدها) یا داروهای حاوی آهن یا روی (مانند قرص های مولتی ویتامین) در طول دو ساعت قبل از مصرف لووفلوکساسین یا در طول دو ساعت پس از مصرف دوز استفاده نکنید. دلیل این امر این است که این داروها در نحوه جذب لوفلوکساسین توسط بدن شما اختلال ایجاد می کنند و از کار کامل آن جلوگیری می کنند.
• اگر دوز مصرف را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک دوز بعدی بود، دوز فراموش شده را کنار بگذارید. دو قرص را با هم مصرف نکنید تا دوز از دست رفته را جبران کنید.
• حتی اگر احساس می کنید عفونت شما برطرف شده است، تا پایان دوره آنتی بیوتیک را مصرف کنید (مگر اینکه پزشک به شما بگوید). این برای جلوگیری از بازگشت عفونت است. یک دوره درمان معمولاً 7 تا 14 روز طول می کشد. اگر بعد از اتمام دوره قرص هنوز احساس ناخوشایندی دارید، به دکتر خود مراجعه کنید.

عوارض جانبی مصرف لووفلوکساسین

مانند همه داروها لووفلوکساسین نیز می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند. با این وجود بسیاری از افراد هیچ عارضه جانبی نخواهند داشت. ضمناً اگر پزشک این دارو را برای شما تجویز کرده است تشخیص داده که مصرف این دارو بیشتر از مضرات آن به سود شماست.

شایع ترین عوارض جانبی:

• حالت تهوع و استفراغ 
• یبوست و اسهال 
• سردرد
• سرگیجه 
• تنگی نفس 
• درد قفسه سینه 
• تورم و ادم 
• سوء هاضمه 
• درد شکم 
• بی خوابی  
• بثورات پوستی 
• خارش 
• دردهای ماهیچه ای و تاندونی

در صورت داشتن علامت‌های زیر سریعاً مصرف این دارو را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت کنید:

علائم کاهش قند خون مثل:

• سردرد 
• گرسنگی 
• تعریق 
• تحریک پذیری 
• سرگیجه 
• حالت تهوع 
• ضربان قلب سریع 
• احساس اضطراب و لرزش

علائم عصبی در بازو، پاها، دست‌ها مثل:

• بی‌حسی، گزگز 
• ضعف
• سوزش
• درد

 تغییرات جدی خلقی، رفتاری، عصبی مثل:

• مشکلات حافظه
• مشکلات تمرکز 
• افکار خودکشی 
• تحریک 
• توهم 
• بدبینی(پارانویا)
• مشکلات خواب

علائم پارگی و آسیب تاندون مثل:

• درد ناگهانی 
• تورم 
• کبودی 
• حساسیت به لمس 
• سفتی 
• مشکلات حرکتی

علائم مشکلات کبدی مثل:

• ادرار تیره 
• مدفوع روشن 
• زردی

علائم افزایش فشار داخل جمجمه ای مانند:

• سرگیجه 
• حالت تهوع 
• مشکلات بینایی 
• درد پشت چشم
• سردرد های شدید

علایم روده ای شدید مثل:

• درد شدید شکم 
• اسهال آبکی که بند نمی‌آید 
• اسهال خونی 

علائم قلبی مانند:

• ضربان قلب سریع و نامنظم 
• تشنج 
• از بین رفتن تعادل 

استفاده از لووفلوکساسین برای دوره های طولانی مدت و مکرر ممکن است منجر به عفونت‌ قارچی شود. در صورت مشاهده های لکه های سفید در دهان(برفک دهان)، تغییر ترشحات واژن یا سایر علائم جدید به پزشک مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک شدید:

واکنش آلرژیک شدید با این دارو نادر است ولی در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک مانند:

• کهیر
• تنفس دشوار یا تنگی نفس
• تورم در صورت یا گلو

و یا واکنش شدید پوستی مانند:

•  تب
• درد پوست
• بثورات پوستی قرمز یا بنفش گسترش یابنده
• تاول  
• لایه لایه شدن پوست

سریعا دارو را قطع کرده به اورژانس مراجعه کنید.

لووفلوکساسین می‌تواند باعث عوارض جانبی دیگری نیز شود. در صورت مشاهده هرگونه علائمی که در لیست بالا به آنها اشاره نشده به پزشک خود مراجعه کنید.

موارد احتیاط و هشدارها در مصرف لووفلوکساسین

سابقه حساسیت:

قبل از مصرف لووفلوکساسین اگر به این دارو یا سایر داروهای دسته فلوروکینولون ها(مانند سیپروفلوکساسین، افلوکساسین و غیره) حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

سوابق پزشکی:

قبل از مصرف لووفلوکساسین سابقه پزشکی خود را به پزشک خود اطلاع دهید مخصوصا:

•  مشکلات تاندونی، استخوانی و مفصلی مانند آرتروز
• مشکلات قلبی-عروقی مانند: آنوریسم آئورت، مشکلات گردش خون، تصلب شرایین
• فشار خون بالا 
• بیماری ژنتیکی مانند: سندرم مارفان، سندرم اهلر-دانلوس
• دیابت
• اختلالات عضلانی-عصبی مانند میاستنی گراویس
• بیماری کبدی، کلیوی
• سابقه تشنج یا صرع
• آسیب به سر یا تومورهای مغزی 
• سندروم QT طولانی 
• سطح پایین پتاسیم خون(هیپوکالمی)
• اختلالات روحی و خلقی مثل افسردگی

نور آفتاب:

لووفلوکساسین ممکن است حساسیت شما را نسبت به آفتاب بیشتر کند. در هنگام مصرف این دارو تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض آفتاب خودداری کنید. در صورت آفتاب سوختگی یا تاول های پوستی یا قرمزی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

واکسیناسیون:

لووفلوکساسین ممکن است باعث شود که واکسن های زنده باکتریایی(مانند واکسن تیفوئید) کارایی مناسب نداشته باشند. در حین استفاده از این دارو مگر به صلاحدید پزشک خود از واکسیناسیون خودداری کنید.

بارداری و شیردهی:

در دوران بارداری، لووفلوکساسین باید فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز است استفاده شود. در اینباره با پزشک خود مشورت کنید.

لووفلوکساسین می‌تواند به شیر مادر منتقل شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

اطفال:

کودکان ممکن است هنگام استفاده از این دارو بیشتر در معرض مشکلات مفصلی، استخوانی و تاندونی باشند. درباره خطرات و مزایا با پزشک صحبت کنید.

سالمندان:

افراد مسن ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مشکلات تاندونی(به خصوص در افرادی که از کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون یا هیدروکورتیزون استفاده می‌کنند)، طولانی شدن QT و پارگی ناگهانی آئورت باشند.

• لووفلوکساسین ممکن است در برخی از تست های آزمایشگاهی مانند غربالگری ادرار برای مواد مخدر(اپیوئید) تداخل ایجاد کند‌. قبل از دادن آزمایش ادرار، در رابطه با استفاده از لووفلوکساسین به پزشک خود اطلاع دهید.
• در صورت عدم بهبودی علایم طی چند روز از شروع مصرف دارو و یا بدتر شدن آن، با پزشک خود مشورت نمایید.
• از مصرف همزمان داروهای ضد اسید حاوی آلومینیم، کلسیم یا منیزیم، دیدانوزین، مکمل های آهن، سوکرالفیت و روی با این دارو پرهیز نمایید. این داروها باعث جلوگیری از اثر بخشی مناسب لووفلوکساسین می‌گردند. لذا بهترین زمان مصرف این داروها حداقل 2 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از مصرف لووفلوکساسین است.
•  این دارو ممکن است در برخی افراد باعث حساسیت بیشتر پوست نسبت به نور خورشید شود. تماس با نور خورشید حتی برای دوره‌های کوتاه زمانی ممکن است باعث بروز آفتاب سوختگی شدید، بثورات جلدی، قرمزی، خارش یا سایر تغییرات رنگی پوست گردد. در صورت مشاهده واکنش شدید به نور خورشید، با پزشک خود مشورت نمایید.
•   در صورت بروز بثورات جلدی یا سایر علایم واکنش‌های آلرژیک، مصرف این دارو را قطع نموده و با پزشک خود مشورت نمایید.
•  این دارو ممکن است در برخی افراد باعث بروز گیجی، منگی، خواب آلودگی یا کاهش هوشیاری گردد. لذا ضمن درمان از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارد، خودداری نمایید.
•  لووفلوکساسین ممکن است باعث درد، التهاب یا پارگی تاندون شود. در صورت مشاهده این علایم در دست‌ها، شانه‌ها و ساق‌ها، مصرف دارو را قطع نموده و بلافاصله با پزشک تماس حاصل نمایید. از انجام فعالیت‌های ورزشی خودداری نمایید، مگر آن که پزشک دستور داده باشد.
• مصرف این دارو در برخی بیماران دیابتی تحت درمان با انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون، ممکن است باعث هیپوگلیسمی ( اُفت قند خون) گردد. علایم کمی قند خون باید قبل از آن که منجر به بیهوشی گردد، درمان شود. این علایم در افراد مختلف ممکن است متفاوت بوده و شامل خستگی یا ضعف، احساس اضطراب، تاری دید، عرق سرد، اغتشاش شعور، رنگ پریدگی، اشکال در تمرکز، خواب آلودگی، گرسنگی شدید، سردرد، تهوع، عصبانیت، ضربان سریع قلب و لرزش غیر طبیعی می‌باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علایم، مصرف دارو را قطع نموده و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
• مصرف این دارو در بیماران مبتلا به پایین بودن مقدار پتاسیم خون، ممکن است منجر به ضربان تند، کند یا نامنظم قلب گردد.

تداخلات دارویی لووفلوکساسین

تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروهای مصرفی شما را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. در این لیست همه تداخلات دارویی احتمالی نوشته نشده است. پس قبل از مصرف لووفلوکساسین لیستی از تمام داروهایی را که استفاده می‌کنید در اختیار پزشک خود قرار دهید. 

نمونه هایی از داروهایی که می‌تواند با لووفلوکساسین تداخل ایجاد کنند، در زیر ذکر شده است:

• داروهای ضد اسید حاوی آلومینیوم و منیزیم 
• داروهای کاهش دهنده قند خون مانند انسولین
• کورتیکو استروئیدها مانند پردنیزولون، هیدروکورتیزون(می‌توانند خطر پارگی و التهاب تاندون را افزایش دهند)
• ملین ها 
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی(NSAID) مانند ایبوبروفن ، دیکلوفناک ، ناپروکسن
• پروبنسید
• داروهای طولانی کننده QT مانند آمیودارون، متادون، اندانسترون، هالوپریدول، دومپریدون
• مکمل‌های دارویی حاوی کلسیم، آهن، روی
• واکسن های زنده باکتریایی مانند ب ث ژ، حصبه
• وارفارین

علائم اوردوز با لووفلوکساسین

اگر از لووفلوکساسین بیش از حد استفاده کردید و علائمی جدی مانند مشکلات تنفسی داشتید سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.

شایع‌ترین علامت اوردوز با لووفلوکساسین سرگیجه شدید است.

اگر فکر می‌کنید مقدار زیادی از این دارو را مصرف کرده‌اید به پزشک  مراجعه کنید‌. اگر علائم شما شدید شد با اورژانس تماس بگیرید.

دوز مصرفی لووفلوکساسین

توجه داشته باشید دوز درمان برای بیماران مختلف بسته به نوع بیماری، پاسخ به درمان و صلاحدید پزشک معالج متفاوت است. اطلاعات زیر فقط دوز معمول دارو را شامل می‌شود اگر دوز مصرفی شما متفاوت است مگر به دستور پزشک معالج خود را تغییر ندهید:

پنومونی(ذات الریه):

دوز معمول ۵۰۰ تا ۷۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۷-۱۴ روز

سینوزیت:

دوز معمول ۵۰۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز یا

۷۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۵ روز

برونشیت:

دوز معمول ۵۰۰ میلی گرم یک بار در روز برای بیشتر از ۷ روز

سیاه زخم استنشاقی:

دوز معمول ۵۰۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۶۰ روز

عفونت‌های پوستی:

دوز معمول ۵۰۰ تا ۷۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۷-۱۴ روز

پروستاتیت مزمن:

دوز معمول ۲۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۱۰ روز یا

۷۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۵ روز

عفونت مجاری ادراری:

دوز معمول ۲۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۱۰ روز یا

۷۵۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۵ روز

قرص پنتوکسی فیلین یا ترنتال (Trental) برای بهبود جریان خون استفاده می شود. بهبود جریان خون باعث می شود تا گرفتگی عضلات پا و سایر علائم بیماری عروق (بیماری مرتبط با رگ ها و شریان ها) را کاهش دهد. این دارو همچنین کمک می کند تا خون شما اکسیژن را به بافت ها و اندام ها منتقل کند.

داروی Pentoxifylline یک مشتق گزانتین می باشد که در درمان بیماری های عروق محیطی کاربرد دارد اگرچه اغلب جزء گروه وازودیلاتورها طبقه بندی می شود ولی فعالیت اولیه آن کاهش ویسکوزیته خون می باشد که احتمالاً از طریق اثر بر قابلیت تغییر شکل گلبولهای قرمز و چسبندگی و تجمع پلاکتی می باشد. این دارو باعث افزایش جریان خون در بافت های ایسکمیک و بهبود اکسیژن رسانی بافتی در بیماران دچار به بیماری های عروق محیطی و بهبود اکسیژن رسانی کورتکس مغز و مایع مغزی نخاعی در اختلالات عروقی مغز می شود. Pentoxifylline همچنین باعث مهار تولید سیتوکین ها و فاکتور آلفای نکروز کننده تومور ( TNFالفا) می شود که این خصوصیت در مورد تعدادی از بیماری ها تحت بررسی است.
در درمان بیماری های عروق محیطی دوز معمول آن mg400، 3 بار در روز و به صورت خوراکی از فرم دارو با آزادسازی اصلاح شده می باشد که جهت دوز نگهداری و یا در مواردی که عوارض جانبی مشکل ساز می باشند به mg400، 2 بار در روز کاهش می یابد. دوزهای تجویزی می بایست با غذا مصرف شوند تا از اختلالات گوارشی کاسته شود همچنین در بیماریهای کبدی و کلیوی نیاز به کاهش دوز پیدا می شود. آثار سودمنددارو تا 2 الی 8 هفته بعد از شروع درمان ظاهر نمی شوند.

مکانیسم اثر پنتوکسی فیلین

پنتوکسی فیلین موجب بهبود جریان خون از طریق کاهش ویسکوزیته ی خون و افزایش انعطاف گلبول های قرمز می گردد.

فارماکوکینتیک پنتوکسی فیلین

داروی Pentoxifylline به سهولت از مسیر گوارشی جذب می گردد ولی تحت مسیر اول متابولیسم کبدی قرار می گیرد که بعضی از متابولیت های حاصله فعال هستند. نیمه عمر پلاسمایی آن بین 4% تا 8% ساعت می یاشد که در مورد متابولیت هایش بین یک تا 6/1 ساعت متغیر می باشد. در طی 24 ساعت اکثر دوز تجویزی از طریق ادرار و عمدتاً به شکل متابولیت ها دفع می شوند و کمتر از 4% از طریق مدفوع دفع می گردد. در افراد مسن و بیماران کبدی حذف آن کم می شود Pentoxifylline و متابولیت هایش در شیر مادرتوزیع می شوند.

مواردی که باید قبل از مصرف با پزشک در میان گذاشت

در صورتی که به پنتوکسی فیلین حساسیت دارید، یا اگر به کافئین یا تئوفیلین (الیوكوفیلین، تئو 24، تئورا، اسلوبید، تئوكرون، تئولیر، یونیفیل و…) حساس هستید نباید از این دارو استفاده کنید.

همچنین اگر اخیرا خونریزی مغزی یا شبکیه چشم داشته اید نباید از پنتوکسی فیلین استفاده کنید.

برای اطمینان از اینکه پنتوکسی فیلین برای شما مضرر نیست، در صورتی که هر یک از موارد زیر در شما صدق کند آن را به پزشک خود اطلاع دهید:

• بیماری عروق کرونر (سختی شریان ها)
• بیماری کبد یا کلیه
• بیماری قلبی
• سابقه خونریزی در مغز یا داخل چشم شما
• سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی
• زخم معده یا روده
• اگر از تئوفیلین استفاده میکنید
• اگر اخیرا عمل جراحی داشته باشید
• اگر از دارو هایی برای درمان یا پیشگیری از لخته شدن خون استفاده می کنید

در دوره بارداری معلوم نیست که آیا ترنتال سبب آسیب جینین میشود یا نه. درصورتی که حامله هستید یا در حال برنامه ریزی برای بارداری هستید، آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

پنتوکسی فیلین می تواند به شیر مادر منتقل شود و ممکن است به نوزاد شیرخوار آسیب برساند. زمانی که از پنتوکسی فیلین استفاده می کنید نباید به نوزاد خود شیر دهید.

نحوه مصرف ترنتال

همه دستورات پزشک خود را در رابطه با مصرف این دارو دنبال کنید. این دارو را در مقادیر بزرگتر یا کوچکتر و یا طولانی تر مصرف نکنید.

ترنتال معمولا 3 بار در هر روز همراه با غذا مصرف می شود. دستورالعمل های دکتر خود را در این رابطه دنبال کنید.

در حالی که از ترنتال استفاده می کنید، ممکن است به آزمایش های خون بصورت متوالی نیاز داشته باشید.

قرص را خرد، جویده یا نشکنید و آن را بصورت کامل ببلعید.

ممکن است 4 هفته طول بکشد تا علائم شما بهبود یابند. در صورتی که علائم شما پس از 8 هفته بهبود نیافت، مصرف خود را ادامه دهید و به پزشک خود در این رابطه اطلاع دهید.

دارو را در دمای اتاق و بدور از رطوبت، گرما و نور نگهداری کنید.

در صورت فراموش کردن مصرف

هر نوبت مصرفی که فراموش کردید هر چه زود تر مصرف کنید یا اگر موعد نوبت بعدی رسیده است از مصرف دوباره داروی فراموش شده باز زنید، برای جبران نوبت های از دست رفته به صورت دوبل مصرف نکنید. اگر در این رابطه نگران هستید، با پزشک خود در تماس باشید.

عوارض پنتوکسی فیلین

در صورت وجود واکنش های آلرژیک مانند ورم کهیر، تنفس سخت، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو با اورژانس در تماس باشید.

اگر عوارض جانبی زیر در شما بوجود آمد در اولین فرصت با پزشک خود در تماس باشید:

• درد قفسه سینه
• تپش قلب و یا لرزش در قفسه سینه
• ادرار قرمز یا صورتی رنگ
• احساس سرگیجه و داشتن حسی مانند غش کردن
• علائم خونریزی معده – مدفوع خونی یا تیره، سرفه های خونی یا استفراغ با زمینه قهوه ای رنگ

عوارض جانبی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناراحتی کلی بدن
• فلاشینگ سیستم قلب و عروق
• سرگیجه سردرد
• تهوع، استفراغ و ناراحتی شکمی، التهاب، اسهال، دیسپسی
• واکنشهای متابولیسم
• درد بدن و اسپاسم عضلانی، تغییر وزن، کمر درد، طعم بد در دهان، گرفتگی عضلات پا، تب، ضعف، عرق کردن.
• درد قفسه سینه، آریتمی، فشار خون بالا، تنگی نفس، ادم، آنژین، تاکی کاردی.
• خواب آلودگی، لرزش، اضطراب و تحریک پذیری، سردرگمی، بی خوابی، بی حسی.
• سوزش شکم، درد شکمی، بی اشتهایی، یبوست، خونریزی، سوزش سر دل، بزاق، گلو و دهان خشک، هپاتیت، زردی، افزایش آنزیم های کبدی.
• کاهش سرم فیبرینوژن، پان سیتوپنی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، آنمی، آنمی آپلاستیک.
• واکنش های حساسیت پریریت، بثورات، آنژیوادما.
• حس خاص بینایی، اسکاتوم، سوزش، پریشانی.
• اختلالات گوارشي، کليه و کلستاز داخل کبد.
• اختلالات سیستم ایمنی واکنش شدید آنافیلاکتیک- آنافیلاکتوئید، به عنوان مثال، ادم ناشی از آنژینوئوزوئید، برونکوسپاسم، گاهی شوک.
• عفونت ها و آلودگی ها مننژیت آسپتیک.
• افزایش ترانس آمیناز
• اختلالات خواب
• مشکلات پوستی و بافتی و قرمز شدن پوست زیر بغل.
• اختلال خونریزی عروق

تداخلات دارویی

• آنتی اسیدها در بیماران مبتلا به عوارض جانبی گوارشی: آنتی اسیدهای معده ممکن است به همراه این دارو تجویز شوند. در مطالعات، هیچ دخالتی با جذب ترنتال توسط آنتی اسیدها مشاهده نشد.
• داروی ضد فشار خون: پنتوکسی فیلین ممکن است فعالیت دارو های ضد فشار خون را تقویت کند. بیماران دریافت کننده این عوامل نیاز به نظارت بر فشار خون و احتمالا کاهش دوز داروهای ضد فشار خون دارند.
• داروهای ضد انعقاد: گزارش شده است این داروها در شدت یا ضعف اثر گذاری اثر دارد. در صورت استفاده از پنتوکسی فیلین، تغییر دوز دارو های ضد انعقاد در این بیماران توصیه می شود.
• وارفارین: در این بیماران باید نظارت مکرر بر زمان پروترومبین (انعقاد خون) داشته باشند، در حالی که بیماران با سایر عوامل خطر ساز خونریزی (مثلا جراحی) باید معاینه دوره ای برای علائم خونریزی، از جمله هماتوکریت و هموگلوبین داشته باشند.
• سایمتیدین: در طی استفاده همزمان از سایمتیدین و پنتوکسی فیلین، به طور قابل توجهی غلظت پنتوکسی فیلین در پلاسما افزایش می یابد که ممکن است عوارض جانبی را افزایش دهد.
• اریترومایسین: در مورد اثر متقابل این دارو و اریترومایسین مطالبی در دسترس نیست. با این حال، تجویز همزمان اریترومایسین با این دارو موجب افزایش معنی دار سرم تئوفیلین با واکنش های سمی می شود. با مصرف این دارو، عوامل هیپوژیکسمی و اثرات کاهش دهنده قند خون انسولین یا داروهای خوراکی آنتی دیابتیک ممکن است تقویت شود. در بیماران تحت درمان با داروهای هیپوگلایسمی، هنگامی که این دارو تجویز می شود، ممکن است تنظیم مقادیر ​​دوز داروهای آنتی دیابت لازم باشد؛ بنابراین توصیه می شود بیماران دیابتی که این دارو را نیز مصرف می کنند، تحت نظارت قرار گیرند.
• تئوفیلین: گرچه علت ناشناخته است، استفاده همزمان از پنتوکسی فیلین با تئوفیلین منجر به افزایش سطح پلاسمایی تئوفیلین شده است که ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

بطور کلی مصرف قرص پنتوکسی فیلین با هریک از داروهای زیر معمولا توصیه نمی‌شود، اما در برخی موارد ممکن است نیاز باشد. اگر هردو دارو با هم تجویز شوند، پزشک ممکن است دوز یا دفعات مصرف یک یا هردو دارو را تغییر دهد.

• اسکلوفناک (Aceclofenac)
• آسمتاسین (Acemetacin)
• آدنوزین (Adenosine)
• آمتولمتین گواسیل (Amtolmetin Guacil)
• آسپرین (Aspirin)
• برمفناک (Bromfenac)
• بوفکساماک (Bufexamac)
• سلکوکسیب (Celecoxib)
• کولین سالسیلات (Choline Salicylate)
• کلونیکسین (Clonixin)
• دکسی ایبوپروفن (Dexibuprofen)
• دکسکتوپروفن (Dexketoprofen)
• دیکلوفناک (Diclofenac)
• دیفلونیسال (Diflunisal)
• دیپیرون (Dipyrone)
• دروکسیکام (Droxicam)
• اتودولاک (Etodolac)
• اتوفنامات (Etofenamate)
• اتوریکوکسیب (Etoricoxib)
• فلبیناک (Felbinac)

استفاده‌ی قرص پنتوکسی فیلین با هریک از داروهای زیر ممکن است منجر به افزایش ریسک عوارض جانبی خاصی شود، اما استفاده‌ی هردو دارو ممکن است بهترین درمان برای شما باشد. اگر هردو دارو با هم تجویز شوند، پزشک ممکن است دوز یا دفعات مصرف یک یا هردو دارو را تغییر دهد.

• آسنوکومارول (Acenocoumarol)
• سایمتیدین (Cimetidine)
• دیکومارول (Dicumarol)
• تئوفیلین (Theophylline)
• وارفارین (Warfarin)

• تداخل با غذا ثابت نشده است.
• تداخل با محصول گیاهی ثابت نشده است.
• تداخل با آزمایش های آزمایشگاهی ثابت نشده است.
• تداخل با شیوه زندگی ثابت نشده است.

هشدارها

با اولین نشانه های واکنش آنافیلاکتیک – آنافیلاکتوئید، مصرف دارو باید قطع شود و پزشک باید مطلع شود.

بیماران مبتلا به اختلال کبدی باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند و ممکن است نیاز به دوز پایین داشته باشند. از آنجایی که پنتوکسی فیلین به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، استفاده از این دارو در بیماران دارای اختلال شدید کبدی توصیه نمی شود.

بیماران مبتلا به اختلال کلیوی (کاهنده کراتینین کمتر از 80 میلی لیتر در دقیقه) باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند و ممکن است نیاز به دوز پایین داشته باشند. از آنجا که پنتوکسی فیلین از طریق کلیه ها دفع می شود، استفاده از این دارو در بیماران مبتلا به اختلال شدید کلیوی توصیه نمی شود.

قلبی عروق

هنگام تزریق پنتوکسی فیلین به بیماران با فشار خون پایین یا دارای لخته خون باید احتیاط شود. در چنین مواردی هر گونه افزایش دوز باید به تدریج انجام شود و نظارت دقیق لازم است. بیماران مبتلا به آریتمی قلبی شدید باید در طول درمان تحت نظارت قرار گیرند.

هماتولوژیک

مصرف این دارو با خونریزی و یا زمان پروترومبین طولانی همراه است. خطر خونریزی ممکن است با درمان ترکیبی با داروهای ضد انعقادی افزایش یابد؛ بنابراین، در بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی یا درمانی با درمان ضد انعقادی، این دارو باید با احتیاط و بصورت تنها مورد استفاده قرار گیرد و نظارت دقیق لازم است.

زنان باردار

مطالعات تکمیلی بر روی موش و خرگوش در دوزهای 2، 11 و 23 بار بیشتر از مقدار توصیه شده روزانه انسان انجام شده است و هیچ نشانه ای از ناباروری یا آسیب به جنین به علت پنتوکسی فیلین نشان نداده است. در مورد زنان باردار تجربه کافی وجود ندارد؛ بنابراین، برای زنان باردار توصیه نمی شود مگر اینکه مزایای مورد انتظار برای مادران بیش از خطر احتمالی برای جنین باشد.

زنان شیرده

پنتوکسی فیلین و متابولیت های اصلی آن پس از مصرف 400 میلی گرم دوز خوراکی وارد شیر انسان می شوند. به بیمار باید توصیه شود که شیر دهی یا مصرف دارو را بسته به اهمیت دارو برای مادر متوقف کند.

اطفال

استفاده دارو در بیماران زیر 18 سال توصیه نمی شود زیرا ایمنی و اثربخشی در این گروه سنی وجود ندارد.

افراد سالخورده

در افراد سالخورده به علت افزایش سطح پنتوکسی فیلین و متابولیت های آن در پلاسما، باید با احتیاط بیشتری دارو مصرف شود. به علت افزایش غلظت دارو در پلاسما در بیماران سالخورده میزان بروز بعضی عوارض جانبی افزایش می یابد؛ بنابراین تنظیم دوز دقیق توصیه می شود.

مصرف بیش از حد

به نظر می رسد علائم مربوطه معمولا 4- 5 ساعت پس از مصرف شروع می شود و حدود 12 ساعت طول می کشد. علایم اولیه مصرف بیش از حد پنتوکسی فیلین ممکن است تهوع، سرگیجه، تاکی کاردی، تب، خونریزی گوارشی، استفراغ قهوه ای و آرو فلکسیا باشد. بیشترین میزان مصرف خوراکی 80 میلی گرم بر کیلوگرم بوده که همراه آن فلاشینگ، فشار خون بالا، تشنج، خواب آلودگی، از دست دادن هوشیاری، تب و آشفتگی مشاهده شده است. تمام بیماران بهبود یافتند.

استفاده از پنتوکسی فیلین در موارد زیر ممنوع است:

• بیماران حساس به پنتوکسی فیلین یا سایر ژانتین ها مانند کافئین، تئوفیلین و تئوباریم یا هر عنصری که در فرمولاسیون یا جزء کانتینر دارو باشد.
• بیماران مبتلا به نارسایی حاد قلب.
• بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر شدید هنگامی که در تشخیص پزشک، تحریک میوکارد ممکن است مضر باشد.
• بیماران مبتلا به خونریزی (مثلا خونریزی گسترده شبکیه) یا در معرض خطر خونریزی زیاد.
• بیماران مبتلا به زخم پپتیک یا داشتن سابقه در این مورد.

اسامی تجاری موجود :